A principle that requires the gover

A principle that requires the government to prove the guilt of a criminal defendant and relieves the defendant of any burden to prove his or her innocence.
The presumption of innocence, an ancient tenet of Criminal Law, is actually a misnomer. According to the U.S. Supreme Court, the presumption of the innocence of a criminal defendant is best described as an assumption of innocence that is indulged in the absence of contrary evidence (Taylor v. Kentucky, 436 U.S. 478, 98 S. Ct. 1930, 56 L. Ed. 2d 468 [1978]). It is not considered evidence of the defendant's innocence, and it does not require that a mandatory inference favorable to the defendant be drawn from any facts in evidence.
In practice the presumption of innocence is animated by the requirement that the government prove the charges against the defendant Beyond a Reasonable Doubt. This due process requirement, a fundamental tenet of criminal law, is contained in statutes and judicial opinions. The requirement that a person suspected of a crime be presumed innocent also is mandated in statutes and court opinions. The two principles go together, but they can be separated.
The Supreme Court has ruled that, under some circumstances, a court should issue jury instructions on the presumption of innocence in addition to instructions on the requirement of proof beyond a reasonable doubt (Taylor v. Kentucky). A presumption of innocence instruction may be required if the jury is in danger of convicting the defendant on the basis of extraneous considerations rather than the facts of the case.
The presumption of innocence principle supports the practice of releasing criminal defendants from jail prior to trial. However, the government may detain some criminal defendants without bail through the end of trial. The Eighth Amendment to the U.S. Constitution states that excessive bail shall not be required, but it is widely accepted that governments have the right to detain through trial a defendant of a serious crime who is a flight risk or poses a danger to the public. In such cases the presumption of innocence is largely theoretical.
Aside from the related requirement of proof beyond a reasonable doubt, the presumption of innocence is largely symbolic. The reality is that no defendant would face trial unless somebody—the crime victim, the prosecutor, a police officer—believed that the defendant was guilty of a crime. After the government has presented enough evidence to constitute Probable Cause to believe that the defendant has committed a crime, the accused need not be treated as if he or she was innocent of a crime, and the defendant may be jailed with the approval of the court.
Nevertheless, the presumption of innocence is essential to the criminal process. The mere mention of the phrase presumed innocent keeps judges and juries focused on the ultimate issue at hand in a criminal case: whether the prosecution has proven beyond a reasonable doubt that the defendant committed the alleged acts. The people of the United States have rejected the alternative to a presumption of innocence—a presumption of guilt—as being inquisitorial and contrary to the principles of a free society.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลักการ ที่ต้องการรัฐบาลที่จะต้องพิสูจน์ความผิดของจำเลยทางอาญารักษาจำเลยของภาระการพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของ ตนข้อสันนิษฐานของความบริสุทธิ์ หลักการโบราณที่กฎหมายอาญา misnomer จริงได้ เป็นข้อสันนิษฐานของความบริสุทธิ์ของจำเลยทางอาญาตามสหรัฐอเมริกาศาลฎีกา อธิบายเป็นอัสสัมชัญเป็นของบริสุทธิ์ที่ indulged ในกรณีหลักฐานตรงกันข้าม (Taylor v. เคนทักกี 436 478 สหรัฐฯ 98 1930 S. กะรัต 56 L. อุตสาหกรรมมหาบัณฑิต 2d 468 [อธิบดี]) ก็ไม่ถือว่าหลักฐานของความบริสุทธิ์ของจำเลย และไม่ต้องให้ข้อบังคับจำเลยควรวาดจากข้อเท็จจริงใด ๆ ในหลักฐานการในทางปฏิบัติ ข้อสันนิษฐานของความบริสุทธิ์จะเคลื่อนไหวตามความต้องการให้รัฐบาลพิสูจน์ค่าธรรมเนียมจากจำเลยเกินกว่าความเหมาะสมสงสัย กระบวนการข้อกำหนดนี้ หลักพื้นฐานของกฎหมายอาญา ตั้งอยู่ในความคิดเห็นที่ยุติธรรมและคดี ความต้องการให้ผู้ที่สงสัยว่าอาชญากรรมจะ presumed บริสุทธิ์ยังถูกบังคับคดีและศาลเห็น หลักสองไปด้วยกัน แต่สามารถแยกศาลฎีกาได้พิพากษาว่า ภายใต้สถานการณ์บาง ศาลควรออกคำสั่งคณะในข้อสันนิษฐานของความบริสุทธิ์นอกจากคำแนะนำเกี่ยวกับความต้องการของหลักฐานสงสัยสมเหตุสมผล (Taylor v. เคนทักกี) ข้อสันนิษฐานของคำความบริสุทธิ์อาจจำเป็นถ้าคณะลูกขุนมีอันตรายในการ convicting จำเลย โดยไม่พิจารณามากกว่าข้อเท็จจริงข้อสันนิษฐานของความบริสุทธิ์หลักสนับสนุนการปฏิบัติของการปล่อยจำเลยทางอาญาจากคุกก่อนทดลอง อย่างไรก็ตาม รัฐบาลอาจกุมจำเลยทางอาญาบางโดยไม่ต้องประกันตัวผ่านจุดสิ้นสุดของการทดลอง แก้ไขแปดรัฐธรรมนูญสหรัฐอเมริกาประกันมากเกินไปจะไม่ถูกต้อง แต่มันเป็นที่ยอมรับกันว่า รัฐบาลมีสิทธิการผ่านทดลองจำเลยอาชญากรรมร้ายแรงที่อาจเสี่ยงต่อการบิน หรือทำอันตรายต่อสาธารณชน ในกรณี ข้อสันนิษฐานของความบริสุทธิ์เป็นทฤษฎีส่วนใหญ่นอกเหนือจากความต้องการที่เกี่ยวข้องของหลักฐานสงสัยเหมาะสม ข้อสันนิษฐานของความบริสุทธิ์เป็นสัญลักษณ์ส่วนใหญ่ ในความเป็นจริงว่า จำเลยไม่ต้องหน้าทดลองเว้นแต่ใครสักคน – เหยื่ออาชญากรรม พนักงานอัยการ ตำรวจ — เชื่อว่า จำเลยมีความผิดอาชญากรรม หลังจากที่รัฐบาลได้นำเสนอหลักฐานเพียงพอว่าเป็นน่าทำให้เชื่อว่า จำเลยมีความมุ่งมั่นที่อาชญากรรม ผู้ถูกกล่าวหาต้องไม่จะถือว่าเขาหรือเธอเป็นผู้บริสุทธิ์ของอาชญากรรม และจำเลยอาจติด โดยการอนุมัติของศาลอย่างไรก็ตาม ข้อสันนิษฐานของความบริสุทธิ์เป็นสิ่งสำคัญกับกระบวนการทางอาญา กล่าวถึงเพียงวลี presumed บริสุทธิ์ที่ช่วยให้ผู้พิพากษาและชนะในสุดปัญหาที่ในคดีอาญา: ว่าโจทก์ได้พิสูจน์สงสัยสมเหตุสมผลว่า จำเลยยอมรับการกระทำที่ถูกกล่าวหา คนสหรัฐปฏิเสธข้อสันนิษฐานของความบริสุทธิ์ทางการ — ข้อสันนิษฐานความผิดซึ่งเป็นการขัดต่อหลักการสังคมที่ฟรี และ inquisitorial

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลักการที่ต้องมีรัฐบาลที่จะพิสูจน์ความผิดของจำเลยในคดีอาญาและบรรเทาจำเลยภาระใด ๆ ที่จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเขาหรือเธอ.
ข้อสันนิษฐานของความบริสุทธิ์เป็นทฤษฎีโบราณของกฎหมายอาญาเป็นจริงการเรียกชื่อผิด ตามที่ศาลฎีกาสหรัฐเชื่อในความบริสุทธิ์ของจำเลยในคดีอาญาอธิบายที่ดีที่สุดเป็นข้อสันนิษฐานของความไร้เดียงสาที่ที่ถูกตามใจในกรณีที่ไม่มีหลักฐานทางตรงกันข้าม (เทย์เลอร์ v. เคนตั๊กกี้สหรัฐอเมริกา 436 478 98 เอส Ct. 1930 56 ลิตร. เอ็ด 2d 468 [1978]) มันจะไม่ถือว่าเป็นหลักฐานที่แสดงถึงความบริสุทธิ์ของจำเลยและมันไม่จำเป็นต้องให้ข้อสรุปที่บังคับใช้ดีกับจำเลยจะมาจากข้อเท็จจริงใด ๆ ในหลักฐาน.
ในทางปฏิบัติข้อสันนิษฐานของความไร้เดียงสาเป็นภาพเคลื่อนไหวโดยความต้องการที่รัฐบาลพิสูจน์ค่าใช้จ่ายกับ จำเลยข้อกังขา นี้ความต้องการของกระบวนการเป็นหลักพื้นฐานของกฎหมายความผิดทางอาญาที่มีอยู่ในกฎเกณฑ์และพิจารณาคดีความคิดเห็น ความต้องการที่บุคคลผู้ต้องสงสัยของอาชญากรรมที่จะสันนิษฐานว่าเป็นผู้บริสุทธิ์ยังได้รับคำสั่งตามกฎเกณฑ์และความคิดเห็นของศาล ทั้งสองหลักการไปด้วยกัน แต่พวกเขาสามารถแยกออก.
ที่ศาลฎีกาได้ตัดสินว่าภายใต้สถานการณ์บางอย่างที่ศาลควรออกคำแนะนำของคณะลูกขุนในข้อสันนิษฐานของความไร้เดียงสานอกเหนือไปจากคำแนะนำเกี่ยวกับความต้องการของการพิสูจน์ข้อกังขาที่ (เทย์เลอร์โวลต์ . เคนตั๊กกี้) ข้อสันนิษฐานของความไร้เดียงสาของการเรียนการสอนอาจจะจำเป็นต้องใช้ถ้าคณะลูกขุนในอันตรายของการตัดสินจำเลยบนพื้นฐานของการพิจารณาภายนอกมากกว่าข้อเท็จจริงของคดีที่.
ให้ข้อสันนิษฐานของหลักการความบริสุทธิ์สนับสนุนการปฏิบัติของการปล่อยจำเลยความผิดทางอาญาจากคุกก่อนที่จะมีการพิจารณาคดี อย่างไรก็ตามรัฐบาลอาจกักขังจำเลยความผิดทางอาญาบางอย่างโดยไม่ต้องประกันตัวจนถึงสิ้นการพิจารณาคดี แปดแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญสหรัฐระบุว่าการประกันตัวที่มากเกินไปจะไม่ถูกต้อง แต่ก็เป็นที่ยอมรับกันอย่างกว้างขวางว่ารัฐบาลมีสิทธิที่จะกักตัวผ่านการทดลองจำเลยอาชญากรรมร้ายแรงที่เป็นความเสี่ยงการบินหรือโพสท่าเป็นอันตรายต่อประชาชนที่ ในกรณีเช่นนี้ข้อสันนิษฐานของความไร้เดียงสาเป็นทฤษฎีส่วนใหญ่.
นอกเหนือจากความต้องการที่เกี่ยวข้องกับการพิสูจน์ข้อกังขา, ข้อสันนิษฐานของความไร้เดียงสาเป็นส่วนใหญ่สัญลักษณ์ ความจริงก็คือว่าจำเลยจะไม่เผชิญหน้ากับคดีเว้นแต่บางคนที่ตกเป็นเหยื่ออาชญากรรมอัยการตำรวจเจ้าหน้าที่เชื่อว่าจำเลยเป็นความผิดของอาชญากรรม หลังจากที่รัฐบาลได้นำเสนอหลักฐานเพียงพอที่จะเป็นสาเหตุที่เป็นที่เชื่อได้ว่าจำเลยได้ก่ออาชญากรรมที่ถูกกล่าวหาไม่จำเป็นต้องได้รับการปฏิบัติราวกับว่าเขาหรือเธอเป็นผู้บริสุทธิ์ของอาชญากรรมและจำเลยอาจถูกตัดสินจำคุกด้วยความเห็นชอบของศาล .
แต่ข้อสันนิษฐานของความไร้เดียงสาเป็นสิ่งจำเป็นต่อกระบวนการทางอาญา กล่าวถึงเพียงของวลีสันนิษฐานช่วยให้คณะลูกขุนผู้พิพากษาและมุ่งเน้นไปที่ปัญหาที่ดีที่สุดที่อยู่ในมือในคดีอาญาไม่ว่าโจทก์ได้รับการพิสูจน์โดยปราศจากข้อสงสัยตามสมควรว่าจำเลยกระทำการกระทำที่ถูกกล่าวหา คนของประเทศสหรัฐอเมริกาได้ปฏิเสธทางเลือกที่จะเชื่อในความบริสุทธิ์-ข้อสันนิษฐานของความผิดในฐานะที่เป็นและสอบสวนที่ขัดกับหลักการของสังคมฟรี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นหลักการที่ต้องมีรัฐบาลเพื่อพิสูจน์ความผิดของจำเลย จำเลย และจำเลยของบรรเทาภาระใด ๆ เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเขา หรือเธอ
ข้อสันนิษฐานของความไร้เดียงสาโบราณเป็นหลักของกฎหมายอาญา เป็นจริงการเรียกชื่อผิด . ตามที่ศาลฎีกาสหรัฐอเมริกาข้อสันนิษฐานของความไร้เดียงสาของจำเลยคดีอาญา มีการอธิบายที่ดีที่สุดเป็นสมมติฐานของความไร้เดียงสา ที่ยังขาดหลักฐานที่ตรงกันข้าม ( เทย์เลอร์โวลต์เคนตั๊กกี้ , 436 สหรัฐอเมริกา 478 , 98 S . กะรัต 1930 56 ลิตรเอ็ด 2 คน [ 1978 ] ) มันไม่ถือเป็นหลักฐานยืนยันความบริสุทธิ์ของจำเลยและไม่ต้องใช้ว่าข้อบังคับการอนุมานอันจำเลยถูกวาดจากข้อเท็จจริงในหลักฐาน
ในทางปฏิบัติข้อสันนิษฐานของความไร้เดียงสาเป็นภาพเคลื่อนไหว โดยต้องการให้รัฐบาลพิสูจน์ข้อกล่าวหาจำเลยนอกเหนือข้อสงสัยที่สมเหตุสมผล กระบวนการนี้เนื่องจากความต้องการ หลักการพื้นฐานของกฏหมายอาญา คือ อยู่ในกฎเกณฑ์และความคิดเห็นเกี่ยวกับการพิจารณาคดีความต้องการที่คนสงสัยของอาชญากรรมที่ถูกสันนิษฐานว่าเป็นผู้บริสุทธิ์ยังบังคับใช้กฎเกณฑ์และความคิดเห็นในศาล สองหลักไปพร้อมกัน แต่พวกเขาสามารถแยก .
ศาลฎีกาได้ตัดสินว่า ภายใต้สถานการณ์บางอย่างศาลควรออกลูกขุนแนะนำข้อสันนิษฐานของความไร้เดียงสา นอกจากคำแนะนำเกี่ยวกับความต้องการพิสูจน์เกินสงสัยที่เหมาะสม ( เทย์เลอร์โวลต์เคนตั๊กกี้ ) ข้อสันนิษฐานของความไร้เดียงสา อาจต้องเรียนถ้าคณะลูกขุนในอันตรายของ convicting จำเลยบนพื้นฐานของการพิจารณาภายนอก มากกว่าข้อเท็จจริงของคดี
ข้อสันนิษฐานของความไร้เดียงสา สนับสนุนหลักการปฏิบัติของการปล่อยจากคุกจำเลยคดีอาญาก่อนการทดลอง อย่างไรก็ตาม รัฐบาลอาจคุมตัวผู้ร้ายโดยไม่ต้องประกันตัวจำเลยผ่านจุดสิ้นสุดของการทดลอง แปดการแก้ไขรัฐธรรมนูญสหรัฐที่ประกันตัวมากเกินไปจะไม่ต้อง