Exogenous millimolar H2O2 concentra

Exogenous millimolar H2O2 concentrations kill logarithmically growing E. coli cells ( Imlay and Linn, 1986; Imlay et al., 1988 and Imlay and Linn, 1988). Imlay and Linn (1986) distinguished between H2O2 induced Mode one (1–3 mM H2O2) and Mode two (over 20 mM) killing. Mode one killing was also attributed to DNA damage in Fenton-like reactions. In our results ( Fig. 2), the extra-cellular H2O2 concentrations inducing a slight decrease in concentration were between 0.15 and 1.5 mM with incubation of up to 5 h. Significant reductions occurred after 3 h at 3 mM and 14.7 mM. Why are the H2O2 concentrations for killing F. solani spores much higher than reported for exponential phase E. coli and Jurkat T-cells? In general, it is assumed that fungi have acquired a powerful defence against oxidative stress ( Li et al., 2008 and Medentsev et al., 2001), also to protect themselves from the ROS produced by plants as a defensive response ( Murphy et al., 1998 and Dangl et al., 1996). We think that on one hand, the strong resistance of F. solani spores might be attributed to an antioxidant response developed by them. But on the other hand, it might be due to the strong fungal cell wall. Protection by the cell wall probably induces a steep gradient between intercellular and extra-cellular H2O2. Recent publications report such gradients between outer and intracellular H2O2, or between different intracellular compartments for eukaryotic and prokaryotic cells ( Seaver and Imlay, 2001, Antunes and Cadenas, 2001 and Sousa-Lopes et al., 2004). The concept that H2O2 freely diffuses across biomembranes found in the literature ( Chance et al., 1979) has therefore been abandoned. These H2O2 gradients can be positively correlated with cell survival for a variety of cells ( Medentsev et al., 2001 and Sousa-Lopes et al., 2004). This also explains why stationary phase cells, having a thicker and less permeable cell wall than exponential phase cells ( de Nobel et al., 1990, de Nobel and Barnett, 1991 and Klis et al., 2002), survive better under H2O2 exposure ( Sousa-Lopes et al., 2004). For example, stationary phase Saccharomyces cerevisiae cell permeability to H2O2 is reduced five times more than exponential phase cells ( Sousa-Lopes et al., 2004). Therefore, unlimited H2O2 diffusion into the thick-walled, very resistant F. solani spores ( Beyer et al., 2004) in our experiments has been rejected, but that concentration gradients in the presence of exogenous H2O2 depend on both membrane permeability, intracellular H2O2 production rates, and intracellular scavenging rates. The findings of increased fungal inactivation in the presence of H2O2 and the notably increased consumption of H2O2 under solar UVA irradiation, make it almost sure that influx into the spores of our specific fungi exists, nevertheless, the question whether or not these models fully describe the interaction between H2O2 for our experiments remains to be studied and verified in future works. Other reasons for the disappearance of H2O2 in the irradiated experiments are not likely. Lyses of H2O2 by UV light can only be expected from UV-C wavelengths and is therefore not the reason for the reduction in H2O2 (since there is no UV-C radiation in the solar spectrum). The temperature, which was from 25 to 33 °C during solar exposure, has a completely different profile from H2O2 consumption and is also too low to be the reason for its disappearance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเข้มข้น H2O2 บ่อย millimolar ฆ่าเซลล์ E. coli เติบโตแบบลอการิทึม (Imlay และงานผลิต 1986 Imlay et al., 1988 และ Imlay และงาน ผลิต 1988) Imlay และงานผลิต (1986) ระหว่าง H2O2 เกิดโหมดหนึ่ง (1-3 มม. H2O2) และโหมดสอง (กว่า 20 mM) ฆ่า โหมดเดียวฆ่าถูกยังเกิดจากการเสียหายของดีเอ็นเอในปฏิกิริยา Fenton เหมือน ในผลของเรา (Fig. 2), ความเข้มข้น H2O2 โทรศัพท์มือถือนอกที่ inducing ลดลงเล็กน้อยในความเข้มข้นอยู่ระหว่าง 0.15 และ 1.5 มม.กับบ่มถึง 5 h. ลดอย่างมีนัยสำคัญเกิดขึ้นหลังจาก 3 h ที่ 14.7 มม.และ 3 มม. ทำไมมีความเข้มข้นของ H2O2 ฆ่า F. solani เพาะเฟิร์นสูงกว่ารายงานระยะเนน E. coli และ Jurkat T เซลล์ ทั่วไป มันจะสันนิษฐานว่า เชื้อราได้รับป้องกันที่มีประสิทธิภาพกับความเครียด oxidative (Li et al., 2008 และ Medentsev และ al., 2001), นอกจากนี้ยังปกป้องตัวเองจาก ROS ที่ผลิต โดยพืชเป็นการตอบสนองต่อการป้องกัน (al. et เมอร์ฟี 1998 และ Dangl et al., 1996) เราคิดว่า หนึ่งคง ต้านทานแรงของ F. solani เพาะเฟิร์นอาจเกิดจากการตอบสนองของสารต้านอนุมูลอิสระที่พัฒนาขึ้น โดยพวกเขา แต่ในทางกลับกัน อาจเนื่องจากผนังเซลล์เชื้อราแข็งแรง ป้องกัน ด้วยผนังเซลล์อาจก่อให้เกิดการไล่ระดับสีสูงชันระหว่าง H2O2 intercellular และโทรศัพท์มือถือนอก ล่าสุดสิ่งพิมพ์รายงานดังกล่าวไล่ระดับสี ระหว่างภายนอก และ intracellular H2O2 หรือ ระหว่างช่อง intracellular ต่าง ๆ สำหรับเซลล์ prokaryotic และ eukaryotic (Seaver และ Imlay, 2001, Antunes และ Cadenas, 2001 และ Sousa Lopes et al., 2004) ดังนั้นการละทิ้งแนวความคิดที่อิสระ diffuses H2O2 ใน biomembranes ที่พบในวรรณคดี (โอกาส et al., 1979) ไล่ระดับสี H2O2 เหล่านี้สามารถถูก correlated กับความอยู่รอดของเซลล์หลายเซลล์ (Medentsev และ al., 2001 และ Sousa Lopes et al., 2004) บวก นี้ยังอธิบายเหตุระยะกับเซลล์ มีผนังเซลล์หนา และ permeable น้อยกว่าเซลล์ระยะเนน (เดโนเบลและ al., 1990 เดโนเบล และบาร์ เนต 1991 และ Klis และ al., 2002), อยู่รอดดีกว่าภายใต้แสง H2O2 (Sousa Lopes et al., 2004) ตัวอย่าง เครื่องเขียนระยะ Saccharomyces cerevisiae เซลล์ permeability ให้ H2O2 เป็นลดลงห้าครั้งมากกว่าระยะเนนเซลล์ (Sousa Lopes et al., 2004) ดังนั้น ไม่จำกัดแพร่ H2O2 เป็นที่ กำแพงหนา ทนมาก F. solani เพาะเฟิร์น (Beyer et al., 2004) ในการทดลองของเราถูกปฏิเสธ แต่ที่ไล่ระดับสีความเข้มข้นในต่อหน้าของ H2O2 บ่อยขึ้นอยู่กับทั้งเยื่อ permeability ราคาผลิต H2O2 intracellular และ intracellular scavenging อัตรา พบของยกเลิกการเชื้อราเรียกเพิ่มในต่อหน้าของ H2O2 และปริมาณการใช้เพิ่มขึ้นยวดของ H2O2 ภายใต้แสง UVA วิธีการฉายรังสี ทำให้เกือบจะแน่ใจว่า มีอยู่อีกเป็นเพาะเฟิร์นของเชื้อราเฉพาะของเรา อย่างไรก็ตาม การทำงานของคำถามหรือไม่รูปแบบเหล่านี้ครบถ้วนอธิบายการโต้ตอบระหว่าง H2O2 สำหรับการทดลองของเรายังคงที่จะศึกษา และตรวจสอบในอนาคต สาเหตุการสูญหายของ H2O2 ในทดลอง irradiated อื่น ๆ มักไม่ Lyses ของ H2O2 โดยแสง UV สามารถคาดหวังได้จากความยาวคลื่น UV-C เท่านั้น และไม่สาเหตุการลดใน H2O2 (เนื่องจากมีรังสี UV-C ไม่ในสเปกตรัมแสงอาทิตย์) อุณหภูมิ ซึ่งจาก 25 ถึง 33 ° C ในช่วงรับแสงอาทิตย์ มีค่าแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงจากปริมาณ H2O2 และก็ต่ำเกินไปเป็น สาเหตุของการหายตัวไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภายนอก millimolar ความเข้มข้นของ H2O2 ฆ่าลอการิทึมการเจริญเติบโตของเซล E.coli (อิมเลย์และลินน์, 1986. อิมเลย์ et al, 1988 และอิมเลย์และลินน์, 1988) อิมเลย์และลินน์ (1986) พิเศษระหว่าง H2O2 ชักนำโหมดหนึ่ง (1-3 มิลลิ H2O2) และโหมดสอง (กว่า 20 มิลลิ) ฆ่า โหมดหนึ่งเป็นผลมาจากการฆ่ายังเสียหายของดีเอ็นเอในปฏิกิริยาเฟนตันเหมือน ในผลของเรา (รูปที่. 2), ความเข้มข้นของ H2O2 พิเศษโทรศัพท์มือถือที่กระตุ้นให้เกิดการลดลงเล็กน้อยในความเข้มข้นอยู่ระหว่าง 0.15 และ 1.5 มิลลิกับการบ่มถึง 5 ชั่​​วโมง ลดความสำคัญที่เกิดขึ้นหลังจาก 3 ชั่วโมงที่ 3 มิลลิและ 14.7 มิลลิ ทำไมจึงมีความเข้มข้นของ H2O2 ฆ่าเอฟสปอร์ solani สูงกว่ารายงานขั้นตอนการชี้แจงเชื้อ E. coli และ Jurkat T-เซลล์? โดยทั่วไปมันจะสันนิษฐานว่าเชื้อราได้รับการป้องกันที่มีประสิทธิภาพต่อความเครียดออกซิเดชัน (Li et al., 2008 และ Medentsev et al., 2001) นอกจากนี้ยังมีการป้องกันตัวเองจาก ROS ผลิตโดยโรงงานเป็นการตอบสนองการป้องกัน (เมอร์ฟี่, et al ., 1998 และ Dangl et al., 1996) เราคิดว่าบนมือข้างหนึ่ง, ความต้านทานที่แข็งแกร่งของเอฟสปอร์ solani อาจจะนำมาประกอบกับการตอบสนองของสารต้านอนุมูลอิสระที่พัฒนาขึ้นโดยพวกเขา แต่ในทางกลับกันก็อาจจะเป็นเพราะผนังเซลล์ของเชื้อราที่แข็งแกร่ง การป้องกันโดยผนังเซลล์อาจจะก่อให้เกิดการลาดชันระหว่างระหว่างเซลล์และ H2O2 พิเศษโทรศัพท์มือถือ สิ่งพิมพ์ล่าสุดรายงานการไล่ระดับสีเช่น H2O2 ระหว่างด้านนอกและภายในเซลล์หรือระหว่างช่องเซลล์ที่แตกต่างกันสำหรับเซลล์ eukaryotic และโปรคาริโอ (ซีฟเว่อร์และอิมเลย์ 2001 ตูนส์และ Cadenas 2001 และปเปส et al., 2004) แนวคิดที่ H2O2 ได้อย่างอิสระกระจายทั่ว biomembranes ที่พบในวรรณคดี (โอกาส et al., 1979) ได้ถูกทิ้งร้างจึง เหล่านี้การไล่ระดับสี H2O2 สามารถมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับความอยู่รอดของเซลล์สำหรับความหลากหลายของเซลล์ (Medentsev et al., 2001 และปเปส et al., 2004) นอกจากนี้ยังอธิบายว่าทำไมเซลล์เฟสที่มีความหนาและผนังเซลล์ดูดซ​​ึมน้อยกว่าเซลล์เฟสชี้แจง (เดโนเบล et al., 1990 เดอโนเบลและบาร์เน็ตต์ปี 1991 และ Klis et al., 2002) อยู่รอดได้ดีขึ้นภายใต้การเปิดรับ H2O2 ( ปเปส et al., 2004) ยกตัวอย่างเช่นเฟส Saccharomyces cerevisiae การซึมผ่านเซลล์ H2O2 จะลดลงห้าครั้งกว่าเซลล์เฟสชี้แจง (Sousa Lopes-et al., 2004) ดังนั้นการแพร่กระจาย H2O2 ไม่ จำกัด เข้าไปในผนังหนามากทน F. solani สปอร์ (เบเยอร์ et al., 2004) ในการทดลองของเราได้รับการปฏิเสธ แต่ที่ไล่ระดับความเข้มข้นในการปรากฏตัวของ H2O2 ภายนอกขึ้นอยู่กับการซึมผ่านเยื่อทั้งสอง H2O2 ภายในเซลล์ อัตราการผลิตและอัตราการขับเซลล์ ผลการยับยั้งเชื้อราที่เพิ่มขึ้นในการปรากฏตัวของ H2O2 และบริโภคที่เพิ่มขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งของ H2O2 ภายใต้การฉายรังสี UVA แสงอาทิตย์ทำให้แน่ใจว่าเกือบจะไหลบ่าเข้ามาที่เป็นสปอร์ของเชื้อราที่เฉพาะเจาะจงของเรามีอยู่ แต่คำถามหรือไม่ว่ารูปแบบเหล่านี้อย่างเต็มที่อธิบายที่ ปฏิสัมพันธ์ระหว่าง H2O2 สำหรับการทดลองของเรายังคงต้องมีการศึกษาและตรวจสอบในการทำงานในอนาคต เหตุผลอื่น ๆ สำหรับการหายตัวไปของ H2O2 ในการทดลองฉายรังสีที่ไม่น่า Lyses ของ H2O2 โดยแสงยูวีสามารถคาดหวังจากความยาวคลื่นรังสี UV-C และดังนั้นจึงไม่ได้เป็นเหตุผลสำหรับการลดลงใน H2O2 (เนื่องจากไม่มีรังสี UV-C ในสเปกตรัมแสงอาทิตย์) อุณหภูมิซึ่งเป็น 25-33 องศาเซลเซียสในช่วงการเปิดรับแสงอาทิตย์มีรายละเอียดแตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากการบริโภค H2O2 และยังต่ำเกินไปที่จะเป็นสาเหตุของการหายตัวไปของมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พบว่าปริมาณแบตเตอรี่ภายนอกฆ่า logarithmically เติบโต E . coli เซลล์ ( อิมเลย์ และ ลินน์ , 1986 ; อิมเลย์ et al . , 1988 และอิมเลย์ และ ลินน์ , 1988 ) อิมเลย์ และ ลินน์ ( 1986 ) ที่แตกต่างระหว่างแบตเตอรี่และโหมด ( 1 – 3 mM H2O2 ) และโหมดสอง ( 20 มม. ) ฆ่า โหมดที่ 1 ฆ่า ก็เกิดจากความเสียหายของดีเอ็นเอในเฟนตันเหมือนปฏิกิริยา ในผลของเรา ( รูปที่ 2 )เพิ่มความเข้มข้นของเซลล์กระตุ้นแบตลดลงเล็กน้อยในความเข้มข้นระหว่าง 0.15 และ 1.5 มม. มี 4 ถึง 5 ชั่วโมง ที่สำคัญซึ่งเกิดขึ้นหลังจาก 3 ชั่วโมง 3 มม. และ 14.7 mm ทำไมปริมาณ H2O2 ฆ่า F . solani สปอร์สูงกว่ารายงานชี้แจงขั้นตอนและเซลล์ E . coli jurkat ? โดยทั่วไปเป็นสันนิษฐานว่าเชื้อราได้รับการป้องกันที่มีประสิทธิภาพต่อภาวะเครียดออกซิเดชัน ( Li et al . , 2008 และ medentsev et al . , 2001 ) นอกจากนี้ เพื่อปกป้องตัวเองจาก ROS ที่ผลิตโดยพืชที่ตอบสนองการป้องกัน ( Murphy et al . , 1998 และ dangl et al . , 1996 ) เราคิดว่าหนึ่งในมือ , ความต้านทานที่แข็งแกร่งของ F . solani สปอร์อาจจะเกิดจากสารต้านอนุมูลอิสระการตอบสนองที่พัฒนาโดยพวกเขาแต่ในทางกลับกัน มันอาจจะเกิดจากแรงของผนังเซลล์เชื้อรา ป้องกันผนังเซลล์อาจทำให้ความลาดชันระหว่าง intercellular H2O2 เซลล์และเสริม รายงานสิ่งพิมพ์ล่าสุดไล่ดังกล่าวระหว่างด้านนอกและภายในเซลล์แบตเตอรี่ หรือระหว่างช่องเซลล์ eukaryotic เซลล์โพรคาริโอติกแตกต่างกันและ ( ซีเวอร์กับอิมเลย์ , 2001 , แอนทูเนส และสตริง ,2001 และซูซา Lopes et al . , 2004 ) แนวคิดที่กระจายทั่ว biomembranes H2O2 อิสระที่พบในวรรณคดี ( โอกาส et al . , 1979 ) จึงถูกทิ้งร้าง การไล่ระดับสีแบตเตอรี่เหล่านี้สามารถมีความสัมพันธ์กับเซลล์การอยู่รอดสำหรับความหลากหลายของเซลล์ ( medentsev et al . , 2001 และซูซา Lopes et al . , 2004 ) นี่คือสาเหตุว่าทำไมนิ่งระยะที่เซลล์มีผนังเซลล์หนาและซึมน้อยกว่าชี้แจงระยะเซลล์ ( de โนเบล et al . , 1990 , เดอลุ๊ Barnett , 1991 และคลิส et al . , 2002 ) , เอาตัวรอดได้ดีภายใต้แสง H2O2 ( ซูซา Lopes et al . , 2004 ) ตัวอย่างเช่น เครื่องเขียน ( Saccharomyces cerevisiae ในการซึมผ่านเซลล์ในแบตเตอรี่จะลดลงมากกว่าระยะ exponential เซลล์ครั้งที่ห้า ( ซูซา Lopes et al . , 2004 ) ดังนั้นจำกัดการแพร่กระจายเข้าไปในกำแพงหนา แบตทนมาก , F . solani สปอร์ ( เบเยอร์ et al . , 2004 ) ในการทดลองของเราได้ถูกปฏิเสธ แต่อัตราส่วนของความเข้มข้นในการแสดงตนของแบตเตอรี่ภายนอกขึ้นอยู่กับทั้งอัตราการผลิตเยื่อซึมผ่านเซลล์แบตเตอรี่และเซลล์การอัตราผลของการยับยั้งเชื้อราเพิ่มขึ้นในสถานะของแบตเตอรี่และเพิ่มการบริโภคโดย H2O2 ภายใต้แสงอาทิตย์รังสี UVA ทำให้มันเกือบจะแน่ใจว่า น้ำที่เข้าสปอร์ของเชื้อราเฉพาะของเราอยู่ อย่างไรก็ตาม คำถามหรือไม่ว่ารูปแบบเหล่านี้อย่างเต็มที่อธิบายปฏิสัมพันธ์ระหว่างแบตเตอรี่กับการทดลองของเรายังคงต้องศึกษาและตรวจสอบได้ในงาน ในอนาคตเหตุผลอื่น ๆสำหรับการหายตัวไปของ H2O2 ในการฉายรังสี การทดลองจะไม่มีโอกาส lyses ของแบตเตอรี่ โดยแสงยูวีสามารถคาดหวังได้จากความยาวคลื่นรังสียูวี ซีและดังนั้นจึงไม่ใช่เหตุผลของการลดลงในแบตเตอรี่ ( เนื่องจากไม่มีรังสียูวี ซีรังสีในสเปกตรัมของแสงอาทิตย์ อุณหภูมิที่ 25 จาก 33 ° C ในช่วงแสงอาทิตย์แสงมีโปรไฟล์ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงจากการบริโภคแบตเตอรี่และยังต่ำเกินไปที่จะให้เหตุผลของการหายตัว .