Study designA quasi-experimental pr

Study design
A quasi-experimental pretest-posttest design was used with nonequivalent control group. The experimental group participated in the group music therapy twice a week for 7 weeks while continuing their standard treatment. The control group received nursing care including psychopharmacology, routinely provided in the hospitals.

Setting and sample
Participants were recruited from the inpatient ward in a psychiatric facility in a metropolitan city with the following inclusion criteria: (a) those who had been diagnosed with schizophrenia by a psychiatrist based on the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-IV-TR) (American Psychiatric Association, 2000) criteria for more than 2 years since the diagnosis, (b) adults over 20 years of age and who understood the purpose of this study and agreed to participate with a written consent, given the agreement from their parents or guardian, (c) those who had no acute psychotic symptoms and were able to perform verbal communication, (d) those who had no problem with hearing or doing other activities, (e) and those who did not have dementia or other brain injuries that may affect the outcome variables.

To determine the sample size, a significance level of .05, power of .80, and an effect size of .79 were set. The effect size was based on the meta-analysis with music therapy for cognitive function (Jung, 2011). Using the G*power 3.0 program (Faul, Erdfelder, Buchner, & Lang, 2009), the required sample was 16 patients for each group. Thus, 33 patients for the experimental group and 35 for the control group were selected, considering the potential dropouts. There were a total of four psychiatric wards in two separate buildings. The experimental and control groups were assigned according to the wards in which they were located to prevent the contamination of the treatment. The ward settings are relatively similar in terms of the types of therapy provided and man power allocation.

During the data collection process, 5 from the experimental group and 8 from the control group dropped out due to discharge from the hospital or declining to undergo the EEG measurement. Our final sample included 55 participants: 28 from the experimental group and 27 from the control group (19% dropout rates).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศึกษาออกแบบการออกแบบกึ่งทดลอง pretest-posttest ถูกใช้กับกลุ่มควบคุม nonequivalent กลุ่มทดลองเข้าร่วมกลุ่มดนตรีบำบัดสองสัปดาห์ 7 สัปดาห์ในขณะที่การรักษามาตรฐานอย่างต่อเนื่อง กลุ่มควบคุมได้รับพยาบาลรวม psychopharmacology ให้เป็นประจำในโรงพยาบาลการตั้งค่าและตัวอย่างผู้เข้าร่วมได้พิจารณาจากผู้ป่วยห้องคลอดในสิ่งอำนวยความสะดวกทางจิตเวชในเมืองด้วยเงื่อนไขต่อไปนี้รวม: (ก) ผู้ได้รับการวินิจฉัยกับโรคจิตเภทโดยจิตแพทย์ตามการวินิจฉัยและสถิติด้วยตนเองของจิตโรคเกณฑ์ (DSM-IV-TR) (จิตแพทย์สมาคมอเมริกัน 2000) กว่า 2 ปีนับตั้งแต่การวินิจฉัย, (ข) ผู้ใหญ่กว่า 20 ปีที่เข้าใจวัตถุประสงค์ของการศึกษานี้ และตกลงที่จะเข้าร่วมได้รับความยินยอมเป็นลายลักษณ์อักษรกำหนดข้อตกลงของผู้ปกครองหรือผู้ปกครอง, (ค) ผู้ที่มีอาการเฉียบพลัน psychotic และมีความสามารถในการสื่อสารด้วยวาจา, (d) ผู้ที่มีปัญหาในการฟังหรือการทำกิจกรรมอื่น ๆ, (e) และผู้ที่ไม่มีสมองเสื่อมหรือการบาดเจ็บสมองอื่น ๆ ที่อาจมีผลต่อตัวแปรผล การเพื่อกำหนดขนาดตัวอย่าง ระดับนัยสำคัญ.05 อำนาจของ.80 และขนาดผลเป็น.79 มีได้ ขนาดผลเป็นไปตามการวิเคราะห์เมตาด้วยดนตรีบำบัดสำหรับฟังก์ชันการรับรู้ (Jung, 2011) ใช้ G * พลังงาน 3.0 โปรแกรม (Faul, Erdfelder, Buchner และ ลัง 2009) ตัวอย่างต้องถูกผู้ป่วย 16 สำหรับแต่ละกลุ่ม ดังนั้น ผู้ป่วย 33 สำหรับกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม 35 ถูกเลือก พิจารณาตกเป็นไปได้ มีจำนวนจิตแพทย์เขต 4 การปกครองในอาคารที่แยกต่างหากสอง การทดลอง และกลุ่มควบคุมได้รับการกำหนดตามเขตการปกครองที่ซึ่งพวกเขามีอยู่เพื่อป้องกันการปนเปื้อนของการรักษา การตั้งค่าจะค่อนข้างคล้ายกันในแง่ของชนิดของการบำบัดให้ผู้ป่วยและคนพลังงานการปันส่วนในระหว่างกระบวนการเก็บรวบรวมข้อมูล 5 จากกลุ่มทดลองและจากกลุ่มควบคุม 8 ลบออกเนื่องจากจำหน่ายจากโรงพยาบาลหรือปฏิเสธที่จะรับการประเมิน EEG ตัวอย่างของเราสุดท้ายรวมผู้เข้าร่วม 55:28 จากกลุ่มทดลองและจากกลุ่มควบคุม (19% เป็นถอนอัตรา) 27

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การออกแบบการศึกษากึ่งทดลองทดลองได้รับกับกลุ่มควบคุมทดสอบ . กลุ่มทดลองเข้าร่วมกลุ่มดนตรีบำบัด สองครั้งต่อสัปดาห์เป็นเวลา 7 สัปดาห์ ในขณะที่ยังคงรักษามาตรฐานของตนเอง กลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาล รวมทั้งตรวจให้เภสัชในโรงพยาบาล , การตั้งค่าตัวอย่าง


และผู้เข้าร่วมคัดเลือกจากวอร์ดผู้ป่วยในจิตเวชสิ่งอำนวยความสะดวกในเมืองมหานครกับเกณฑ์ต่อไปนี้รวม : ( ) ผู้ที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคจิตเภท โดยจิตแพทย์ตามЃ ( ถ้าจะวัด ) ( อเมริกันสมาคมจิตแพทย์ , 2000 ) เกณฑ์ มากกว่า 2 ปี เนื่องจากการวินิจฉัย (b) adults over 20 years of age and who understood the purpose of this study and agreed to participate with a written consent, given the agreement from their parents or guardian, (c) those who had no acute psychotic symptoms and were able to perform verbal communication, (d) those who had no problem with hearing or doing other activities, (e) and those who did not have dementia or other brain injuries that may affect the outcome variables.

To determine the sample size, a significance level of .05, power of .80, and an effect size of .79 were set. The effect size was based on the meta-analysis with music therapy for cognitive function (Jung, 2011). Using the G*power 3.0 program (Faul, Erdfelder, Buchner, & Lang, 2009),เป็นจำนวน 16 คน แต่ละกลุ่ม ดังนั้น , 33 ผู้ป่วยกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมจำนวน 35 เพื่อพิจารณา ปรากฏว่าที่อาจเกิดขึ้น มีทั้งหมดสี่หอผู้ป่วยจิตเวชในแยกสองอาคาร ทดลอง และกลุ่มควบคุมที่ได้รับมอบหมายตามตึกที่พวกเขาอยู่ เพื่อป้องกันการปนเปื้อนของการรักษา The ward settings are relatively similar in terms of the types of therapy provided and man power allocation.

During the data collection process, 5 from the experimental group and 8 from the control group dropped out due to discharge from the hospital or declining to undergo the EEG measurement. Our final sample included 55 participants: 28 from the experimental group and 27 from the control group (19% dropout rates).