The owner who had black hair and gl

The owner who had black hair and glasses said in a disappointed voice. At first glance, this young korean owner seemed to be in his thirties. Precisely speaking, he was korean american. Just that he didn’t know how to speak korean.

The owner didn’t think himself to be korean, but even so it seemed that he missed it quite a bit. At the same time, he seemed to be a fan of Grand Chef. The owner continued to speak.

“How do you feel after being in korea for a while? You also ate the food of the other participants, right? How was it?”
“It’s different from time to time. I normally make not too seasoned food, so I make most of it salty, but It’s still delicious.”
“Well. A good chef can make good food anywhere and anyhow. Use my rice well.”

That guy spoke just like he was the farmer that had harvested that rice himself. But Jo Minjoon didn’t particularly point that out.

It was at the moment when he was leaving the store. His handphone rang. Jo Minjoon held the rice sack with one hand and took out his handphone. He tought that it was going to be Anderson, but the name that showed on the screen was out of his expectations. Jo Minjoon brought the handphone to his ear.

“Hello?”
[…….What are you doing?]
“I just brought rice and i’m returning right now.”
[ Why are buying rice now? Didn’t you buy it in the morning? ]
“I wanted to use the least amount possible and buy just at times. Is it too excessive?”
[ Overly excessive. ]
“Is it?”

After that, they both remained silent for a moment. Rather than they didn’t have any words to say, it seemed more like they were hesitating to bring that up. In the end, the one who talked first was Jo Minjoon.

“Is it fine?”
[ What? ]
“The atmosphere of the team. They say that Chloe fought with a customer.”
[ … … … ]

No sound was heard through the phone. Jo Minjoon didn’t pressure her. Kaya said in a mortifying voice.

[ It’s because of me. That Chloe fought. ]

Jo Minjoon didn’t get surprised. Because he thought that that was the case. Chloe wasn’t the type to clash with the customer just because she got cursed. Especially if it was in the middle of a team mission, there was nothing else to say. Perhaps, if Chloe caused the problem, he thought that it wouldn’t be for her sake, but for another one.

And if that other person was Kaya, then not even a little bit of it would be strange. Rather, it was too simple. Because Kaya was usually the troublemaker. However, there was no need to say that with his own mouth. Jo Minjoon didn’t say anything and listened to her. A thick and rough voice. Her voice that seemed to have caught a cold, seemed harsher than usual.

[ That guy looked at me and said. That I seemed delicious. Well, even if his eyes were directed at me, perhaps he was talking about the kochi……..]
“Wait. What? What did that bastard say?”
[ I told you. That I seemed delic……..]
“No, stop it. There’s no need to repeat that. So. So Chloe got angry at him?”
[ No. It’s true that she got angry for my sake, but the story is a bit different. You know my temperament. I’m harsh and…….. A little dirty. I’m not someone to just listen to that and keep my mouth shut. ]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เจ้าของที่มีสีผมและแว่นตาพูดเสียงผิดหวัง อย่างรวดเร็วก่อน เจ้าเกาหลีหนุ่มนี้ดูเหมือนจะ เป็นในทศวรรษของเขา พูดได้อย่างแม่นยำ เขาเป็นอเมริกันเกาหลี เพียงว่าเขาไม่รู้วิธีการพูดภาษาเกาหลีเจ้าของไม่ได้คิดว่า ตัวเองเป็น ภาษาเกาหลี แต่ถึงกระนั้น ก็ดูเหมือนว่า เขาพลาดน้อย ในเวลาเดียวกัน เขาดูเหมือนจะ เป็นแฟนของแกรนด์เชฟ เจ้าของยังคงพูด"คุณรู้สึกอย่างไรหลังจากที่ถูกในเกาหลีในขณะ นอกจากนี้คุณยังกินอาหารของผู้อื่นเข้าร่วม ขวา เป็นยังไงบ้าง""มันเป็นต่างครั้ง ฉันปกติทำอาหารไม่ปรุงรสมากเกินไป เพื่อทำส่วนใหญ่จะเค็ม แต่ก็ยังอร่อย""ดี พ่อครัวดีสามารถทำอาหารได้ และอย่างไรก็ตาม ใช้ข้าวของฉันอย่างนี้พูดคนที่เหมือนเขาเป็นเกษตรกรที่มีการเก็บเกี่ยวข้าวที่ตัวเอง แต่ Jo Minjoon ไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งชี้ที่ในขณะที่เมื่อเขาได้ออกจากร้านได้ แผนกของเขารัง Jo Minjoon กระสอบข้าว ด้วยมือเดียว และเอาออกมือถือของเขาด้วย Tought เขาว่ามันกำลังจะเป็น แอนเดอร์สัน แต่ชื่อที่แสดงบนหน้าจอ จากความคาดหวังของเขาได้ Minjoon โจมาแผนกหู"สวัสดี"[... สิ่งคุณทำ?]"ผมเพียงแค่นำข้าว และฉันกลับ!"[เหตุผลที่จะซื้อข้าวตอนนี้ คุณไม่ซื้อมันในตอนเช้า ]"อยากจะใช้น้อยที่สุด และซื้อเพียงครั้ง คือมันเกินไปมากเกินไป[เกินไปมากเกินไป]"คือมันหลังจากนั้น พวกเขาทั้งสองยังคงเงียบครู่หนึ่ง แทนที่มีคำพูดใด ๆ เหมือนใกล้พวกเขาได้อย่าลังเลใจที่จะขึ้นที่ ในตอนท้าย ผู้ที่พูดคุยกันครั้งแรกเป็น Jo Minjoon"คือมันดี[อะไรบ้าง]"บรรยากาศของทีม พวกเขาบอกว่า โคลอี้สู้กับลูกค้า"[ … … … ]ไม่มีเสียงได้ยินผ่านทางโทรศัพท์ Minjoon โจไม่ได้กดดันเธอ คาย่ากล่าวว่า เสียง mortifying[มันเป็น เพราะฉัน ว่า โคลอี้สู้ ]Minjoon โจไม่ได้แปลกใจ เพราะเขาคิดว่า เป็นกรณี Chloe ไม่ชนิดที่จะปะทะกับลูกค้าเพียง เพราะเธอได้สาปแช่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้ามันเป็นกลางภารกิจทีม ได้อะไรจะบอก บางที ถ้าโคลอี้เกิดปัญหา เขาคิดว่า มันจะไม่เป็น เพื่อประโยชน์ของเธอ แต่ สำหรับอีกคนหนึ่งและหากบุคคลนั้น Kaya แล้วไม่ได้เล็กน้อยมันจะแปลก ค่อนข้าง มันเป็นสิ่งที่ง่ายเกินไป เนื่องจากคาย่ามักจะ ก่อเหตุ อย่างไรก็ตาม ก็ไม่จำเป็นต้องพูด ด้วยปากของเขาเอง Minjoon โจไม่พูดอะไร และฟังเธอ เสียงหนา และหยาบ เสียงของเธอดูเหมือนจะมีเป็นหวัด ดูเหมือนรุนแรงกว่าปกติ[ผู้ชายคนนั้นมองฉัน และกล่าวว่า ว่า ฉันประจักษ์อร่อย ดี แม้ว่าตาของเขาได้โดยตรงที่ฉัน บางทีเขาพูดถึงโก...]"รอ อะไรนะ อะไรบอก bastard "[ผมบอกคุณ ว่า ฉันประจักษ์เป...]ไม่ stop มัน ก็ไม่จำเป็นต้องทำซ้ำที่ ดังนั้น เพื่อให้โคลอี้ได้โกรธที่เขา"[หมายเลข มันเป็นความจริงว่า เธอได้รับโกรธเพื่อประโยชน์ของฉัน แต่เรื่องราวที่แตกต่าง คุณรู้ว่าอารมณ์ของฉัน ผมรุนแรง และ... เล็กน้อยสกปรก ผมไม่มีคนไปฟังที่ เพียงให้ปากของฉัน ]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจ้าของที่มีผมสีดำและแว่นตาพูดด้วยเสียงที่ผิดหวัง ได้อย่างรวดเร็วก่อนนี้เจ้าของเกาหลีหนุ่มดูเหมือนจะอยู่ในวัยสามสิบ ได้อย่างแม่นยำพูดเขาเป็นอเมริกันเกาหลี เพียงแค่ว่าเขาไม่ได้รู้วิธีที่จะพูดภาษาเกาหลี.

เจ้าของไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นภาษาเกาหลี แต่แม้ดังนั้นมันดูเหมือนว่าเขาพลาดมันไม่น้อย ในเวลาเดียวกันเขาดูเหมือนจะเป็นแฟนของแกรนด์พ่อครัว เจ้าของยังคงพูดต่อ.

"คุณรู้สึกอย่างไรหลังจากอยู่ในเกาหลีในขณะที่? นอกจากนี้คุณยังกินอาหารของคนอื่น ๆ ใช่ไหม? เป็นยังไง? "
" มันเป็นเรื่องที่แตกต่างกันเป็นครั้งคราว ผมปกติทำให้อาหารไม่เก๋าเกินไปดังนั้นฉันจะทำให้มากที่สุดของมันเค็ม แต่ก็ยังคงอร่อย. "
" ดี พ่อครัวที่ดีสามารถทำให้อาหารที่ดีได้ทุกที่และ แต่อย่างใด ใช้ข้าวฉันดี. "

คนที่แต่งตัวประหลาดพูดเหมือนเขาเป็นเกษตรกรที่เก็บเกี่ยวข้าวที่ตัวเอง แต่โจ Minjoon ไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งชี้ให้เห็นว่า.

มันเป็นช่วงเวลาที่เขากำลังจะออกจากร้าน โทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น โจ Minjoon จัดกระสอบข้าวด้วยมือข้างหนึ่งและหยิบเอาโทรศัพท์มือถือของเขา เขา tought ว่ามันเป็นไปได้เดอร์สัน แต่ชื่อที่แสดงให้เห็นบนหน้าจอออกจากความคาดหวังของเขา โจ Minjoon นำโทรศัพท์มือถือไปยังหูของเขา.

"สวัสดีครับ?" [
...... งั้นคุณกำลังทำอะไร?]
"ฉันก็แค่นำข้าวและฉันกลับมาขณะนี้."
[ทำไมจะซื้อข้าวตอนนี้หรือไม่ คุณไม่ซื้อมันในตอนเช้า? ]
"ผมอยากจะใช้จำนวนน้อยที่สุดที่เป็นไปได้และซื้อเพียงแค่ในช่วงเวลาที่ มันมากเกินไปเกินไป? "
[สุดเหวี่ยงมากเกินไป ]
"มันเป็น?"

หลังจากนั้นพวกเขาทั้งสองยังคงเงียบอยู่ครู่หนึ่ง แต่กว่าที่พวกเขาไม่ได้มีคำพูดใด ๆ ที่จะพูดก็ลำบากมากขึ้นเช่นที่พวกเขากำลังลังเลใจที่จะนำขึ้นมา ในท้ายที่สุดคนหนึ่งที่พูดคุยกันครั้งแรกเป็นโจ Minjoon.

"มันเป็นเรื่องดี?"
[อะไร? ]
"บรรยากาศของทีม พวกเขาบอกว่าโคลอี้ต่อสู้กับลูกค้า. "
[ ... ... ... ]

ไม่มีเสียงก็ได้ยินเสียงผ่านทางโทรศัพท์ โจ Minjoon ไม่ได้กดดันให้เธอ Kaya พูดด้วยเสียงที่น่าตกใจ.

[มันเป็นเพราะฉัน ที่ Chloe ต่อสู้ ]

โจ Minjoon ไม่ได้แปลกใจ เพราะเขาคิดว่ากรณีที่เกิดขึ้น Chloe ไม่ใช่คนประเภทที่จะปะทะกับลูกค้าเพียงเพราะเธอได้สาปแช่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้ามันอยู่ในช่วงกลางของภารกิจทีมมีอะไรอื่นที่จะพูด บางทีถ้า Chloe เกิดจากปัญหาที่เขาคิดว่ามันจะไม่เป็นเพื่อประโยชน์ของเธอ แต่สำหรับอีกคนหนึ่ง.

และถ้าเกิดว่าคนอื่น ๆ ก็ Kaya แล้วไม่ได้นิด ๆ หน่อย ๆ มันจะแปลก แต่มันก็ง่ายเกินไป เพราะ Kaya มักจะก่อเหตุ แต่ไม่มีความจำเป็นที่จะกล่าวว่าด้วยปากของเขาเอง โจ Minjoon ไม่ได้พูดอะไรและฟังเธอ เสียงหนาและหยาบกร้าน เสียงของเธอที่ดูเหมือนจะเป็นหวัดดูเหมือนรุนแรงกว่าปกติ.

[ผู้ชายที่มองมาที่ผมและพูดว่า ที่ฉันดูเหมือนอร่อย ดีแม้ว่าดวงตาของเขาถูกกำกับที่ผมบางทีเขาอาจจะได้รับการพูดคุยเกี่ยวกับชิ ...... .. ]
"รอ อะไร? อะไรไอ้ที่บอกว่า? "
[ผมบอกคุณ ที่ฉันดูเหมือน Delic ...... .. ]
"ไม่หยุดมัน ไม่มีความจำเป็นที่จะทำซ้ำที่ ดังนั้น. ดังนั้น Chloe โกรธที่เขา? "
[เลขที่มันเป็นความจริงว่าเธอโกรธเพราะเห็นแก่เรา แต่เป็นเรื่องที่แตกต่างกันเล็กน้อย คุณจะรู้ว่าอารมณ์ของฉัน ฉันรุนแรงและ ...... .. สกปรกเล็ก ๆ น้อย ๆ ฉันไม่ได้คนที่จะเพียงแค่ฟังที่และให้ปากของฉันปิด ]