Shin-kicking, also known as hacking

Shin-kicking, also known as hacking[1] or purring, is a combat sport that involves two contestants attempting to kick each other on the shin to force their opponent to the ground. It has been described as an English martial art.[1] It originated in England in the early 17th century, and was one of the most popular events at the Cotswold Olimpick Games until the games ended in the 1850s.[2] It also became a popular pastime among Cornish miners. In the 19th century the sport was also practised by English immigrants to the United States.[3] It was included in the 1951 revival of the Cotswold Olimpick Games, and remains one of its most popular events, run as the World Shin-kicking Championships.[2] The event now draws crowds of thousands of spectators.[4]

During each round, the combatants face each other and hold onto each other's collar. Traditionally (in the Cotswold Olimpicks) they wear white coats, representing shepherds' smocks. They typically attempt to strike their opponent's shin with the inside of the foot as well as their toes.[1] Success in the event requires both agility and the ability to endure pain.[4] The matches are observed by a referee, or stickler, who determines the score of the match.[2] Modern competitions are won by the combatant who wins two out of three against his competitor.[4]

Legend has it that some shin-kickers wore steel-toe boots during the competitions and tried to build pain tolerance by hitting their shins with hammers. In modern competitions the combatants are required to wear soft shoes and stuff their trouser legs with straw for padding.[2] Ambulance crews also attend the events in case of injury

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เตะชิน ยังเป็นข้อมูลทาง [1] หรือ purring เป็นกีฬาต่อสู้ที่เกี่ยวข้องสองแข่งขันพยายามเตะกันบนแข้งเพื่อบังคับให้ฝ่ายตรงข้ามไปพื้นดิน มีการอธิบายว่า ศิลปะต่อสู้ภาษาอังกฤษ[1] มันมาในช่วงต้นศตวรรษที่ 17 ในอังกฤษ และเป็นหนึ่งในกิจกรรมยอดนิยมในเกม Olimpick คอทส์โวลด์จนเกมจบใน 1850s[2] มันยังเป็นงานอดิเรกที่นิยมในหมู่ผู้ปฏิบัติ Cornish ในศตวรรษที่ 19 กีฬาถูกยังสามารถปฏิบัติ โดยผู้อพยพชาวอังกฤษกับสหรัฐอเมริกา[3] มันรวมอยู่ในฟื้นฟู 1951 ในคอทส์โวลด์ Olimpick เกม และยังคงเป็นหนึ่งของความนิยม รันเป็นแข่งขันเตะชินโลก[2] เหตุการณ์ตอนนี้วาดฝูงชนของผู้ชม[4]

ระหว่างแต่ละรอบ เผชิญหน้ากัน และเก็บลงบนคอของผู้อื่น ประเพณี (ในคอทส์โวลด์ Olimpicks) พวกเขาสวมใส่เสื้อสีขาว การแสดงของเชพเฟิร์ดส์ smocks พวกเขามักจะพยายามตีคู่ต่อสู้ของพวกเขาชินกับด้านในของเท้าและเท้าของพวกเขา[1] สำเร็จในกรณีที่ต้องใช้ความว่องไวและความสามารถในการทนความเจ็บปวด[4] พบการแข่งขัน โดยกรรมการผู้ตัดสิน หรือ stickler ที่กำหนดคะแนนของการจับคู่[2] combatant ที่ชนะสองจากสามกับคู่แข่งของเขาจะชนะการแข่งขันทันสมัย[4]

มีเรื่องว่า บางชิน kickers สวมรองเท้าเหล็กเท้าในระหว่างการแข่งขัน และพยายามที่จะสร้างการยอมรับความเจ็บปวด โดยการกดปุ่มของแข้งไปด้วยค้อน ในการแข่งขันที่ทันสมัย จะต้องสวมใส่รองเท้าที่นุ่ม และสิ่งขาออกกำลังกายของพวกเขากับฟางในระยะห่าง[2] หน้าที่รถพยาบาลยังเข้าร่วมเหตุการณ์ในกรณีบาดเจ็บ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชินเตะที่เรียกว่าเป็นแฮ็ก [1] หรือ purring เป็นกีฬาการต่อสู้ที่เกี่ยวข้องกับการเข้าแข่งขันทั้งสองพยายามที่จะเตะกันในแข้งที่จะบังคับให้ฝ่ายตรงข้ามของพวกเขาลงไปที่พื้น จะได้รับการอธิบายว่าเป็นศิลปะการป้องกันตัวภาษาอังกฤษ. [1] มันมีต้นกำเนิดในประเทศอังกฤษในช่วงศตวรรษที่ 17 และเป็นหนึ่งในกิจกรรมที่นิยมมากที่สุดในวอร์ม Olimpick เกมส์จนเกมจบลงในยุค 1850. [2] นอกจากนี้ยังกลายเป็น เป็นงานอดิเรกที่นิยมในหมู่คนงานเหมืองคอร์นิช ในศตวรรษที่ 19 การเล่นกีฬายังได้รับการฝึกฝนภาษาอังกฤษโดยผู้อพยพไปยังสหรัฐอเมริกา [3]. มันถูกรวมอยู่ใน 1951 การคืนชีพของวอร์มเกมส์ Olimpick และยังคงเป็นหนึ่งในกิจกรรมที่นิยมมากที่สุดของการทำงานเป็นโลกประชันชินเตะ . [2] เหตุการณ์ตอนนี้เหลือฝูงชนนับพันของผู้ชม. [4] ในระหว่างแต่ละรอบสาละวนอยู่กับการเผชิญหน้ากันและค้างไว้บนคอของกันและกัน ประเพณี (ในวอร์ม Olimpicks) พวกเขาสวมใส่เสื้อสีขาวที่เป็นตัวแทนของคนเลี้ยงแกะเสื้อคลุม ' พวกเขามักจะพยายามที่จะตีหน้าแข้งฝ่ายตรงข้ามของพวกเขากับด้านในของเท้าเช่นเดียวกับที่เท้าของพวกเขาได้. [1] ที่ประสบความสำเร็จในกรณีที่ต้องใช้ทั้งความคล่องตัวและความสามารถในการทนความเจ็บปวดได้. [4] การแข่งขันเป็นที่สังเกตโดยผู้ตัดสินหรือยึดมั่น ที่กำหนดคะแนนของการแข่งขันได้. [2] การแข่งขันโมเดิร์นจะได้รับรางวัลโดยการต่อสู้ผู้ชนะสองในสามเมื่อเทียบกับคู่แข่งของเขา. [4] ในตำนานเล่าว่าบางแข้งถีบสวมรองเท้าเหล็กจรดปลายเท้าในระหว่างการแข่งขันและพยายาม เพื่อสร้างความอดทนความเจ็บปวดโดยการกดปุ่มแข้งของพวกเขาด้วยค้อน ในการแข่งขันที่ทันสมัยพลเรือนจะต้องสวมรองเท้านุ่มและสิ่งที่ขากางเกงของพวกเขาด้วยฟางสำหรับ padding. [2] ลูกเรือรถพยาบาลยังเข้าร่วมกิจกรรมในกรณีของการบาดเจ็บ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชินเตะ เรียกว่าเจาะ [ 1 ] หรือ แง๊ววว เป็นกีฬาการต่อสู้ที่เกี่ยวข้องกับผู้เข้าแข่งขันสองคนพยายามที่จะเตะกันในชินให้คู่แข่งของพวกเขาไปยังพื้นดิน ได้รับการอธิบายเป็นศิลปะการป้องกันตัวภาษาอังกฤษ . [ 1 ] มันมาจากประเทศอังกฤษในช่วงต้นศตวรรษที่ 17 และเป็นหนึ่งในความนิยมมากที่สุดกิจกรรมใน Cotswold olimpick เกมจนเกมสิ้นสุดในคริสต์ทศวรรษ 1830 .[ 2 ] และยังได้กลายเป็นงานอดิเรกที่นิยมในหมู่ผู้ปฏิบัติคอร์นิช . ในศตวรรษที่ 19 กีฬาก็ซ้อมโดยภาษาอังกฤษชาวสหรัฐอเมริกา [ 3 ] มันถูกรวมอยู่ใน 2494 การคืนชีพของ Cotswold olimpick เกมและยังคงเป็นหนึ่งของกิจกรรมที่นิยมมากที่สุดของโลกประชันวิ่งไปชินเตะ [ 2 ] เหตุการณ์ตอนนี้วาดฝูงชนนับพันของผู้ชม . 4 ]

ในแต่ละรอบพร้อมใบหน้าแต่ละอื่น ๆและถือกันเป็นปลอกคอ ผ้า ( ใน Cotswold olimpicks ) พวกเขาสวมเสื้อสีขาวของคนเลี้ยงแกะ ' smocks . พวกเขามักจะพยายามที่จะตีฝ่ายตรงข้ามของพวกเขาชินกับภายในของเท้าเช่นเดียวกับเท้าของพวกเขา . [ 1 ] ความสำเร็จในงาน มีทั้งความว่องไวและความสามารถในการทนต่อความเจ็บปวด [ 4 ] การแข่งขันจะตรวจสอบโดยผู้ตัดสินหรือไม่ก็ ใครกำหนดคะแนนของการแข่งขัน การแข่งขัน [ 2 ] ที่ทันสมัยโดยจะต่อสู้ ใครชนะ 2 ใน 3 เทียบกับคู่แข่งของเขา [ 4 ]

ตำนานได้ว่าบางชินถีบใส่เหล็กนิ้วเท้ารองเท้าในระหว่างการแข่งขัน และพยายามสร้างความเจ็บปวดความอดทน โดยการกดปุ่มพวกเขาหน้าแข้งด้วยค้อนในการแข่งขันสมัยใหม่รบจะต้องสวมรองเท้าและขากางเกงของพวกเขาด้วยสิ่งที่อ่อนฟาง padding [ 2 ] รถพยาบาลลูกเรือยังเข้าร่วมกิจกรรมในกรณีของการบาดเจ็บ