As for myself, I dress every day in

As for myself, I dress every day in either a skirt or a dress. You will never catch me wearing pants unless I’m at my part-time job at the movie theatre or I’m being forced to do physical labor (and seeing as I want nothing to do with physical labor, that generally isn’t an issue.) I feel comfortable wearing dresses, skirts, obnoxious jewelry, bright patterns, blazers, cute blouses, and everything in between. It feels right to me. And I always have people always ask me why I always dress so “nicely” or if I ever go out in sweatpants or Norts. I always have to explain to them, that what I put on everyday isn’t an effort- it’s actually quite natural. I cannot start my morning routine without putting on something from my closet. If I’m in my shorts and t-shirt, it’s only because I’m studying in my room or about to sleep. It almost feels like I’m naked if I ever have to go out in shorts in a t-shirt because I don’t feel like I’m dressed. There are many times when I have to go to events and the dress is casual and I have no idea what I should wear because to me, casual is a dress and a cardigan; however, to others, that means jeans and a button-up blouse. Some people say that I look too professional for day-to-day wear, but honestly, I don’t know any different.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นตัวเอง ฉันแต่งตัวทุกวันในกระโปรงหรือชุด คุณจะไม่เคยจับฉันใส่กางเกงยกเว้นฉันที่งานชั่วคราวที่โรงละครภาพยนตร์ หรือฉันกำลังถูกบังคับให้ทำแรงงานจริง (และเห็นเป็นอยากจะแรงจริง ซึ่งโดยทั่วไปจะไม่เป็นปัญหา) รู้สึกว่าชุดที่สวมใส่สบาย กระโปรง เครื่องประดับฟถูก ลวดลายสดใส เสื้อคลุม บ้านน่ารัก และทุกอย่างในระหว่าง มันรู้สึกว่าใช่กับฉัน และมักจะมีคนถามฉัน ทำไมฉันจะแต่งให้ "ดี" หรือ ถ้าเคยไปออกในกางเกงวอร์มหรือ Norts ฉันเสมอได้อธิบาย พวกเขาว่า สิ่งที่ฉันใส่ในชีวิตประจำวันไม่ธรรมชาติจริงมากนี่มันของ ฉันไม่สามารถเริ่มต้นงานประจำของฉันเช้า โดยวางในบางสิ่งบางอย่างจากตู้เสื้อผ้าของฉัน ถ้าฉันอยู่ในกางเกงขาสั้นและเสื้อยืด ของฉัน เพราะฉันเรียนในห้อง หรือเกี่ยวกับการนอนได้ มันเกือบจะรู้สึกเหมือนฉันเปลือยกายเคยได้ออกไปในกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืด เพราะไม่รู้สึกว่าเหมือนผมแต่งตัว มีหลายครั้งเมื่อได้ไปที่เหตุการณ์ และการแต่งกายสบาย ๆ และผมมีความคิดว่าฉันควรสวมใส่เนื่องจากฉัน สบาย ๆ เป็นเครื่องแต่งกาย และ คาร์ อย่างไรก็ตาม ให้ผู้อื่น นั่นหมายความว่า กางเกงยีนส์และเสื้อปุ่มขึ้น บางคนบอกว่า ขอดูมืออาชีพมากเกินไปสำหรับเครื่องแต่งกายประจำวัน แต่สุจริตอย่าง อย่าอื่นใด ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับตัวฉันเอง ฉันแต่งตัวทุกวันทั้งกระโปรงหรือชุด คุณจะไม่จับฉันใส่กางเกง ถ้าฉันเป็นพาร์ทไทม์ที่โรงหนังหรือฉันกำลังถูกบังคับให้ใช้แรงงานทางกาย ( และผมต้องการทำอะไรกับแรงงานทางกายภาพ ซึ่งโดยทั่วไป ไม่ใช่ปัญหา ผมรู้สึกสบาย ใส่ชุดกระโปรงและเครื่องประดับลวดลายสดใส , blazers , เสื้อน่ารักและทุกสิ่งในระหว่าง มันรู้สึกอย่างนั้นนะ และฉันมักจะมีคนถามเสมอว่าทำไมฉันแต่งตัวแล้ว " ดีๆ " หรือถ้าผมเคยออกไปในกางเกงขายาวหรือ norts . ผมก็ต้องอธิบายให้พวกเขาว่าอะไรที่ฉันใส่ทุกวันไม่ใช่ความพยายามมันเป็นเรื่องธรรมชาติ ผมไม่สามารถเริ่มต้นกิจวัตรตอนเช้าของฉันโดยไม่ต้องใส่อะไรจากตู้เสื้อผ้าของฉัน ถ้าฉันอยู่ในกางเกงขาสั้นและเสื้อยืดมันก็แค่เพราะฉันเรียนในห้อง หรือจะนอนแล้ว มันเกือบจะรู้สึกเหมือนผมเปล่า ถ้าฉันต้องออกไปในกางเกงขาสั้นเสื้อยืด เพราะฉันไม่รู้สึกเหมือนฉันแต่งตัว มีหลายครั้งที่ผมต้องไปที่เหตุการณ์และเสื้อผ้าสบาย ๆและฉันมีความคิดที่ไม่มีสิ่งที่ฉันควรสวมใส่เพราะฉันสบายเป็นเสื้อและเสื้อกันหนาว แต่ผู้อื่นนั่นหมายความว่า กางเกงยีนส์ และปุ่มขึ้นเสื้อ บางคนบอกว่า ผมดูไม่ค่อยมืออาชีพสำหรับวันต่อวันใส่ แต่บอกตามตรง ผมไม่รู้
แตกต่างกันใด ๆ