Now I got the poem! It's good poetr

Now I got the poem!
It's good poetry for sure.
Being a psychologist, however, I wouldn't have written the first nor the second stanza in such a vein. That is, youth isn't all that great, unless they are unusually lucky, nor is old age that grim, unless they are unlucky.
Life is like a ladder, we start (unusually!) at the top (half blinded by the light) and we descend gradually, more or less happily - according to our temperament and evolutionary scale - accepting the chages as they come along.
Each age can have its rewards and its drawbacks.
Some make a mess of life at whatever age.
Nothing is ever drastic.
Bad health the only possible impediment.

Apart from my strong query, the poem is professionaly rendered.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนนี้ผมได้รับบทกวี!
มันเป็นบทกวีที่ดีได้อย่างแน่นอน.
เป็นนักจิตวิทยา แต่ฉันจะไม่ได้เขียนเป็นครั้งแรกหรือสองบาทในหลอดเลือดดำ นั่นคือเด็กและเยาวชนไม่ได้ทั้งหมดที่ดีจนกว่าพวกเขาจะโชคดีผิดปกติและไม่เป็นอายุเก่าที่น่ากลัวจนกว่าพวกเขาจะโชคร้าย.
ชีวิตเป็นเหมือนบันไดเราเริ่มต้น (ผิดปกติ) ที่ด้านบน (ตาบอดครึ่งแสง ) และเราลงมาค่อยๆมากขึ้นหรือน้อยลงอย่างมีความสุข - ตามอารมณ์และขนาดวิวัฒนาการของเรา -. ยอมรับ chages
ที่พวกเขามาพร้อมอายุแต่ละคนสามารถมีผลตอบแทนและข้อเสียของมัน.
บางเลอะของชีวิตในวัยใดก็ตาม.
ไม่มีอะไรที่เคย รุนแรง.
สุขภาพไม่ดีเพียงอุปสรรคไปได้. นอกเหนือจากแบบสอบถามที่แข็งแกร่งของฉันบทกวีการแสดง professionaly

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนนี้ผมมีกลอน
มันเป็นบทกวีที่ดีแน่นอน
เป็นนักจิตวิทยา แต่ผมไม่ได้เขียนครั้งแรกและบาทที่สองในเส้นเลือดดำ นั่นคือ เยาวชน มันก็ไม่ได้ดีทั้งหมด ยกเว้นว่าพวกเขาโชคดีผิดปกติ หรือวัยชรา ที่น่ากลัว นอกจากพวกเขาจะโชคร้าย
ชีวิตเหมือนบันไดที่เราเริ่มต้น ( ผิดปกติ ) ที่ด้านบน ( ครึ่งหนึ่งตาบอดจากแสง ) และเราลงมาเรื่อย ๆมากหรือน้อยอย่างมีความสุข - ตามอารมณ์และขนาด - วิวัฒนาการของเรา รับเปลี่ยน ตามที่พวกเขามา
แต่ละวัยได้ของรางวัล และข้อเสียของมัน .
บางป่วนชีวิตที่ไม่ว่าอายุ
ไม่มีอะไรรุนแรง
สุขภาพไม่ดีเป็นไปได้เท่านั้นไม่ได้อีกเลย

นอกจาก query ที่แข็งแกร่งของฉัน , กลอนให้ professionaly .