You're walking down a busy city sid

You're walking down a busy city sidewalk, and you see someone in front of you fall down. What would you do? Now imagine that same situation, but you are the only other person on the sidewalk. What would you do then? According to social psychologists, you are more likely to help when there is no one else around. In contrast, if there are many witnesses, or bystanders, you might not offer help. It is even possible that no one would help the person at all. Psychologists believe this is a natural yet complex human reaction, which they call the bystander effect.

The bystander effect was first discovered in 1964 as a result of a very unfortunate event that happened outside Catherine Genovese’s home in New York City. At three o’clock in the morning, someone attacked and murdered Genovese in front of her apartment building. The noise of the killing woke up 38 of Genovese’s neighbors. All of them looked out of their windows to see what was happening. However, not one of those 38 witnesses did anything to help. No one reported the murder to the police. The whole nation was shocked by the news the next day, and psychologists had no answers to explain why these people didn’t help.

Newspapers called the 38 witnesses selfish and uncaring, but social psychologists John Darley and Bibb Latane had a different theory. They believed that large number of witnesses actually decreased the chances that any individual would help, If only one person witnesses a murder, he or she will feel fully responsible for calling the police. If there are two witnesses, each person might feel only half responsible. Now imagine there are many witnesses, as in the Genovese case. Darley and Latane pointed out that each person felt only a small amount of responsibility, so each did nothing. The reason they didn't help was not that they were uncaring or selfish people. There were just too many of them.

Darley and Latane knew-they had to prove their theory scientifically, so they set up an experiment with college students to test it. They divided the students into three groups. They took each student to small building. They put him or her in a room with a TV screen that showed another person in a different room in the building; then they left. Students in the first group thought that they were alone in the building. Students in the second group thought that there was one other person in the building. Students in the third group thought that there were four other people in the building. As part of the experiment, the person on the TV screen pretended to become ill and called out for help. In the first group, where students believed they were the only people in the building, 85 percent went to get help for the person. In the second group, only 62 percent tried to help, In the third group, only 31 percent tried to help. The results supported Darley and Latane’s theory, They figured out that having mere witnesses did not mean that help was more likely. In fact, the opposite was true.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณกำลังเดินลงสารพัดเมือง และคุณเห็นคนหน้าคุณลดลง คุณจะทำอะไร ตอนนี้ ลองนึกภาพสถานการณ์ที่เหมือนกัน แต่ต้องเฉพาะบุคคลอื่นบนสารพัด คุณจะทำอะไรแล้ว ตามนักจิตวิทยาสังคม คุณมีแนวโน้มที่จะช่วยเหลือเมื่อมีไม่มีใครรอบ ๆ ในทางตรงกันข้าม ถ้ามีพยาน หรือจำนวนมาก bystanders คุณอาจไม่เสนอความช่วยเหลือ มันได้แม้ว่า ไม่มีใครจะช่วยให้บุคคลที่ นักจิตวิทยาเชื่อว่า เป็นแบบธรรมชาติ แต่ซับซ้อนบุคคลปฏิกิริยา ซึ่งพวกเขาเรียกผลช่วยผลช่วยถูกค้นพบในปี 1964 จากเหตุการณ์โชคร้ายมากที่เกิดขึ้นนอกบ้านแคทเธอรี Genovese ในนิวยอร์ก first ที่สามโมงเช้า คนโจมตี และฆาตกรรม Genovese หน้าอาคารอพาร์ทเมนท์ของเธอ เสียงของฆ่าตื่น 38 ของบ้านของ Genovese พวกเขาทั้งหมดดูจากของ windows เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น อย่างไรก็ตาม ไม่หนึ่งพยานที่ 38 ได้อะไรช่วย ไม่มีใครรายงานฆ่าตำรวจ ประเทศทั้งตกใจกลัวความผิดข่าวในวันถัดไป และไม่ให้คำตอบอธิบายทำไมไม่ช่วยคนเหล่านี้มีนักจิตวิทยา หนังสือพิมพ์เรียกว่า selfish 38 พยาน และ uncaring แต่นักจิตวิทยาสังคม Darley จอห์นและ Bibb Latane มีทฤษฎีที่แตกต่างกัน พวกเขาเชื่อว่า พยานจำนวนมากจริงลดโอกาสที่จะช่วยให้บุคคลใด ๆ ถ้ามีเพียงพยานคนหนึ่งสังหาร เขา หรือเธอจะรู้สึกเต็มชอบเรียกตำรวจ ถ้ามีพยานสอง แต่ละคนอาจรู้สึกเพียงครึ่งหนึ่งที่รับผิดชอบ ตอนนี้สมมติมีพยานจำนวนมาก เช่นในกรณี Genovese Darley และ Latane ชี้ให้เห็นว่า แต่ละคนรู้สึกเพียงเล็กน้อยความรับผิดชอบ เพื่อละก็ เหตุผลที่พวกเขาไม่ได้ช่วยไม่ให้พวก uncaring หรือ selfish คน มีเพียงจำนวนมากของพวกเขาDarley และ Latane รู้ว่า-พวกเขาเพื่อพิสูจน์ทฤษฎีของวิทยาศาสตร์ ดังนั้นพวกเขาตั้งค่าการทดลองกับนักเรียนเพื่อทดสอบ พวกเขาแบ่งนักเรียนเป็น 3 กลุ่ม พวกเขาเอานักศึกษาถึงอาคารขนาดเล็ก พวกเขาใส่เขาหรือเธอในห้องโทรทัศน์ที่แสดงให้เห็นว่าคนอื่นในห้องต่าง ๆ ในอาคาร แล้ว จะเหลือ นักเรียนกลุ่มแรกคิดว่า อยู่คนเดียวในอาคาร นักเรียนในกลุ่มที่สองคิดว่า มีคน ๆ หนึ่งในอาคาร นักเรียนในกลุ่มที่สามคิดว่า มีสี่คนอื่น ๆ ในอาคาร เป็นส่วนหนึ่งของการทดลอง บุคคลบนหน้าจอโทรทัศน์ pretended เป็นป่วย และเรียกออกมาช่วย ในกลุ่มแรก การที่นักเรียนเชื่อพวกเขาคนเดียวในอาคาร 85 เปอร์เซ็นต์ไปขอความช่วยเหลือบุคคล ในกลุ่มที่สอง เพียง 62 เปอร์เซ็นต์พยายามช่วย ในกลุ่มที่สาม เพียงร้อยละ 31 ที่พยายามช่วยเท่า ผลสนับสนุนทฤษฎีของ Latane และ Darley พวกเขาคิดออกว่ามีพยานเพียงไม่ได้หมายความ ว่า ช่วยแนะนำว่า ในความเป็นจริง ตรงข้ามคือความจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณกำลังเดินไปตามทางเท้าเมืองที่วุ่นวายและคุณจะเห็นคนที่อยู่ในหน้าของคุณล้มลง สิ่งที่คุณจะทำอย่างไร? ตอนนี้คิดว่าสถานการณ์เดียวกัน แต่คุณเป็นคนเดียวบนทางเท้า คุณจะทำอะไรแล้ว? ตามที่นักจิตวิทยาสังคมคุณมีแนวโน้มที่จะช่วยให้เมื่อไม่มีใครอยู่รอบ ๆ ในทางตรงกันข้ามถ้ามีพยานหลายคนยืนดูหรือคุณอาจจะไม่ให้ความช่วยเหลือ มันเป็นไปได้ที่ว่าไม่มีใครจะช่วยให้คนที่ทุกคน นักจิตวิทยาเชื่อว่านี่เป็นปฏิกิริยาธรรมชาติของมนุษย์ยังมีความซับซ้อนซึ่งพวกเขาเรียกผลบ้านใกล้เรือนเคียง. ผลบ้านใกล้เรือนเคียงที่ได้รับการค้นพบสายแรกในปี 1964 เป็นผลมาจากเหตุการณ์ที่โชคร้ายมากที่เกิดขึ้นนอกบ้านแคทเธอรีเสในนิวยอร์กซิตี้ ที่ 03:00 ในตอนเช้ามีคนทำร้ายและฆ่าเสหน้าอาคารอพาร์ตเมนต์ของเธอ เสียงของการฆ่าที่ตื่นขึ้นมา 38 ของประเทศเพื่อนบ้านของเส ทั้งหมดของพวกเขามองออกไปนอกหน้าต่างของพวกเขาเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ไม่ได้เป็นหนึ่งในบรรดาพยาน 38 ทำอะไรที่จะช่วยให้ ไม่มีใครที่จะรายงานการฆาตกรรมตำรวจ ทั้งประเทศก็ตกใจกับข่าวในวันถัดไปและนักจิตวิทยาไม่มีคำตอบใดที่จะอธิบายว่าทำไมคนเหล่านี้ไม่ได้ช่วย. หนังสือพิมพ์ที่เรียกว่าดวลจุดโทษไฟ SEL 38 พยานและไม่สนใจ แต่นักจิตวิทยาสังคมและจอห์น Darley Bibb Latane มีทฤษฎีที่แตกต่างกัน พวกเขาเชื่อว่าจำนวนมากของพยานจริงลดลงโอกาสที่บุคคลใดจะช่วยถ้ามีเพียงหนึ่งคนที่เป็นพยานคดีฆาตกรรมที่เขาหรือเธอจะรู้สึกรับผิดชอบอย่างเต็มที่สำหรับการเรียกตำรวจ หากมีพยานสองคนแต่ละคนอาจจะรู้สึกเพียงครึ่งหนึ่งของความรับผิดชอบ ตอนนี้คิดว่ามีพยานหลายคนเช่นเดียวกับในกรณีที่เส Darley Latane และชี้ให้เห็นว่าแต่ละคนรู้สึกเพียงเล็กน้อยของความรับผิดชอบเพื่อให้แต่ละไม่ได้ทำอะไร เหตุผลที่พวกเขาไม่ได้ช่วยไม่ได้ว่าพวกเขาไม่สนใจหรือ SEL ไฟคนดวลจุดโทษ มีเพียงมากเกินไปของพวกเขา. Darley Latane และรู้ว่าพวกเขาต้องพิสูจน์ทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ของพวกเขาเพื่อให้พวกเขาตั้งค่าการทดลองกับนักศึกษาที่จะทดสอบ พวกเขาแบ่งนักเรียนออกเป็นสามกลุ่ม พวกเขาเอานักเรียนแต่ละอาคารขนาดเล็ก พวกเขาทำให้เขาหรือเธอในห้องที่มีหน้าจอทีวีแสดงให้เห็นว่าคนในห้องที่แตกต่างกันในอาคารอื่น จากนั้นพวกเขาออก นักเรียนกลุ่มแรกคิดว่าพวกเขาเป็นคนเดียวในอาคาร นักเรียนในกลุ่มที่สองคิดว่ามีอีกคนหนึ่งในอาคาร นักเรียนในกลุ่มที่สามคิดว่ามีอยู่สี่คนอื่น ๆ ในอาคาร ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของการทดลองคนบนหน้าจอทีวีแกล้งทำเป็นจะกลายเป็นป่วยและเรียกว่าออกมาเพื่อขอความช่วยเหลือ ในกลุ่มแรกที่นักเรียนเชื่อว่าพวกเขาเป็นคนเดียวในอาคารร้อยละ 85 ไปได้รับความช่วยเหลือสำหรับคน ในกลุ่มที่สองเพียง 62 พยายามที่จะช่วยให้เปอร์เซ็นต์ในกลุ่มที่สามมีเพียงร้อยละ 31 พยายามช่วย ผลการสนับสนุน Darley และทฤษฎี Latane ของพวกเขาคิดว่ามีเพียงพยานไม่ได้หมายความว่าความช่วยเหลือที่ได้รับโอกาสมากขึ้น ในความเป็นจริงตรงข้ามเป็นความจริง