In writing about her own partnershi

In writing about her own partnership experience, Marshall asks an important question, ‘‘Who were the learners in this partnership?’’ The question reinforces the fact that partnerships can only
be successful when partners are involved in a reciprocal teaching and learning experience. It is not particularly productive when university professors consider themselves as the givers of knowledge.
One can reasonably expect the university faculty to have the theoretical foundation of teaching and learning because, after all, that tends to be the focus of their research endeavors. However, their
lack of recent experience in K–12 classrooms can lead to a lack of understanding of the role of K–12 teachers in their daily school experiences. A school=university partnership offers university professors an opportunity to engage in K–12 schooling experiences beyond the usual observation; to become partners in teaching and learning; and to become a part of success stories in school change. Marshall (1999) writes that her university students expected her to engage in the preschool classroom experience; mentor teachers held the perception (sometimes a reality) that university professors—from their ivory towers—did not understand ‘‘hands-on’’ classroom experiences. The success of partnerships depends on the communication, the relationship, and the commitment of all the people involved.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการเขียนเกี่ยวกับประสบการณ์ของการเป็นหุ้นส่วนของเธอเองมาร์แชลถามคำถามที่สำคัญ'' ซึ่งเป็นผู้เรียนในความร่วมมือนี้หรือไม่'' คำถามตอกย้ำความจริงที่ว่าพันธมิตรเพียง
จะประสบความสำเร็จเมื่อคู่ค้ามีส่วนร่วมในการเรียนการสอนซึ่งกันและกันและประสบการณ์การเรียนรู้ มันเป็นสิ่งที่ไม่ได้ผลิตโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออาจารย์มหาวิทยาลัยพิจารณาตัวเองเป็นผู้ให้ความรู้.
หนึ่งในเหตุผลที่สามารถคาดหวังว่าคณะมหาวิทยาลัยที่มีพื้นฐานทางทฤษฎีของการเรียนการสอนและการเรียนรู้เพราะหลังจากทั้งหมดที่มีแนวโน้มที่จะมุ่งเน้นความพยายามวิจัยของพวกเขา แต่พวกเขา
ขาดประสบการณ์ล่าสุดใน K-12 ห้องเรียนสามารถนำไปสู่​​การขาดความเข้าใจในบทบาทของ k-12 ครูผู้สอนในโรงเรียนประสบการณ์ในชีวิตประจำวันของพวกเขาโรงเรียน = หุ้นส่วนมหาวิทยาลัยมีอาจารย์มหาวิทยาลัยโอกาสที่จะมีส่วนร่วมใน k-12 ประสบการณ์การศึกษานอกเหนือจากการสังเกตตามปกติ; ที่จะเป็นพันธมิตรในการเรียนการสอนและการเรียนรู้และกลายเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราวความสำเร็จในการเปลี่ยนแปลงโรงเรียน มาร์แชลล์ (1999) เขียนว่านักศึกษาในมหาวิทยาลัยของเธอคาดหวังว่าเธอจะมีส่วนร่วมในประสบการณ์การเรียนการสอนก่อนวัยเรียน;ปรึกษาครูจัดขึ้นการรับรู้ (บางครั้งความเป็นจริง) ที่มหาวิทยาลัยอาจารย์จากงาช้างหอคอย-ไม่เข้าใจ'' มือบน'' ประสบการณ์ห้องเรียนของพวกเขา ความสำเร็จของความร่วมมือที่จะขึ้นอยู่กับการสื่อสารที่มีความสัมพันธ์และความมุ่งมั่นของทุกคนที่เกี่ยวข้อง.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ถามที่มีความสำคัญในการเขียนเกี่ยวกับประสบการณ์ของตนเองเป็นหุ้นส่วน มาร์แชลล์คำถาม, ''ที่ได้เรียนร่วมนี้ ' คำถามจริงที่หุ้นสามารถ reinforces
จะประสบความสำเร็จเมื่อคู่ค้ามีส่วนร่วมในการซึ่งกันและกันสอน และประสบการณ์การเรียนรู้ ไม่มีประสิทธิภาพโดยเฉพาะเมื่ออาจารย์มหาวิทยาลัยพิจารณาตัวเองเป็น givers ความรู้.
สมเหตุสมผลหนึ่งสามารถคาดหวังคณะมหาวิทยาลัยมีรากฐานทฤษฎีของการสอน และการเรียนรู้เนื่องจาก หลังจากทั้งหมด ที่มีแนวโน้มจะเป็นจุดเน้นของความพยายามของนักวิจัย อย่างไรก็ตาม พวกเขา
ขาดประสบการณ์ล่าสุดในห้องเรียน K–12 สามารถนำไปสู่การขาดความเข้าใจในบทบาทของครู K–12 ในประสบการณ์ของโรงเรียนทุกวันได้ โรงเรียนมหาวิทยาลัยห้างหุ้นส่วนมีมหาวิทยาลัยอาจารย์มีโอกาสศึกษา K–12 ประสบการณ์เกินสังเกตปกติ = เป็น พันธมิตรในการสอนและการเรียนรู้ และเป็น ส่วนหนึ่งของเรื่องราวความสำเร็จในการเปลี่ยนแปลงของโรงเรียนนั้น เขียนมาร์แชลล์ (1999) ที่เธอเรียนมหาวิทยาลัยคาดว่าเธอมีส่วนร่วมในประสบการณ์เรียน preschool ครูที่ปรึกษาจัดขึ้นรับรู้ (บางครั้งความจริง) ที่อาจารย์มหาวิทยาลัย — จากอาคารงาช้างของพวกเขา — ไม่เข้าใจประสบการณ์ห้องเรียน ''อีก '' ความสำเร็จของความร่วมมือขึ้นอยู่กับการสื่อสาร ความสัมพันธ์ และความมุ่งมั่นของผู้คนทั้งหมดที่เกี่ยวข้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการเขียนเกี่ยวกับประสบการณ์การเป็นหุ้นส่วนของตนเองมาร์แชลล์จะถามคำถามที่สำคัญ"ที่มีผู้เรียนที่ในห้างหุ้นส่วนนี้ได้อย่างไร?"คำถามที่ตอกย้ำความเป็นจริงที่เป็นคู่ค้าจะประสบความสำเร็จเมื่อคู่ค้าจะมีส่วนร่วมในประสบการณ์ซึ่งกันและกันการสอนและการเรียนรู้เท่านั้น
ไม่ได้มี ประสิทธิภาพ มากขึ้นโดยเฉพาะเมื่ออาจารย์มหาวิทยาลัยได้พิจารณาตัวเองเป็นเด็กๆซึ่งความรู้.
ผู้ใช้บริการสามารถคาดหวังว่าจะได้รับความสามารถมหาวิทยาลัยที่มีพื้นฐานทางทฤษฎีของการสอนและการเรียนรู้เพราะหลังจากทั้งหมดที่มีแนวโน้มที่จะให้ความสำคัญของความพยายามการวิจัยของตนได้ตามสมควร แต่ถึงอย่างไรก็ตามห้องเรียน
ไม่มีประสบการณ์เมื่อไม่นานมานี้ใน K - 12 เปิดห้องเรียนของพวกเขาจะสามารถนำไปสู่การขาดความเข้าใจในบทบาทหน้าที่ของครูอาจารย์ K - 12 เปิดห้องเรียนในประสบการณ์ของโรงเรียนทุกวันความเป็นหุ้นส่วนโรงเรียน=มหาวิทยาลัยที่จัดให้บริการโอกาสอาจารย์มหาวิทยาลัยที่จะเข้าร่วมในประสบการณ์ K - 12 เปิดห้องเรียนโรงเรียนมากกว่าการสังเกตการณ์ตามปกติที่จะเป็นคู่ค้าในการเรียนการสอนและการเรียนรู้และกลายเป็นส่วนหนึ่งของความสำเร็จในการเปลี่ยนแปลงโรงเรียน มาร์แชล( 1999 )เขียนว่านักศึกษามหาวิทยาลัยของเธอเธอคาดว่าจะเข้าร่วมในประสบการณ์ที่เด่นชัดในห้องเรียนครูที่ปรึกษาถือการรับรู้(บางครั้งความเป็นจริง)ที่อาจารย์มหาวิทยาลัย - จากไอวอรีโคสต์ของหอคอย - ไม่เข้าใจ"มือ - บน"ประสบการณ์ในห้องเรียน ความสำเร็จของความร่วมมือกับคู่ค้าจะขึ้นอยู่กับการสื่อสารที่ความสัมพันธ์และความมุ่งมั่นของผู้คนที่เกี่ยวข้องทั้งหมด.