The poorest non-African countries w

The poorest non-African countries were Nepal (with an MPI of 0.350),
Haiti (0.306), India (0.296), Bangladesh (0.291), Yemen (0.283), and Pakistan
(0.275). But these six countries have a combined population of about 1.6 billion
people. And 39% in India and 37% in Bangladesh live in a poor household
where at least one child or woman is undernourished.
The results showed that knowing income poverty is not enough if our concern
is with multidimensional poverty. For example, multidimensionally,
Bangladesh is substantially less poor and Pakistan substantially poorer than
would be predicted by these countries’ income poverty (this finding may be
related to some of the comparisons in the case study in Chapter 2). In Africa,
Ethiopia is far more multidimensionally poor and Tanzania much less so than
predicted by income poverty. Most Latin American countries studied rank
worse on multidimensional poverty than on income poverty, but Colombia’s
income and MPI poverty ranks are about the same.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

-แอฟริกาประเทศยากจนที่สุดเนปาล (ด้วยการพัฒนาของ 0.350),เฮติ (0.306), อินเดีย (0.296), บังคลาเทศ (0.291), เยเมน (0.283), และปากีสถาน(0.275) แต่ 6 ประเทศนี้มีประชากรรวมประมาณ 1.6 พันล้านคน และ 39% ในประเทศอินเดียและ 37% ในบังกลาเทศอยู่ในครัวเรือนยากจนที่น้อยสำหรับเด็กหรือผู้หญิงเป็น undernourishedผลลัพธ์แสดงให้เห็นว่าความยากจนรายได้เพราะรู้ดีว่าไม่พอถ้าเป็นเรื่องของเรามีหลายมิติความยากจน ตัวอย่างเช่น multidimensionallyบังกลาเทศยากจนมากน้อย และปากีสถานมากด้อยกว่าประเทศเหล่านี้ยากจนรายได้ (พบนี้อาจจะสามารถคาดเดาเกี่ยวข้องกับการเปรียบเทียบในกรณีศึกษาในบทที่ 2) ในแอฟริกาเอธิโอเปียมีมาก multidimensionally และแทนซาเนียน้อยมากดังนั้นกว่าทำนาย โดยรายได้ความยากจน ประเทศละตินอเมริกันส่วนใหญ่ศึกษาระดับเลวร้ายบนความยากจนมิติมากกว่าในความยากจนรายได้ โคลัมเบียรายได้และระดับความยากจนพัฒนาเป็นเกี่ยวกับเดียวกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ยากจนที่สุดประเทศที่ไม่ใช่แอฟริกันเป็นเนปาล (ที่มีดัชนีผลผลิต 0.350)
เฮติ (0.306), อินเดีย (0.296) บังคลาเทศ (0.291) เยเมน (0.283) และปากีสถาน
(0.275) แต่เหล่านี้หกประเทศมีประชากรรวมกันประมาณ 1.6 พัน
คน และ 39% ในอินเดียและ 37% ในประเทศบังกลาเทศอาศัยอยู่ในครัวเรือนที่ไม่ดี
ที่อย่างน้อยหนึ่งเด็กหรือผู้หญิงจะขาด.
ผลการศึกษาพบว่าการเรียนรู้ความยากจนรายได้ไม่เพียงพอถ้ากังวลของเรา
อยู่กับความยากจนหลายมิติ ยกตัวอย่างเช่น multidimensionally,
บังคลาเทศเป็นมากน้อยที่น่าสงสารและปากีสถานอย่างมีนัยสำคัญด้อยกว่า
จะได้รับการคาดการณ์โดยประเทศเหล่านี้ 'ความยากจนรายได้ (การค้นพบนี้อาจจะ
เกี่ยวข้องกับบางส่วนของการเปรียบเทียบในกรณีการศึกษาในบทที่ 2) ในแอฟริกา
เอธิโอเปียอยู่ไกลมากขึ้น multidimensionally ยากจนและแทนซาเนียมากน้อยกว่า
ที่คาดการณ์โดยความยากจนรายได้ ส่วนใหญ่ประเทศในละตินอเมริกาศึกษาอันดับ
ที่เลวร้ายยิ่งยากจนกว่าหลายมิติความยากจนรายได้ แต่โคลอมเบียของ
รายได้และความยากจน MPI จัดอันดับเกี่ยวกับเดียวกัน