The main results found in this stud

The main results found in this study may be summarized as follows. In our EOF analysis of rainfall over Thailand during the period 1971-2010 the most dominant mode, accounting for 21.6% of the total variance, had a spatial pattern with the same sign (positive) over almost all of Thailand. Consequently, when the PC was positive there was more rainfall than normal and when the PC was negative there was less rainfall than normal almost everywhere. An exception to this general result occurs in the south at latitudes below 9°N.


The rainfall variability during boreal winter (December to February) over the
Indochina peninsula was exhibited by the EOF technique. The leading mode of the variability
accounts 42.6% of the total variance, and shows the interannual variation. Its spatial
distribution presents large rainfall variation over the southern part over the Indochina and the
central part of Vietnam, whereas its temporal variation shows the correlation to the SST
anomalies, particularly in the Pacific Ocean.

The spatial patterns given by correlation and composite analyses, and the lead-lag
correlation analysis suggest that the ENSO does not significantly influence rainfall variability
during winter season in terms of linear relationship, comparing to the SA in the North Pacific
Ocean. The warming (cooling) of SST in the SA region related to increasing (decreasing) of
rainfall in the southern part of the Indochina and the central part of the Vietnam, and vice
versa for the negative correlation. The warming SST anomalous over the SA of the Pacific
Ocean triggers more rainfall over the Indochina, and after that the rainfall sends signal back to
that area of the Ocean. For the ENSO, the lead-lag correlation between the rainfall variability
and the Nino3.4 shows less significant negative correlation indicating that the increasing
(decreasing) of rainfall over the Indochina related to cool (warm) phase of ENSO.
Nevertheless, studies on the climate variability over the Indochina are needed such as the
study using modeling to give more understanding on mechanism, and the study related to the
PDO.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลหลักที่พบในการศึกษานี้อาจสรุปได้ดังนี้ ในการวิเคราะห์ของ EOF ของฝนไทยช่วงปี 1971-2010 โหมดหลักมากที่สุด บัญชี 21.6% ของความแปรปรวนทั้งหมด มีรูปแบบพื้นที่ มีสัญลักษณ์เดียวกัน (บวก) เกือบทั้งหมดของไทย ดังนั้น เมื่อ PC บวกมีฝนเพิ่มมากขึ้นกว่าปกติ และเมื่อพีซีแบบลบมีปริมาณน้ำฝนน้อยกว่าปกติเกือบทุก ข้อยกเว้นทั่วไปนี้ต้องเกิดขึ้นในภาคใต้ที่ latitudes ล่าง 9 ° N. สำหรับความผันผวนของปริมาณน้ำฝนในช่วงฤดูหนาว (เดือนธันวาคมถึงกุมภาพันธ์) boreal ผ่านการอินโดจีนถูกจัดแสดง ด้วยเทคนิค EOF โหมดนำความแปรผัน42.6% ของผลต่างการรวมบัญชี และแสดงการเปลี่ยนแปลง interannual ของพื้นที่แจกจ่ายแสดงความผันแปรปริมาณน้ำฝนขนาดใหญ่กว่าภาคเหนืออินโดจีนและส่วนกลางเป็นส่วนหนึ่งของเวียดนาม ในขณะที่การเปลี่ยนแปลงชั่วคราวแสดงสหสัมพันธ์ SSTความผิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในมหาสมุทรแปซิฟิกรูปแบบพื้นที่โดยการวิเคราะห์ความสัมพันธ์และคอมโพสิต และลูกค้าเป้าหมายความล่าช้าวิเคราะห์ความสัมพันธ์แนะนำว่า ENSO ที่มากมีผลต่อปริมาณน้ำฝนสำหรับความผันผวนในระหว่างฤดูหนาวในรูปแบบของความสัมพันธ์เชิงเส้น เทียบกับ SA ในแปซิฟิกเหนือมหาสมุทร ร้อน (ความร้อน) ของ SST ในภูมิภาค SA ที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้น (ลดลง) ของปริมาณน้ำฝนในภาคใต้ของอินโดจีนส่วนกลางของเวียดนาม และรองในทางกลับสำหรับความสัมพันธ์ของค่าลบ SST ร้อน anomalous กว่า SA ของแปซิฟิคทริกเกอร์ทะเลมากกว่าปริมาณน้ำฝนอินโดไชน่า และหลังจากที่ฝนตกจะส่งสัญญาณไปที่ตั้งของมหาสมุทร สำหรับ ENSO ความล่าช้ารอสหสัมพันธ์ระหว่างความแปรผันปริมาณน้ำฝนและ Nino3.4 แสดงความสัมพันธ์ลบน้อยสำคัญที่บ่งชี้ที่เพิ่มขึ้น(ลดลง) ของปริมาณน้ำฝนเหนืออินโดจีนเกี่ยวข้องกับระยะเย็น (ร้อน) ของ ENSOอย่างไรก็ตาม การศึกษาความแปรผันของสภาพภูมิอากาศเหนืออินโดจีนจำเป็นเช่นการศึกษาใช้สร้างโมเดลเพื่อให้เข้าใจมากขึ้นเกี่ยวกับกลไก และการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับการPDO

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลหลักที่พบในการศึกษาครั้งนี้อาจจะสรุปได้ดังนี้ ในการวิเคราะห์ EOF ของเราปริมาณน้ำฝนทั่วประเทศในช่วงเวลา 1971-2010 โหมดที่โดดเด่นมากที่สุดคิดเป็น 21.6% ของความแปรปรวนทั้งหมดมีรูปแบบเชิงพื้นที่ที่มีสัญลักษณ์เดียวกัน (บวก) กว่าเกือบทั้งหมดของประเทศไทย ดังนั้นเมื่อเครื่องคอมพิวเตอร์เป็นบวกมีปริมาณน้ำฝนมากกว่าปกติและเมื่อเครื่องคอมพิวเตอร์เป็นลบมีปริมาณน้ำฝนน้อยกว่าปกติเกือบทุกที่ ยกเว้นผลทั่วไปนี้เกิดขึ้นในภาคใต้ที่ละติจูดต่ำกว่า 9 ° N. การแปรปรวนของปริมาณน้ำฝนในช่วงฤดูหนาวเหนือ (ธันวาคมกุมภาพันธ์) เหนือคาบสมุทรอินโดจีนได้รับการจัดแสดงผลงานโดยใช้เทคนิค EOF โหมดชั้นนำของความแปรปรวนบัญชี 42.6% ของความแปรปรวนทั้งหมดและแสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลง Interannual เชิงพื้นที่ของการจัดจำหน่ายที่มีการจัดรูปแบบปริมาณน้ำฝนที่มีขนาดใหญ่กว่าภาคใต้กว่าอินโดจีนและภาคกลางของประเทศเวียดนามในขณะที่การเปลี่ยนแปลงชั่วของมันแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์กับ SST ความผิดปกติโดยเฉพาะอย่างยิ่งในมหาสมุทรแปซิฟิก. รูปแบบการกระจายที่ได้รับจากความสัมพันธ์และการวิเคราะห์ประกอบและ นำความล่าช้าการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ให้เห็นว่าเอลนิโญ่ไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญที่มีอิทธิพลต่อความแปรปรวนของปริมาณน้ำฝนในช่วงฤดูหนาวในแง่ของความสัมพันธ์เชิงเส้นเมื่อเทียบกับ SA ในแปซิฟิกเหนือมหาสมุทร ภาวะโลกร้อน (ระบายความร้อน) ของ SST ในภูมิภาค SA ที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้น (ลดลง) ของปริมาณน้ำฝนในภาคใต้ของอินโดจีนและภาคกลางของเวียดนามและรองในทางกลับกันสำหรับความสัมพันธ์ทางลบ SST ร้อนผิดปกติกว่า SA ของมหาสมุทรแปซิฟิกโอเชียนทริกเกอร์ปริมาณน้ำฝนมากกว่าอินโดจีนและหลังจากนั้นปริมาณน้ำฝนจะส่งสัญญาณกลับไปยังพื้นที่ของมหาสมุทรที่ สำหรับ ENSO, ความสัมพันธ์ที่นำไปสู่ความล่าช้าระหว่างแปรปรวนปริมาณน้ำฝนและ Nino3.4 แสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ทางลบอย่างมีนัยสำคัญน้อยลงแสดงให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้น(ลดลง) ของปริมาณน้ำฝนในช่วงอินโดจีนที่เกี่ยวข้องกับเย็น (อบอุ่น) ขั้นตอนของ ENSO. อย่างไรก็ตามการศึกษาเกี่ยวกับ สภาพอากาศที่แปรปรวนในช่วงอินโดจีนมีความจำเป็นเช่นการศึกษาโดยใช้แบบจำลองเพื่อให้เข้าใจมากขึ้นเกี่ยวกับกลไกและการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับการPDO

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลลัพธ์หลักที่พบในการศึกษานี้อาจสรุปได้ดังนี้ ในช่วงการวิเคราะห์ ปริมาณฝนของประเทศไทยในช่วงระยะเวลา 1971-2010 ที่เด่นที่สุด โหมด , การบัญชีสำหรับร้อยละ 21.6 % ของความแปรปรวนทั้งหมด มีรูปแบบเชิงพื้นที่ที่มีเครื่องหมายเดียวกัน ( บวก ) ไปเกือบทั่วทั้งประเทศไทย จากนั้นเมื่อเครื่องคอมพิวเตอร์ถูกบวก มีปริมาณน้ำฝนมากกว่าปกติ และเมื่อเครื่องคอมพิวเตอร์ถูกลบมีปริมาณฝนน้อยกว่าปกติเกือบทุกแห่ง ข้อยกเว้นการทั่วไปนี้เกิดขึ้นในภาคใต้ ที่ละติจูด 9 องศาด้านล่าง .

ฝนแปรปรวนในช่วงฤดูหนาว ( ธันวาคม - กุมภาพันธ์ ) เหนือกว่าคาบสมุทร
อินโดจีน ) โดยเทคนิคช่วง . โหมดชั้นนำของความแปรปรวน
บัญชี 42.6% % ของความแปรปรวนทั้งหมด และแสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงอัตรา . การกระจายของฝนที่มีขนาดใหญ่
เปลี่ยนแปลงอยู่ภาคใต้ผ่านอินโดจีนและ
ภาคกลางของเวียดนาม และการเปลี่ยนแปลงของเวลา แสดงความสัมพันธ์กับ SST
ความผิดปกติ โดยเฉพาะในมหาสมุทรแปซิฟิก

รูปแบบเชิงสัมพันธ์และคอมโพสิตให้ โดยการวิเคราะห์และนำ lag
วิเคราะห์ความสัมพันธ์ พบว่า ปรากฏการณ์ไม่มีอิทธิพลต่อปริมาณน้ำฝนแปรปรวน
ในระหว่างฤดูหนาว ในแง่ของความสัมพันธ์เชิงเส้น เปรียบเทียบกับซาในมหาสมุทรแปซิฟิก
เหนือ ร้อน ( เย็น ) ของ SST ในภูมิภาคที่เกี่ยวข้องกับซา เพิ่ม ( ลด )
ฝนตกในภาคใต้ของลาว และภาคกลางของเวียดนาม และรอง
ในทางกลับกันสำหรับความสัมพันธ์เชิงลบ ความอบอุ่นที่มากกว่าซา SST ของมหาสมุทรแปซิฟิก
เรียกฝนมากกว่า อินโดจีน และหลังจากนั้นฝนส่งสัญญาณกลับไป
พื้นที่ของมหาสมุทร สำหรับปรากฏการณ์ที่นำร่างกายความสัมพันธ์ระหว่างฝนแปรปรวน
และ nino3.4 แสดงความสัมพันธ์ทางลบอย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าที่ระบุว่าเพิ่ม
( ลดลง ) ของฝนผ่านอินโดจีนที่เกี่ยวข้องกับเย็น ( อุ่น ) ระยะของปรากฏการณ์ .
อย่างไรก็ตาม การศึกษาการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศทั่วอินโดจีน จำเป็นเช่น
ศึกษาโดยใช้การจำลองให้ความเข้าใจเพิ่มเติมเกี่ยวกับกลไก และการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับร้อยไหม

.