development of new effective and be

development of new effective and better-tolerated treatments for
depression.
Charles Darwin (1872) and William James (1890) proposed a
novel theory of emotion: that the facial expressions feed information
back to the brain, thereby influencing emotions positively or
negatively. Multiple experimenters have subsequently confirmed
aspects of this so-called “facial feedback hypothesis” (Strack et al.,
1988; Adelmann and Zajonc, 1989; Larsen et al., 1992). For
example, voluntary contraction of facial muscles into a smile or a
frown can induce feelings of happiness or sadness respectively
(Soussignan, 2002; Lewis, 2012), influence the emotional appraisal
of events (Flack, 2006; Neal and Chartrand, 2011), and cause specific
changes in the autonomic nervous system (Ekman et al., 1983).
Facial expressions of negative emotions such as fear, sadness
and anger, all involve contraction of the corrugator muscles
(Ekman, 2007). Multiple lines of evidence specifically implicate the
corrugator muscles in depression. Thus, corrugator activity is
greater and fails to decrease normally with happy imagery in
depressed subjects (Schwartz et al., 1976). Normal subjects who

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พัฒนาวิธีการรักษาที่มีประสิทธิภาพและดีกว่าทนใหม่สำหรับ
. ภาวะซึมเศร้า
ชาร์ลส์ดาร์วิน (1872) และวิลเลียมเจมส์ (1890) เสนอ
ทฤษฎีนวนิยายเรื่องของอารมณ์ความรู้สึก: ว่าการแสดงออกทางสีหน้าฟีดข้อมูล
กลับไปยังสมองจึงมีอิทธิพลต่ออารมณ์ความรู้สึกในเชิงบวกหรือ
เชิงลบ ทดลองหลายต่อมาได้รับการยืนยัน
ด้านนี้จึงเรียกว่า "สมมติฐานข้อเสนอแนะใบหน้า" (Strack, et al.,
1988; Adelmann และ Zajonc 1989. เสน, et al, 1992) สำหรับ
ตัวอย่างเช่นการหดตัวสมัครใจของกล้ามเนื้อใบหน้าเป็นรอยยิ้มหรือ
ขมวดสามารถทำให้เกิดความรู้สึกของความสุขหรือความเศร้าตามลำดับ
(Soussignan 2002; ลูอิส, 2012) มีผลต่อการประเมินอารมณ์
ของเหตุการณ์ (Flack 2006; โอนีลและ Chartrand 2011) และก่อให้เกิดเฉพาะ
การเปลี่ยนแปลงในระบบประสาทอัตโนมัติ (เอก et al., 1983).
แสดงออกทางสีหน้าของอารมณ์เชิงลบเช่นความกลัวความโศกเศร้า
และความโกรธทั้งหมดเกี่ยวข้องกับการหดตัวของกล้ามเนื้อ corrugator
(เอก 2007) หลายบรรทัดของหลักฐานโดยเฉพาะพัวพัน
กล้ามเนื้อ corrugator ในภาวะซึมเศร้า ดังนั้นกิจกรรม corrugator เป็น
มากขึ้นและล้มเหลวที่จะลดลงตามปกติที่มีภาพความสุขใน
วิชาหดหู่ (Schwartz et al., 1976) ปกติที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพัฒนาใหม่ที่มีประสิทธิภาพดีกว่าการรักษาและยอมรับดีเปรสชันชาร์ลส์ดาร์วิน ( 1872 ) และ วิลเลียม เจมส์ ( 1890 ) เสนอทฤษฎีนวนิยายของอารมณ์ที่แสดงออกทางสีหน้าฟีดข้อมูลกลับไปที่สมอง จึงมีอิทธิพลต่ออารมณ์บวกหรือลบ ต่อมาผู้ทดลองมีหลายลักษณะนี้เรียกว่า " หน้าความคิดเห็นสมมติฐาน " ( สแตรก et al . ,1988 ; แอเดิลเมิ่น และ zajonc , 1989 ; Larsen et al . , 1992 ) สำหรับตัวอย่าง การเกร็งตัวของกล้ามเนื้อใบหน้าเป็นรอยยิ้มหรือหน้างอ ก่อให้เกิดความรู้สึกของความสุขหรือความเศร้า ตามลำดับ( soussignan , 2002 ; Lewis , 2012 ) , มีอิทธิพลต่อการประเมินอารมณ์เหตุการณ์ ( แฟลค , 2006 ; นีล และชาร์เทริ่นด์ , 2011 ) , และสาเหตุที่เฉพาะเจาะจงการเปลี่ยนแปลงในระบบประสาทอัตโนมัติ ( เอก et al . , 1983 )การแสดงออกทางสีหน้าของอารมณ์ในทางลบ เช่น ความกลัว ความเศร้าและความโกรธทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับการหดตัวของกล้ามเนื้อ corrugator( เอก , 2007 ) หลายบรรทัดโดยเฉพาะเกี่ยวข้องกับหลักฐานcorrugator กล้ามเนื้อในภาวะซึมเศร้า ดังนั้น กิจกรรม corrugator คือมากขึ้นและล้มเหลวในการลดปกติกับสุขภาพในคนเศร้า ( Schwartz et al . , 1976 ) คนปกติที่