Our search did not yield any handbo

Our search did not yield any handbooks of which we were not already aware. Six handbooks for developing CPGs were included. The six handbooks were produced by the Council of Europe, the National Health and Medical Research Council of Australia (NHMRC), the National Institute for Health and Clinical Excellence in the UK (NICE), the New Zealand Guidelines Group (NZGG), the Scottish Intercollegiate Guideline Network (SIGN), and the WHO. Table 2 details the extent to which each handbook addressed the key elements. No additional key elements in the CPG development process were identified during data extraction.

Table 2. Comparison of guidance provided by CPG development handbooks
Five of the six handbooks provide clear guidance on the way in which CPG topics are or should be selected. For example the SIGN handbooks states: 'Guideline topics... are chosen on the basis of the burden of disease, the existence of variation in practice, and the potential to improve outcome.' The NICE handbook is the only handbook which does not address this aspect, the reason being that for NICE 'Guideline topics are selected by the Department of Health'.

Two of the handbooks (Council of Europe, WHO) make no mention of defining the scope of the CPG in terms of patient population, clinical condition, context or target audience. SIGN provides some mention and NICE, NZGG, and the NHMRC have very clear guidance and specific processes with the NHMRC stating: 'Before proceeding, the panel should clarify the purpose of and target audience for the guidelines. This will involve a careful specification of the following: the conditions and clinical problems that are at issue; the type of care providers for whom the guidelines are intended; the type of consumers for whom the guidelines are intended; a description of consumers not covered by the guidelines (where it might otherwise be assumed that the guidelines are relevant to these consumers); the types of settings in which the guidelines will be employed; and the interventions to be evaluated.'

Adaptation of existing CPGs is addressed in all except the WHO handbook. Varying levels of support for and details of the process are provided. The NZGG handbook states: 'If there is already a guideline in existence that addresses the same issue or problem, another guideline may not be needed. An evaluation and/or adaptation of that guideline may be more appropriate than developing a new guideline.' The NICE handbook differentiates between adaptation of NICE CPGs and adaptation of CPGs developed by other organisations. For NICE CPGs, the handbook suggests that the evidence summaries should be used in the form that they are found, and the wording of recommendations adapted as necessary. The handbook suggests that existing non-NICE CPGs can be used as evidence, but new evidence summaries should be created and new recommendations written.

The requirement for a multidisciplinary guideline development group is mentioned by all six handbooks, with all providing clear guidance, though the detail of the suggested makeup of the group varies, as does the emphasis on specific aspects of this process such as identification and management of conflicts of interest.

Consumer involvement is mentioned by all six handbooks. The degree to which consumer involvement is required, and the nature and level of detail in the advice on how this involvement should be facilitated vary widely. NHMRC, NICE, NZGG, and SIGN provide clear guidance, and WHO and The Council of Europe provide less detailed advice. The SIGN handbooks states: 'The involvement of patients, carers or their representatives in guideline development is therefore important to help ensure that guidelines reflect their needs and concerns.'

Formulation of clinical questions is only addressed in detail in the NICE, NZGG, and SIGN handbooks, though the other handbooks all mention the importance of defining the clinical problems to be addressed and provide limited guidance on how this should be done. While the NICE and NZGG handbooks provide useful guidance, for example, on how to format questions within a PICO (patient, intervention, comparison, outcome) framework, none of the handbooks address how to ascertain the clinical questions to be addressed by the CPG.

All six handbooks mention that systematic searches should be undertaken, and the NICE and NZGG handbooks provide clear guidance on how to do this, with practical details about which information sources to search and when to use filters or limits. Some handbooks seem to suggest that one systematic search may be enough for an entire CPG, others are clear that a systematic search should be undertaken for each clinical question addressed by the CPG. For example, the Council of Europe handbook states: 'At present, the preferred guideline development method is to search explicitly and systematically for pertinent evidence to answer each central question being addressed in the guideline.'

The NICE and SIGN handbooks provide clear guidance on processes for inclusion or exclusion of potentially relevant research evidence. The other handbooks provide more limited information.

All six handbooks address appraisal of evidence in some way, with NICE, NZGG and SIGN providing clear processes and templates.

Methods for drafting recommendations are at least mentioned by all six handbooks, with the Council of Europe providing more limited advice than the NHMRC, NICE, NZGG, WHO, and SIGN handbooks. NICE in particular provides detailed advice describing how to word recommendations including instructions that they should be 'standalone' and 'action-oriented'.

Similarly, all six handbooks mention the importance of facilitating consultation on the draft CPGs, for example, the WHO handbook states: 'Ensure peer review – Circulate widely to experts, professional organizations, regional offices, countries'. NICE, NHMRC, and SIGN have clear, well-defined consultation processes.

Writing of summaries is mentioned in all but the Council of Europe and WHO handbooks. The NZGG asserts that 'The majority of readers and users of CPGs will not have the time to read the whole document and it is essential that a summary of the guideline with recommendations is produced. Algorithms are also useful tools that can improve guideline utilisation.'

A process for developing an implementation strategy for inclusion in the CPG is addressed in all but the SIGN and NICE handbooks. Implementation is beyond the scope of the SIGN mandate, and the NICE handbook refers CPG developers to the NICE website for implementation materials. The Council of Europe, NHMRC, and NZGG handbooks provide particularly detailed practical guidance in this area.

Evaluation, review, and updating of CPGs is addressed by all of the handbooks, with the NHMRC pointedly stating: 'Evaluation of CPGs is essential. How will we know if guidelines are worth developing, disseminating and implementing if we do not know whether they make a difference to clinical practice and health outcomes?' The amount of practical detail available to enable guideline developers to carry out these processes varies between handbooks, and often discussion is quite limited.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค้นหาของเราได้ผลตอบแทนเมื่อใดที่เราไม่ได้ตระหนักถึง เมื่อหกสำหรับพัฒนา CPGs รวมได้ เมื่อหกถูกผลิต โดยสภายุโรป สุขภาพแห่งชาติ และแพทย์วิจัยสภาของออสเตรเลีย (NHMRC), สถาบันแห่งชาติเพื่อความเป็นเลิศทางคลินิกในสหราชอาณาจักร (นีซ), กลุ่มแนวทางนิวซีแลนด์ (NZGG), สก็อต Intercollegiate ผลงานเครือข่าย (เครื่อง หมาย), และคน ตารางที่ 2 รายละเอียดขอบเขตที่แต่ละคู่มืออยู่ในองค์ประกอบหลัก ไม่มีองค์ประกอบสำคัญเพิ่มเติมในกระบวนการพัฒนาประเภทวัสดุสิ้นเปลืองที่ระบุในระหว่างการดึงข้อมูลตารางที่ 2 เปรียบเทียบของคำแนะนำโดยเมื่อพัฒนาประเภทวัสดุสิ้นเปลือง5 เมื่อหกให้คำแนะนำที่ชัดเจนมาในประเภทวัสดุสิ้นเปลืองที่มีหัวข้อ หรือควรเลือก เช่น เมื่อเครื่องระบุ: ' หัวข้อผลงาน...เลือกตามภาระของโรค การดำรงอยู่ของความผันแปรในทางปฏิบัติ และศักยภาพในการปรับปรุงผลลัพธ์ ' คู่มือดีเป็นคู่มือเท่านั้นที่อยู่ด้านนี้ เหตุผลอยู่ที่นีซ 'ผลงานเลือกหัวข้อ โดยแผนกสุขภาพ'Two of the handbooks (Council of Europe, WHO) make no mention of defining the scope of the CPG in terms of patient population, clinical condition, context or target audience. SIGN provides some mention and NICE, NZGG, and the NHMRC have very clear guidance and specific processes with the NHMRC stating: 'Before proceeding, the panel should clarify the purpose of and target audience for the guidelines. This will involve a careful specification of the following: the conditions and clinical problems that are at issue; the type of care providers for whom the guidelines are intended; the type of consumers for whom the guidelines are intended; a description of consumers not covered by the guidelines (where it might otherwise be assumed that the guidelines are relevant to these consumers); the types of settings in which the guidelines will be employed; and the interventions to be evaluated.'Adaptation of existing CPGs is addressed in all except the WHO handbook. Varying levels of support for and details of the process are provided. The NZGG handbook states: 'If there is already a guideline in existence that addresses the same issue or problem, another guideline may not be needed. An evaluation and/or adaptation of that guideline may be more appropriate than developing a new guideline.' The NICE handbook differentiates between adaptation of NICE CPGs and adaptation of CPGs developed by other organisations. For NICE CPGs, the handbook suggests that the evidence summaries should be used in the form that they are found, and the wording of recommendations adapted as necessary. The handbook suggests that existing non-NICE CPGs can be used as evidence, but new evidence summaries should be created and new recommendations written.The requirement for a multidisciplinary guideline development group is mentioned by all six handbooks, with all providing clear guidance, though the detail of the suggested makeup of the group varies, as does the emphasis on specific aspects of this process such as identification and management of conflicts of interest.Consumer involvement is mentioned by all six handbooks. The degree to which consumer involvement is required, and the nature and level of detail in the advice on how this involvement should be facilitated vary widely. NHMRC, NICE, NZGG, and SIGN provide clear guidance, and WHO and The Council of Europe provide less detailed advice. The SIGN handbooks states: 'The involvement of patients, carers or their representatives in guideline development is therefore important to help ensure that guidelines reflect their needs and concerns.'Formulation of clinical questions is only addressed in detail in the NICE, NZGG, and SIGN handbooks, though the other handbooks all mention the importance of defining the clinical problems to be addressed and provide limited guidance on how this should be done. While the NICE and NZGG handbooks provide useful guidance, for example, on how to format questions within a PICO (patient, intervention, comparison, outcome) framework, none of the handbooks address how to ascertain the clinical questions to be addressed by the CPG.All six handbooks mention that systematic searches should be undertaken, and the NICE and NZGG handbooks provide clear guidance on how to do this, with practical details about which information sources to search and when to use filters or limits. Some handbooks seem to suggest that one systematic search may be enough for an entire CPG, others are clear that a systematic search should be undertaken for each clinical question addressed by the CPG. For example, the Council of Europe handbook states: 'At present, the preferred guideline development method is to search explicitly and systematically for pertinent evidence to answer each central question being addressed in the guideline.'The NICE and SIGN handbooks provide clear guidance on processes for inclusion or exclusion of potentially relevant research evidence. The other handbooks provide more limited information.All six handbooks address appraisal of evidence in some way, with NICE, NZGG and SIGN providing clear processes and templates.Methods for drafting recommendations are at least mentioned by all six handbooks, with the Council of Europe providing more limited advice than the NHMRC, NICE, NZGG, WHO, and SIGN handbooks. NICE in particular provides detailed advice describing how to word recommendations including instructions that they should be 'standalone' and 'action-oriented'.Similarly, all six handbooks mention the importance of facilitating consultation on the draft CPGs, for example, the WHO handbook states: 'Ensure peer review – Circulate widely to experts, professional organizations, regional offices, countries'. NICE, NHMRC, and SIGN have clear, well-defined consultation processes.
Writing of summaries is mentioned in all but the Council of Europe and WHO handbooks. The NZGG asserts that 'The majority of readers and users of CPGs will not have the time to read the whole document and it is essential that a summary of the guideline with recommendations is produced. Algorithms are also useful tools that can improve guideline utilisation.'

A process for developing an implementation strategy for inclusion in the CPG is addressed in all but the SIGN and NICE handbooks. Implementation is beyond the scope of the SIGN mandate, and the NICE handbook refers CPG developers to the NICE website for implementation materials. The Council of Europe, NHMRC, and NZGG handbooks provide particularly detailed practical guidance in this area.

Evaluation, review, and updating of CPGs is addressed by all of the handbooks, with the NHMRC pointedly stating: 'Evaluation of CPGs is essential. How will we know if guidelines are worth developing, disseminating and implementing if we do not know whether they make a difference to clinical practice and health outcomes?' The amount of practical detail available to enable guideline developers to carry out these processes varies between handbooks, and often discussion is quite limited.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การค้นหาของเราไม่ได้ผลคู่มือใด ๆ ที่เราไม่ได้ทราบแล้ว หกคู่มือสำหรับการพัฒนา CPGs ถูกรวม หกคู่มือถูกผลิตโดยสภายุโรปสุขภาพแห่งชาติและสภาวิจัยทางการแพทย์ของออสเตรเลีย (NHMRC) สถาบันแห่งชาติเพื่อสุขภาพและความเป็นเลิศทางคลินิกในสหราชอาณาจักร (NICE) นิวซีแลนด์แนวทางกรุ๊ป (NZGG), สก็อต มหาวิทยาลัยแนวทางเครือข่าย (เข้าสู่ระบบ) และองค์การอนามัยโลก ตารางที่ 2 รายละเอียดขอบเขตที่แต่ละคู่มือการแก้ไของค์ประกอบที่สำคัญที่ ไม่มีองค์ประกอบที่สำคัญเพิ่มเติมในกระบวนการพัฒนา CPG ถูกระบุในระหว่างการสกัดข้อมูล. ตารางที่ 2 การเปรียบเทียบของคำแนะนำที่ให้บริการโดยการพัฒนา CPG คู่มือห้าหกคู่มือให้คำแนะนำที่ชัดเจนเกี่ยวกับวิธีการที่จะมีหัวข้อCPG หรือควรจะเลือก ตัวอย่างเช่นรัฐคู่มือ SIGN: หัวข้อแนวทาง ... จะถูกเลือกบนพื้นฐานของภาระโรคที่การดำรงอยู่ของการเปลี่ยนแปลงในทางปฏิบัติและศักยภาพในการปรับปรุงผล. ' คู่มือ NICE เป็นคู่มือเท่านั้นซึ่งไม่ได้อยู่ที่ด้านนี้เป็นเหตุผลที่ว่าสำหรับ NICE หัวข้อแนวทางจะถูกเลือกโดยกรมอนามัย. สองคู่มือ (ที่สภายุโรป WHO) ทำให้ไม่มีการเอ่ยถึงการกำหนดขอบเขต ของ CPG ในแง่ของประชากรผู้ป่วยพยาธิสภาพบริบทหรือกลุ่มเป้าหมาย เข้าสู่ระบบให้พูดถึงบางอย่างและ NICE, NZGG และ NHMRC มีแนวทางที่ชัดเจนมากและกระบวนการที่เฉพาะเจาะจงกับ NHMRC เซน: 'ก่อนที่จะดำเนินแผงควรชี้แจงวัตถุประสงค์ของกลุ่มเป้าหมายและแนวทางที่ นี้จะเกี่ยวข้องกับข้อกำหนดระวังต่อไปนี้: สภาพและปัญหาทางคลินิกที่มีปัญหา; ประเภทของการให้บริการการดูแลสำหรับผู้ที่แนวทางที่มีวัตถุประสงค์; ประเภทของผู้บริโภคซึ่งแนวทางที่มีวัตถุประสงค์; คำอธิบายของผู้บริโภคที่ไม่ได้รับการคุ้มครองโดยแนวทาง (ที่มันอาจจะคิดว่าแนวทางที่มีความเกี่ยวข้องกับผู้บริโภคเหล่านี้); ประเภทการตั้งค่าในแนวทางที่จะได้รับการว่าจ้าง; และการแทรกแซงที่จะได้รับการประเมิน. การปรับตัวของ CPGs ที่มีอยู่ในการแก้ไขทั้งหมดยกเว้นคู่มือ WHO ระดับที่แตกต่างของการสนับสนุนและรายละเอียดของกระบวนการที่มีให้ คู่มือ NZGG ฯ : 'หากมีแนวทางในการดำรงชีวิตที่เน้นปัญหาเดียวกันหรือปัญหาแนวทางอื่นอาจไม่จำเป็น การประเมินผลและ / หรือการปรับตัวของแนวทางที่อาจจะเหมาะสมกว่าการพัฒนาแนวทางใหม่. คู่มือ NICE แตกต่างระหว่างการปรับตัวของ NICE CPGs และการปรับตัวของ CPGs พัฒนาโดยองค์กรอื่น ๆ สำหรับ CPGs NICE, คู่มือแสดงให้เห็นว่าบทสรุปหลักฐานที่ควรจะใช้ในรูปแบบที่พวกเขาจะพบและคำพูดของคำแนะนำดัดแปลงเป็นสิ่งที่จำเป็น คู่มือแสดงให้เห็นว่ามีอยู่ CPGs ที่ไม่ดีสามารถนำมาใช้เป็นหลักฐาน แต่สรุปหลักฐานใหม่ควรจะสร้างและข้อเสนอแนะใหม่เขียน. ความต้องการสำหรับกลุ่มการพัฒนาแนวทางสหสาขาวิชาชีพที่มีการกล่าวถึงโดยทั้งหกคู่มือที่มีทั้งหมดให้คำแนะนำที่ชัดเจน แต่ รายละเอียดของการแต่งหน้าที่แนะนำของกลุ่มที่แตกต่างกันไปเช่นเดียวกับความสำคัญกับลักษณะเฉพาะของกระบวนการนี้เช่นบัตรประจำตัวและการจัดการความขัดแย้งทางผลประโยชน์. การมีส่วนร่วมของผู้บริโภคที่ถูกกล่าวถึงโดยทั้งหมดหกคู่มือ ระดับที่มีส่วนร่วมของผู้บริโภคที่จำเป็นและลักษณะและระดับของรายละเอียดในการให้คำแนะนำเกี่ยวกับวิธีการมีส่วนร่วมนี้ควรจะอำนวยความสะดวกแตกต่างกัน NHMRC, NICE, NZGG และเข้าสู่ระบบให้คำแนะนำที่ชัดเจนและ WHO และสภายุโรปให้คำแนะนำรายละเอียดน้อย คู่มือหลักทรัพย์ฯ : 'การมีส่วนร่วมของผู้ป่วยผู้ดูแลหรือผู้แทนของพวกเขาในการพัฒนาแนวทางจึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะช่วยให้มั่นใจว่าแนวทางที่สะท้อนให้เห็นถึงความต้องการและความกังวลของพวกเขา. สูตรของคำถามที่คลินิกอยู่ที่อยู่เฉพาะในรายละเอียดใน NICE, NZGG และเข้าสู่ระบบ คู่มือ แต่คู่มืออื่น ๆ พูดถึงทั้งหมดความสำคัญของการกำหนดปัญหาทางคลินิกที่จะได้รับการแก้ไขและให้คำแนะนำเกี่ยวกับวิธีการที่ จำกัด นี้ควรจะทำ ในขณะที่ดีและคู่มือ NZGG ให้คำแนะนำที่มีประโยชน์เช่นเกี่ยวกับวิธีการจัดรูปแบบคำถามภายในปิโก (ผู้ป่วยแทรกแซงการเปรียบเทียบผล) กรอบไม่มีคู่มือที่อยู่กับวิธีการตรวจสอบคำถามทางคลินิกได้รับการแก้ไขโดย CPG ทั้งหกคู่มือพูดถึงว่าระบบการค้นหาที่ควรจะดำเนินการและ NICE และคู่มือ NZGG ให้คำแนะนำที่ชัดเจนเกี่ยวกับวิธีการที่จะทำเช่นนี้โดยมีรายละเอียดในทางปฏิบัติเกี่ยวกับการที่แหล่งข้อมูลในการค้นหาและเมื่อมีการใช้ตัวกรองหรือข้อ จำกัด คู่มือบางคนดูเหมือนจะชี้ให้เห็นว่าหนึ่งในระบบการค้นหาอาจจะเพียงพอสำหรับทั้ง CPG ที่คนอื่นจะเห็นได้ชัดว่าการค้นหาระบบควรจะดำเนินการสำหรับแต่ละคำถามทางคลินิกแก้ไขโดย CPG ยกตัวอย่างเช่นสภายุโรปรัฐคู่มือ: 'ในปัจจุบันวิธีการพัฒนาแนวทางที่ต้องการคือการค้นหาอย่างชัดเจนและเป็นระบบเพื่อหาหลักฐานที่เกี่ยวข้องกับการตอบคำถามแต่ละคำถามกลางถูกแก้ไขในแนวทาง. นีซและคู่มือป้ายให้คำแนะนำที่ชัดเจนเกี่ยวกับกระบวนการ สำหรับการรวมหรือการยกเว้นจากหลักฐานที่อาจเกิดขึ้นวิจัยที่เกี่ยวข้อง คู่มือเล่มอื่น ๆ ที่ให้ข้อมูลที่ จำกัด มากขึ้น. ทั้งหกคู่มืออยู่ที่การประเมินของหลักฐานในทางใดทางหนึ่งกับ NICE, NZGG และลงให้กระบวนการที่ชัดเจนและแม่. วิธีการในการให้คำแนะนำการจัดทำร่างอย่างน้อยเอ่ยถึงทั้งหกคู่มือกับสภายุโรปให้ คำแนะนำที่ จำกัด มากขึ้นกว่า NHMRC ที่ดี NZGG, WHO และคู่มือ SIGN ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งให้คำแนะนำรายละเอียดที่อธิบายถึงวิธีการที่จะให้คำแนะนำคำรวมทั้งคำแนะนำที่พวกเขาควรจะ 'แบบสแตนด์อโลน' และ 'การกระทำที่มุ่งเน้น'. ในทำนองเดียวกันทั้งหกคู่มือพูดถึงความสำคัญของการอำนวยความสะดวกในการให้คำปรึกษาเกี่ยวกับร่าง CPGs เช่นสหรัฐฯคู่มือ WHO 'ตรวจสอบให้แน่ใจทบทวน - หมุนเวียนกันอย่างแพร่หลายที่ผู้เชี่ยวชาญองค์กรวิชาชีพสำนักงานภูมิภาคของประเทศ NICE, NHMRC และเข้าสู่ระบบมีความชัดเจนที่ดีที่กำหนดกระบวนการให้คำปรึกษา. เขียนสรุปเป็นที่กล่าวถึงในทุกสภายุโรปและคู่มือ WHO NZGG อ้างว่า 'ส่วนใหญ่ของผู้อ่านและผู้ใช้ CPGs จะได้มีเวลาในการอ่านเอกสารทั้งหมดและมันเป็นสิ่งสำคัญที่เป็นบทสรุปของแนวทางที่มีคำแนะนำที่ผลิต ขั้นตอนวิธีการนี้ยังมีเครื่องมือที่มีประโยชน์ที่สามารถปรับปรุงการใช้แนวทาง. กระบวนการในการพัฒนากลยุทธ์การดำเนินงานเพื่อรวมไว้ใน CPG เป็น addressed ในทุก แต่เข้าสู่ระบบและคู่มือ NICE การดำเนินการอยู่นอกเหนือขอบเขตของคำสั่งเข้าสู่ระบบและคู่มือ NICE หมายถึงนักพัฒนา CPG ไปยังเว็บไซต์ที่ดีสำหรับวัสดุการดำเนินงาน สภายุโรป NHMRC และคู่มือ NZGG ให้คำแนะนำการปฏิบัติที่มีรายละเอียดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่นี้. ประเมินผลการตรวจสอบและปรับปรุงการ CPGs ถูกส่งโดยทั้งหมดของคู่มือที่มี NHMRC ชัดเจนเซน: 'การประเมินผลการ CPGs เป็นสิ่งจำเป็น วิธีการที่เราจะทราบว่าแนวทางที่มีมูลค่าการพัฒนา, การเผยแพร่และการดำเนินการถ้าเราไม่ทราบว่าพวกเขาสร้างความแตกต่างกับการปฏิบัติทางคลินิกและผลลัพธ์ทางสุขภาพหรือไม่? ' จำนวนของรายละเอียดในทางปฏิบัติที่มีอยู่เพื่อให้นักพัฒนาแนวทางในการดำเนินการกระบวนการเหล่านี้แตกต่างกันระหว่างคู่มือและมักจะอภิปรายค่อนข้าง จำกัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ค้นหาของเราไม่ได้ผลใด ๆคู่มือที่เราไม่ได้ตระหนักถึง 6 คู่มือการพัฒนา CPGs ถูกรวม 6 คู่มือถูกผลิตโดยสภายุโรป สุขภาพแห่งชาติและสภาวิจัยทางการแพทย์ของออสเตรเลีย ( ด้าน ) , สถาบันแห่งชาติเพื่อสุขภาพและความเป็นเลิศทางคลินิกใน UK ( ดี ) , นิวซีแลนด์แนวทางกลุ่ม ( nzgg )สกอตแลนด์เครือข่ายแนวทางมหาวิทยาลัย ( ลงชื่อ ) กับใคร ตารางที่ 2 แสดงรายละเอียดขอบเขตซึ่งแต่ละคู่มือระบุองค์ประกอบที่สำคัญ ไม่เพิ่มองค์ประกอบที่สําคัญในกระบวนการพัฒนา CPG ถูกระบุในระหว่างการสกัดข้อมูล .

โต๊ะ 2 การแนะนำโดยคู่มือการพัฒนา CPG
ห้าจากหกคู่มือให้คำแนะนำที่ชัดเจนเกี่ยวกับวิธีการที่หัวข้อ CPG หรือควรที่จะเลือก ตัวอย่างป้ายคู่มือสหรัฐอเมริกา : หัวข้อแนวทาง . . . . . . . จะถูกเลือกบนพื้นฐานของภาระโรค , การดำรงอยู่ของการฝึก และศักยภาพในการปรับปรุงผล ' คู่มือที่ดีเป็นเพียงคู่มือซึ่งไม่ได้อยู่ด้านนี้เหตุผลที่เลือกหัวข้อดี ' แนวทางโดยกรมอนามัย .

สองของคู่มือ ( สภายุโรปที่ ) ทำให้ไม่มีการกล่าวถึงการกำหนดขอบเขตของ CPG ในแง่ ของประชากร ผู้ป่วยอาการทางคลินิก บริบท หรือกลุ่มเป้าหมาย เข้าสู่ระบบมีพูดถึง และเป็นคนดี nzgg และด้านได้ชัดเจนและเฉพาะเจาะจง กระบวนการแนะแนวกับด้านที่ระบุ :ก่อนดำเนินการ แผงควรชี้แจงวัตถุประสงค์ และกลุ่มเป้าหมายสำหรับแนวทาง นี้จะเกี่ยวข้องกับสเปคระวังดังต่อไปนี้ เงื่อนไขและปัญหาทางคลินิกที่เป็นปัญหา ประเภทของผู้ให้บริการดูแล ซึ่งแนวทางมีวัตถุประสงค์ ประเภทของผู้บริโภค ซึ่งแนวทางมีวัตถุประสงค์ ;รายละเอียดของผู้บริโภคที่ไม่ครอบคลุมโดยแนวทาง ( ที่มิฉะนั้นอาจจะสรุปได้ว่า แนวทางที่เกี่ยวข้องกับผู้บริโภคเหล่านี้ ) ; ประเภทของการตั้งค่าซึ่งจะใช้แนวทาง และมาตรการที่จะถูกประเมิน '

การปรับตัวของ CPGs ที่มีอยู่ทั้งหมดยกเว้นที่ระบุในคู่มือ การเปลี่ยนระดับของการสนับสนุนและรายละเอียดของกระบวนการให้บริการการ nzgg คู่มือสหรัฐอเมริกา : ' ถ้ามีแล้วแนวทางในการดำรงอยู่ที่ที่อยู่ปัญหาเดียวกัน หรือ ปัญหา แนวทางอื่นอาจไม่ต้องใช้ การประเมินและ / หรือแนวทางการปรับตัวนั้นอาจจะเหมาะสมมากกว่าการพัฒนาแนวทางใหม่ ' คู่มือดี differentiates ระหว่างการปรับตัวของ CPGs ที่ดีและการปรับตัวของ CPGs ที่พัฒนาโดยองค์กรอื่น ๆ สำหรับ CPGs ดีคู่มือแสดงให้เห็นว่าหลักฐานสรุปควรจะใช้ในลักษณะที่พวกเขาจะพบ และคำแนะนำที่ดัดแปลงตามความจําเป็น คู่มือแสดงให้เห็นว่าที่มีอยู่ไม่ดี CPGs สามารถใช้เป็นหลักฐาน แต่สรุปหลักฐานใหม่จะถูกสร้างขึ้นและเขียนใหม่

แนะนำ .ความต้องการสำหรับแนวทางการพัฒนากลุ่มสหสาขาวิชาชีพไว้ทั้งหมดหกคู่มือ ด้วยการให้คำแนะนำชัดเจน แม้ว่ารายละเอียดของแนะนำเครื่องสำอางของกลุ่มที่แตกต่างกันไป ไม่เน้นเฉพาะด้านของกระบวนการนี้ เช่น การระบุและการจัดการความขัดแย้ง

ผู้บริโภคมีส่วนร่วมเป็นที่กล่าวถึงโดยทั้งหมดหกคู่มือระดับการมีส่วนร่วมของผู้บริโภคซึ่งเป็นสิ่งจำเป็น และลักษณะและระดับของรายละเอียดในคำแนะนำว่า การมีส่วนร่วมนี้ควรจะติดตั้งแตกต่างกันอย่างกว้างขวาง ด้าน ดี nzgg และเซ็นให้คำแนะนำที่ชัดเจนและที่และสภายุโรปให้คำแนะนำรายละเอียดน้อย ป้าย : คู่มือสหรัฐอเมริกา ' การมีส่วนร่วมของผู้ป่วย