RESULTSAt the beginning of the inte

RESULTS
At the beginning of the intervention, there were no differences between groups in any of the anthropometric and routine biochemical markers (P40.05). After the intervention, an improvement
(reduction) was observed on these measurements with apparently equal effectiveness between the two dietary treatments(P40.05, Table 1), except for adiponectin, which was increased in both groups, but without reaching statistical significance. Changes in irisin concentrations were similar
(P40.05) in the control group (_87.3±18.4 ng ml–1) as compared with the RESMENA group (_59.8±11.8 ng ml–1), after following the energy-restricted treatment. Therefore, both groups were merged for subsequent analyses. Considering the whole sample, participant’s mean body weight loss was _6.9±3.0 kg and irisin plasma concentrations diminished (Figure 1a) in association with changes in body weight (rผ0.21; Pผ0.046) and fat mass (rผ0.22; Pผ0.037). As the main objective of this study was to evaluate the
potential role of irisin on glucose homeostasis and given that some of the participants were diabetic, a preliminary analysis separating non-diabetic and diabetic participants was also performed. Differences were found for glucose concentrations and HOMA index between both groups after the nutritional

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผล
ที่จุดเริ่มต้นของการแทรกแซง มีไม่มีความแตกต่างระหว่างกลุ่มใน anthropometric และประจำชีวเคมีเครื่องหมาย (P40.05) หลังจากแทรกแซง improvement
(reduction) ถูกสังเกตในวัดเหล่านี้ มีประสิทธิภาพเท่ากับเห็นได้ชัดระหว่างที่สองอาหารบำบัด (P40.05 ตารางที่ 1), ยกเว้น adiponectin ซึ่งเพิ่มขึ้นในกลุ่มทั้งสอง แต่ ไม่ถึงนัยสำคัญทางสถิติ เปลี่ยนแปลงความเข้มข้น irisin ได้ similar
(P40.05) ในกลุ่มควบคุม (_87.3±18.4 ng ml-1) เมื่อเทียบกับกลุ่ม RESMENA (_59.8±11.8 ng ml – 1), หลังจากต่อรักษาพลังงานจำกัด ดังนั้น ทั้งสองถูกผสานการวิเคราะห์ต่อไป พิจารณาตัวอย่างทั้งหมด การสูญเสียน้ำหนักหมายถึงร่างกายของผู้เข้าร่วมถูก _6.9±3ความเข้มข้นพลาสมากก. 0 และ irisin ลดลง (รูปที่ 1a) ในความสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงน้ำหนักของร่างกาย (rผ0.21 Pผ0.046) และมวลไขมัน (rผ0.22 Pผ0.037) เป็นวัตถุประสงค์หลักของการศึกษานี้เพื่อ ประเมินการ
บทบาทเป็นไปได้ของ irisin ในภาวะธำรงดุลกลูโคส และให้บางส่วนของผู้เข้าร่วมได้เป็นโรคเบาหวาน นอกจากนี้ยังมีดำเนินการวิเคราะห์เบื้องต้นแยกผู้เข้าร่วมไม่ใช่โรคเบาหวาน และโรคเบาหวาน พบความแตกต่างในความเข้มข้นกลูโคสและโรงแรมโฮมาดัชนีทั้งสองกลุ่มหลังจากคุณค่าทางโภชนาการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลที่จุดเริ่มต้นของการทดลอง ไม่มีความแตกต่างระหว่างกลุ่มในใด ๆของร่างกาย ตามปกติทางชีวเคมีและเครื่องหมาย ( p40.05 ) หลังกิจกรรมแทรกแซง การปรับปรุง
( ลด ) พบในวัดเหล่านี้มีประสิทธิผลเท่ากับเห็นได้ชัดระหว่างสองอาหารบําบัด ( p40.05 , ตารางที่ 1 ) ยกเว้นอะดิโพเนคทินซึ่งเพิ่มขึ้นในทั้งสองกลุ่มแต่ไม่ถึงนัยสำคัญทางสถิติ การเปลี่ยนแปลงความเข้มข้น irisin คล้ายกัน
( p40.05 ) ในกลุ่มควบคุม ( _87.3 ± 18.4 ของมล ( 1 ) เมื่อเทียบกับกลุ่ม resmena ( _59.8 ± 11.8 มิลลิลิตร ( 1 กรัม ) พลังงาน จำกัด หลังจากการรักษา ดังนั้น กลุ่มผสานการวิเคราะห์ที่ตามมา พิจารณาตัวอย่างทั้งหมดของผู้เข้าร่วมหมายถึงร่างกายมีการสูญเสียน้ำหนัก _6.9 ± 30 กิโลกรัม และ irisin พลาสมาความเข้มข้นลดลง ( รูปที่ 1A ) ในความสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงในร่างกาย ( r ผ 0.21 ; P ผ 0.046 ) และมวลไขมัน ( r ผ 0.22 ; P ผ 0.037 ) ในฐานะที่เป็นวัตถุประสงค์หลักของการศึกษานี้เพื่อประเมินศักยภาพในบทบาท irisin homeostasis กลูโคสและระบุว่าบางส่วนของผู้เข้าร่วมการวิจัยโรคเบาหวานวิเคราะห์และแยกจากโรคเบาหวาน ผู้เข้าร่วมยังแสดง ความแตกต่างที่พบในความเข้มข้นของกลูโคสและโฮมาดัชนีระหว่างทั้งสองกลุ่มหลังจากโภชนาการ