In vivo versus in vitro digestibili

In vivo versus in vitro digestibility of the fresh by-products
A comparison of in vivo and in vitro digestibility of the OM (Table 7) in fresh Aspergillus residue, okara, pomegranatepulp and grape pulp showed that in vivo digestibility values are always lower than the corresponding in vitro digestibilityvalues (by 10, 8, 33, and 17%, respectively). This might be because the soluble components of the fresh by-products, includ-ing proteins, ether extract and phenolics, are considered entirely digestible (soluble) in the in vitro system, whereas theiractual in vivo digestibility (including degradation and absorption along the animal’s gastrointestinal tract) is only partial.A similar gap between in vitro and in vivo digestibility values was found in a previous study that employed chemicallytreated lignocelluloses enriched with soluble phenolics, which are only partially digestible in vivo (Miron and Ben-Ghedalia,1987).Notwithstanding, in avocado pulp, in vivo OM and NDF digestibility were 47% higher than the corresponding in vitrovalues. This unique finding might be associated with the high fat content of avocado pulp (182 g/kg DM), which probablyinhibits NDF degradation in the in vitro tubes that contain pure by-product (Tamminga and Doreau, 1991; Palmquist andJenkins, 1980; Skenjana et al., 2006). However, when ingested by sheep as part of a TMR (496 g/kg DM), this fat component isdiluted and floats up to the upper compartment of the rumen, rendering it less effective at inhibiting the activity of cellulolyticbacteria that degrade NDF via adhesion to the particles (Miron et al., 2001) in the middle mat-phase of the rumen (Zebeliet al., 2007).With respect to NDF digestibility in fresh Aspergillus residue, okara and grape pulp, the in vitro and corresponding invivo values were similar. The high in vivo lignin digestibility of Aspergillus residues and okara reflects enzymatic solubi-lization followed by absorption along the gastrointestinal tract of some unknown complexes, determined as “lignin” insource by-products by the ADL method (72% acid hydrolysis of ADF). These complexes are not actually plant lignin (hugepolymer composed of phenyl propanoic units) but fungal mycelium and cell walls of A. niger (Papagianni, 2007) or non-soluble complexes between protein and cell-wall polymers formed within the matrix of okara NDF. In the case of grapepulp the inhibitory effect of ethanol on ruminal NDF digestibility (Caldwell and Murray, 1986) was probably similar in bothdigestibility estimation methods.Notwithstanding, in pomegranate pulp, the in vivo NDF digestibility was 94% lower than the corresponding in vitro values.This discrepancy might be associated with the high content of soluble phenolics (Table 1) composed mostly of hydrolyzabletannins (Shabtay et al., 2008) which, in the sheep rumen, might form nonsoluble complexes with dietary protein originatedfrom the by-product and the supplemented concentrated pellet. These nondigestible complexes actually become part of thenondigestible lignin, protein and hemicellulose in the pomegranate pulp TMR, as expressed by the negative digestibilityvalues of lignin, protein and hemicellulose found in this by-product (Table 6). In addition, a high dose of soluble tannins inthe by-product might inhibit activity of cellulolytic ruminal bacteria (McSweeney et al., 2001).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในสัตว์ทดลองเมื่อเทียบกับใน digestibility ของผลิตภัณฑ์สดA comparison of in vivo and in vitro digestibility of the OM (Table 7) in fresh Aspergillus residue, okara, pomegranatepulp and grape pulp showed that in vivo digestibility values are always lower than the corresponding in vitro digestibilityvalues (by 10, 8, 33, and 17%, respectively). This might be because the soluble components of the fresh by-products, includ-ing proteins, ether extract and phenolics, are considered entirely digestible (soluble) in the in vitro system, whereas theiractual in vivo digestibility (including degradation and absorption along the animal’s gastrointestinal tract) is only partial.A similar gap between in vitro and in vivo digestibility values was found in a previous study that employed chemicallytreated lignocelluloses enriched with soluble phenolics, which are only partially digestible in vivo (Miron and Ben-Ghedalia,1987).Notwithstanding, in avocado pulp, in vivo OM and NDF digestibility were 47% higher than the corresponding in vitrovalues. This unique finding might be associated with the high fat content of avocado pulp (182 g/kg DM), which probablyinhibits NDF degradation in the in vitro tubes that contain pure by-product (Tamminga and Doreau, 1991; Palmquist andJenkins, 1980; Skenjana et al., 2006). However, when ingested by sheep as part of a TMR (496 g/kg DM), this fat component isdiluted and floats up to the upper compartment of the rumen, rendering it less effective at inhibiting the activity of cellulolyticbacteria that degrade NDF via adhesion to the particles (Miron et al., 2001) in the middle mat-phase of the rumen (Zebeliet al., 2007).With respect to NDF digestibility in fresh Aspergillus residue, okara and grape pulp, the in vitro and corresponding invivo values were similar. The high in vivo lignin digestibility of Aspergillus residues and okara reflects enzymatic solubi-lization followed by absorption along the gastrointestinal tract of some unknown complexes, determined as “lignin” insource by-products by the ADL method (72% acid hydrolysis of ADF). These complexes are not actually plant lignin (hugepolymer composed of phenyl propanoic units) but fungal mycelium and cell walls of A. niger (Papagianni, 2007) or non-soluble complexes between protein and cell-wall polymers formed within the matrix of okara NDF. In the case of grapepulp the inhibitory effect of ethanol on ruminal NDF digestibility (Caldwell and Murray, 1986) was probably similar in bothdigestibility estimation methods.Notwithstanding, in pomegranate pulp, the in vivo NDF digestibility was 94% lower than the corresponding in vitro values.This discrepancy might be associated with the high content of soluble phenolics (Table 1) composed mostly of hydrolyzabletannins (Shabtay et al., 2008) which, in the sheep rumen, might form nonsoluble complexes with dietary protein originatedfrom the by-product and the supplemented concentrated pellet. These nondigestible complexes actually become part of thenondigestible lignin, protein and hemicellulose in the pomegranate pulp TMR, as expressed by the negative digestibilityvalues of lignin, protein and hemicellulose found in this by-product (Table 6). In addition, a high dose of soluble tannins inthe by-product might inhibit activity of cellulolytic ruminal bacteria (McSweeney et al., 2001).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในร่างกายเมื่อเทียบกับในหลอดทดลองย่อยได้ของสดโดยผลิตภัณฑ์การเปรียบเทียบในร่างกายและในการย่อยหลอดทดลองของ OM (ตารางที่ 7) ในสารตกค้าง Aspergillus สดกากถั่วเหลือง, pomegranatepulp และเยื่อกระดาษองุ่นพบว่าในร่างกายค่าการย่อยมักจะต่ำกว่า ที่สอดคล้องกันในหลอดทดลอง digestibilityvalues ​​(10, 8, 33, และ 17% ตามลำดับ)
นี้อาจจะเป็นเพราะองค์ประกอบที่ละลายน้ำได้ของสดโดยผลิตภัณฑ์โปรตีน includ ไอเอ็นจี, สารสกัดจากอีเทอร์และฟีนอลได้รับการพิจารณาอย่างสิ้นเชิงย่อย (ละลายน้ำ) ในระบบในหลอดทดลองในขณะที่ theiractual ในร่างกายการย่อย (รวมถึงการย่อยสลายและการดูดซึมพร้อมของสัตว์ ระบบทางเดินอาหาร) เป็นเพียง partial.A ช่องว่างระหว่างที่คล้ายกันในหลอดทดลองและในร่างกายค่าการย่อยได้พบในการศึกษาก่อนหน้านี้ที่มีงานทำ lignocelluloses chemicallytreated อุดมไปด้วยฟีนอลที่ละลายน้ำซึ่งเป็นเพียงบางส่วนเท่านั้นที่ย่อยในร่างกาย (ไมรอนเบน Ghedalia, 1987) อย่างไรก็ตามในเยื่ออะโวคาโดในร่างกายและการย่อย OM NDF เป็น 47% สูงกว่าที่สอดคล้องกันใน vitrovalues การค้นพบที่ไม่ซ้ำกันอาจจะเกี่ยวข้องกับปริมาณไขมันสูงของเยื่ออะโวคาโด (182 กรัม / กิโลกรัม DM) ซึ่ง probablyinhibits ย่อยสลาย NDF ในหลอดในหลอดทดลองที่มีความบริสุทธิ์โดยผลิตภัณฑ์ (Tamminga และ Doreau 1991; Palmquist andJenkins 1980; Skenjana et al., 2006) แต่เมื่อกินโดยแกะเป็นส่วนหนึ่งของ TMR (496 กรัม / กิโลกรัม DM) ส่วนประกอบไขมันนี้ isdiluted และลอยขึ้นไปที่ช่องบนของกระเพาะรูเมนกระทำมันที่มีประสิทธิภาพน้อยกว่าที่ยับยั้งการทำงานของ cellulolyticbacteria ที่ลด NDF ผ่านการยึดเกาะที่จะ อนุภาค (ไมรอน et al., 2001) ในช่วงกลางเฟสเสื่อของกระเพาะรูเมน (Zebeliet al., 2007) กีฬาทางน้ำส่วนที่เกี่ยวกับการย่อยสารตกค้างใน NDF Aspergillus สดกากถั่วเหลืองและเยื่อกระดาษองุ่นในหลอดทดลองและสอดคล้องกับค่า Invivo ได้ ที่คล้ายกัน สูงในร่างกายการย่อยลิกนินของสารตกค้าง Aspergillus และกากถั่วเหลืองสะท้อนให้เห็นถึงเอนไซม์ solubi-lization ตามด้วยการดูดซึมไปตามระบบทางเดินอาหารของคอมเพล็กซ์ที่ไม่รู้จักบางคนกำหนดว่า "ลิกนิน" Insource โดยผลิตภัณฑ์โดยวิธี ADL (72% ของการย่อยสลายกรด ADF) คอมเพล็กซ์เหล่านี้ไม่ได้จริงลิกนินพืช (hugepolymer ประกอบด้วยหน่วยฟีนิลโพร) แต่เส้นใยเชื้อราและผนังเซลล์ของเอไนเจอร์ (Papagianni 2007) หรือคอมเพล็กซ์ที่ไม่ละลายในระหว่างโปรตีนและโพลีเมอผนังเซลล์เกิดขึ้นภายในเมทริกซ์ของกากถั่วเหลือง NDF ในกรณีที่ grapepulp ฤทธิ์ในการยับยั้งของเอทานอลในการย่อยในกระเพาะรูเมน NDF (ที่ Caldwell และเมอเรย์, 1986) อาจจะเป็นที่คล้ายกันในการประมาณค่า methods.Notwithstanding bothdigestibility ในเยื่อทับทิมในร่างกายการย่อย NDF เป็น 94% ต่ำกว่าค่าที่สอดคล้องกันในหลอดทดลองค่า ความแตกต่างโดยง่ายอาจจะเกี่ยวข้องกับเนื้อหาที่สูงของฟีนอลที่ละลายน้ำได้ (ตารางที่ 1) ส่วนประกอบของ hydrolyzabletannins (Shabtay et al., 2008) ซึ่งในกระเพาะแกะอาจจะในรูปแบบคอมเพล็กซ์ nonsoluble กับโปรตีน originatedfrom โดยผลิตภัณฑ์และ เสริมเม็ดเข้มข้น เหล่านี้คอมเพล็กซ์ nondigestible จริงเป็นส่วนหนึ่งของลิกนิน thenondigestible โปรตีนและเฮมิเซลลูโลสใน TMR เยื่อทับทิมในขณะที่แสดงโดย digestibilityvalues ​​เชิงลบของลิกนินและเฮมิเซลลูโลสโปรตีนที่พบในครั้งนี้โดยผลิตภัณฑ์ (ตารางที่ 6) นอกจากนี้ยังมีปริมาณสูงของแทนนินที่ละลายน้ำได้ inthe โดยอาจยับยั้งกิจกรรมของแบคทีเรียในกระเพาะรูเมนเซลลูโลส (McSweeney et al., 2001)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในสัตว์ทดลองและในหลอดทดลองการย่อยได้ของผลิตภัณฑ์สด
เปรียบเทียบชนิดในหลอดทดลอง การย่อยได้ของโอม ( ตารางที่ 7 ) ในการนำกากกาก , สด , องุ่น pomegranatepulp และเยื่อกระดาษพบว่า การย่อยได้ค่ามักจะต่ำกว่าที่สอดคล้องกันในการ digestibilityvalues ( 10 , 8 , 33 , และ 17 % ตามลำดับ )นี้อาจเป็นเพราะองค์ประกอบที่ละลายน้ำได้ของผลิตภัณฑ์ includ ไอเอ็นจีสด , โปรตีน , สารสกัดอีเทอร์ และโพลีฟีนอล จะถือว่าทั้งหมดย่อย ( ละลาย ) ในระบบเพาะเลี้ยง ในขณะที่ theiractual การย่อยได้ ( รวมถึงการย่อยสลาย และดูดซึมไปเป็นสัตว์ทางเดินอาหาร ) เป็นเพียงบางส่วนที่คล้ายกันในหลอดทดลองและในช่องว่างระหว่างค่าการย่อยได้พบในการศึกษาก่อนหน้า ที่ใช้ chemicallytreated ลิกโนเซลลูโลสที่อุดมด้วยโพลีฟีนอล ซึ่งเป็นเพียงบางส่วนเท่านั้นที่ย่อยได้ในสิ่งมีชีวิต ( ไมรอน และ เบน ghedalia , 1987 ) แต่ในอาโวคาโด เยื่อในร่างกายและ NDF โอมได้จำนวน 47 % สูงกว่าที่สอดคล้องกันใน vitrovalues .การหาเอกลักษณ์นี้อาจเกี่ยวข้องกับปริมาณไขมันสูงของอะโวคาโดกาก ( 182 g / kg DM ) ซึ่ง probablyinhibits NDF ในการย่อยสลายในหลอดหลอดทดลองที่ประกอบด้วยบริสุทธิ์โดย ( และ tamminga doreau , 1991 ; แพล์มควิสต์ andjenkins , 1980 ; skenjana et al . , 2006 ) อย่างไรก็ตาม เมื่อกินเข้าไป โดยแกะเป็นส่วนหนึ่งของโค ( 496 g / kg DM )ไขมันนี้ส่วนประกอบ isdiluted และลอยถึงช่องบนของกระเพาะรูเมน , การแสดงผลมันมีประสิทธิภาพน้อยกว่าที่ยับยั้งกิจกรรมของ cellulolyticbacteria NDF ที่ลดลงผ่านการยึดเกาะอนุภาค ( ไมรอน et al . , 2001 ) ในช่วงกลางของแต่ละแผ่น ( zebeliet al . , 2007 ) ด้วยความเคารพ NDF การย่อยได้ในกาก การนำกากเนื้อสด และองุ่น