Toxin concentrations in shellfish s

Toxin concentrations in shellfish samples varied
between species , with the Paci fic oyst er samples
h aving a concentration an order of magnitude higher
than the scallop samples. It is possible that the lower
concentrations found in the scallops could be
attributable to change s in distribution o f D. acuminata
through the water column; this distribution was
reported to vary over differing depth s during a D.
acuminata bloom in Northern Japan (Hoshiai et al.,
1997). However, the whole razorfish sample, also a
benthic species, had relatively high levels of DSTs and
makes this explanation unlikely. Another possible
explanation for the variance in toxin concentrations
may be differences between species in the ability to
accumulate specific toxins. Suzuki and Mitsuya
(2001) compared mussels (Mytilus galloprovincialis,
Lamarck, 1819) and scallops (Patinopecten yessoensis) during a bloom of the toxic dinoflagellate
Dinophysis fortii (Pavillard, 1923). They found that
toxin concentrations were higher in mussels than
scallops and suggested that mussels may have a higher
potential to sequester OA homologues than scallops.
The results from the present study suggest that Pacific
oysters and razorfish have a higher potential to
accumulate DSTs than king scallops. However, it
should be noted that increases in scallop toxicity do
not necessarily correspond to an increase in algae, and
one study (Imai et al., 2003) has suggested that
sometimes scallop toxicity may increase in the
apparent absence of Dinophysis species. Another
possible explanation for the variation in toxin
concentrations between shellfish species is differences
in their reproductive condition. Uptake of lipophilic toxins such as DSTs is dependent on lipid levels and,
therefore, on the reproductive condition of the
shellfish (Svennsson and Fo¨rlin, 2004). The scallops
in this study had recently spawned and the Pacific
oysters spawned several days after these samples were
collected. Therefore, it is possible that the differences
in toxin concentrations were attributable to the
gonadal condition of the scallops.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเข้มข้นของสารพิษในตัวอย่างหอยที่แตกต่างกันระหว่างพันธุ์ กับการ Paci fic oyst เอ้อ ตัวอย่างh aving ความเข้มข้นที่สูงขึ้นขนาดของใบสั่งกว่าตัวอย่างหอยแครง เป็นไปได้ที่ด้านล่างความเข้มข้นที่พบในหอยอาจรวมการเปลี่ยนแปลงในแจกจ่าย o f D. acuminataผ่านคอลัมน์น้ำ การแจกจ่ายนี้ได้รายงานการเปลี่ยนผ่าน s ความลึกแตกต่างกันระหว่างการสวรรคตบลูม acuminata ในญี่ปุ่นเหนือ (Hoshiai et al.,ปี 1997) . อย่างไรก็ตาม razorfish ทั้งตัวอย่าง ยังเป็นสายพันธุ์ธรรมชาติ มี DSTs ระดับค่อนข้างสูง และทำให้คำอธิบายนี้น่า อื่นได้อธิบายความแปรปรวนในความเข้มข้นของสารพิษอาจมีความแตกต่างระหว่างชนิดในความสามารถในการสะสมสารพิษเฉพาะ ซูซูกิและ Mitsuyaภู่เปรียบเทียบ (2001) (Mytilus galloprovincialisLamarck, 1819) และหอย (Patinopecten yessoensis) ระหว่างบลูมของ dinoflagellate พิษDinophysis fortii (Pavillard, 1923) พวกเขาพบว่าความเข้มข้นของสารพิษมีภู่กว่าสูงกว่าหอยเชลล์ และแนะนำว่า ภู่อาจมากศักยภาพ sequester OA homologues กว่าหอยผลจากการศึกษานำเสนอแนะนำที่แปซิฟิคหอยนางรมและ razorfish มีศักยภาพสูงขึ้นสะสม DSTs กว่าคิงหอย อย่างไรก็ตาม มันควรตั้งข้อสังเกตว่า ไม่เพิ่มความเป็นพิษของหอยแครงไม่จำเป็นต้องสอดคล้องกับการเพิ่มขึ้นของสาหร่าย และการศึกษาหนึ่ง (Imai et al., 2003) ได้แนะนำที่บางครั้งอาจเพิ่มความเป็นพิษของหอยแครงในการขาดชัดเจน Dinophysis พันธุ์ อื่นสามารถอธิบายความผันแปรในพิษความเข้มข้นระหว่างพันธุ์หอยมีความแตกต่างในสภาพสืบพันธุ์ ดูดซับสารพิษ lipophilic เช่น DSTs จะขึ้นอยู่กับระดับไขมัน และดังนั้น กับสืบพันธุ์หอย (Svennsson และ Fo¨rlin, 2004) หอยในการศึกษานี้ก็เพิ่งเกิด และแปซิฟิคหอยนางรมเกิดหลายวันหลังจากตัวอย่างเหล่านี้ได้รวบรวม จึง มันเป็นไปได้ที่แตกต่างในพิษ ความเข้มข้นที่ได้รวมการเงื่อนไข gonadal ของหอย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเข้มข้นของสารพิษในตัวอย่างหอยที่แตกต่างกัน
ระหว่างสายพันธุ์ที่มี FIC Paci ตัวอย่างเอ้อ oyst
ชั่วโมง aving ความเข้มข้นลำดับความสำคัญสูง
กว่ากลุ่มตัวอย่างหอยเชลล์ เป็นไปได้ว่าจะต่ำกว่า
ความเข้มข้นที่พบในหอยเชลล์อาจจะ
เนื่องมาจากการเปลี่ยนแปลงในการกระจายของดี acuminata
ผ่านคอลัมน์น้ำ; การกระจายนี้ได้รับ
รายงานว่าจะแตกต่างกันไปในช่วงที่แตกต่างกันในเชิงลึกในระหว่าง D.
บาน acuminata ในภาคเหนือของประเทศญี่ปุ่น (Hoshiai et al.,
1997) อย่างไรก็ตามกลุ่มตัวอย่างทั้ง Razorfish ยัง
ชนิดหน้าดินมีระดับที่ค่อนข้างสูงของ DSTS และ
ทำให้คำอธิบายนี้ไม่น่า อีกประการหนึ่งที่เป็นไปได้
สำหรับคำอธิบายความแปรปรวนในระดับความเข้มข้นสารพิษที่
อาจจะมีความแตกต่างระหว่างสายพันธุ์ในความสามารถในการ
สะสมสารพิษที่เฉพาะเจาะจง ซูซูกิและ Mitsuya
(2001) เมื่อเทียบกับหอยแมลงภู่ (Mytilus galloprovincialis,
มาร์ค, 1819) และหอยเชลล์ (Patinopecten yessoensis) ในระหว่างการบานของสารพิษไดโนแฟลกเจลเลต
Dinophysis fortii (PAVILLARD, 1923) พวกเขาพบว่า
ความเข้มข้นของสารพิษที่มีค่าสูงกว่าในหอยแมลงภู่
หอยเชลล์และหอยแมลงภู่ชี้ให้เห็นว่าอาจมีสูงกว่า
ศักยภาพที่จะยึดทรัพย์ homologues โอกว่าหอยเชลล์.
ผลที่ได้จากการศึกษาครั้งนี้ชี้ให้เห็นว่าแปซิฟิก
หอยนางรมและ Razorfish มีศักยภาพสูงที่จะ
เกิดการสะสม DSTS กว่าหอยเชลล์กษัตริย์ แต่ก็
ควรจะตั้งข้อสังเกตว่าการเพิ่มขึ้นของความเป็นพิษของหอยเชลล์จะ
ไม่จำเป็นต้องสอดคล้องกับการเพิ่มขึ้นของสาหร่ายและ
การศึกษาหนึ่ง (Imai et al., 2003) ได้ชี้ให้เห็นว่า
บางครั้งความเป็นพิษของหอยเชลล์อาจเพิ่มขึ้นใน
กรณีที่ไม่มีที่เห็นได้ชัดของสายพันธุ์ Dinophysis อีก
คำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับการเปลี่ยนแปลงในสารพิษที่
มีความเข้มข้นระหว่างสายพันธุ์หอยเป็นความแตกต่าง
อยู่ในสภาพการสืบพันธุ์ของพวกเขา การดูดซึมของสารพิษเช่น lipophilic DSTS จะขึ้นอยู่กับระดับไขมันและ
ดังนั้นในสภาพการสืบพันธุ์ของ
หอย (Svennsson และ Forlin, 2004) หอยเชลล์
ในการศึกษานี้ได้กลับกลายเมื่อเร็ว ๆ นี้และแปซิฟิก
หอยนางรมจากกระบอกไม้ไผ่หลายวันหลังจากตัวอย่างเหล่านี้ถูก
เก็บรวบรวม ดังนั้นจึงเป็นไปได้ว่าความแตกต่าง
ในระดับความเข้มข้นสารพิษที่เป็นส่วนที่เป็น
สภาพที่อวัยวะสืบพันธุ์ของหอยเชลล์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเข้มข้นของสารพิษในหอยอย่างหลากหลาย
ระหว่างชนิด กับแพ็คฟิค oyst เอ้อตัวอย่าง
H ทิ้งความเข้มข้นมีลำดับความสำคัญสูงกว่า
กว่าหอยเชลล์ ตัวอย่าง มันเป็นไปได้ที่ลดความเข้มข้นที่พบในหอย

ข้อมูลสามารถเปลี่ยนในการกระจาย F o d
ผ่านน้ำทองกระจายนี้
;รายงานแตกต่างกันไปในความลึกต่างกันระหว่าง D .
s ทองบานในภาคเหนือของญี่ปุ่น ( hoshiai et al . ,
1997 ) อย่างไรก็ตาม ทั้ง razorfish ตัวอย่างยัง
สัตว์ชนิดมีระดับที่ค่อนข้างสูงของ dsts และ
ทำให้คำอธิบายนี้เสียแล้ว อีกคำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับความแปรปรวนในความเข้มข้นของสารพิษ

อาจจะแตกต่างระหว่างสปีชีส์ในความสามารถ
สะสมสารพิษที่เฉพาะเจาะจงซูซูกิและมิซึยะ
( 2001 ) เทียบหอย ( mytilus galloprovincialis
, มาร์ค 1819 ) และหอยเชลล์ ( patinopecten yessoensis ) ในระหว่างการบลูมของพิษไดโนแฟลกเจลเลต
ไดโนไฟซีส fortii ( pavillard 1923 ) พวกเขาพบว่าสารพิษความเข้มข้นสูงกว่า

หอยเชลล์หอยมากกว่า และเห็นว่าหอยอาจจะสูงกว่าศักยภาพ sequester OA ในกว่า

หอยเชลล์ผลจากการศึกษาชี้ให้เห็นว่า หอยนางรมแปซิฟิกและมีศักยภาพสูง razorfish


สะสม dsts กว่ากษัตริย์หอยเชลล์ แต่มันควรจะสังเกตว่าเพิ่มขึ้น

พิษหอยเชลล์ทำไม่จําเป็นต้องสอดคล้องกับการเพิ่มขึ้นของสาหร่ายและ
การศึกษาหนึ่ง ( อิมาอิ et al . , 2003 ) ได้ชี้ให้เห็นว่า บางครั้ง อาจเพิ่มความเป็นพิษในหอยเชลล์

การปรากฏของไดโนไฟซีสชนิดอีกคำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับการเปลี่ยนแปลงใน

ความเข้มข้นระหว่างหอยพิษชนิดความแตกต่าง
สภาพการสืบพันธุ์ของพวกเขา การดูดซึมของสารพิษ เช่น ลิโพฟิลิก dsts ขึ้นอยู่กับระดับไขมันและ
ดังนั้น ในเงื่อนไขการสืบพันธุ์ของหอย (
svennsson และสําหรับตั้ง rlin , 2004 ) หอยเชลล์
ในการศึกษานี้เพิ่งเกิดและแปซิฟิก
หอยนางรม spawned หลายวันหลังจากวิเคราะห์
รวบรวม ดังนั้น เป็นไปได้ว่า ความแตกต่างในส่วนของปริมาณสารพิษ

สภาพของของหอยเชลล์