As I walked through the cafeteria c

As I walked through the cafeteria carrying my lunch tray I noticed Daisy, Hannah and Madison sitting at our usual table near the window. I began making my way over when I tripped and knocked my lunch tray over, spilling my juice and salad all over some boy I had never met before.
“Oh my god I’m so sorry!” I cried as he stood up shaking my lunch off of him.
“Its fine, don’t worry about it.” He responded kindly. I felt the cafeteria grow quiet as everyone stared at us.
“Oh god, I feel like an idiot I’m so sorry! Here let me help you.” I began dabbing at his jeans with my napkin. I felt laughter erupt around me and stopped dabbing, realising how weirdly sexual it looked.
“I’m so sorry.” I repeated feeling myself go bright red.
“Its seriously okay. It’s fine honestly.” He replied laughing to himself.
I slapped my hand to my forehead in embarrassment and picked up my lunch tray. I walked over to my table and felt myself sink into the seat.
“Oh my god.” I muttered. “How embarrassing was that?! Like honestly.” I cupped my head in my hands.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขณะที่ฉันเดินผ่านโรงอาหารแบกถาดอาหารกลางวันของฉัน ฉันพบเดซี่ ฮันนาห์ และเมดิสันตารางของเราปกติใกล้หน้าต่าง เริ่มทำวิธีของฉันผ่านเมื่อฉัน tripped และโบว์ลิ่งถาดอาหารกลางวันของฉันมากกว่า ออกของฉันน้ำและสลัดทั่วเด็กบางที่ผมไม่เคยได้เจอก่อน"โอ้ พระเจ้าของฉันฉันจึงขออภัย" ข้ากับเขายืนขึ้นเขย่าอาหารกลางวันของฉันออกจากเขา"ของดี ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมัน" เขาตอบรับกรุณา ผมรู้สึกว่าโรงอาหารเติบโตเงียบทุกคนจ้องไปที่เรา"โอ้ พระเจ้า ฉันรู้สึกเหมือนคนบ้าเพื่อขอ ที่นี่ให้ฉันช่วยคุณ" เริ่ม dabbing ที่กางเกงยีนส์ของเขามีผ้าเช็ดปากของฉัน ผมรู้สึกว่าเสียงหัวเราะที่ลุกเป็นไฟรอบตัว และหยุด dabbing เหยื่อวิธี weirdly ทางเพศมันดู"ดังนั้นขอโทษ" ซ้ำความรู้สึกตัวเองไปแดง"เป็นอย่างไร ได้ดีสุจริตอย่าง" เขาตอบว่า laughing พระองค์Slapped มือกับหน้าผากของฉันม้วน และรับถาดอาหารกลางวันของฉัน ฉันเดินผ่านไปยังตารางของฉัน และรู้สึกว่าตัวเองจมลงในนั่ง"โอ้ พระเจ้าของฉัน" ผม muttered "วิธีอายนะ ชอบสุจริตอย่าง" ฉัน cupped ศีรษะในมือของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขณะที่ผมเดินผ่านโรงอาหารถือถาดอาหารกลางวันของฉันฉันสังเกตเห็นเดซี่ฮันนาห์และเมดิสันนั่งอยู่ที่โต๊ะตามปกติของเราใกล้หน้าต่าง ผมเริ่มทำทางของฉันมากกว่าเมื่อผมสะดุดและเคาะถาดอาหารกลางวันของฉันมากกว่าหกน้ำผลไม้และสลัดของฉันทั่วเด็กบางอย่างที่ฉันไม่เคยพบมาก่อน.
"โอ้พระเจ้าของฉันฉันขอโทษมาก ๆ !" ฉันร้องไห้ในขณะที่เขาลุกขึ้นยืนสั่นของฉัน อาหารกลางวันออกจากเขา.
"ดีมันไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้." เขาตอบสนองความกรุณา ผมรู้สึกว่าโรงอาหารเติบโตเงียบที่ทุกคนจ้องมองมาที่พวกเรา.
"โอ้พระเจ้าฉันรู้สึกเหมือนคนบ้าฉันขอโทษ! ที่นี่ให้ฉันช่วยให้คุณ. "ผมเริ่ม dabbing ที่กางเกงยีนส์ของเขาด้วยผ้าเช็ดปากของฉัน ผมรู้สึกว่าเสียงหัวเราะระเบิดรอบ ๆ ตัวผมและหยุด dabbing ตระหนักถึงวิธีวิจิตรพิสดารทางเพศมันดู.
"ฉันขอโทษ." ผมรู้สึกว่าตัวเองซ้ำไปสีแดงสดใส.
"โอเคมันอย่างจริงจัง มันเป็นเรื่องที่ดีตรงไปตรงมา. "เขาตอบหัวเราะกับตัวเอง.
ฉันตบมือของฉันไปที่หน้าผากของฉันในความลำบากใจและหยิบถาดอาหารกลางวันของฉัน ผมเดินไปที่โต๊ะของฉันและรู้สึกว่าตัวเองจมลงไปในที่นั่ง.
"โอ้พระเจ้าของฉัน." ผมพึมพำ "วิธีการที่น่าอายคือการที่ ?! เช่นเดียวกับความซื่อสัตย์สุจริต. "ผมกุมหัวของฉันในมือของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขณะที่ผมเดินผ่านโรงอาหารแบกถาดอาหารกลางวันของฉันฉันสังเกตเห็นเดซี่ ฮันนาห์ และเมดิสัน นั่งอยู่ที่โต๊ะประจำของเราที่อยู่ใกล้หน้าต่าง ผมเริ่มทำวิธีของฉันเมื่อฉันสะดุดล้มถาดอาหารกลางวันของฉันมากกว่าหกน้ำผลไม้และสลัดทั้งหมดกว่าผู้ชาย ผมไม่เคยพบมาก่อน .
" โอ้พระเจ้าฉันขอโทษ " ผมร้องขณะที่เขายืนสั่นอาหารกลางวันของฉันออกจากเขา .
" ไม่เป็นไร ไม่ต้องเป็นห่วง" เขาตอบอย่างอ่อนโยน ผมรู้สึกว่าโรงอาหารเติบโตเงียบทุกคนจ้องเรา .
" โอ้พระเจ้า ฉันรู้สึกเหมือนคนโง่ฉัน ฉันขอโทษ ! นี่ ให้ฉันช่วยคุณเถอะ " ฉันเริ่ม dabbing ในกางเกงยีนส์ของเขาด้วยผ้าเช็ดปากของฉัน ผมรู้สึกว่าเสียงหัวเราะปะทุรอบฉันและหยุด dabbing ตระหนักถึงวิธีการประหลาดทางเพศมันดู .
" ผมขอโทษ " ผมย้ำความรู้สึกตัวเองไปสีแดง .
" จริงๆครับ ไม่เป็นไรจริงๆนะ" เขาตอบ หัวเราะกับตัวเอง .
ฉันตบมือกับหน้าผากของฉัน อับอายและหยิบถาดอาหารกลางวันของฉัน ฉันเดินมาที่โต๊ะของฉัน และรู้สึกว่าตัวเองจมลงไปในเบาะ .
" โอ้พระเจ้าของฉัน . " ฉันพึมพำ " มันน่าอายน่ะ ! ชอบจริงๆ " ฉันถ้วยหัวของฉันในมือของฉัน