Strategies to promote dense, deep r

Strategies to promote dense, deep root systems are important for the efficient use of water and nitrogen fertilisers in subtropical loamy sandy soil. This study assessed the effect of interactions between irrigation method (drip and furrow), irrigation level (full and reduced), and nitrogen fertiliser type (quick-release and slow-release) on root growth of maize (Zea mays L.) and the associated effect on grain yield, aboveground biomass and leaf area index. Factorial field experiments on semi-arid loamy sandy soil in Mozambique was carried out in four cropping periods (two in the hot-wet season, two in the cold-dry season). The response to the management factors at three growing stages of coarse (≥0.7 mm diameter) and fine (

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลยุทธ์การส่งเสริมระบบรากหนาแน่น ลึกมีความสำคัญสำหรับการใช้ปุ๋ยน้ำและไนโตรเจนในทรายกึ่งทุน การศึกษานี้ประเมินผลของปฏิสัมพันธ์ระหว่างวิธีการชลประทาน (หยดและตีนกา), ระดับชลประทาน (เต็ม และลดลง), และชนิดปุ๋ยไนโตรเจน (ปลดและปล่อยช้า) เจริญเติบโตรากของข้าวโพด (ซีเมส์แลน L.) และผลกระทบเชื่อมโยงผลผลิตธัญพืช ชีวมวลโผล่ และดัชนีพื้นที่ใบ การทดลองฟิลด์แฟกทอเรียลบนกึ่งแห้งแล้งทรายทุนในโมซัมบิกได้ดำเนินการในรอบระยะเวลาการครอบตัดสี่ (สองในฤดูกาลร้อนเปียก สองในฤดูเย็นแห้ง) การตอบสนองต่อปัจจัยการบริหารในสามขั้นตอนเจริญเติบโตของหยาบ (≥0.7 มม.) และดี (< 0.7 มม.) ความหนาแน่นราก (RD) (สองครอบตัดรอบระยะเวลา) และสูงสุดที่รากลึก (รอบระยะเวลาสี่ครอบตัด) ถูกวัดในรูปทรงวิธีแก้ไขโปรไฟล์ผนัง ปฏิสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยการจัดการไม่ได้อธิบายการเปลี่ยนแปลงในถนนข้าวโพดหรือขจัดความลึกสูงสุด อย่างไรก็ตาม การผันแปรตามฤดูกาลระหว่างงวดการครอบตัดได้รับผลกระทบการกระจายของหยดหยาบถนน ชลประทานให้ 33 – 153% RD หยาบสูงและ RD 26 – 55% สูงดีกว่าตีนกาชลประทานในชั้นลึก (16-64 ซม), ในขณะที่ชลประทานตีนกาให้ RD 21 – 40% สูงกว่าหยาบกว่าหยดน้ำที่ความลึกตื้น (0-16 เซนติเมตร) ชลประทานระดับมีผลเพียงเล็กน้อยบนถนน ในขณะปฏิสนธิออกช้าส่งผลให้ถนนสูงขึ้นโดยรวม ชีวมวลโผล่ และผลผลิตข้าวมากกว่าใช้ปฏิสนธิในฤดูแห้งเย็น RD หรือขจัดความลึกสูงสุดแสดงให้เห็นว่าไม่สำคัญสัมพันธ์กับผลตอบแทน ชีวมวล และใบตั้งดัชนี ตามลำดับ แต่สูงกว่าถนนโดยทั่วไปมีแนวโน้มที่จะ ส่งผลให้ผลตอบแทนสูง โดยรวม หยดน้ำรวมกับชลประทานลดลง และปุ๋ย N ปล่อยช้าดูเหมือนจะ เป็นกลยุทธ์ส่งเสริมรากข้าวโพด และเพิ่มผลผลิต โดยเฉพาะอย่างยิ่งในฤดูแห้งเย็นมากที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลยุทธ์ในการส่งเสริมหนาแน่นระบบรากลึกที่มีความสำคัญสำหรับการใช้งานที่มีประสิทธิภาพของน้ำและปุ๋ยไนโตรเจนในดินปนทรายดินร่วนปกึ่งเขตร้อน การศึกษาครั้งนี้มีการประเมินผลกระทบของการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างวิธีการชลประทาน (หยดและร่อง), ระดับชลประทาน (เต็มรูปแบบและลดลง) และไนโตรเจนปุ๋ยชนิด (รวดเร็วปล่อยและปล่อยช้า) เกี่ยวกับการเจริญเติบโตของรากของข้าวโพด (Zea mays L. ) และ ผลกระทบที่เกี่ยวข้องในผลผลิตมวลชีวภาพเหนือพื้นดินและดัชนีพื้นที่ใบ ทดลอง factorial ในกึ่งแห้งแล้งดินร่วนปนดินทรายในประเทศโมซัมบิกได้ดำเนินการในระยะเวลาสี่ปลูกพืช (สองในฤดูร้อนเปียกสองในฤดูหนาวแห้ง) เพื่อตอบสนองต่อปัจจัยการบริหารจัดการที่สามขั้นตอนที่เพิ่มขึ้นของหยาบ (≥0.7เส้นผ่าศูนย์กลางมิลลิเมตร) และปรับ (<0.7 มิลลิเมตร) ความหนาแน่นของราก (RD) (สองช่วงเวลาการปลูกพืช) และความลึกรากสูงสุด (สี่ระยะเวลาการปลูกพืช) เป็นวัดในแหล่งกำเนิดโดย วิธีการปรับเปลี่ยนรายละเอียดผนัง ปฏิสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยการบริหารจัดการไม่ได้อธิบายการเปลี่ยนแปลงในข้าวโพด RD หรือความลึกรากสูงสุด อย่างไรก็ตามการเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลระหว่างระยะเวลาการปลูกพืชได้รับผลกระทบการกระจายของหยาบถ น้ำหยดให้ RD หยาบสูงขึ้น 33-153% และ RD ปรับสูงขึ้น 26-55% กว่าชลประทานร่องในชั้นลึก (16-64 ซม.) ในขณะที่ชลประทานร่องให้ RD หยาบสูงขึ้น 21-40% เมื่อเทียบกับหยดน้ำที่ระดับความลึกตื้น (0 -16 ซม.) ระดับชลประทานมีผลเพียงเล็กน้อยต่อ RD ขณะที่ปล่อยช้าปฏิสนธิผลในภาพรวมสูงขึ้น RD ชีวมวลและเมล็ดพืชเหนือพื้นดินกว่าอัตราผลตอบแทนที่รวดเร็วปล่อยปฏิสนธิในฤดูหนาวแห้ง RD หรือความลึกรากสูงสุดแสดงให้เห็นความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญน้อยกับผลผลิตชีวมวลและดัชนีพื้นที่ใบตามลำดับ แต่สูง RD ทั่วไปมีแนวโน้มที่จะส่งผลให้อัตราผลตอบแทนที่สูงขึ้น โดยรวม, น้ำหยดรวมกับการให้น้ำลดลงและปุ๋ยไนโตรเจนปล่อยช้าปรากฏว่าเป็นกลยุทธ์ที่มีแนวโน้มมากที่สุดที่จะส่งเสริมการขจัดข้าวโพดและเพิ่มผลผลิตโดยเฉพาะอย่างยิ่งในฤดูหนาวแห้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยุทธศาสตร์การส่งเสริมหนาแน่น ระบบรากลึก สําคัญ คือ ประสิทธิภาพการใช้น้ำและไนโตรเจนปุ๋ยในเขตร้อนดินร่วนดินทราย . เพื่อศึกษาผลของปฏิสัมพันธ์ระหว่างวิธีการชลประทาน ( หยดพันธุ์ ) ระดับน้ำเต็มรูปแบบ ( และลดลง ) และไนโตรเจนปุ๋ยชนิด ( ปล่อยเร็วและช้า ) การเจริญเติบโตของรากข้าวโพด ( Zea mays L . ) และผลที่เกี่ยวข้องกับผลผลิต ผลผลิตมวลชีวภาพเหนือพื้นดินและดัชนีพื้นที่ใบ การทดลองภาคสนามในช่วงแห้งแล้งดินร่วนดินทรายในโมซัมบิก ได้ดําเนินการในช่วงสี่ ( สองในฤดูกาล เปียกร้อนสองในฤดูหนาว ) การตอบสนองต่อปัจจัยการบริหารที่ 3 เติบโตขั้นหยาบ ( ≥ 0.7 มม. เส้นผ่าศูนย์กลาง ) และดี ( < 0.7 มม. เส้นผ่าศูนย์กลาง ) ความหนาแน่นของราก ( RD ) ( การปลูกพืชช่วงสอง ) และสูงสุด ( การปลูกพืชรากลึก 4 งวด ) ที่วัดใน situ โดยวิธีดัดแปลงแบบติดผนังข้อมูล ปฏิสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยการบริหารไม่ได้อธิบายการเปลี่ยนแปลงในข้าวโพด กขหรือสูงสุดที่รากลึก อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลระหว่างการปลูกพืชมีผลต่อการกระจายของหยาบคาบ ถนนพหลโยธิน น้ำหยดให้ 33 – 153 % สูงกว่าหยาบ RD 26 – 55 % สูงมากกว่าพันธุ์ดี ถ. ชลประทานในชั้นลึก ( 16 – 64 ซม. ) ในขณะที่ร่องชลประทานให้ 21 – 40 % สูงกว่า 1 หยดที่หยาบกว่าความลึกตื้น ( 0 ( 16 ซม. ) ระดับชลประทานไปมีผลต่อ Rd , ช้า ส่งผลให้โดยรวมที่สูงขึ้นในขณะที่ปฏิสนธิ Rd , มวลชีวภาพเหนือพื้นดิน และผลผลิตมากกว่าการปฏิสนธิออกอย่างรวดเร็วในฤดูหนาว หรือรากลึกสูงสุด พบน้อย 1 ด้าน กับผลผลิต ชีวมวลและดัชนีพื้นที่ใบ ตามลำดับ แต่สูงกว่า ข. โดยทั่วไปมีแนวโน้มที่จะส่งผลให้ผลผลิตสูง . โดยรวม , น้ำหยดรวมกับน้ำและปุ๋ย N ลดลงช้า เป็นกลยุทธ์ที่มีแนวโน้มมากที่สุดที่จะส่งเสริมข้าวโพดรากและผลผลิตเพิ่มขึ้น โดยเฉพาะในฤดูหนาว