It was a peaceful Halloween night i

It was a peaceful Halloween night in the countryside of Devon, England until a loud rumbling from the skies woke the grounded men and women in the villages below. They stumbled in an exhausted stupor to peer towards the clouds with their sleep-glazed eyes. However, when nothing was to be seen, and the motor-like growl faded from their ears, they dawdled back to their bedrooms and returned to the conscious-stealing warmth of their beds. The growl came again, but now overhead a different village in a different area of Devon, and the cycle of lethargic feet exiting their homes to discover the source of the noise was repeated.

Elevated many feet in the atmosphere, there was a large, bearded man riding a powder-blue motorcycle through the sky. Both the man and the levitating vehicle were hidden away from the view of men and women below by the clouds that hung lazily in the sky. The man burst through the puffs of cloud to a clear section in the sky, with no fear of being spotted, as there was nothing below but rolling hills of green. Attached to the motorcycle, there was a small cart being used as a makeshift passenger’s seat. Nestled inside of the cart were two blanketed bundles. The large man operating the vehicle leaned over the side to gaze down at two sleeping faces of infant twins. Each infant had tufts of hair poking out from their blankets—one with black hair, and the other with red. Each of these infants, however, sported an identical lightning bolt-shaped scar above their right eyebrow. The man was visibly relieved to see that, unlike the villagers; the infants had not been disrupted by the frightening growl of his motorcycle, but rather lulled by it.

As the vehicle descended towards the ground, it began to sputter and groan in protest, but this did not seem to bother, nor alarm, the driver. The wheels hit against the ground with a great thud that rocked the entire structure. Now safely grounded; the man directed his motorcycle to drive past a wooden sign painted white with an overlaying layer of scrawled handwriting, which read ’THE BURROW’. After several moments of driving through farm-like fields and dirt roads, the vehicle squealed to a stop just a few feet from a home that looked unstable. It was grubby and tall with several tilting towers, and it almost looked as if the structure had been manually enlarged from its once original, tiny state. The man stood from the motorcycle, revealing his massive height, and equally as massive width. He sported long, wild, waist-length brown hair and a long, scraggly beard that he could tuck into his belt. His eyes, as they peered through his goggles, were black and beady. He took exactly twelve large steps before reaching the door to the home

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นที่เงียบสงบคืนฮาโลวีในชนบทของเดวอน อังกฤษ สหราชอาณาจักรจนเสียงดังก้องดังจากฟากฟ้าตื่นดินชายและหญิงในหมู่บ้านด้านล่าง พวกเขาสะดุดในตัว stupor หมดให้เพื่อนไปสู่เมฆด้วยเคลือบนอนหลับตา อย่างไรก็ตาม เมื่อไม่มีให้เห็น และ growl มอเตอร์เหมือนจางหายไปจากหูของพวกเขา พวกเขา dawdled กลับไปยังห้องนอนของพวกเขา และกลับไปขโมยสติอบอุ่นเตียงของพวกเขา Growl การมาอีกครั้ง แต่ตอนนี้ มีการทำซ้ำค่าใช้จ่ายในหมู่บ้านต่าง ๆ ในพื้นที่แตกต่างกันของเดวอน และวงจร lethargic เท้าออกจากบ้านของพวกเขาเพื่อค้นหาแหล่งที่มาของเสียงElevated many feet in the atmosphere, there was a large, bearded man riding a powder-blue motorcycle through the sky. Both the man and the levitating vehicle were hidden away from the view of men and women below by the clouds that hung lazily in the sky. The man burst through the puffs of cloud to a clear section in the sky, with no fear of being spotted, as there was nothing below but rolling hills of green. Attached to the motorcycle, there was a small cart being used as a makeshift passenger’s seat. Nestled inside of the cart were two blanketed bundles. The large man operating the vehicle leaned over the side to gaze down at two sleeping faces of infant twins. Each infant had tufts of hair poking out from their blankets—one with black hair, and the other with red. Each of these infants, however, sported an identical lightning bolt-shaped scar above their right eyebrow. The man was visibly relieved to see that, unlike the villagers; the infants had not been disrupted by the frightening growl of his motorcycle, but rather lulled by it.As the vehicle descended towards the ground, it began to sputter and groan in protest, but this did not seem to bother, nor alarm, the driver. The wheels hit against the ground with a great thud that rocked the entire structure. Now safely grounded; the man directed his motorcycle to drive past a wooden sign painted white with an overlaying layer of scrawled handwriting, which read ’THE BURROW’. After several moments of driving through farm-like fields and dirt roads, the vehicle squealed to a stop just a few feet from a home that looked unstable. It was grubby and tall with several tilting towers, and it almost looked as if the structure had been manually enlarged from its once original, tiny state. The man stood from the motorcycle, revealing his massive height, and equally as massive width. He sported long, wild, waist-length brown hair and a long, scraggly beard that he could tuck into his belt. His eyes, as they peered through his goggles, were black and beady. He took exactly twelve large steps before reaching the door to the home

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นคืนฮาโลวีนที่เงียบสงบในชนบทของเดวอนประเทศอังกฤษจนเสียงดังเสียงดังก้องมาจากฟากฟ้าตื่นคนสายดินและหญิงในหมู่บ้านดังต่อไปนี้ พวกเขาสะดุดในอาการมึนงงหมดเพื่อเพื่อนต่อเมฆด้วยตานอนหลับเคลือบของพวกเขา แต่เมื่อไม่มีอะไรที่จะเห็นและคำรามมอเตอร์เหมือนจางหายไปจากหูของพวกเขาพวกเขา dawdled กลับไปที่ห้องนอนของพวกเขาและกลับไปที่ความอบอุ่นใส่ใจขโมยเตียงของพวกเขา คำรามมาอีกครั้ง แต่ตอนนี้ค่าใช้จ่ายในหมู่บ้านที่แตกต่างกันในพื้นที่ที่แตกต่างกันของเดวอนและวงจรของฟุตเซื่องซึมออกจากบ้านของพวกเขาจะค้นพบแหล่งที่มาของเสียงซ้ำ. หลายฟุตสูงในชั้นบรรยากาศมีขนาดใหญ่มีหนวดมีเครา ชายคนหนึ่งขี่รถจักรยานยนต์ผงสีฟ้าผ่านท้องฟ้า ทั้งชายและยานพาหนะลอยถูกซ่อนไว้ออกไปจากมุมมองของผู้ชายและผู้หญิงที่อยู่ด้านล่างด้วยเมฆที่แขวนอย่างเฉื่อยชาในท้องฟ้า คนที่ออกมาผ่านพัฟเมฆไปยังส่วนที่ชัดเจนในท้องฟ้าด้วยความกลัวไม่ได้รับการเห็นเช่นมีอะไรด้านล่าง แต่เนินเขาสีเขียว ที่แนบมากับรถจักรยานยนต์ที่มีรถเข็นขนาดเล็กถูกใช้เป็นที่นั่งผู้โดยสารชั่วคราวของ ตั้งอยู่ด้านในของรถเข็นสองรวมกลุ่มปกคลุม ในขณะที่คนที่มีขนาดใหญ่ดำเนินงานยานพาหนะโน้มตัวไปข้างด้านข้างเพื่อจ้องมองลงที่สองใบหน้านอนของฝาแฝดเด็กทารก แต่ละทารกมีปอยผมโผล่ออกมาจากผ้าห่มของพวกเขาหนึ่งที่มีผมสีดำและอื่น ๆ ที่มีสีแดง แต่ละทารกเหล่านี้ แต่สวมฟ้าผ่าเหมือนสายฟ้ารูปแผลเป็นเหนือคิ้วขวาของพวกเขา คนที่โล่งใจอย่างเห็นได้ชัดที่จะเห็นว่าแตกต่างจากชาวบ้าน; ทารกที่ไม่ได้รับการรบกวนด้วยเสียงคำรามน่ากลัวของรถมอเตอร์ไซค์ของเขา แต่กล่อมค่อนข้างมัน. เป็นพาหนะเสด็จลงมาสู่พื้นดินก็เริ่มที่จะปะทุและคร่ำครวญในการประท้วง แต่นี้ไม่ได้ดูเหมือนจะรำคาญหรือปลุกคนขับ . ล้อตีกับพื้นดินด้วย thud ดีที่สั่นสะเทือนไปทั่วทั้งโครงสร้าง ตอนนี้สายดินอย่างปลอดภัย คนที่กำกับรถมอเตอร์ไซค์ของเขาที่จะขับรถผ่านป้ายไม้ทาสีขาวกับชั้นซ้อนลายมือที่เขียนซึ่งอ่าน 'บ้านโพรงกระต่าย' หลังจากผ่านไปหลายช่วงเวลาของการขับรถผ่านทุ่งนาเหมือนและถนนลูกรังรถ squealed หยุดเพียงไม่กี่ฟุตจากบ้านที่มองไม่เสถียร มันเป็นสกปรกและสูงที่มีอาคารเอียงหลายและมันเกือบจะดูราวกับว่าโครงสร้างที่ได้รับการขยายด้วยตนเองจากเดิมที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นรัฐเล็ก ๆ คนที่ยืนอยู่จากรถจักรยานยนต์เผยให้เห็นความสูงใหญ่ของเขาและความกว้างอย่างเท่าเทียมกันเป็นใหญ่ เขาสวมยาวป่าเอวผมยาวสีน้ำตาลและยาวเครา scraggly ที่เขาจะได้เก็บเป็นเข็มขัดของเขา ดวงตาของเขาขณะที่พวกเขา peered ผ่านแว่นตาของเขาดำวาว เขาเอาว่าสิบสองขั้นตอนที่มีขนาดใหญ่ก่อนที่จะถึงประตูที่บ้าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นคืนฮาโลวีนที่เงียบสงบในชนบทของเดวอน ประเทศอังกฤษ จนเสียงดังก้องดังมาจากท้องฟ้าปลุกสายดิน ชาย และ หญิง ใน หมู่บ้าน ดังนี้ เขาได้สะดุดในหมดแรงอยู่ให้เพื่อนต่อด้วยเมฆนอนของกระจกตา อย่างไรก็ตาม เมื่อไม่มีอะไรให้เห็น และมอเตอร์เหมือนคำรามจางหายไปจากหูของพวกเขา , พวกเขามัวแต่อ้อยอิ่ง อยู่ที่กลับไปนอนแล้วกลับมามีสติขโมยความอบอุ่นของเตียงของพวกเขา การคำรามออกมาอีกครั้ง แต่ตอนนี้ค่าใช้จ่ายในบ้านที่แตกต่างกันในพื้นที่ที่แตกต่างกันของเดวอน และวัฏจักรของเท้าเซื่องซึมออกจากบ้านของพวกเขาเพื่อค้นหาที่มาของเสียงที่ซ้ำสูงหลายฟุตในอากาศ มีขนาดใหญ่ มีหนวดมีเคราคนขี่รถจักรยานยนต์ผ่านผงสีฟ้าท้องฟ้า ทั้งมนุษย์และลอยรถที่ซ่อนอยู่จากมุมมองของผู้ชายและผู้หญิงด้านล่างโดยเมฆที่แขวนซมในท้องฟ้า ผู้ชายที่ระเบิดผ่านชูเมฆ ส่วนใสในฟ้า ไม่กลัวด่าง เหมือนไม่มีอะไร แต่ด้านล่างภูเขากลิ้งของสีเขียว ที่แนบมากับรถจักรยานยนต์ มีขนาดเล็ก รถถูกใช้เป็นที่นั่งชั่วคราว ผู้โดยสาร ตั้งอยู่ภายในรถถูกปกคลุมสองมัด ชายร่างใหญ่ใช้งานรถเอนไปด้านข้างเพื่อจ้องมองลงมาที่ใบหน้าของฝาแฝดสองคนนอนทารก แต่ละทารกมีกระจุกผมโผล่ออกมาจากผ้าห่ม กับผมสีดำ และอื่น ๆที่มีสีแดง แต่ละของทารกเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม sported เป็นสายฟ้าเหมือนกันรูปรอยแผลเป็นเหนือคิ้วขวาของพวกเขา ชายหนุ่มมองเห็นโล่งใจที่ไม่เหมือนชาวบ้าน คือ ทารกที่ไม่ได้ถูกรบกวนจากเสียงคำรามน่ากลัวมอเตอร์ไซค์ของเขา แต่ค่อนข้างวางใจโดยมันเป็นรถลงมาสู่พื้นดิน มันเริ่มปะทุ และครางประท้วง แต่นี้ไม่ได้ดูเหมือนจะรบกวน หรือเตือนภัยคนขับรถ ล้อกระแทกกับพื้นด้วยดี . . . ที่ rocked โครงสร้างทั้งหมด ตอนนี้ปลอดภัยกักบริเวณ ; คนกำกับมอเตอร์ไซค์ขับผ่านป้ายไม้ทาสีขาวมีการซ้อนชั้นของ scrawled ลายมือที่อ่าน " หลุม " หลังจากช่วงเวลาหลายฟาร์ม เช่น ขับรถผ่านทุ่งนาและถนนดิน รถร้องให้หยุดเพียงไม่กี่ก้าวจากบ้านที่ดูไม่มั่นคง มันสกปรกและสูงหลายๆ อาคารเอียง และมันเกือบจะดูเหมือนถ้าโครงสร้างได้ด้วยตนเองขยายจากครั้งเดิม ๆของรัฐ ผู้ชายที่ยืนจากรถจักรยานยนต์ เผยให้เห็นความสูงใหญ่ของเขา และเท่าที่ใหญ่กว้าง เขา sported ยาว , ป่า , เอวและความยาวผมสีน้ำตาลยาวไม่สม่ำเสมอเคราเขาจะเหน็บลงในเข็มขัดของเขา ดวงตาของเขาเป็นพวกเขาเหลือบมองผ่านแว่นตาของเขาเป็นสีดำและเทือกเขาหิมาลัย . เขาเอาตรงขั้นตอนสิบสองขนาดใหญ่ก่อนถึงประตูบ้าน