Stigma and discrimination against p

Stigma and discrimination against people with HIV infection

Controlling the AIDS epidemic calls for a radical shift in attitudes towards AIDS,which are marked by the stigmatisation of people who are HIV- positive. This task will be all but impossible unless normative definitions of gender relations between the sexes and what constitutes ‘‘family’’ are seriously rethought.These issues have seldom been part of the discussion on citizenship and rights in Brazil, though they have been discussed widely in the social sciences.9 Yet how many health workers,or formal and informal HIV/AIDS educators, have incorporated into their knowl- edge base what is knownabout the historical and cultural construction of definitions of the family, or question the determination of what is proper behaviour for men and for women? Both in AIDS education and prevention and in the organisation of health care for those with HIV/AIDS, reproduction and childcare continue to be thought of as women’s affair (or problem), something arising from the nature of being feminine, while men are rarely perceived or addressed as (future) fathers. As a result of this mentality, clinicians specialising in AIDS care, including in the AIDS referral centres where our studies are carried out, are stunned and do not know how to respond when men living with HIV say they want to start a family. Stigma and discrimination are social responses to AIDS that can only be understood in terms of the broader relations of power and domination in society, which reflect and reproduce inequalities of class, gender, age, race, ethnicity, sexuality and sexual orientation. The symbolic violence which existing stigma and discrimination represent are interweaved with responses to HIV, intensified by association with notions of contagiousness and the fear of AIDS as inevitably fatal.9 The continuous association of HIV with sexual promiscuity, family disorganisation and drug use, all dimensions of life that are associated with ‘‘incurable deviancy’’, helps to explain why so many challenges remain in organising care for people living with HIV. The literature on the Brazilian family describes the deconstruction of a single normative model (the traditional nuclear family) for procreating and raising children. Demographic studies have consistently shown that conjugal and family organisation, including the formation of the extended family, vary widely in Brazil, despite the clear hegemony of Christian beliefs among most Brazilians—and among the men living with HIV who were interviewed in this study.

The traditional nuclear family is not the only option for fulfilling the modalities of love associated with it. Given the diverse modalities of conjugal, sexual, emotional and family bonds, few actual families have formed in ways com- patible with traditional ideas and expectations. Thus, children grow up being educated along whatever possible lines their histories have been written. Withor without HIV,asingle domicile in Brazil today often brings together more than the nuclearfamily:children fromdifferentmarriages live together as siblings; in the poorer classes, children circulate between adults without formal adoption;11 houses are crowded together, and the structure of tenements and shared plots make children a common asset (or as some believe, a common liability). In most cases, a ‘‘proper education’’, ‘‘proper family’’, ‘‘proper parental love’’, at least in line with what is traditionally considered necessary to family life, have become an unlikely ideal. Whatever re-arrangements for the upbringing of children have come to define the actuality of family life, they are not the exclusive preserve of families with HIV-positive members, nor of other groups who are stigmatised as ‘‘anti-family’’ and to whom the opposite of true domestic, peaceful, respectful love is attributed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาพดอกไม้และการเลือกปฏิบัติกับผู้ติดเชื้อเอชไอวี Controlling the AIDS epidemic calls for a radical shift in attitudes towards AIDS,which are marked by the stigmatisation of people who are HIV- positive. This task will be all but impossible unless normative definitions of gender relations between the sexes and what constitutes ‘‘family’’ are seriously rethought.These issues have seldom been part of the discussion on citizenship and rights in Brazil, though they have been discussed widely in the social sciences.9 Yet how many health workers,or formal and informal HIV/AIDS educators, have incorporated into their knowl- edge base what is knownabout the historical and cultural construction of definitions of the family, or question the determination of what is proper behaviour for men and for women? Both in AIDS education and prevention and in the organisation of health care for those with HIV/AIDS, reproduction and childcare continue to be thought of as women’s affair (or problem), something arising from the nature of being feminine, while men are rarely perceived or addressed as (future) fathers. As a result of this mentality, clinicians specialising in AIDS care, including in the AIDS referral centres where our studies are carried out, are stunned and do not know how to respond when men living with HIV say they want to start a family. Stigma and discrimination are social responses to AIDS that can only be understood in terms of the broader relations of power and domination in society, which reflect and reproduce inequalities of class, gender, age, race, ethnicity, sexuality and sexual orientation. The symbolic violence which existing stigma and discrimination represent are interweaved with responses to HIV, intensified by association with notions of contagiousness and the fear of AIDS as inevitably fatal.9 The continuous association of HIV with sexual promiscuity, family disorganisation and drug use, all dimensions of life that are associated with ‘‘incurable deviancy’’, helps to explain why so many challenges remain in organising care for people living with HIV. The literature on the Brazilian family describes the deconstruction of a single normative model (the traditional nuclear family) for procreating and raising children. Demographic studies have consistently shown that conjugal and family organisation, including the formation of the extended family, vary widely in Brazil, despite the clear hegemony of Christian beliefs among most Brazilians—and among the men living with HIV who were interviewed in this study. ครอบครัวนิวเคลียร์แบบดั้งเดิมไม่ได้เป็นเพียงตัวเลือกสำหรับ modalities ของความรักที่เกี่ยวข้องกับการตอบสนอง ให้ modalities หลากหลายของพันธบัตร conjugal ทางเพศ อารมณ์ และครอบครัว ครอบครัวน้อยจริงมีรูปแบบใน patible com วิธีคิดแบบดั้งเดิมและความคาดหวัง ดังนั้น เด็กโตการศึกษาพร้อมสิ่งสุดบรรทัดประวัติของพวกเขามีการเขียน Withor ไม่ มีเอชไอวี asingle ตั้งถิ่นฐานในบราซิลวันนี้มักนำกันมากกว่า nuclearfamily:children fromdifferentmarriages อยู่กันเป็นพี่น้อง ในชั้นเรียนย่อม เด็กไหลเวียนระหว่างผู้ใหญ่ไม่ยอมรับอย่างเป็นทางการ 11 บ้านอยู่แออัดกัน และโครงสร้างของ tenements และผืนร่วมทำเด็กสินทรัพย์ทั่วไป (หรือบางคนเชื่อ ว่า ความรับผิดทั่วไป) ในกรณีส่วนใหญ่ ''การศึกษา '', ''เหมาะสมครอบครัว '', ''ถูกผู้ปกครองรัก '', น้อยในบรรทัดที่มีสิ่งซึ่งถือว่าจำเป็นกับชีวิตครอบครัว ได้กลายเป็น ไม่น่าเหมาะ จัดเตรียมสิ่งใหม่สำหรับ upbringing ที่เด็กได้มากำหนด actuality ของครอบครัว พวกเขาจะไม่รักษาพิเศษ ของครอบครัวที่มีสมาชิกเอชไอวีเป็นบวก หรือกลุ่มอื่น ๆ ที่มี stigmatised เป็น ''ป้องกันครอบครัว '' และที่ ตรงกันข้ามกับในประเทศ เงียบสงบ เคารพรักแท้เกิดจาก การ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตีตราและเลือกปฏิบัติต่อคนที่มีการติดเชื้อเอชไอวีการควบคุมการแพร่ระบาดของโรคเอดส์สายสำหรับการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงในทัศนคติต่อโรคเอดส์ที่มีการทำเครื่องหมายโดยตราบาปของคนที่เป็นเอดส์บวก งานนี้จะเป็นไปไม่ได้ทั้งหมด แต่ยกเว้นในกรณีที่คำจำกัดความเชิงบรรทัดฐานของความสัมพันธ์ทางเพศระหว่างเพศและสิ่งที่ถือว่า '' ครอบครัว '' อย่างจริงจังปัญหา rethought.These ไม่ค่อยได้รับส่วนหนึ่งของการอภิปรายเกี่ยวกับความเป็นพลเมืองและสิทธิในบราซิลแม้ว่าพวกเขาจะได้รับการกล่าวถึงอย่างกว้างขวาง ในสังคม sciences.9 แต่วิธีการที่หลายคนทำงานด้านสุขภาพหรือระบบและนอกระบบเอชไอวี / เอดส์การศึกษาได้รวมอยู่ในฐานความรู้ของพวกเขาขอบสิ่งที่เป็น knownabout การก่อสร้างทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของคำนิยามของครอบครัวหรือตั้งคำถามกับความมุ่งมั่นในสิ่งที่เป็น พฤติกรรมที่เหมาะสมสำหรับผู้ชายและสำหรับผู้หญิง? ทั้งในด้านการศึกษาโรคเอดส์และการป้องกันและในองค์กรของการดูแลสุขภาพสำหรับผู้ที่มีเอชไอวี / เอดส์สืบพันธุ์และการดูแลเด็กอย่างต่อเนื่องเพื่อจะคิดว่าเป็นเรื่องของผู้หญิง (หรือปัญหา) บางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นจากธรรมชาติของการเป็นผู้หญิงในขณะที่คนมีการรับรู้ไม่ค่อย หรือที่เรียกว่า (ในอนาคต) บรรพบุรุษ อันเป็นผลมาจากความคิดนี้เป็นแพทย์ที่มีความเชี่ยวชาญในการดูแลผู้ป่วยเอดส์รวมทั้งในศูนย์อ้างอิงโรคเอดส์ที่การศึกษาของเรามีการดำเนินการเป็นตะลึงและไม่ทราบวิธีการตอบสนองเมื่อคนที่อาศัยอยู่กับเอชไอวีกล่าวว่าพวกเขาต้องการที่จะเริ่มต้นชีวิตครอบครัว ความอัปยศและการเลือกปฏิบัติที่มีการตอบสนองทางสังคมกับโรคเอดส์ที่สามารถเข้าใจในแง่ของความสัมพันธ์ที่กว้างขึ้นของอำนาจและการปกครองในสังคมซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงความไม่เท่าเทียมกันและทำซ้ำของการเรียนเพศอายุเชื้อชาติเผ่าพันธุ์เพศและรสนิยมทางเพศ ปานสัญลักษณ์ที่ใช้ความรุนแรงและการเลือกปฏิบัติที่มีอยู่จะเป็นตัวแทน interweaved ที่มีการตอบสนองต่อเอชไอวีทวีความรุนแรงมากขึ้นโดยการเชื่อมโยงกับความคิดของ contagiousness และความหวาดกลัวของโรคเอดส์เป็นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ fatal.9 สมาคมอย่างต่อเนื่องของเอชไอวีที่มีความหลากหลายทางเพศระส่ำระสายครอบครัวและใช้ยาเสพติดทุกมิติ ของชีวิตที่มีความเกี่ยวข้องกับ '' เบี่ยงเบนที่รักษาไม่หาย '', ช่วยในการอธิบายว่าทำไมความท้าทายจำนวนมากยังคงอยู่ในการดูแลการจัดระเบียบสำหรับคนที่อาศัยอยู่กับเอชไอวี วรรณกรรมในครอบครัวบราซิลอธิบายโครงสร้างของรูปแบบกฎเกณฑ์เดียว (ครอบครัวเดี่ยวดั้งเดิม) สำหรับ procreating และการเลี้ยงดูเด็ก การศึกษาประชากรได้แสดงให้เห็นอย่างต่อเนื่องว่าองค์กรการสมรสและครอบครัวรวมถึงการก่อตัวของครอบครัวที่แตกต่างกันในบราซิลแม้จะมีอำนาจที่ชัดเจนของความเชื่อของคริสเตียนในหมู่ส่วนใหญ่ชาวบราซิลและในหมู่มนุษย์ที่อาศัยอยู่กับเอชไอวีที่ได้รับการสัมภาษณ์ในการศึกษาครั้งนี้. ครอบครัวเดี่ยวแบบดั้งเดิมไม่ได้เป็นตัวเลือกสำหรับการตอบสนองรังสีของความรักที่เกี่ยวข้องกับมัน ได้รับรังสีที่มีความหลากหลายของการสมรสเพศอารมณ์และพันธบัตรครอบครัวครอบครัวที่เกิดขึ้นจริงเพียงไม่กี่คนที่เกิดขึ้นในรูปแบบที่สั่ง patible ที่มีความคิดแบบดั้งเดิมและความคาดหวัง ดังนั้นเด็กที่เติบโตขึ้นมาได้รับการศึกษาตามสิ่งที่เป็นไปได้ที่สายประวัติศาสตร์ของพวกเขาได้รับการเขียน โดยไม่ต้อง Withor เอชไอวีภูมิลำเนาในบราซิล asingle วันนี้มักจะนำมารวมกันมากกว่า nuclearfamily: fromdifferentmarriages เด็กอาศัยอยู่ด้วยกันในฐานะพี่น้อง; ในชั้นเรียนยากจนเด็กหมุนเวียนระหว่างผู้ใหญ่โดยไม่การยอมรับอย่างเป็นทางการ 11 บ้านจะแออัดกันและโครงสร้างของระฟ้าและแปลงที่ใช้ร่วมกันทำให้เด็กเป็นสินทรัพย์ที่พบบ่อย (หรือบางคนเชื่อว่าเป็นความรับผิดร่วมกัน) ในกรณีส่วนใหญ่ '' การศึกษาที่เหมาะสม '', '' ครอบครัวที่เหมาะสม '', '' รักของพ่อแม่ที่เหมาะสม '' อย่างน้อยในสอดคล้องกับสิ่งที่ถือเป็นประเพณีที่จำเป็นเพื่อชีวิตครอบครัวได้กลายเป็นที่ไม่น่าจะเหมาะ สิ่งที่เตรียมการอีกครั้งสำหรับการศึกษาของเด็กที่ได้มาในการกำหนดความเป็นจริงของชีวิตครอบครัวที่พวกเขาไม่ได้เป็น แต่เพียงผู้เดียวรักษาของครอบครัวที่มีสมาชิกติดเชื้อ HIV หรือของกลุ่มอื่น ๆ ที่ได้รับการประทับตราว่า '' ต่อต้านครอบครัว '' และ ซึ่งตรงข้ามกับความจริงในประเทศที่สงบสุขความรักความเคารพเป็นโทษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การตีตราและการเลือกปฏิบัติต่อผู้ติดเชื้อ การติดเชื้อ

การควบคุมการระบาดของโรคเอดส์ เรียกร้องให้มีการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงในทัศนคติต่อโรคเอดส์ ซึ่งมีการทำเครื่องหมายโดย stigmatisation ของผู้ที่มีเอชไอวี งานนี้จะเป็นทั้งหมด แต่เป็นไปไม่ได้ นอกจากมาตรฐานคำนิยามของความสัมพันธ์ระหว่างเพศ และสิ่งที่ถือว่าเป็น ' ' ' 'family อย่างจริงจังคิดอีกประเด็นเหล่านี้ได้ มักจะเป็นส่วนหนึ่งของการสนทนาในการเป็นพลเมืองและสิทธิในบราซิล แต่พวกเขาได้รับการกล่าวถึงกันอย่างกว้างขวางในทางสังคมศาสตร์ แต่กี่สุขภาพคนงาน หรือแบบเป็นทางการและไม่เป็นทางการ เอชไอวี / เอดส์ และได้รวมเข้าไปใน knowl - ขอบฐานอะไร knownabout การก่อสร้างทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของคำนิยามของครอบครัว ,หรือคำถามที่กำหนดสิ่งที่เป็นพฤติกรรมที่เหมาะสมสำหรับผู้ชายและผู้หญิง ทั้งในด้านการศึกษาและการป้องกันและในองค์กรในการดูแลสุขภาพของผู้ติดเชื้อเอชไอวี / เอดส์ การสืบพันธุ์และการดูแลเด็กยังคงนึกถึงเรื่องของผู้หญิง ( หรือปัญหาบางอย่างที่เกิดจากธรรมชาติของการเป็นผู้หญิง ส่วนผู้ชายจะไม่ค่อยรับรู้ หรือเรียกว่า ( ในอนาคต ) ของพ่อผลของจิตนี้ แพทย์ที่เชี่ยวชาญในการดูแลผู้ป่วยเอดส์ รวมทั้งในโรคเอดส์ที่อ้างอิงศูนย์การศึกษาของเราออกมา จะงง และไม่รู้จะตอบยังไง เมื่อผู้ชายที่อาศัยอยู่กับเอชไอวีกล่าวว่าพวกเขาต้องการที่จะเริ่มต้นครอบครัว การตีตราและการเลือกปฏิบัติที่มีการตอบสนองทางสังคมโรคเอดส์ที่สามารถเข้าใจได้ในแง่ของความสัมพันธ์ของอำนาจและการครอบงำกว้างขึ้นในสังคมซึ่งสะท้อนและทำซ้ำอสมการของชนชั้น เพศ อายุ เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ เพศและรสนิยมทางเพศ ความรุนแรงเชิงสัญลักษณ์ซึ่งมีอยู่การตีตราและการเลือกปฏิบัติแสดงเป็น interweaved กับการตอบสนองต่อเอชไอวี อย่างเข้มข้น โดยสมาคมที่มีความคิดของการติดต่อและความกลัวของโรคเอดส์เป็นร้ายแรงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ 9 อย่างต่อเนื่อง สมาคมของผู้ที่มีความสำส่อนทางเพศ ,disorganisation ครอบครัวและใช้ยาเสพติด ทุกมิติของชีวิตที่เกี่ยวข้องกับ ' 'incurable deviancy ' ' ช่วยอธิบายว่าทำไมความท้าทายมากมายยังคงอยู่ในการดูแลผู้ติดเชื้อเอชไอวี วรรณคดีเกี่ยวกับครอบครัวบราซิลอธิบายโครงสร้างของเดียวอ้างอิงแบบ ( ครอบครัวนิวเคลียร์แบบดั้งเดิม ) สำหรับ procreating และการเลี้ยงดูเด็กประชากรมีการศึกษาอย่างต่อเนื่องแสดงให้เห็นว่าคู่สมรสและครอบครัวขององค์กร รวมทั้งการก่อตัวของครอบครัวแตกต่างกันไปอย่างกว้างขวางในบราซิล แม้จะมีอำนาจที่ชัดเจนของความเชื่อของคริสเตียนและบราซิลมากที่สุดในหมู่มนุษย์ที่ติดเชื้อเอชไอวีที่ถูกสัมภาษณ์ในการศึกษานี้

ครอบครัวนิวเคลียร์แบบดั้งเดิมไม่ได้เป็นเพียงตัวเลือกเพื่อตอบสนองรูปแบบของความรักที่เกี่ยวข้องกับมัน ให้ความหลากหลายของ modalities คู่สมรส , ทางเพศ , พันธบัตรอารมณ์ และครอบครัว , ครอบครัวที่แท้จริงได้เกิดขึ้นในไม่กี่วิธีดอทคอม - patible ที่มีความคิดแบบดั้งเดิมและความคาดหวัง ดังนั้น เด็กโตขึ้นมีการศึกษาตามสิ่งที่เป็นไปได้สายประวัติศาสตร์ของพวกเขาได้ถูกเขียนไว้