My Last HomeOne summer day, Beauty

My Last Home
One summer day, Beauty is cleaned and prepared very carefully, and Willie and his grandfather take him to a house just outside a nearby village. They pay a visit to three ladies, among them Miss Blomefield and Miss Ellen. Miss Ellen likes Beauty right away, immediately taking to his sweet expression, but the third lady says she would always be afraid of using a horse that had fallen once.
The ladies agree to take Beauty on a trial basis, although they do complain about his broken-looking knees. When a groom from their house comes to pick Beauty up, Thoroughgood reminds him, "Handsome is as handsome does" (49.9). Translation? Don't judge a book by its cover.
The next day at Beauty's potential new home, the groom notices Beauty's white star while cleaning his face, and says, "That is just like the star that Black Beauty had; he is much the same height, too. I wonder where he is now" (49.11). Wow… Who can this be?
Next, the groom comes across the spot on Beauty's neck where he was bled during his long-ago illness at Birtwick—and recognizes it, too. He recognizes a few other markings, and exclaims with great joy, "Beauty! Beauty! Do you know me? little Joe Green that almost killed you?" (49.13). It is Joe Green, from Birtwick, and he's overjoyed at seeing Beauty again. We're a little weepy over here, too.
Beauty never would have recognized grown-up Joe, but he's equally happy, and tries to let Joe know. Joe says he wishes John Manly were there to see Beauty. We do too, Joe, we do, too.
Later that day, Miss Ellen takes Beauty out, and Joe tells her that he knows Beauty, who once belonged to Squire Gordon. Miss Ellen is very pleased with him, and says, "I shall certainly write to Mrs. Gordon and tell her that her favourite horse has come to us" (49.18).
After they drive Beauty every day for a week, they decide to keep him, calling him Black Beauty once again.
At last Beauty has found his forever home. Joe Green is his groom, and Beauty calls him "[…] the best and kindest" (49.20). He feels his strength returning, and Mr. Thoroughgood thinks Beauty will live a long time. Willie still comes to visit frequently, and the ladies have promised Beauty that he will never be sold. "My troubles are all over, and I am at home" (49.22), Beauty says. Sometimes, when he's waking up, he imagines he's back at Birtwick with his old friends.
And so, although it didn't seem possible for a while there, Black Beauty lives happily ever after.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ล่าสุดที่บ้านของฉัน
วันหนึ่งในฤดูร้อนความงามคือการทำความสะอาดและเตรียมความพร้อมอย่างระมัดระวังและวิลลี่และปู่ของเขาพาเขาไปที่บ้านนอกหมู่บ้านใกล้เคียง พวกเขาจ่ายไปถึงสามผู้หญิงในหมู่พวกเขานางสาว Blomefield และนางสาวเอลเลน มิสเอลเลนชอบความงามทันทีทันทีการที่จะแสดงออกหวานของเขา แต่ผู้หญิงที่สามบอกว่าเธอมักจะกลัวการใช้ม้าที่ได้ลดลงครั้งหนึ่งเคยเป็น.
ผู้หญิงที่เห็นด้วยกับการใช้ความงามบนพื้นฐานการพิจารณาคดีแม้ว่าพวกเขาจะบ่นเกี่ยวกับเขา หัวเข่าหักมอง เมื่อเจ้าบ่าวจากบ้านของพวกเขามารับงามขึ้น Thoroughgood เตือนเขาว่า "หล่อเป็นรูปหล่อไม่" (49.9) แปล? . อย่าตัดสินหนังสือจากปก
วันถัดไปที่บ้านใหม่ของความงามที่มีศักยภาพเจ้าบ่าวสังเกตเห็นดาวสีขาวความงามในขณะที่การทำความสะอาดใบหน้าของเขาและกล่าวว่า "นั่นเป็นเหมือนดาวที่ความงามสีดำมีเขาเป็นมากเหมือนกัน สูงเกินไป. ฉันสงสัยว่าตอนนี้เขาอยู่ "(49.11) ว้าว ... ใครนี้สามารถ?
ถัดไปเจ้าบ่าวมาในจุดที่อยู่บนคอของความงามที่เขาได้รับเลือดในระหว่างการเจ็บป่วยในระยะยาวที่ผ่านมาของเขาที่ Birtwick และตระหนักถึงมันมากเกินไป เขาตระหนักถึงเครื่องหมายอื่น ๆ ไม่กี่และอุทานด้วยความสุขที่ยิ่งใหญ่ "ความงาม! งาม! คุณรู้ไหมว่าฉันหรือไม่น้อยโจสีเขียวที่ฆ่าคุณเกือบ?" (49.13) มันเป็นโจกรีนจาก Birtwick และเขาก็ปลื้มที่ได้เห็นความงามอีกครั้ง เราเป็นเล็ก ๆ น้อย ๆ ขี้แงกว่าที่นี่ด้วย.
ความงามจะไม่ได้รับการยอมรับโตขึ้นโจ แต่เขามีความสุขอย่างเท่าเทียมกันและพยายามที่จะให้โจรู้ โจบอกว่าเขามีความประสงค์ที่จอห์นลูกผู้ชายอยู่ที่นั่นเพื่อดูความงาม เราไม่เกินไปโจที่เราทำเกินไป.
หลังจากวันนั้นนางสาวเอลเลนจะใช้เวลาความงามออกและโจบอกเธอว่าเขารู้ว่างามที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นนายกอร์ดอน มิสเอลเลนยินดีเป็นอย่างยิ่งกับเขาและกล่าวว่า "แน่นอนผมจะเขียนถึงนางกอร์ดอนและบอกเธอว่าม้าที่เธอชื่นชอบได้มาให้เรา" (49.18).
หลังจากที่พวกเขาขับรถความงามทุกวันเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ที่พวกเขาตัดสินใจที่จะเก็บ เขาเรียกเขาว่าแบล็กบิวตี้อีกครั้ง.
ที่ล่าสุดได้พบความงามของเขาตลอดไปบ้าน โจสีเขียวเป็นเจ้าบ่าวของเขาและความงามเรียกเขาว่า "[ ... ] ที่ดีที่สุดและใจดี" (49.20) เขารู้สึกความแข็งแกร่งของเขากลับมาและนาย Thoroughgood คิดความงามจะมีชีวิตอยู่เป็นเวลานาน วิลลี่ยังคงมาเยี่ยมบ่อย ๆ และผู้หญิงที่ได้สัญญาความงามว่าเขาจะไม่ถูกขาย "ปัญหาของฉันอยู่ทั่วทุกมุมและฉันที่บ้าน" (49.22) ความงามกล่าวว่า บางครั้งเมื่อเขาตื่นขึ้นมาเขานึกเขากลับมาที่ Birtwick กับเพื่อนเก่าของเขา.
ดังนั้นแม้ว่ามันจะไม่ได้ดูเหมือนเป็นไปได้สำหรับในขณะที่มีความงามสีดำมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขหลังจากที่เคย