Indonesia considered itself a neutr

Indonesia considered itself a neutral country. It was responsible for roughly 40% of the world’s exports in rubber. Indonesia was very strong nationalistic country and resented foreign intrusion into its affairs. There were many radical elements within Indonesia that sympathized with Communist China. The Indonesian government did not want to provide the same level of commitment required by U.S. policies. Its goals consisted of the demand that the U.S. provide assistance in the stabilization of the international price of rubber and tin. It also wanted considerable compensation in the form of foreign aid to beef up its own internal security and infrastructure. The interests of both countries were at cross purposes and posed a challenge for the negotiation that followed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อินโดนีเซียถือว่าตัวเองเป็นประเทศเป็นกลาง รับผิดชอบประมาณ 40% ของการส่งออกของโลกในยางได้ อินโดนีเซียเป็นประเทศ nationalistic มาก ๆ และ resented บุกรุกต่างประเทศในกิจการของ มีหลายองค์ประกอบที่รุนแรงในอินโดนีเซียที่ sympathized กับจีนคอมมิวนิสต์ รัฐบาลอินโดนีเซียไม่ต้องให้ระดับเดียวกันของความมุ่งมั่นที่จำเป็นต้องใช้นโยบายสหรัฐอเมริกา วัตถุประสงค์และเป้าหมายประกอบด้วยความต้องการที่สหรัฐฯ ให้ความช่วยเหลือในเสถียรภาพของราคายางและดีบุกระหว่างประเทศ มันยังต้องการค่าตอบแทนมากในต่างประเทศช่วยเสริมความปลอดภัยภายในและโครงสร้างพื้นฐานของตนเอง ผลประโยชน์ของทั้งสองประเทศอยู่ในระหว่างวัตถุประสงค์ และเกิดความท้าทายในการเจรจาต่อรองที่ตาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อินโดนีเซียถือว่าตัวเองเป็นประเทศที่เป็นกลาง มันเป็นความรับผิดชอบประมาณ 40% ของการส่งออกของโลกในยาง อินโดนีเซียเป็นประเทศที่แข็งแกร่งมากชาตินิยมและต่อต้านการบุกรุกจากต่างประเทศเข้ามาในกิจการของ มีองค์ประกอบที่รุนแรงจำนวนมากภายในประเทศอินโดนีเซียที่เห็นใจกับพรรคคอมมิวนิสต์จีน รัฐบาลอินโดนีเซียไม่ต้องการที่จะให้บริการในระดับเดียวกันของความมุ่งมั่นที่กำหนดไว้ในนโยบายของสหรัฐ เป้าหมายของมันประกอบไปด้วยความต้องการที่ว่าสหรัฐให้ความช่วยเหลือในการรักษาเสถียรภาพของราคาระหว่างประเทศของยางและดีบุก นอกจากนี้ยังต้องการการชดเชยมากในรูปแบบของการช่วยเหลือจากต่างประเทศที่จะมีพละกำลังของตัวเองรักษาความปลอดภัยภายในและโครงสร้างพื้นฐาน ผลประโยชน์ของทั้งสองประเทศอยู่ที่วัตถุประสงค์ในการข้ามและเกิดความท้าทายสำหรับการเจรจาต่อรองที่เกิดขึ้นตาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อินโดนีเซีย ถือว่าตัวเองเป็นประเทศที่เป็นกลาง มันเป็นความรับผิดชอบประมาณ 40% ของโลก ส่งออกยางพารา อินโดนีเซียเป็นประเทศที่แข็งแกร่งมาก และไม่พอใจการบุกรุกต่างประเทศเป็นชาตินิยม กิจการของ มีหลายองค์ประกอบหัวรุนแรงในอินโดนีเซีย ที่เห็นใจพรรคคอมมิวนิสต์จีน . รัฐบาลอินโดนีเซียไม่ต้องการให้ระดับเดียวกันของความมุ่งมั่นที่จำเป็นโดยสหรัฐ .นโยบาย เป้าหมายคือ เรียกร้องให้สหรัฐฯ ให้ความช่วยเหลือในการรักษาเสถียรภาพราคายาง และดีบุกระหว่างประเทศ มันยังต้องการการชดเชยมากในรูปแบบของความช่วยเหลือจากต่างประเทศ ในเนื้อขึ้นการรักษาความปลอดภัยภายในของตัวเองและโครงสร้างพื้นฐาน ผลประโยชน์ของทั้งสองประเทศอยู่ในวัตถุประสงค์ข้ามและถูกวางท้าทายสําหรับการเจรจา
ติดตาม