Sample to Variable Ratio (N:p ratio

Sample to Variable Ratio (N:p ratio)
Another set of recommendations also exist providing researchers with guidance regarding how many participants are required for each variable, often termed, the sample to variable ratio, often denoted as N:p ratio where N refers to the number of participants and p refers to the number of variables.6 The same disparate recommendations also occur for sample to variable ratios as they do for determining adequate sample sizes.6,9 For example, rules of thumb range anywhere from 3:1, 6:1, 10:1, 15:1, or 20:1.1,8-10,16 To highlight this ambiguity, investigators such as Hogarty et al. and MacCallum et al. have undertaken studies to test these guides.6,17 Hogarty et al.6, p.222 noted that, “our results show that there was not a minimum level of N or N:p ratio to achieve good factor recovery across conditions examined”.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวอย่างตัวแปรอัตราส่วน (อัตราส่วน N:p)ชุดของคำแนะนำอื่นยังมีนักวิจัยให้คำแนะนำเกี่ยวกับจำนวนผู้เรียนจำเป็นสำหรับแต่ละตัวแปร มักเรียกว่า ตัวอย่างตัวแปรอัตราส่วน สามารถบุมักจะเป็นอัตราส่วน N:p ที่ N หมายถึงจำนวนผู้เรียน และ p หมายถึงจำนวน variables.6 แนะนำแตกต่างกันที่เดียวกันยังเกิดขึ้นอย่างกับอัตราส่วนตัวแปรทำสำหรับการกำหนดตัวอย่างเพียงพอ sizes.6, 9 ตัวอย่าง กฎของหัวแม่มือช่วงใดก็ได้จาก 3:1, 6:1, 10:1, 15:1, 20:1. 1, 10,16 8 เน้นย่อนี้ นักสืบเช่น Hogarty et al. และ MacCallum et al. ได้ดำเนินการศึกษาการทดสอบเหล่านี้ guides.6,17 Hogarty et al.6, p.222 กล่าวว่า "ผลของเราแสดงว่า มีไม่ระดับต่ำสุดของอัตราส่วน N หรือ N:p เพื่อกู้คืนตัวดีในสภาพที่ตรวจสอบ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวอย่างอัตราส่วนระหว่างตัวแปร (ยังไม่มี: p อัตราส่วน)
ชุดของคำแนะนำอีกยังมีชีวิตอยู่ให้นักวิจัยที่มีคำแนะนำเกี่ยวกับวิธีการเข้าร่วมจำนวนมากที่จำเป็นสำหรับแต่ละตัวแปรที่เรียกว่าบ่อยตัวอย่างต่อตัวแปรแสดงมักจะเป็น 'N: อัตราส่วน P ที่ N หมายถึง จำนวนผู้เข้าร่วมและ P หมายถึงจำนวนของ variables.6 คำแนะนำแตกต่างกันเดียวกันยังเกิดขึ้นได้ตัวอย่างอัตราส่วนตัวแปรที่พวกเขาทำในการกำหนด sizes.6,9 ตัวอย่างเพียงพอตัวอย่างเช่นกฎของหัวแม่มือช่วงใดก็ได้จาก 3: 1, 6: 1, 10: 1, 15: 1 หรือ 20: 1.1,8-10,16 เพื่อเน้นความกำกวมนี้นักวิจัยเช่น Hogarty และคณะ และ MacCallum และคณะ มีการดำเนินการศึกษาเพื่อทดสอบเหล่านี้ guides.6,17 Hogarty และ al.6, p.222 ตั้งข้อสังเกตว่า "ผลของเราแสดงให้เห็นว่าไม่มีระดับต่ำสุดของ N หรือไม่มีอัตราส่วน P เพื่อให้เกิดการฟื้นตัวที่ดีทั่วทั้งปัจจัยเงื่อนไขการตรวจสอบ" .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวอย่างอัตราส่วนตัวแปร ( N : P ratio )
อีกชุดของข้อเสนอแนะยังมีชีวิตอยู่ให้นักวิจัยที่มีคำแนะนำเกี่ยวกับวิธีการหลายผู้เข้าร่วมจะต้องสำหรับแต่ละตัวแปร มักจะเรียกว่า ตัวอย่างอัตราส่วนตัวแปรมักจะกล่าวคือเป็น n : P ratio ที่ N หมายถึงจำนวนของผู้เข้าร่วมและ P หมายถึงจำนวนของตัวแปร6 เหมือนกันแตกต่างกันข้อเสนอแนะยังเกิดขึ้นอย่างอัตราส่วนตัวแปรเช่นที่พวกเขาทำเพื่อกำหนดขนาดตัวอย่างที่เพียงพอ 6,9 ตัวอย่างเช่น กฎของหัวแม่มือ ช่วงใดก็ได้จาก 3 : 1 6 : 1 10 : 01 , 15 : 1 , , , หรือ 20:1.1,8-10,16 เน้นความคลุมเครือนี้ นักวิจัย เช่น hogarty et al . เมิ่กแคลเลิ่มและ et al . ได้ดำเนินการศึกษาเพื่อทดสอบคู่มือเหล่านี้ 6,17 hogarty et al . 6 , p.222 กล่าวว่า" ผลของเราแสดงให้เห็นว่าไม่มีขั้นต่ำของ N หรือ N : P ) เพื่อให้บรรลุที่ดีปัจจัยเงื่อนไขการกู้คืนผ่านการตรวจสอบ "