Pearson et al. (1992)reported simil

Pearson et al. (1992)
reported similar behaviours in captive
rockfish (
Sebastes
spp.) at 180 dB re 1
l
Pa mean peak. Converting
the sound exposure levels (SEL) used in this study to mean peak
values, using factors derived and outlined in
McCauley et al.
(2000)
, places the change in behaviours observed in this study at
168–173 dB re 1
l
Pa mean peak. This is lower than the noise levels
required to induce alarm responses in the rockfish used in
Pearson
et al. (1992)
. However, after extrapolation of their results it was
suggested that ‘subtle’ changes in behaviour, such as the vertical
position in water column, could occur at 161 dB re 1
l
Pa mean
peak which is comparable to the results of the present study. The
differences in results between these, and other studies, could be
caused by factors such as differences in behavioural definitions,
species, cage size and acclimation procedures (in
Pearson et al.
(1992)
the experimental fish were wild caught and transferred into
the cages one day prior to the trials) or because of the approach-
depart air gun regime used in the present study as opposed to
the stationary air gun used by
Pearson et al. (1992)
.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพียร์สัน et al. (1992)รายงานพฤติกรรมคล้ายในเชลย(ผาSebastesออกซิเจน) ที่ 180 dB re 1lPa หมายถึง peak แปลงระดับเสียง (SEL) ที่ใช้ในการศึกษานี้หมายถึงจุดสูงสุดค่า โดยใช้ปัจจัยที่ได้มา และระบุไว้ในMcCauley et al(2000)สถานการเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมที่สังเกตในการศึกษานี้ที่168-173 dB re 1lPa หมายถึง peak นี่คือต่ำกว่าระดับเสียงรบกวนต้องก่อให้เกิดการตอบสนองการปลุกในผาที่ใช้ในเพียร์สันet al. (1992). อย่างไรก็ตาม หลังจากประมาณค่านอกช่วงของผลลัพธ์ของมันแนะนำว่า 'ลึกซึ้ง' การเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรม เช่นแนวตั้งตำแหน่งในคอลัมน์น้ำ อาจเกิดขึ้นได้ 161 dB re 1lPa หมายถึงอะไรสูงสุดซึ่งเทียบได้กับผลของการศึกษา การอาจจะต่างในผลลัพธ์เหล่านี้ และการศึกษาอื่น ๆเกิดจากปัจจัยต่าง ๆ เช่นความแตกต่างในนิยามพฤติกรรมสายพันธุ์ กรงขนาด acclimation กระบวนการและในเพียร์สัน et al(1992)ปลาทดลองมีป่าจับ และโอนเข้ากรงหนึ่งวันก่อนการทดลอง) หรือเนื่อง จากวิธีการ -ออกระบอบปืนลมที่ใช้ในการศึกษาถึงปืนลมแบบที่ใช้โดยเพียร์สัน et al. (1992).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพียร์สัน, et al (1992)
รายงานพฤติกรรมที่คล้ายกันในเชลย
กระแด่ว (
Sebastes
spp.) ที่ 180 เดซิเบลอีก 1
ลิตร
ป่าหมายถึงจุดสูงสุด แปลง
ระดับการสัมผัสเสียง (SEL) ที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้จะหมายถึงยอด
ค่าใช้ปัจจัยที่ได้มาและระบุไว้ใน
McCauley et al.
(2000)
, สถานที่การเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมที่สังเกตได้ในการศึกษาครั้งนี้ที่
168-173 เดซิเบลอีก 1
ลิตร
ป่าหมายถึง จุดสูงสุด นี่คือต่ำกว่าระดับเสียง
ที่จำเป็นในการเหนี่ยวนำให้เกิดการตอบสนองในการเตือนภัยกระแด่วที่ใช้ใน
เพียร์สัน
, et al
(1992) อย่างไรก็ตามหลังจากที่การคาดการณ์ของผลของพวกเขามันก็
ชี้ให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลง 'ที่ลึกซึ้งในพฤติกรรมเช่นแนวตั้ง
ตำแหน่งในคอลัมน์น้ำที่อาจเกิดขึ้นที่ 161 เดซิเบลอีก 1
ลิตร
ป่าหมายถึง
ยอดเขาซึ่งก็เปรียบได้กับผลการศึกษาในปัจจุบัน
แตกต่างของผลระหว่างเหล่านี้และการศึกษาอื่น ๆ อาจจะ
เกิดจากปัจจัยต่างๆเช่นความแตกต่างในนิยามพฤติกรรม
ชนิดขนาดกรงและขั้นตอนการปรับตัว (ใน
เพียร์สัน et al.
(1992)
ปลาทดลองป่าจับและโอนเข้ามาใน
กรง หนึ่งวันก่อนที่จะมีการทดลอง) หรือเพราะ approach-
ออกระบอบการปกครองของปืนลมที่ใช้ในการศึกษาปัจจุบันเมื่อเทียบกับ
ปืนอากาศนิ่งใช้โดย
เพียร์สัน, et al
(1992)