In grammar, a clause is the smalles

In grammar, a clause is the smallest grammatical unit that can express a complete proposition.[1] A typical clause consists of a subject and a predicate,[2] where the predicate is typically a verb phrase – a verb together with any objects and other modifiers. However the subject is sometimes not expressed; this is often the case in null-subject languages if the subject is retrievable from context, but it also occurs in certain cases in other languages such as English (as in imperative sentences and non-finite clauses).

A simple sentence usually consists of a single finite clause with a finite verb that is independent. More complex sentences may contain multiple clauses. Main clauses (i.e. matrix clauses, independent clauses) are those that can stand alone as a sentence. Subordinate clauses (i.e. embedded clauses, dependent clauses) are those that would be awkward or incomplete alone.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในไวยากรณ์ อนุประโยคคือ เล็กสุดไวยากรณ์หน่วยที่สามารถแสดงข้อเสนอที่สมบูรณ์[1] ส่วนคำสั่งทั่วไปประกอบด้วยชื่อเรื่องและเพรดิเคตการ, [2] ซึ่งในเพรดิเคตจะเป็นกริยาวลีกริยากับวัตถุใด ๆ และวิเศษณ์ อย่างไรก็ตาม เรื่องบางครั้งไม่แสดง นี้มักจะเป็นกรณีภาษาประธานไร้รูปถ้าเรื่อง retrievable จากบริบท แต่มันยังเกิดขึ้นในบางกรณีในภาษาอื่น ๆ เช่นภาษาอังกฤษ (ในความจำเป็นประโยคและอนุประโยคไม่จำกัด)ประโยคง่าย ๆ มักจะประกอบด้วยอนุประโยคจำกัดเดียวกับกริยาจำกัดที่เป็นอิสระ ประโยคซับซ้อนอาจประกอบด้วยอนุ ประโยคหลัก (เช่นเมตริกซ์ประโยค ประโยคอิสระ) เป็นผู้ที่สามารถยืนอย่างประโยคเดียว ประโยคย่อย (อนุประโยคเช่นฝังตัว ขึ้นอยู่กับประโยค) เป็นผู้ที่จะตกใจ หรือไม่สมบูรณ์เพียงอย่างเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในไวยากรณ์คำสั่งเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดไวยากรณ์ที่สามารถแสดงเป็นเรื่องที่สมบูรณ์ [1] ข้อโดยทั่วไปประกอบด้วยชื่อเรื่องและคำกริยา, [2] ที่กริยาตามปกติจะเป็นคำกริยาวลี -. คำกริยาร่วมกับวัตถุใด ๆ และ การปรับเปลี่ยนอื่น ๆ อย่างไรก็ตามเรื่องที่บางครั้งไม่ได้แสดง; นี้มักจะเป็นกรณีในภาษาโมฆะเรื่องหากวัตถุอยู่กลับคืนจากบริบท แต่ก็ยังเกิดขึ้นในบางกรณีในภาษาอื่น ๆ เช่นภาษาอังกฤษ (เช่นในประโยคที่จำเป็นและข้อที่ไม่ จำกัด ). ประโยคง่ายมักจะประกอบด้วย ข้อ จำกัด เดียวกับคำกริยา จำกัด ที่เป็นอิสระ ประโยคที่ซับซ้อนมากขึ้นอาจจะมีคำสั่งหลาย ๆ ข้อหลัก (เช่นข้อเมทริกซ์ข้ออิสระ) เป็นคนที่สามารถยืนอยู่คนเดียวเป็นประโยค อนุประโยครอง (ข้อที่ฝังตัวเช่นข้อขึ้น) เป็นคนที่จะเป็นที่น่าอึดอัดใจหรือไม่สมบูรณ์เพียงอย่างเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในไวยากรณ์ประโยค คือ หน่วยที่เล็กที่สุด ) สามารถแสดงข้อเสนอสมบูรณ์ . [ 1 ] ประโยคทั่วไปจะประกอบด้วยประธานและภาคแสดง [ 2 ] ซึ่งเป็นความปกติกริยาวลี–กริยาด้วยกันกับวัตถุใด ๆ วิธีอื่น ๆ แต่อาจมีบางครั้งไม่แสดง ;นี้มักจะเป็นกรณีในเรื่องภาษา ถ้าเรื่องชิ้นนั้น ต้องเอาคืนมาได้จากบริบท แต่มันยังเกิดขึ้นในบางกรณีในภาษาอื่น เช่น ภาษาอังกฤษ ( เช่นในประโยคคำสั่ง และไม่มีข้อจำกัด )

ประโยคง่าย ๆ มักจะประกอบด้วยข้อจำกัดเดียวกับกริยาจำกัดที่เป็นอิสระ ประโยคที่ซับซ้อนมากขึ้นอาจประกอบด้วยหลายประโยค อนุประโยคหลัก ( เช่นส่วนเมทริกซ์ อนุประโยคอิสระ ) เป็นผู้ที่สามารถยืนอยู่คนเดียวเป็นประโยค เป็นอนุประโยค ( เช่นฝังตัวอนุประโยค อนุประโยค ) ที่คงจะอึดอัดหรือไม่สมบูรณ์คนเดียว