Completely thunderstruck as she loo

Completely thunderstruck as she looks at the child before her, Gui Wan was speechless, only after a long while did she slowly speak up and gently ask: “Who was it that told you this?” Clearly a child yet to reach the tender age of four years old, how could he possibly be able to say such shocking words? Could it be that the imperial palace truly is as horrifying as such, even a child who has yet to learn to run is able to be contaminated? Once she thinks about how this child will also be stepping into officialdom in future, everyone trying to outwit one another, wave after wave of biting chills hits her deep down in her heart, the hand stoking his head slowly withdraws.

“It was Mother Empress who said it. In future, I will be Emperor.” Childlike speech with childlike words, within such adorable speaking tone there actually harbours future intentions.

It was the Empress? Afraid that because of Consort Yin’s pregnancy, she feels threatened, and only because of this would she speak of such matters with a child right? Gui Wan remains silent, watching the little prince bouncily expressing the Empress’ words with phrases that he is not yet familiar with, “Mother Empress said, I can do whatever I want to do……hei-hei……Aunt Wan?”

“It is not like that. The imperial throne is a mountain of blades, a sea of flames, how is it that easy?” Knitting her brows together, Gui Wan pulls a serious face as she lightly persuades, just that the child is just too young, he does not understand her words, continuing to smile joyfully.

Thoughts taking a turn, Gui Wan extends her hand, harshly pinching onto the prince’s cheek, paining him to the point that his child’s cry directly calls out, tears brewing up in his eyes, looking at Gui Wan in shock, tearfully calling out: “Hurt……wu-……”

“Becoming the Emperor, this is what it’s like, but you cannot even say it hurts, you still want to be it?” Switching to a method that he will understand, Gui Wan tirelessly, earnestly, teaches him. How much she hopes to erase the deep imprint the Empress has carved into his little heart.

Unable to refrain from whimpering out loud, the Prince became like a rattle drum, “Wu-……I don’t want to anymore……” Shaking his head side to side, with every drawing in of a breath, every weep, looking absolutely pitiful, suddenly seeing something, his mouth opens wide, the sound of his cries swallowed back into his stomach, simmering there as he dares not to move, seeming just like he has seen something terrifying.

Gui Wan immediately turns her head back, Zheng Liu is standing by the doors, a face of thoughtfulness as he stares at her and the prince, those orbs appears deep and still, a bottomless pit. Gui Wan’s heart crazily beats, soundlessly showing up like that, who knows how long he was stood there, how much he has heard?

The silent atmosphere continued on for a while, right at the moment Gui Wan hurriedly recovers her composure, when bowing in greeting, she glances at Zheng Liu, his face carries a slightly smile, filled with an air of Confucianism, the still and deep look in his orbs from just now disappears without a trace. Leisurely approaching them, brushing past Gui Wan’s body, his eyes set straight ahead, walking directly in front of the little prince, his big hand gently stroking the prince’s little head, tenderly saying: “What’s wrong, do you not recognise Father Emperor now?”

Because of sensing pain just now, the half hanging tears on his cheek trembles in movement, and his lips presses together, the little prince quietly says: “Father Emperor……” Within his baby-like voice and baby-like speech, there carries a seemingly aggrieved ambiguity.

“Such an intelligent child.” Zheng Liu raises his brows as he praises, retrieving his hand, his eyes sweeps around the room, finally settling on Gui Wan, “Madam Lou, long time no see.”

Every time she hears this type of speaking tone of his that sits in between being playful and being serious, Gui Wan feels a slight sense of conflict within her heart, containing a smile as she says: “Troubled your majesty with such lingering thoughts.”

“Are you still this calm till this day? Looks like Madam is also a heartless person.” Zheng Liu lowly laughs, the little prince is evidently shrinking back, yet he does not think of him as disobedient, “Prime Minister Lou’s whereabouts are unknown, Madam is taking it easy, exactly is it the heart that holds no longing, or is it being wise to protect yourself from troubles?

“Your majesty is speaking too heavily, did Husband not return to his hometown? Where has the words ‘whereabouts unknown’ come from?” Taking out the smokescreen that he had released to counter-block his questions.

Zheng Liu deep orbs stares into Gui Wan for a while, before heartily laughing out loud, “What a great mouth of eloquence……” Just when such words were being spoken, the palace maids and eunuchs outside the doors returns to the room upon hearing the sound of speaking, seeing the Emperor they were all rendered shock, kneeling down on the ground in a uniformed manner.

Gui Wan secretly sighs in relief, watching as the palace maids hurries to take care of the Prince, taking the opportunity in wanting to withdraw out of the hall, she was just about to bow in signal of her leave, when Zheng Liu suddenly speaks up: “Madam Lou, it is rare of you to have a short stay within the palace, I am missing the friendship shared between monarch and subject with Prime Minister Lou, why not allow me to provide great hospitality for Madam this once?”

“Your majesty is of a supremely honourable position, how could I trouble your majesty?” This demonic Emperor of deeply unfathomable thoughts, joy and anger indistinguishable, who knows what exactly he is plotting.

“Is Madam rejecting my good intentions?” Slowly taking a step out, Zheng Liu raises his voice, seeming to be rather displeased.

From her peripheral vision, Gui Wan notices that the few palace maids within the room have already turned their heads over, strangely looking over at her, knowing deep inside that if she continues to reject him it will attract criticisms, she braces herself, with the posture of a weak and fragile willow, she replies, “Gui Wan dares not, thanking your majesty’s magnificent grace.”

Expecting her to answer like such all along, Zheng Liu does not even turn his head back as he leaves the palace halls. Gui Wan takes a few steps forwards, from her ears she hears the little prince gently calling out Aunt Wan, carrying an apologetic look she glances back at him, hundreds of different feelings mixing together within her heart, in the end she turns her head, following Zheng Liu’s figure in leaving.

Outside the courtyard there is only Zheng Liu alone standing there, beside him not a single person is following by his side, Gui Wan slowly paces up to him, more or less with feelings of reluctance, her heart filled with unwillingness. Just that Zheng Liu just had to be standing sideways, without any care at all, his eyes looking into the distant, his eyes blurring into a leisurely faint colour, a look full of deep thinking, Gui Wan accompanies him, standing by his side, quietly estimating him, but does not say anything to interrupt him.

“Madam,” Zheng Liu suddenly turns his head, directly meeting Gui Wan’s eyes, the corner of his lips forming a slight curve, “Can you guess, where Prime Minister Lou is right now?”

Gui Wan receives a slight shock from his sudden turn of his head, under inferior precautions, she deeply looks into the deep and quiet area between his brows, seeing his eyes slightly flash, his mind seeming unsettled, busily shifting his eyes, his line of sight slightly turning away, she casts her eyes to the scenery behind Zheng Liu’s figure, “Your majesty, I am unable to answer this question.”

“Minister Lou truly is ruthless ah,” Before Zheng Liu’s figure made a move, the wind blows against his sleeves making it float up, even the hidden air of untamed nature on his body raised up three points in the wind, “In the crucial moment, to actually leave you behind also, I really cannot not admire him.”

Towards Lou Che’s destination point, she seems to have practically already gotten a vague idea, Gui Wan feels a chilly air flood into her heart, yet her mouth frankly replies: “Your majesty is worrying too much.”

Carefully looking over Gui Wan, deep down Zheng Liu could not refrain from being secretly surprised, thinking of her pinching the little prince’s cheek just before, asking that question “Becoming the Emperor, this is what it’s like, but you cannot even say it hurts, you still want to be it?” His heart throbs, the coldness in his eyes secretly gathers up, a stern look passes by his face, and he turns around, walking ahead.

Failing to understand, Gui Wan can only helplessly follow after him, walking along the meandering gravel pathway, the air still carries a chill, under hastiness, inhaling it into the mouth, the frosty chill is like knives, she holds onto the snow fur collar, wrapping it tighter, secretly complaining about this Son of Heaven’s eccentric temperament.

Accompanying Zheng Liu strolling around the garden, in which not a single word was spoken along the way, only silently walking. This garden is originally a place of few people, thus they were met with no disruption, up until they came up to a pavilion, did Zheng Liu finally come to a stop. Gui Wan carefully looks all around, turns out it is the garden beside Chong Hua Hall, recalling the scenes that played out within this hall, her mood also feels conflicted, noticing that Zheng Liu is suddenly inside the pavilion, sitting on the stone bench, leaning back on the stone pillar, and actually have his eyes closed in resting, she was absolutely speechless, Gui Wan steps into the pavilion, not knowing whether she should speak up or not, deep down she was secretly annoyed, not knowing wh

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมบูรณ์ thunderstruck ขณะเด็กก่อนเธอ Gui Wan ได้พูด หลังจากระยะยาวไม่ได้เธอช้าพูดขึ้น และค่อย ๆ ถาม: "ที่มาที่คุณบอกนี้" ชัดเจนเด็กได้ถึงอายุ 4 ปี ชำระเงินเขาอาจจะต้องพูดคำเช่นขยัน มันอาจเป็นว่า ที่อิมพีเรียลพาเลสอย่างแท้จริงเป็น horrifying ดัง แม้แต่เด็กที่มี แต่การเรียนรู้ที่จะเรียกใช้เป็นจะสามารถปนเปื้อนหรือไม่ เมื่อเธอคิดว่า เกี่ยวกับวิธีนี้เด็กจะยังได้ก้าวลงใน officialdom ในอนาคต ทุกคนพยายามขัดตาอีกแบบหนึ่ง คลื่นหลังจากคลื่นของการเสียดสีหนาวสั่นฮิตของเธอลึกลงในหัวใจของเธอ มือ stoking ศีรษะช้า ๆ ถอนตัว"มันเป็นจักรพรรดินีแม่ที่กล่าวว่า ในอนาคต ฉันจะได้จักรพรรดิ" เสียง childlike กับคำ childlike ภายในเช่นน่ารักพูดเสียงมีจริงท่าเรือเชิงความตั้งใจในอนาคตจักรพรรดินีถูกมัน กลัวว่า ตั้งครรภ์มเหสียิน คุกคามความรู้สึกของเธอ และเท่านั้นด้วยเหตุนี้ จะพูดเรื่องดังกล่าวของลูกขวา Gui Wan ยังคงเงียบ ดูเจ้าชายน้อย bouncily แสดงคำของจักรพรรดินีกับวลีที่เขายังไม่คุ้นเคยกับ, "กล่าวว่า จักรพรรดินีแม่ สามารถทำสิ่งที่ฉันต้องการ do...hei-ไห่... ป้าหวาน""ไม่เช่นนั้น ราชบัลลังก์อิมพีเรียลเป็นภูเขาของใบมีด ทะเลของเปลวไฟ วิธีจะว่าง่ายหรือไม่? " ถักของเธอเลือนกัน Gui Wan ดึงหน้าอย่างจริงจังกับเธอเบา ๆ persuades เพียงที่เด็กหนุ่มเพียงเกินไป เขาไม่เข้าใจคำพูดของหล่อน ต่อยิ้ม joyfullyความคิดที่การเปิด Gui Wan ขยายมือของเธอ ดุจับลงบนแก้มของเจ้าชาย paining เขาไปยังจุดที่เรียกร้องของลูกโดยตรง น้ำตาทำการหมักขึ้นในสายตาของเขา Gui Wan ในช็อต tearfully โทรออก: "เจ็บ...วู-...""กลายเป็น จักรพรรดิ นี้มันคืออะไรเช่น แต่คุณยังไม่สามารถบอกว่า เจ็บ คุณยังต้องการไม่ว่าจะเป็น" สลับไปยังวิธีที่เขาจะเข้าใจ Gui Wan เปลว จริงจัง สอนเขา ว่าเธอหวังที่จะลบ imprint ลึกจักรพรรดินีมีแกะสลักเข้าไปในหัวใจของเขาเล็กน้อยไม่สามารถละเว้นจาก whimpering ดัง ๆ เจ้าชายเป็นเหมือนกลองสั่น "อู๋-... ฉันไม่ต้องการอีกต่อไป..." สั่นศีรษะทางด้านข้าง กับทุกรูปวาดในของลม ทุกร้อง มองอย่างน่าสงสาร ก็เห็นบางสิ่งบางอย่าง ปากเปิดกว้าง เสียงร้องไห้ของเขากลืนกินกลับเข้าไปในกระเพาะอาหารของเขา simmering มีเขากล้าไม่ไหวติง ด้วยเหมือนเขาได้เห็นสิ่งที่น่ากลัวGui Wan ทันทีหันศีรษะของเธอกลับ หลิวเจิ้งยืน โดยประตู หน้าของมอบช่วง ตามเขา stares ที่เธอ และเจ้าชาย orbs ที่ปรากฏ ลึก และยังคง หลุม bottomless หัวใจ Gui Wan crazily เต้น soundlessly แสดงเช่นนั้น ผู้รู้นานเท่าใดเขาได้ยืน เท่าใดเขาได้ยินThe silent atmosphere continued on for a while, right at the moment Gui Wan hurriedly recovers her composure, when bowing in greeting, she glances at Zheng Liu, his face carries a slightly smile, filled with an air of Confucianism, the still and deep look in his orbs from just now disappears without a trace. Leisurely approaching them, brushing past Gui Wan’s body, his eyes set straight ahead, walking directly in front of the little prince, his big hand gently stroking the prince’s little head, tenderly saying: “What’s wrong, do you not recognise Father Emperor now?”Because of sensing pain just now, the half hanging tears on his cheek trembles in movement, and his lips presses together, the little prince quietly says: “Father Emperor……” Within his baby-like voice and baby-like speech, there carries a seemingly aggrieved ambiguity.“Such an intelligent child.” Zheng Liu raises his brows as he praises, retrieving his hand, his eyes sweeps around the room, finally settling on Gui Wan, “Madam Lou, long time no see.”Every time she hears this type of speaking tone of his that sits in between being playful and being serious, Gui Wan feels a slight sense of conflict within her heart, containing a smile as she says: “Troubled your majesty with such lingering thoughts.”“Are you still this calm till this day? Looks like Madam is also a heartless person.” Zheng Liu lowly laughs, the little prince is evidently shrinking back, yet he does not think of him as disobedient, “Prime Minister Lou’s whereabouts are unknown, Madam is taking it easy, exactly is it the heart that holds no longing, or is it being wise to protect yourself from troubles?“Your majesty is speaking too heavily, did Husband not return to his hometown? Where has the words ‘whereabouts unknown’ come from?” Taking out the smokescreen that he had released to counter-block his questions.Zheng Liu deep orbs stares into Gui Wan for a while, before heartily laughing out loud, “What a great mouth of eloquence……” Just when such words were being spoken, the palace maids and eunuchs outside the doors returns to the room upon hearing the sound of speaking, seeing the Emperor they were all rendered shock, kneeling down on the ground in a uniformed manner.Gui Wan secretly sighs in relief, watching as the palace maids hurries to take care of the Prince, taking the opportunity in wanting to withdraw out of the hall, she was just about to bow in signal of her leave, when Zheng Liu suddenly speaks up: “Madam Lou, it is rare of you to have a short stay within the palace, I am missing the friendship shared between monarch and subject with Prime Minister Lou, why not allow me to provide great hospitality for Madam this once?”“Your majesty is of a supremely honourable position, how could I trouble your majesty?” This demonic Emperor of deeply unfathomable thoughts, joy and anger indistinguishable, who knows what exactly he is plotting.“Is Madam rejecting my good intentions?” Slowly taking a step out, Zheng Liu raises his voice, seeming to be rather displeased.From her peripheral vision, Gui Wan notices that the few palace maids within the room have already turned their heads over, strangely looking over at her, knowing deep inside that if she continues to reject him it will attract criticisms, she braces herself, with the posture of a weak and fragile willow, she replies, “Gui Wan dares not, thanking your majesty’s magnificent grace.”Expecting her to answer like such all along, Zheng Liu does not even turn his head back as he leaves the palace halls. Gui Wan takes a few steps forwards, from her ears she hears the little prince gently calling out Aunt Wan, carrying an apologetic look she glances back at him, hundreds of different feelings mixing together within her heart, in the end she turns her head, following Zheng Liu’s figure in leaving.Outside the courtyard there is only Zheng Liu alone standing there, beside him not a single person is following by his side, Gui Wan slowly paces up to him, more or less with feelings of reluctance, her heart filled with unwillingness. Just that Zheng Liu just had to be standing sideways, without any care at all, his eyes looking into the distant, his eyes blurring into a leisurely faint colour, a look full of deep thinking, Gui Wan accompanies him, standing by his side, quietly estimating him, but does not say anything to interrupt him.“Madam,” Zheng Liu suddenly turns his head, directly meeting Gui Wan’s eyes, the corner of his lips forming a slight curve, “Can you guess, where Prime Minister Lou is right now?”Gui Wan receives a slight shock from his sudden turn of his head, under inferior precautions, she deeply looks into the deep and quiet area between his brows, seeing his eyes slightly flash, his mind seeming unsettled, busily shifting his eyes, his line of sight slightly turning away, she casts her eyes to the scenery behind Zheng Liu’s figure, “Your majesty, I am unable to answer this question.”“Minister Lou truly is ruthless ah,” Before Zheng Liu’s figure made a move, the wind blows against his sleeves making it float up, even the hidden air of untamed nature on his body raised up three points in the wind, “In the crucial moment, to actually leave you behind also, I really cannot not admire him.”Towards Lou Che’s destination point, she seems to have practically already gotten a vague idea, Gui Wan feels a chilly air flood into her heart, yet her mouth frankly replies: “Your majesty is worrying too much.”Carefully looking over Gui Wan, deep down Zheng Liu could not refrain from being secretly surprised, thinking of her pinching the little prince’s cheek just before, asking that question “Becoming the Emperor, this is what it’s like, but you cannot even say it hurts, you still want to be it?” His heart throbs, the coldness in his eyes secretly gathers up, a stern look passes by his face, and he turns around, walking ahead.Failing to understand, Gui Wan can only helplessly follow after him, walking along the meandering gravel pathway, the air still carries a chill, under hastiness, inhaling it into the mouth, the frosty chill is like knives, she holds onto the snow fur collar, wrapping it tighter, secretly complaining about this Son of Heaven’s eccentric temperament.Accompanying Zheng Liu strolling around the garden, in which not a single word was spoken along the way, only silently walking. This garden is originally a place of few people, thus they were met with no disruption, up until they came up to a pavilion, did Zheng Liu finally come to a stop. Gui Wan carefully looks all around, turns out it is the garden beside Chong Hua Hall, recalling the scenes that played out within this hall, her mood also feels conflicted, noticing that Zheng Liu is suddenly inside the pavilion, sitting on the stone bench, leaning back on the stone pillar, and actually have his eyes closed in resting, she was absolutely speechless, Gui Wan steps into the pavilion, not knowing whether she should speak up or not, deep down she was secretly annoyed, not knowing wh

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมบูรณ์ตกใจขณะที่เธอมีลักษณะที่เด็กก่อนที่เธอกุยวานก็พูด แต่หลังจากที่เธอในขณะที่ไม่นานช้าพูดขึ้นเบา ๆ ถาม: "ใครคือว่าที่บอกคุณ?" เห็นได้ชัดว่าเป็นเด็กที่ยังไม่ถึงอายุของ สี่ปี, วิธีการที่เขาอาจจะสามารถที่จะพูดคำที่น่าตกใจดังกล่าวหรือไม่ มันสามารถเป็นที่พระราชวังอิมพีเรียลอย่างแท้จริงเป็นที่น่ากลัวเช่นนี้แม้แต่เด็กที่ยังไม่ได้เรียนรู้ที่จะทำงานจะได้รับการปนเปื้อน? เมื่อเธอคิดว่าเกี่ยวกับวิธีที่เด็กคนนี้จะได้รับการก้าวเข้าสู่อำนาจในอนาคตทุกคนพยายามที่จะชิงไหวชิงพริบกันคลื่นหลังจากคลื่นของหนาวกัดฮิตลึกลงของเธอในหัวใจของเธอ, มือคุ้ยหัวของเขาค่อย ๆ ถอนตัว. "มันเป็นแม่ดิเอ็มเพรส ที่กล่าวว่า ในอนาคตผมจะจักรพรรดิ. "คำพูดที่น่ารักด้วยคำพูดที่ไร้เดียงสาภายในโทนสีน่ารักพูดดังกล่าวมีจริงสถิตความตั้งใจในอนาคต. มันเป็นจักรพรรดินี? เพราะกลัวว่าการตั้งครรภ์ของพระราชสวามีหยินเธอรู้สึกว่าถูกคุกคามและเพียงเพราะเรื่องนี้เธอจะพูดถึงเรื่องดังกล่าวมีสิทธิเด็ก? กุยวานยังคงนิ่งเงียบดูเจ้าชายน้อย bouncily แสดงคำคุณหญิง 'กับวลีที่ว่าเขายังไม่คุ้นเคยกับ "คุณหญิงแม่กล่าวว่าฉันสามารถทำสิ่งที่ฉันต้องการจะทำ ...... Hei Hei-...... ป้าวรรณ?" " มันไม่เหมือนที่ บัลลังก์จักรพรรดิเป็นภูเขาของใบมีดทะเลของเปลวไฟเป็นวิธีการที่เป็นที่ง่ายหรือไม่ "ถักคิ้วของเธอกันกุย Wan ดึงใบหน้าอย่างรุนแรงขณะที่เธอเบา ๆ ชวนเพียงว่าเด็กเป็นเพียงเด็กเกินไปที่เขาไม่เข้าใจ คำพูดของเธออย่างต่อเนื่องที่จะยิ้มอย่างมีความสุข. ความคิดที่จะเปิดการกุย Wan ยื่นมือของเธออย่างรุนแรงฉกลงบนแก้มของเจ้าชาย, paining เขาไปยังจุดที่ร้องไห้ลูกของเขาโดยตรงโทรออกน้ำตาเบียร์ขึ้นในสายตาของเขากำลังมองหาที่กุย Wan ในช็อตฟูมฟายโทรออก: "เจ็บ ...... wu- ...... "? "กลายเป็นจักรพรรดินี้เป็นสิ่งที่มันต้องการ แต่คุณไม่สามารถแม้แต่จะบอกว่ามันเจ็บคุณยังต้องการไม่ว่าจะเป็น" การเปลี่ยนมาใช้วิธีการที่เขาจะ เข้าใจกุย Wan อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยอย่างจริงจังสอนเขา เท่าไหร่ที่เธอหวังที่จะลบประทับลึกคุณหญิงมีการแกะสลักเข้าไปในหัวใจเล็ก ๆ ของเขา. ไม่สามารถที่จะละเว้นจากครางหงิง ๆ ออกมาดัง ๆ เจ้าชายกลายเป็นเหมือนกลองสั่น "Wu- ...... ฉันไม่ต้องการอีกต่อไป ...... " เขย่า ด้านหัวของเขาไปอีกด้านหนึ่งกับทุกการวาดภาพในลมหายใจที่ร้องไห้ทุกมองที่น่าสงสารอย่างแน่นอนสิ่งที่จู่ ๆ ก็เห็นปากของเขาเปิดกว้างเสียงร้องของเขากลืนกินกลับเข้าไปในท้องของเขาเดือดปุด ๆ ที่มีในขณะที่เขาไม่กล้าที่จะย้าย เห็นเช่นเดียวกับที่เขาได้เห็นบางสิ่งบางอย่างที่น่ากลัว. กุย Wan ทันทีหันหัวของเธอกลับมาเจิ้งเหอหลิวยืนโดยประตูหน้าของความคิดในขณะที่เขาจ้องและเจ้าชายของเธอเหล่านั้นจะปรากฏกลมลึกและยังคงเป็นหลุมลึก หัวใจกุย Wan ของบ้าบอเต้นเงียบกริบแสดงขึ้นเช่นนั้นใครจะรู้ว่านานแค่ไหนที่เขากำลังยืนอยู่ที่นั่นเท่าไหร่ที่เขาได้เคยได้ยินหรือบรรยากาศเงียบอย่างต่อเนื่องในขณะที่ทางด้านขวาในขณะที่กุยWan รีบกู้ความสงบของเธอเมื่อโค้งใน อวยพรเธอสายตาที่เจิ้งเหอหลิวใบหน้าของเขาดำเนินการยิ้มเล็กน้อยที่เต็มไปด้วยบรรยากาศของขงจื้อที่ยังคงรูปลักษณ์และลึกลงไปในลูกกลมของเขาจากเพียงแค่ตอนนี้หายไปอย่างไร้ร่องรอย สบายใกล้พวกเขาแปรงที่ผ่านมาร่างกายกุย Wan ของดวงตาของเขาตั้งตรงไปข้างหน้าเดินตรงด้านหน้าของเจ้าชายน้อย, มือใหญ่ของเขาเบา ๆ ลูบหัวเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเจ้าชายที่อ่อนโยนพูดว่า: "มีอะไรที่ไม่ถูกต้องที่คุณไม่รู้จักพระบิดาของจักรพรรดิตอนนี้หรือไม่ "เพราะความเจ็บปวดรู้สึกเพียงแค่ตอนนี้น้ำตาครึ่งหนึ่งที่แขวนอยู่บนแก้มสั่นของเขาในการเคลื่อนไหวและกดริมฝีปากของเขาร่วมกันอย่างเงียบๆ เจ้าชายน้อยกล่าวว่า" จักรพรรดิพ่อ ...... "ภายในเสียงทารกเหมือนทารกและการพูดเหมือนของเขามี ดำเนินการความคลุมเครือได้รับบาดเจ็บที่ดูเหมือน. "ดังกล่าวเป็นลูกคนฉลาด." เจิ้งเหอหลิวยกคิ้วของเขาในขณะที่เขาสรรเสริญเรียกมือของเขาดวงตาของเขากวาดไปรอบ ๆ ห้องในที่สุดจ่ายในกุยวาน "มาดามลูเวลานานไม่เห็น." ทุกคน เวลาที่เธอได้ยินประเภทนี้ของการพูดน้ำเสียงของที่เขานั่งอยู่ในระหว่างการเป็นขี้เล่นและเป็นที่ร้ายแรงกุย Wan รู้สึกความรู้สึกเล็กน้อยของความขัดแย้งภายในหัวใจของเธอมีรอยยิ้มที่เธอพูดว่า: ". ความสุขพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณมีความคิดที่เอ้อระเหยดังกล่าว" " คุณยังคงความสงบจนถึงวันนี้? ดูเหมือนว่าท่านผู้หญิงยังเป็นคนที่ใจร้าย. "เจิ้งเหอหลิวหัวเราะต่ำต้อยเจ้าชายน้อยเป็นที่เห็นได้ชัดว่าการหดตัวกลับ แต่เขาไม่ได้คิดว่าเขาเป็นไม่เชื่อฟัง" เบาะแสนายกรัฐมนตรีลูเป็นที่รู้จักมาดามคือการง่ายว่ามันเป็น หัวใจที่มีความปรารถนาที่ไม่มีหรือมันเป็นฉลาดที่จะป้องกันตัวเองจากปัญหา? "พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณจะพูดมากเกินไปสามีไม่ได้กลับไปที่บ้านเกิดของเขา? ในกรณีที่มี 'เบาะแสที่ไม่รู้จัก' คำพูดมาจากไหน? "การออกควันที่เขาปล่อยให้เคาน์เตอร์ป้องกันคำถามของเขา. เจิ้งเหอหลิวกลมลึกจ้องเข้าไปในกุยวานในขณะที่ก่อนอย่างเต็มที่หัวเราะออกมาดัง ๆ ว่า" สิ่งที่ปากที่ดี คารมคมคายของ ...... "เพียงเมื่อคำดังกล่าวถูกพูดสาวพระราชวังและขันทีนอกประตูส่งกลับไปที่ห้องเมื่อได้ยินเสียงของการพูดเห็นจักรพรรดิที่พวกเขาถูกช็อตการแสดงผลทั้งหมดคุกเข่าลงบนพื้นดินในลักษณะเครื่องแบบ . กุยวานแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่ดูเป็นพระราชวังสาวรีบที่จะดูแลเจ้าชายที่มีโอกาสในการที่ต้องการที่จะถอนตัวออกมาจากฮอลล์เธอเป็นเพียงเกี่ยวกับการที่จะน้อมสัญญาณของการลาเธอเมื่อเจิ้งเหอหลิวจู่ ๆ ก็พูดถึง ขึ้น "มาดามลูมันเป็นเรื่องยากของคุณที่จะมีการเข้าพักระยะสั้นภายในพระราชวังฉันหายไปมิตรภาพร่วมกันระหว่างพระมหากษัตริย์และอาจมีกับนายกรัฐมนตรีลูทำไมไม่ให้ฉันไปให้การต้อนรับที่ดีสำหรับมาดามครั้งนี้?" " พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณเป็นของตำแหน่งที่มีเกียรติอย่างสูงสุดได้อย่างไรที่ฉันปัญหาพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ "จักรพรรดินี้ปีศาจของความคิดกินลึกลึกความสุขและความโกรธแยกไม่ออกใครจะรู้ว่าสิ่งที่เขาเป็นพล็อต." เป็นมาดามปฏิเสธความตั้งใจที่ดีของฉัน "ช้าการ ก้าวออกจากเจิ้งเหอหลิวยกเสียงของเขาดูเหมือนจะเป็นไม่พอใจค่อนข้าง. จากวิสัยทัศน์ต่อพ่วงของเธอกุย Wan สังเกตเห็นว่าสาวพระราชวังกี่ภายในห้องได้เปิดแล้วหัวของพวกเขามากกว่าแปลกมองไปที่เธอรู้ว่าลึก ๆ ข้างในว่าถ้าเธอ ยังคงปฏิเสธเขาว่ามันจะดึงดูดการวิพากษ์วิจารณ์เธอวงเล็บตัวเองด้วยท่าทางของวิลโลว์ที่อ่อนแอและเปราะบางที่เธอตอบ "กุย Wan ไม่กล้าขอบคุณพระคุณอันงดงามพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ." คาดหวังว่าเธอจะตอบเหมือนเช่นตลอดเจิ้งเหอหลิว ไม่ได้หันหัวของเขากลับมาในขณะที่เขาเดินออกจากห้องโถงพระราชวัง กุยวันจะใช้เวลาไม่กี่ขั้นตอนการส่งต่อจากหูของเธอเธอได้ยินเสียงเจ้าชายน้อยเบา ๆ เรียกป้าวรรณถือดูขอโทษเธอสายตากลับมาที่เขาหลายร้อยของความรู้สึกที่แตกต่างกันผสมกันอยู่ในหัวใจของเธอในที่สุดเธอหันหัวของเธอ รูปต่อไปนี้เจิ้งเหอหลิวในการออก. นอกคอร์ทยาร์ดมีเพียงเจิ้งเหอหลิวคนเดียวยืนอยู่ข้างเขาไม่ได้เป็นคนเดียวต่อไปโดยด้านข้างของเขากุย Wan ช้าก้าวขึ้นอยู่กับเขามากหรือน้อยมีความรู้สึกของความไม่เต็มใจที่หัวใจของเธอเต็ม ด้วยความไม่เต็มใจ เพียงแค่ว่าเจิ้งเหอหลิวก็ต้องยืนอยู่ด้านข้างโดยไม่ต้องดูแลใด ๆ ดวงตาของเขามองเข้าไปในที่ห่างไกลดวงตาของเขาทำให้เปรอะเปื้อนเป็นสีจาง ๆ สบายดูเต็มรูปแบบของการคิดลึกกุย Wan กับเขายืนอยู่เคียงข้างเขา เงียบ ๆ ประมาณเขา แต่ไม่ได้พูดอะไรที่จะขัดขวางเขา. "มาดาม" เจิ้งเหอหลิวกึกหันศีรษะของเขาโดยตรงประชุมตากุย Wan ของมุมริมฝีปากของเขากลายเป็นเส้นโค้งเล็กน้อย "คุณสามารถคาดเดาที่นายกรัฐมนตรีลูเป็น ตอนนี้? "กุยWan ได้รับการช็อตเล็กน้อยจากการเปิดอย่างกะทันหันของหัวของเขาภายใต้ข้อควรระวังที่ด้อยกว่าเธออย่างลึกซึ้งมองเข้าไปในพื้นที่ลึกและเงียบสงบระหว่างคิ้วของเขาเห็นสายตาของเขาเล็กน้อยกะพริบใจของเขาดูเหมือนไม่แน่นอน, ยุ่งขยับดวงตาของเขา สายของเขาจากสายตาเล็กน้อยหันไปเธอดุจดวงตาของเธอเพื่อทัศนียภาพที่อยู่เบื้องหลังรูปเจิ้งเหอหลิว "พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณฉันไม่สามารถที่จะตอบคำถามนี้". "รัฐมนตรีว่าการกระทรวงลูแท้จริงเป็นหินอา" ก่อนที่ร่างของเจิ้งเหอหลิวทำย้าย ที่ลมพัดกับแขนของเขาทำให้มันลอยขึ้นแม้อากาศที่ซ่อนของธรรมชาติเปลี่ยวบนร่างของเขาขึ้นสามจุดในลม "ในช่วงเวลาที่สำคัญที่จริงปล่อยให้คุณอยู่เบื้องหลังยังผมไม่สามารถไม่ชื่นชมเขา "ต่อจุดปลายทางลูเจ๊เธอดูเหมือนว่าจะมีจริงอากาศอยู่แล้วความคิดที่คลุมเครือ, กุย Wan รู้สึกน้ำท่วมอากาศหนาวเย็นลงไปในหัวใจของเธอยังปากของเธอตอบตรงไปตรงมา". พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณเป็นกังวลมากเกินไป "อย่างระมัดระวังมองกุยวานลึกลงไปเจิ้งเหอหลิวไม่สามารถละเว้นจากความประหลาดใจแอบคิดว่าการจับแก้มเจ้าชายน้อยของเธอก่อนที่จะถามคำถามที่ "กลายเป็นจักรพรรดินี้เป็นสิ่งที่มันต้องการ แต่คุณไม่สามารถแม้แต่จะบอกว่ามันเจ็บคุณยังคงต้องการที่จะเป็น มันได้หรือไม่ "throbs หัวใจของความเย็นในดวงตาของเขาแอบรวบรวมขึ้นดูดุดันผ่านใบหน้าของเขาและเขาหันไปรอบ ๆ เดินไปข้างหน้า. ความล้มเหลวที่จะเข้าใจกุย Wan สามารถช่วยไม่ได้ปฏิบัติตามหลังจากที่เขาเดินไปตามทางลูกรังคดเคี้ยว ทางเดินอากาศยังคงดำเนินเย็นภายใต้เร่งรีบสูดมันเข้าไปในปากหนาวหนาวเป็นเหมือนมีดที่เธอจบลงปกขนหิมะห่อแน่นแอบบ่นเกี่ยวกับลูกชายของอารมณ์ประหลาดสวรรค์นี้. ที่มาพร้อมกับเจิ้งเหอหลิว เดินเล่นรอบสวนที่ไม่ได้เป็นคำเดียวพูดไปพร้อมกันเพียงเงียบ ๆ เดิน สวนนี้เป็นสถานที่เดิมของคนไม่กี่คนที่ทำให้พวกเขาได้พบกับการหยุดชะงักไม่มีขึ้นจนกว่าพวกเขาจะมาถึงศาลาเจิ้งเหอหลิวไม่ในที่สุดก็มาหยุดอยู่กับที่ กุย Wan ระมัดระวังดูรอบ ๆ ตัวจะเปิดออกมันเป็นสวนข้างช่องหัวหินฮอลล์นึกถึงฉากที่เล่นออกภายในห้องโถงนี้อารมณ์ของเธอยังรู้สึกขัดแย้งสังเกตเห็นว่าเจิ้งเหอหลิวก็เป็นภายในศาลานั่งอยู่บนม้านั่งหิน พิงหลังบนเสาหินและจริงได้ดวงตาของเขาปิดในที่พำนักเธอก็พูดอย่างกุย Wan ก้าวเข้าไปในศาลาไม่ทราบว่าเธอควรจะพูดหรือไม่ลึกลงไปเธอก็แอบรำคาญไม่รู้ลืม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สมบูรณ์ Thunderstruck เป็นเธอมองเด็กก่อนที่เธอ , GUI วานพูดไม่ออก แต่หลังจากนั้นเธอค่อยๆพูดออกมาเบาๆ และถามว่า " ใครเป็นคนบอกเธอ " ชัดเจนว่า เด็กยังต้องอ่อนโยนอายุ 4 ขวบแล้ว เขาอาจจะสามารถที่จะพูดคำพูดที่น่าตกใจ ? อาจจะเป็นที่พระราชวังอย่างแท้จริงที่น่ากลัวเช่นแม้แต่เด็กที่ยังต้องเรียนรู้ที่จะใช้สามารถปนเปื้อน ? เมื่อเธอคิดว่าเด็กคนนี้จะถูกเหยียบเป็นข้าราชการในอนาคต ทุกคนพยายามที่จะชิงไหวชิงพริบกัน , คลื่นหลังจากคลื่นของกัดหนาวสั่นฮิตของเธอ ลึกลงไปในใจของเธอ มือของเขาค่อยๆถอนเร่งหัว

" มันคือแม่ของจักรพรรดินีผู้ที่กล่าวว่า . ในอนาคต ผมจะเป็นจักรพรรดิ" เด็กพูดกับเด็ก คำ ภายใน เช่น เสียงน่ารัก พูดที่จริงท่าเรือความตั้งใจในอนาคต

มันเป็นจักรพรรดินี กลัวว่าเป็นเพราะพระสนมยินของการตั้งครรภ์ เธอถูกคุกคามและมีเพียงเพราะนี้เธอจะพูดเรื่องนี้กับลูก GUI วานยังคงเงียบดูเจ้าชายตัวน้อย bouncily แสดงจักรพรรดินี ' คำกับวลีที่เขาไม่คุ้นเคยกับ " คุณหญิงแม่พูด ฉันสามารถทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ . . . . . . . ฮ้าฮ้า . . . . . . . ป้าวาน ? "

" มันไม่ได้เป็นแบบนั้น บัลลังก์อิมพีเรียลเป็นภูเขาของเลนซ์ ทะเลเพลิง มันจะง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ " การถักคิ้วเธอด้วยกัน , GUI วานดึงใบหน้าเธอเบาๆ ชวน ร้ายแรง ,แค่ว่า เด็กหนุ่มเกินไป เขาไม่เข้าใจคำพูดของเธอยังคงยิ้มอย่างสนุกสนาน

ความคิดที่จะเปลี่ยน GUI , วานขยายมือของเธออย่างรุนแรงหยิกลงบนแก้มของเจ้าชาย , paining เขาไปยังจุดที่ร้องไห้ลูกโดยตรง เรียกว่า น้ำตาก่อตัวขึ้นในดวงตาของเขาดู วานที่ GUI ช็อกฟูมฟายเรียกร้อง : " เจ็บ . . . . . . . อู๋ - . . . . . . . "

" เป็นพระราชานี้คือสิ่งที่มันต้องการ แต่คุณไม่สามารถพูดว่ามันเจ็บ คุณก็ยังต้องการมัน " เปลี่ยนวิธีที่เขาจะเข้าใจ , GUI วานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย จงตั้งใจสอนเขา เท่าไหร่ที่เธอหวังที่จะลบรอยลึกจักรพรรดินีได้สลักหัวใจเล็ก ๆน้อย ๆของเขา . . . . . .

ไม่งด ร้องครวญครางออกมา เจ้าชายกลายเป็นเสียงรัวกลอง