For someone at the tenth level of t

For someone at the tenth level of the Sky Profound Realm, even if he was incredibly gifted, his strength would at most be half a step into the Emperor Profound Realm. Jiufang Yu felt humiliated that he was faced with an opponent of a garbage level, in a location like the Demon Imperial Hall with all the heroes of the realm gathered here. To lessen the mortification as much as possible, he felt like he couldn’t just defeat him immediately even if he could crush his opponent with only one fingertip. He had to humiliate him as much as possible, or else he would feel like he couldn’t show his face anywhere in the future.

He stood there in a crooked posture, signaled Yun Che with his finger, and said in a lazy tone, “Then let’s fight. Come. Grab your weapon and attack me all you want. I will stand right here and let you slash me thirty times. If I flinch at all, then consider it my loss, how about that?”

“Heh!” Yun Che laughed slightly, “That’s okay, I don’t think I’ll need a weapon to deal with you.”

“…” Jiufang Yu got so angry he burst into laughter. He now believed that what he encountered wasn’t a weak chicken, but a complete idiot. He felt like his class, level, and even his IQ had all been smacked down just from standing face to face with him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับคนในระดับสิบของฟ้าดินแดนลึกซึ้ง แม้ว่าเขาไม่น่าเชื่อมีพรสวรรค์ ความแข็งแรงของเขามากที่สุดจะครึ่งก้าวเข้าสู่ดินแดน Profound จักรพรรดิ Jiufang ยูรู้สึกแปลกประหลาดที่เขาได้ประสบกับคู่แข่งของระดับขยะ ในสถานที่เช่นหอประชุมอิมพีเรียลปีศาจกับวีรบุรุษของอาณาจักรรวมตัวกันที่นี่ เพื่อลด mortification เป็น เขารู้สึกเหมือนเขาไม่เพียงเอาชนะเขาทันทีแม้ว่าเขาจะบดขยี้คู่ต่อสู้ ด้วยนิ้วเดียวเท่านั้น เขาต้องอับอายเขามากที่สุด หรือ อื่นเขาจะรู้สึกว่าเขาไม่สามารถแสดงใบหน้าของเขาได้ในอนาคตเขามียืนในท่าคดงอ สัญญาณ Yun Che นิ้ว และกล่าวในเสียงขี้เกียจ "แล้วมาต่อสู้ มา คว้าอาวุธของคุณ และโจมตีฉันทั้งหมดที่คุณต้องการ ฉันจะยืนอยู่ที่นี่ และให้คุณเฉือนฉันสามสิบครั้ง ถ้าฉัน flinch เลย แล้วคิดว่ามันสูญเสียของฉัน อย่างที่? ""Heh" Yun Che หัวเราะเล็กน้อย "ไม่เป็นไร ไม่ว่า จะเป็นอาวุธจัดการกับคุณ"“…” Jiufang ยูโกรธเขาออกมาเป็นเสียงหัวเราะได้ เขาตอนนี้เชื่อว่า สิ่งที่เขาพบไม่ไก่อ่อนแอ แต่คนบ้าสมบูรณ์ เขารู้สึกเหมือนเขาชั้น ระดับ และแม้แต่ไอคิวของเขามีทั้งหมดรับไมโครเวฟลงจากยืนเผชิญหน้ากับเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำหรับคนที่อยู่ในระดับหนึ่งในสิบของอาณาจักร Profound Sky แม้ว่าเขามีพรสวรรค์อย่างไม่น่าเชื่อความแข็งแกร่งของเขาที่มากที่สุดจะได้รับครึ่งหนึ่งก้าวเข้าสู่ดินแดนที่ลึกซึ้งจักรพรรดิ Jiufang Yu รู้สึกละอายใจว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับฝ่ายตรงข้ามของระดับขยะที่อยู่ในสถานที่เช่นปีศาจอิมพีเรียลฮอลล์กับวีรบุรุษทั้งหมดของอาณาจักรชุมนุมกันที่นี่ เพื่อลดความอับอายมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้เขารู้สึกเหมือนเขาอาจจะไม่ได้เป็นเพียงความพ่ายแพ้ของเขาทันทีแม้ว่าเขาจะบดขยี้ศัตรูของเขามีเพียงหนึ่งปลายนิ้ว เขาจะต้องเสียเกียรติเขามากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้หรืออื่น ๆ ที่เขาจะรู้สึกเหมือนเขาไม่สามารถแสดงใบหน้าของเขาได้ทุกที่ในอนาคต.

เขายืนอยู่ที่นั่นในท่าคดเคี้ยวสัญญาณ Yun เจ๊ด้วยนิ้วของเขาและพูดด้วยน้ำเสียงขี้เกียจ "ถ้าอย่างนั้นเรามาต่อสู้ มา. คว้าอาวุธของคุณและโจมตีผมทั้งหมดที่คุณต้องการ ฉันจะยืนอยู่ที่นี่และช่วยให้คุณสามารถเฉือนฉันสามสิบครั้ง ถ้าผมสะดุ้งที่ทั้งหมดแล้วคิดว่ามันเป็นความสูญเสียของฉันวิธีการเกี่ยวกับที่? "

" เอ๋! "ยุนเจ๊หัวเราะเล็กน้อย" ก็ไม่เป็นไรฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องใช้อาวุธที่จะจัดการกับคุณ. "

" ... " Jiufang Yu ได้โกรธเขาระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ตอนนี้เขาเชื่อว่าสิ่งที่เขาพบก็ไม่ได้ไก่อ่อนแอ แต่คนบ้าที่สมบูรณ์ เขารู้สึกเหมือนชั้นระดับของเขาและแม้กระทั่งไอคิวของเขาได้รับการตีลงจากยืนเผชิญหน้ากับเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คนที่สิบระดับของท้องฟ้าที่ลึกซึ้ง อาณาจักร แม้ว่าเขามีพรสวรรค์อย่างเหลือเชื่อ พลังของเขาจะเกือบครึ่งก้าวเข้าสู่ดินแดนจักรพรรดิลึกซึ้ง . jiufang ยูรู้สึกอับอายที่เขาต้องเจอกับคู่ต่อสู้ระดับขยะในสถานที่เช่นปีศาจอิมพีเรียลฮอลล์กับวีรบุรุษของอาณาจักรที่รวบรวมที่นี่ ลดทอนการบำเพ็ญทุกรกิริยา เท่าที่จะเป็นไปได้ เขารู้สึกเหมือนเขาไม่ได้ต้องการแค่เอาชนะเขาทันทีแม้ว่าเขาจะบดขยี้ฝ่ายตรงข้ามของเขากับเพียงปลายนิ้ว เขาจะทำให้เขาอับอายมากที่สุด ไม่งั้นเขาจะรู้สึกเหมือนเขาไม่ได้แสดงสีหน้าใดก็ได้ในอนาคตเขายืนอยู่ในท่าที่คดเคี้ยว , สัญญาณยุนเช กับนิ้วของเขา และกล่าวด้วยน้ำเสียงขี้เกียจ " แล้วมาสู้กัน มา คว้าอาวุธและโจมตีฉันทั้งหมดที่คุณต้องการ ฉันจะยืนตรงนี้ให้คุณฟัน 30 ครั้ง ถ้าผมสะดุ้งเลย แล้วพิจารณามันสูญเสียของฉันล่ะ ? "" ฮ่าๆๆ " ยุนเชหัวเราะเล็กน้อย " ไม่เป็นไรหรอก ฉันคิดว่า ฉันไม่ต้องการอาวุธที่จะจัดการกับคุณ”" . . . . . . . " jiufang ยูโกรธมากเขาระเบิดเสียงหัวเราะออกมา . ในตอนนี้เขาเชื่อว่าสิ่งที่เขาพบไม่ใช่ไก่อ่อน แต่สมโง่ เขารู้สึกเหมือนเรียน ระดับเขา และแม้แต่ไอคิวของเขาทั้งหมดถูกฟาดลงจากที่ยืนเผชิญหน้ากับเขา