It had been another quiet day; the

It had been another quiet day; the kind of day most would find boring.

No visitors…

No friends…

No children playing…

Not even the usual insurance agents were stopping by; just a quiet, lazy warm spring day ending with a gentle shower.

The cool raindrops against her windows woke Emily from a long afternoon nap. Unlike most, Emily enjoyed the rain. It always made her feel clean, fresh and shiny new. But she hated the winter. With a shiver, Emily remembered the day she first came to St. Christopher’s.

“Now, when was that… last year?” Emily laughed to herself, “Humm… batteries must be failing…” No, it was last November. How could she ever forget the harrowing ride in the cold and blowing snow? Several times the driver had expressed his doubts of whether she’d make it or not. But she had made it, and after an extensive examination Emily was wheeled to a comfortable corner of St. Christopher’s. Here it was warm and quiet and Emily enjoyed her stay.

Emily yawned and turned to find a companion had been brought in while she slept. The female next to her was young, no more than sixteen or so, with an attractive cream color and soft chestnut accents.

“Hi,” Emily said warmly, “my name is Emily.”

“Who asked…?”

Emily brushed the rude reply aside. “That’s a pretty nasty bruise.”

The newcomer stared blankly into space, ignoring the comment. Battered and bandaged, she had a rough sort of beauty about her that could only have come from a hard life on the streets. Emily felt for her. She’d seen mistreatment often and it sickened her. Why were people so thoughtless towards those they cared about? Emily couldn’t understand. She had been lucky. In forty five years Emily had always been treated with love and tenderness and respect.

“I’m sorry; I just thought you might like to talk.”

“Why…?

“I don’t know. You look like someone who could use a friend.”

The sixteen year old laughed sarcastically. “Friend… just what I need… another friend!”

“Why are you so bitter?”

“Why in the hell are you so damn nosey?” the teen snapped back.

Emily retreated a bit. So young, she thought. What could possibly turn someone so young and so pretty so bitter?

Time passed. The two rested in an uneasy silence. Finally the teen spoke. “Look,” she said quietly, blinking back a tear, “I’m sorry, really… It’s just… I’m just not used to having anyone be nice to me.” She forced a smile. “My name is Ginger.”

“That’s a very pretty name… nice to meet you, Ginger. Guess I came on kinda strong. I haven’t had anyone to talk with for a while. It’s been kinda lonely. If you’d like to talk, I’m here.”

For the first time, Ginger looked at her companion. “Thanks. Maybe I would. Have you been here very long?”

“For sometime… after a while you lose track. The days seem to run together.”

“This is my first time. I’m scared. Is it bad… what’s wrong with you I mean? You don’t mind my asking, do you?”

“No, I don’t mind. I guess it depends on who you ask. Some say it’s not too serious, some say I’m terminal.” Emily took a deep breath and sighed. “I don’t think I’ll be leaving here; at least not through the front door, anyway.”

Emily’s candor took the youngster by surprise. “How can you be so casual about it? I mean, you’re still so attractive, you have such a classic beauty.”

“Only on the outside, kid; like they say, ‘beauty’s only skin deep.’ It’s what’s on the inside that counts. This old body of mine may have been well taken care of, but it’s been around the block plenty of times. Some of my parts are just plain worn out.”

“And the thought of never leaving doesn’t bother you?”

“No, not really…” It was nice to have someone to talk with again. Emily began to feel a deep affection for the battered teen. “Actually, I will be leaving,” she added, “in a sense anyway. I’m a donor for transplants, a kind of immortality.”

“Oh, that’s so wonderful.” Ginger’s voice softened. “You know… all I’ve ever had was my body. I’ve never felt anything inside. I’ve never known anyone nice like you. Even when I was born I went unwanted for almost three years. I’ve never had any security. My only memories are of being passed from hand to hand.”

“It must have been very hard for you.”

“Yeah… I guess I’ve been around the block a few times myself. As I grew older I began to realize that all anyone ever wanted me for was my looks. It was as if I didn’t even exist inside.”

Emily’s heart fell. She wanted to reach out and comfort Ginger. She wished she could somehow make things better for the troubled teen. “It’s alright, honey. I promise everything will work out. Why don’t you try and get some sleep?”

“Ok, I’ll try. Thanks for being here, Emily.” For the first time in her life Ginger felt as if she had a friend, someone who cared about her. She made a silent wish that they could always be together. And then she drifted off to sleep.

When she awoke late the next morning Emily was gone. Ginger knew she wouldn’t see her friend again. But she knew that somehow Emily would always b

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นอีกวันที่เงียบ ชนิดของวันส่วนใหญ่จะพบน่าเบื่อไม่มีผู้เข้าชม...ไม่มีเพื่อน...ไม่มีเด็กเล่น...ไม่ได้ตัวแทนประกันภัยปกติถูกหยุด โดย เพียงฤดูใบไม้ผลิที่อบอุ่นเงียบ ขี้เกียจวันลงท้าย ด้วยฝักบัวอ่อนโยนหยาดฝนเย็นกับ windows เธอตื่นเอมิลี่จากหลับยาว ซึ่งแตกต่างจากส่วนใหญ่ เอมิลี่เพลิดเพลินไปกับสายฝน เสมอทำให้เธอรู้สึกสะอาด สด และเงางามใหม่ แต่เธอเกลียดฤดูหนาว ด้วยตัวสั่น เอมิลี่จำวันที่เธอมาเพื่อเซนต์คริสโตเฟอร์"ตอนนี้ เมื่อถูกที่...ปี? " เอมิลี่หัวเราะกับตัวเอง, " Humm...แบตเตอรี่ต้องล้มเหลว..." ไม่ มันเป็นเดือนพฤศจิกายน วิธีสามารถเธอลืมนั่งใจเย็น และเป่าหิมะ หลายครั้งที่ควบคุมได้แสดงข้อสงสัยของเขาของไม่ว่าเธอจะทำ หรือไม่ แต่เธอได้ทำ และหลัง จากการตรวจสอบอย่างละเอียดเอมิลี่ถูกล้อไปมุมสบายของเซนต์คริสโตเฟอร์ ที่นี่ก็อบอุ่น และเงียบสงบ และเอมิลี่ชอบอยู่เอมิลี่อ้าปากกว้าง และหันไปหาเพื่อนที่ได้รับมาในขณะที่เธอนอน หญิงข้าง ๆ เธอก็ไม่มี กว่าหก หรือดังนั้น ด้วยสีน่าสนใจและเน้นนุ่มเกาลัด หนุ่ม"สวัสดี เอมิลี่กล่าวอย่างอบอุ่น "ชื่อของฉันคือ เอมิลี่""ที่ถาม..."เอมิลี่แปรงตอบหยาบคายกัน "ที่เป็นรอยช้ำสวยน่ารังเกียจ"ผู้เล่นใหม่จ้อง blankly ลงในช่องว่าง การละเว้นความเห็น ทารุณ และ bandaged เธอมีการเรียงลำดับหยาบความงามเกี่ยวกับเธอที่สามารถเท่านั้นมาจากชีวิตยากบนท้องถนน เอมิลี่รู้สึกว่าสำหรับเธอ เธอได้เห็นจอบ่อย และก็ sickened เธอ ทำไมคนคิดเพื่อไปสู่ผู้ที่พวกเขาดูแลเกี่ยวกับ เอมิลี่ไม่สามารถเข้าใจ เธอได้รับโชคดี ในปีที่สี่สิบห้า เอมิลี่ได้เสมอถูกรักษา ด้วยความรัก และความอ่อนโยน และเคารพ"ขอโทษ ฉันคิดว่า คุณอาจอยากจะคุยด้วย""ทำไม..."ฉันไม่ทราบ คุณดูเหมือนคนที่สามารถใช้เป็นเพื่อน"สิบหกปีเก่าอัพเดต: sarcastically "เพื่อน...อะไรฉันแค่...เพื่อนอีกคนหนึ่ง! ""ทำไมท่านจึงขม"ในวัยรุ่น "ในนรกได้คุณ nosey ดังนั้นไอ้" จัดชิดกลับเอมิลี่สภาพระส่ำบิต ดังนั้น หนุ่มที่เธอคิด อะไรอาจอาจจะปิดคนหนุ่มสาวดังนั้น และดังนั้นขมสวยดังนั้นเวลาที่ผ่านไป ทั้งสองวางในความเงียบความสบายใจ ในที่สุดวัยรุ่นพูด "ดู เธอกล่าวอย่างเงียบ ๆ กะพริบกลับฉีกขาด, " ฉันขอโทษ จริง ๆ... มันเป็นเพียง... ไม่เคยมีใครจะดีกับฉัน" เธอบังคับรอยยิ้ม "ชื่อของฉันคือ ขิง""ที่เป็นชื่อสวยมาก...ยินดีที่ได้พบคุณ ขิง เดามาบนค่อนข้างแข็งแรง ผมยังไม่มีใครคุยกับในขณะ มันได้นะเหงา ถ้าคุณต้องการพูดคุย ฉันนี่"ครั้งแรก ขิงมองที่คู่หูของเธอ "ขอบคุณ บางทีผม คุณได้รับที่นี่นานมาก""สำหรับบางครั้ง...หลังจากที่ในขณะที่คุณสูญเสียการติดตาม วันดูเหมือนวิ่งไปด้วยกัน""เป็นครั้งแรกของฉัน ฉันกลัว อยากเป็น...ค่ะคุณผมหมายถึง คุณไม่ทราบฉันถาม คุณ""ไม่ ฉันไม่ทราบ ผมคิดว่า มันขึ้นอยู่ที่คุณขอให้กับ บางคนบอกว่า มันไม่รุนแรงเกินไป บางคนบอกว่า ฉันเทอร์มินัล" เอมิลี่เอาหายใจลึก ๆ และถอนหายใจ "ผมไม่คิดว่า ฉันจะออกจากที่นี่ ไม่น้อยผ่านประตูด้านหน้า ต่อไปนี้ "ตรงของ Emily เอาการ youngster โดยแปลกใจ "คุณจะสบาย ๆ ดังนั้นเกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมหมายถึง ยังคงน่าสนใจ คุณมีความสวยงามเช่นคลาสสิก""เฉพาะด้านนอก เด็ก เช่นพวกเขากล่าวว่า 'ของความงามเฉพาะผิวลึก' มันเป็นสิ่งนับ ร่างกายนี้เก่าของฉันอาจได้รับความเอาใจ แต่มันได้รอบบล็อกมายครั้ง บางชิ้นส่วนของฉันเป็นเพียงธรรมดาเปลี้ย""และนึกไม่ออกไม่รบกวนคุณ""ไม่มี ไม่ได้จริง ๆ..." ดีจะมีคนคุยด้วยอีกมาก เอมิลี่เริ่มรู้สึกรักที่ลึกสำหรับวัยรุ่นอย่างทารุณ "ที่จริงแล้ว ฉันจะออกจาก เธอเพิ่ม, " ในความรู้สึกต่อไป ผมบริจาคสำหรับปลูก ชนิดของความเป็นอมตะ""โอ้ ที่เป็นยอดเยี่ยมดังนั้น" ขิงของเสียงที่นุ่มนวล "คุณรู้...ทั้งหมดที่ฉันเคยมีคือร่างกายของฉัน ผมไม่ได้รู้สึกอะไรอยู่ภายใน ผมไม่เคยรู้จักคนดีเช่นคุณ เมื่อผมเกิด ผมไม่ต้องเกือบสามปี ฉันไม่เคยรักษาความปลอดภัยใด ๆ ความทรงจำเท่านั้นที่ของถูกส่งผ่านจากมือถึงมือ""มันต้องได้ยากสำหรับคุณ""ใช่... ผมคิดว่า ผมเคยรอบบล็อกกี่ครั้งเอง ขณะที่ฉันเติบโตเก่า เริ่มตระหนักว่าทุกคนที่เคยต้องฉันสำหรับรูปลักษณ์ของฉัน มันก็เหมือนฉันไม่เคยมีอยู่ภายใน"หัวใจของ Emily ตก เธอต้องเข้าถึง และคอมฟอร์ทขิง เธอปรารถนาเธออาจอย่างใดทำให้สิ่งที่ดีสำหรับวัยรุ่นมีปัญหา "ก็ไม่เป็นไร น้ำผึ้ง ฉันสัญญาว่า ทุกอย่างจะทำงาน ทำไมไม่คุณลอง และได้รับการนอนหลับบาง""ตกลง ฉันจะพยายาม ขอบคุณสำหรับการที่นี่ เอมิลี่" ครั้งแรกในชีวิต ขิงรู้สึกว่าเธอมีเพื่อน คนที่ดูแลเกี่ยวกับเธอ เธอทำใจเงียบพวกเขามักจะร่วมกัน แล้ว เธอลอยออกไปนอนหัดสายรุ่งเอมิลี่ก็หายไป ขิงรู้เธอมองไม่เห็นเพื่อนของเธออีกครั้ง แต่เธอรู้ว่า อย่างใดเอมิลี่จะเสมอ b