Although water temperature and sali

Although water temperature and salinity may
change hypoxic thresholds in aquatic organisms most aquatic species can maintain adequate oxygen uptakes at
dissolved oxygen concentrations (DO) above 5 mg l−1. Below their specific optimum DO level, aquatic species display physiological
and behavioural adaptations to maintain satisfactory oxygen uptake
rates. Tolerance levels are generally higher for less active organisms
(physiological adaptations), whereas mobile organisms may
show behavioural responses such as avoiding hypoxic areas. Animals
from chronically or periodically hypoxic habitats are generally more tolerant
to hypoxia than animals residing in well oxygenated waters.
However, in all cases, when the activities necessary for maintaining
homeostasis are performed at a higher metabolic cost due to low DO
conditions, less of the organism's energy budget is available for growth
and reproduction. Moreover, the respiratory rates of the organisms become
more dependent on the external DO below a hypoxic threshold,
which is usually higher in organisms with higher resting respiratory
rates. That is, if
an organism displays similar oxygen consumption irrespectively of DO
(high oxygen independence) in a wide range of abiotic conditions it
could be considered to be better adapted to unpredictable and/or
oxygen-depleted environments.Therefore, evaluating respiration rates
and their dependence on DO could be an integrative way of determining
the potential effects of increased hypoxia on different species.
According to the current available information, 50% of crustacean species
show sublethal effects at aDObelow 3.2 mg l−1, suggesting that they
are among the most sensitive aquatic invertebrates to hypoxia. Among crustaceans, caridean shrimp
are important components of thewater column and bottom fauna of temperate
estuaries and associated habitats. Salinity plays a dominant
role in determining the spatial and, to a lesser extent, temporal distribution
of shrimp inhabiting these aquatic systems, whereas temperature is
more important in determining their seasonal density patterns. Concerning the respiration rate, the oxygen uptake of shrimp generally
increases with an increase in temperature, although they may show partial
metabolic suppression above an upper thermal threshold. However, the shrimp
respiratory response to changes in salinity is more complex. In addition, salinity and temperature have been found to have an
interactive effect on the respiration rates of some shrimp species.
Keeping the above considerations in mind and based on the distribution
of decapod crustacean species within estuaries and associated habitats
in the Gulf of Cádiz , six species
of shrimp fromdifferent habitats were selected to examine their respiratory
responses to increasing temperature and salinity (warming
effects) and progressive hypoxia (eutrophication effects). The atyidae
Atyaephyra desmarestii (Millet, 1831) mainly inhabits well oxygenated
freshwater habitats in the upstream of estuaries, where shrimps usually
display epibenthic behaviour strongly associated with submerged plants. However, the species is tolerant
to moderate changes in temperature and salinity and is sometimes
collected in the less saline estuarine reaches. The
palaemonids Palaemon longirostris (A. Milne Edwards, 1837), Palaemon
macrodactylus Rathbun, 1902 and Palaemonetes varians (Leach, 1814)
are shrimp species which live in the water column (hyperbenthos),
they complete their entire life cycles within the estuarine realmand, despite
having a very high osmoregulatory capacity, show partial spatial
segregation by species: P. longirostris is more abundant in the outer and
more saline estuarine area; the introduced P. macrodactylus occurs
most commonly in the inner and less saline estuarine reaches; and P.
varians is the dominant shrimp species in marches, ponds and channels
that are periodically connected to the estuary. Finally, the crangonids Crangon crangon (Linnaeus, 1758) and
Philocheras monacanthus (Holthuis, 1961) are marine species that both
live in benthic habits. However, due to their different tolerances to salinity
changes, the juveniles and adults of C. crangon seasonally migrate into
the estuary to use it as nursery and feeding areas, whereas P. monacanthus inhabits the more saline coastal habitat and is
only found within the estuarine realm accidentally.
Although the spatial distribution of species cannot be attributed solely
to inter-specific differences in their tolerance to a single environmental
factor, the inherently integrative nature of metabolism responses to
environmental changes makes them useful for correlating the environmental
conditions of a particular habitat with the tolerance levels of its
inhabitants. Under the generally
accepted assumption that climate changes and eutrophication
have led to aquatic systems having warmer,more saline and less oxygenated
waters, in this study we hypothesized that assays on
the oxygen consumption an

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าอุณหภูมิของน้ำและความเค็มอาจเปลี่ยนแปลงเกณฑ์การแปรในสิ่งมีชีวิตน้ำชนิดน้ำส่วนใหญ่สามารถรักษา uptakes ออกซิเจนเพียงพอที่เข้มข้นออกซิเจนละลายน้ำ (DO) เหนือ l−1 5 มก. ด้านล่างของพวกเขาที่เหมาะสมเฉพาะ พันธุ์ระดับ น้ำแสดงสรีรวิทยาและการปรับพฤติกรรมการรักษาดูดซึมออกซิเจนพอราคาพิเศษ ระดับค่าเผื่อจะสูงโดยทั่วไปสิ่งมีชีวิตน้อย(ดัดแปลงสรีรวิทยา), ในขณะที่สิ่งมีชีวิตที่เคลื่อนที่อาจแสดงพฤติกรรมตอบสนองเช่นการหลีกเลี่ยงพื้นที่แปร สัตว์จากเรื้อรัง หรือเป็นระยะ ๆ อยู่อาศัยแปรจะแพร่หลายมากโดยทั่วไปให้เนื้อเยื่อสัตว์ที่อาศัยอยู่ในน้ำออกซิเจนดีกว่าอย่างไรก็ตาม ในทุกกรณี เมื่อกิจกรรมที่จำเป็นสำหรับการรักษาภาวะธำรงดุลดำเนินการต้นทุนการเผาผลาญสูงขึ้นเนื่องจากทำได้ต่ำเงื่อนไข น้อยงบประมาณพลังงานของสิ่งมีชีวิตมีการเจริญเติบโตและการสืบพันธุ์ นอกจากนี้ อัตราการหายใจของสิ่งมีชีวิตที่เป็นขึ้นอยู่ภายนอกต่ำกว่าเกณฑ์การแปรซึ่งอยู่สูงกว่าปกติในสิ่งมีชีวิตมีสูงพักหายใจราคาพิเศษ คือ ถ้าชีวิตแสดงปริมาณการใช้ออกซิเจนเหมือนของ irrespectively(ออกซิเจนสูงอิสระ) ในช่วงกว้างของ abiotic เงื่อนไขนั้นอาจจะพิจารณาที่จะปรับนอนดีกว่า หรือสภาพแวดล้อมที่ปราศจากออกซิเจน ดังนั้น ประเมินการหายใจอัตราและพึ่งพาของพวกเขาอาจจะเป็นวิธีการมองอนาคตของการกำหนดผลที่อาจเกิดขึ้นของเนื้อเยื่อเพิ่มขึ้นในสายพันธุ์ต่าง ๆตามข้อมูลพร้อมใช้งานปัจจุบัน 50% ของสายพันธุ์ครัสเตเชียนดู sublethal ผลที่ aDObelow 3.2 mg l−1 แนะนำที่พวกเขาได้แก่มีน้ำมีความสำคัญมากที่สุดไปยังเนื้อเยื่อ ในกุ้ง กุ้ง carideanเป็นส่วนประกอบที่สำคัญของสัตว์ป่า thewater คอลัมน์และด้านล่างของเมืองหนาวบริเวณปากแม่น้ำและที่อยู่อาศัยที่เกี่ยวข้อง เค็มเล่นโดดเด่นบทบาท ในการกำหนดการปริภูมิ และ ถึง ขมับกระจายกุ้งอาศัยอยู่ระบบน้ำเหล่านี้ ในขณะที่อุณหภูมิสำคัญมากในการกำหนดรูปแบบของความหนาแน่นตามฤดูกาล เกี่ยวกับอัตราการหายใจ การดูดซึมออกซิเจนของกุ้งโดยทั่วไปเพิ่มขึ้นตามการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิ แม้ว่าพวกเขาอาจแสดงบางส่วนเผาผลาญปราบปรามเหนือค่าเกณฑ์ความร้อนด้านบน อย่างไรก็ตาม กุ้งระบบทางเดินหายใจตอบสนองการเปลี่ยนแปลงความเค็มจะซับซ้อนมากขึ้น นอกจากนี้ ความเค็มและอุณหภูมิได้รับพบว่ามีการผลอัตราการหายใจของกุ้งพันธุ์แบบโต้ตอบรักษาข้อควรพิจารณาที่ข้างในใจ และใช้ในการกระจายพันธุ์ decapod ครัสเตเชียนภายในบริเวณปากแม่น้ำและที่อยู่อาศัยที่เกี่ยวข้องในอ่าวบูร์ หกสายพันธุ์กุ้ง ที่อยู่อาศัย fromdifferent เลือกการตรวจสอบการหายใจการเพิ่มอุณหภูมิและความเค็ม (ภาวะโลกร้อนผล) และเนื้อเยื่อแบบก้าวหน้า (eutrophication ผล) การ atyidaeAtyaephyra desmarestii (มิลเล็ต 1831) ส่วนใหญ่เตรียมออกซิเจนด้วยน้ำจืดที่อยู่อาศัยในบริเวณปากแม่น้ำ ต้นน้ำซึ่งกุ้งปกติแสดงพฤติกรรม epibenthic ที่เกี่ยวข้องอย่างมากกับพืชจมอยู่ใต้น้ำ อย่างไรก็ตาม สายพันธุ์ที่มีความอดทนการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิและความเค็มปานกลาง และบางครั้งถึงปากเก็บรวบรวมไว้ในน้ำเกลือน้อยกว่า การpalaemonids Palaemon longirostris (A. Milne เอ็ดเวิร์ด 1837), Palaemonmacrodactylus Rathbun, 1902 และ varians Palaemonetes (ลีช 1814)เป็นสายพันธุ์กุ้งที่อาศัยอยู่ในคอลัมน์น้ำ (hyperbenthos),ทำวงจรชีวิตของพวกเขาทั้งหมดภายใน realmand ปาก แม้มีมีความสูงมากที่ osmoregulatory กำลัง บางส่วนแสดงปริภูมิแยกตามสายพันธุ์: P. longirostris มีมากขึ้นในชั้นนอก และพื้นที่ปากน้ำเกลือเพิ่มเติม macrodactylus P. นำเกิดขึ้นส่วนใหญ่ทั่วไป ในด้านใน และ น้อยจน ถึงปากน้ำเกลือ และ pvarians เป็นพันธุ์กุ้งที่โดดเด่นในมา บ่อ และช่องที่มีการเชื่อมต่อเป็นระยะ ๆ ไปปากน้ำ ในที่สุด crangonids Crangon crangon (ลิ 1758) และPhilocheras monacanthus (Holthuis, 1961) เป็นสัตว์ทะเลนานาชนิดที่ทั้งสองอาศัยอยู่ในนิสัยธรรมชาติ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากยอมรับความแตกต่างเพื่อความเค็มเปลี่ยนแปลง สัตว์ และผู้ใหญ่ของ C. crangon ฤดูกาลโยกย้ายในปากน้ำเพื่อใช้เป็นพื้นที่เรือนเพาะชำและนม ในขณะที่ P. monacanthus พรายอยู่อาศัยชายฝั่งน้ำเกลือมากขึ้น และเป็นเพียง พบเทียบกับปากโดยไม่ตั้งใจแม้ว่าจะไม่สามารถเกิดจากการกระจายตัวเชิงพื้นที่ของสายพันธุ์เท่านั้นเพื่อความแตกต่างระหว่างเฉพาะในการยอมรับกับสิ่งแวดล้อมเดียวปัจจัย เผาผลาญคำตอบประเภทพิษเสมอเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมทำให้พวกเขามีประโยชน์สำหรับกำลังรวบรวมสำหรับการสิ่งแวดล้อมเงื่อนไขของอยู่อาศัยเฉพาะที่ยอมรับระดับของความผู้อยู่อาศัย ภายใต้การโดยทั่วไปยอมรับสมมติฐานว่าการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและ eutrophicationได้นำระบบน้ำอุ่น เติมน้ำเกลือ และออกซิเจนน้อยน้ำ ในการศึกษานี้เราตั้งสมมติฐานที่ assays บนปริมาณออกซิเจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าอุณหภูมิของน้ำและความเค็มอาจ
เปลี่ยนเกณฑ์ hypoxic ในสิ่งมีชีวิตสายพันธุ์สัตว์น้ำสามารถรักษาดูดซึมออกซิเจนเพียงพอใน
ความเข้มข้นของออกซิเจนละลายน้ำ (DO) สูงกว่า 5 มิลลิกรัม L-1 ด้านล่างที่ดีที่สุดของพวกเขาไม่เฉพาะระดับสัตว์น้ำแสดงสรีรวิทยา
การดัดแปลงและพฤติกรรมเพื่อรักษาออกซิเจนที่น่าพอใจ
อัตรา ระดับความอดทนโดยทั่วไปจะสูงขึ้นสำหรับสิ่งมีชีวิตที่ใช้งานน้อย
(สรีรวิทยาการดัดแปลง) ในขณะที่มีชีวิตมือถืออาจ
แสดงการตอบสนองพฤติกรรมเช่นหลีกเลี่ยงพื้นที่ hypoxic สัตว์
จากโรคเรื้อรังหรือเป็นระยะที่อยู่อาศัย hypoxic โดยทั่วไปจะมีมากขึ้นอดทน
ที่จะขาดออกซิเจนมากกว่าสัตว์ที่อาศัยอยู่ในน่านน้ำในออกซิเจน.
อย่างไรก็ตามในทุกกรณีเมื่อมีกิจกรรมที่จำเป็นในการรักษา
สภาวะสมดุลจะดำเนินการที่ค่าใช้จ่ายในการเผาผลาญสูงขึ้นเนื่องจากการที่ต่ำ DO
เงื่อนไขน้อยของ งบประมาณพลังงานของสิ่งมีชีวิตสามารถใช้ได้สำหรับการเจริญเติบโต
และการสืบพันธุ์ นอกจากนี้อัตราการหายใจของสิ่งมีชีวิตกลายเป็น
มากขึ้นอยู่กับภายนอกไม่ต่ำกว่าเกณฑ์ hypoxic,
ซึ่งมักจะสูงขึ้นในสิ่งมีชีวิตที่สูงขึ้นกับระบบทางเดินหายใจที่พักผ่อน
อัตรา นั่นคือถ้า
สิ่งมีชีวิตแสดงการใช้ออกซิเจนที่คล้ายกัน irrespectively ของ DO
(ออกซิเจนอิสระสูง) ในหลากหลายของสภาพแวดล้อมที่มัน
อาจจะพิจารณาเพื่อนำไปปรับใช้ดีกว่าที่จะคาดเดาไม่ได้และ / หรือ
ออกซิเจนหมด environments.Therefore การประเมินอัตราการหายใจ
ของพวกเขาและ การพึ่งพา DO อาจจะเป็นวิธีการแบบบูรณาการในการพิจารณา
ผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นจากการขาดออกซิเจนเพิ่มขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ที่แตกต่างกัน.
ตามข้อมูลที่มีอยู่ในปัจจุบัน 50% ของสายพันธุ์กุ้ง
แสดงเฉียบพลันที่ L-1 aDObelow 3.2 มก. บอกว่าพวกเขา
เป็นหนึ่งในที่สุด เพาะเชื้อแบคทีเรียที่ไวต่อการขาดออกซิเจน ท่ามกลางกุ้งกุ้ง
เป็นส่วนประกอบที่สำคัญของคอลัมน์ thewater และสัตว์ด้านล่างของพอสมควร
อ้อยและที่อยู่อาศัยที่เกี่ยวข้อง ความเค็มเล่นที่โดดเด่น
บทบาทในการกำหนดพื้นที่และในระดับที่น้อยกว่าการกระจายขมับ
กุ้งพำนักอยู่ในระบบน้ำเหล่านี้ในขณะที่อุณหภูมิ
ความสำคัญมากขึ้นในการกำหนดรูปแบบความหนาแน่นตามฤดูกาลของพวกเขา เกี่ยวกับอัตราการหายใจการดูดซึมออกซิเจนของกุ้งโดยทั่วไป
เพิ่มขึ้นกับการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิแม้ว่าพวกเขาอาจแสดงบางส่วน
ปราบปรามการเผาผลาญเหนือเกณฑ์ความร้อนบน อย่างไรก็ตามกุ้ง
ตอบสนองต่อระบบทางเดินหายใจมีการเปลี่ยนแปลงในความเค็มที่มีความซับซ้อนมากขึ้น นอกจากนี้ความเค็มและอุณหภูมิได้รับพบว่ามี
ผลการโต้ตอบกับอัตราการหายใจของสิ่งมีชีวิตบางกุ้ง.
การรักษาการพิจารณาดังกล่าวข้างต้นในใจและอยู่บนพื้นฐานของการกระจาย
ของสายพันธุ์กุ้ง Decapod ภายในบริเวณปากแม่น้ำและที่อยู่อาศัยที่เกี่ยวข้อง
ในอ่าวกาดิซหก สายพันธุ์
กุ้งที่อยู่อาศัย fromdifferent ได้รับการคัดเลือกในการตรวจสอบระบบทางเดินหายใจของพวกเขา
ตอบสนองต่ออุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นและความเค็ม (ร้อน
ผลกระทบ) และความก้าวหน้าการขาดออกซิเจน (ผลกระทบ eutrophication) atyidae
Atyaephyra desmarestii (ข้าวฟ่าง, 1831) ส่วนใหญ่อาศัยออกซิเจน
ที่อยู่อาศัยในน้ำจืดต้นน้ำของอ้อยที่กุ้งมักจะ
แสดงพฤติกรรม epibenthic อย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับพืชจมอยู่ใต้น้ำ แต่เป็นเผ่าพันธุ์ที่ใจกว้าง
ถึงปานกลางการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิและความเค็มและบางครั้งจะถูก
รวบรวมไว้ในน้ำเกลือน้อยต้นน้ำน้ำเค็ม
palaemonids Palaemon longirostris (เอมิลเอ็ดเวิร์ดส์ 1837) Palaemon
macrodactylus Rathbun 1902 และ Palaemonetes varians (กรอง 1814)
เป็นสายพันธุ์กุ้งที่อาศัยอยู่ในน้ำคอลัมน์ (hyperbenthos)
พวกเขาเสร็จสิ้นวงจรชีวิตของพวกเขาทั้งภายใน realmand น้ำเค็มที่ แม้จะ
มีความจุสูงมาก osmoregulatory แสดงเชิงพื้นที่บางส่วน
แยกจากกันไปตามสายพันธุ์: พี longirostris อุดมสมบูรณ์มากขึ้นในด้านนอกและ
พื้นที่น้ำเค็มน้ำเกลือมากขึ้น แนะนำพี macrodactylus เกิดขึ้น
มากที่สุดในภายในและน้อยน้ำเค็มน้ำเกลือถึง; พี
varians เป็นกุ้งชนิดที่โดดเด่นในชายแดนบ่อและช่องทาง
ที่เชื่อมต่อเป็นระยะ ๆ เพื่อปากน้ำ สุดท้าย crangonids กุ้งดีดกุ้งดีด (Linnaeus, 1758) และ
Philocheras monacanthus (Holthuis, 1961) เป็นพันธุ์สัตว์น้ำที่ทั้งสอง
อาศัยอยู่ในนิสัยของสัตว์หน้าดิน แต่เนื่องจากความคลาดเคลื่อนที่แตกต่างกันของพวกเขาเพื่อความเค็ม
เปลี่ยนแปลงหนุ่มสาวและผู้ใหญ่ซีกุ้งดีดฤดูกาลอพยพเข้า
ปากน้ำที่จะใช้เป็นสถานรับเลี้ยงเด็กและการให้อาหารพื้นที่ในขณะที่พี monacanthus พรายน้ำที่อยู่อาศัยชายฝั่งน้ำเกลือมากขึ้นและ
พบเฉพาะในน้ำเค็ม ดินแดนโดยไม่ได้ตั้งใจ.
แม้ว่าการกระจายของสายพันธุ์ที่ไม่สามารถนำมาประกอบ แต่เพียงผู้เดียว
เพื่อความแตกต่างระหว่างที่เฉพาะเจาะจงในความอดทนของพวกเขาเพื่อสิ่งแวดล้อมเดียว
ปัจจัยธรรมชาติแบบบูรณาการโดยเนื้อแท้ของการตอบสนองการเผาผลาญอาหารในการ
เปลี่ยนแปลงของสิ่งแวดล้อมที่ทำให้พวกเขามีประโยชน์สำหรับความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งแวดล้อม
เงื่อนไขของการเป็นที่อยู่อาศัยโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับ ระดับความอดทนของ
คนที่อาศัยอยู่ ภายใต้ทั่วไป
สมมติฐานได้รับการยอมรับว่าการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและ eutrophication
ได้นำไปใช้กับระบบน้ำมีอุ่นน้ำเกลือมากขึ้นและออกซิเจนน้อยลง
น้ำในการศึกษาครั้งนี้เราตั้งสมมติฐานว่าการตรวจใน
ที่ใช้ออกซิเจน