massive explosion ripped out as the

massive explosion ripped out as the enormous whirlwind collided with the mist. They ate at each other, and suddenly a gap appeared within the mist.

At the same time, a sinister coldness erupted out from within the cauldron, shooting out through the mist and blasting across the group of Cultivators.

It was as if a door had just opened which had been closed for ages. An aura that had been sealed up for countless years burst out, flowing across Meng Hao and the others. If that was all, it would not be a big deal. However, within the coldness of Time existed memories that swept across the six people. Suddenly, images appeared in front of them from countless ages ago.

Within the vision could be seen an enormous, shocking bronze cauldron. It floated above the earth, underneath a red sky. Astonishing bolts of lightning descended onto its surface, slashing it constantly, as if they desired to crush it into nothing.

However, the cauldron would not give in, and it rose up amidst the roar of the lightning. Up above in the red sky, a vortex appeared, beyond which could barely be made out the image of another world. The cauldron wished to defy the Heavens and pass through the vortex into the vague world beyond.

Below on the ground were hundreds of thousands of figures. They prostrated themselves on the ground, chanting scriptures at the same time. The sounds of their voices merged together and echoed out. When the sound reached his ears, it made Meng Hao think of the the Black Sieve Sect disciples sitting cross-legged, chanting scriptures. It sounded… similar, even though he couldn’t make out the details of what they were chanting.

Suddenly a voice boomed out from within the cauldron. “It is thy wish for the vault of Heavens to replace the stars, to cover my eyes with the dome of the Heavens, to impeded the World Tree, to shatter the stars. My master may be sleeping, but can he still exist under the same sky as Ji?!” Lighting fell down constantly from the Heavens, seeking to obliterate the cauldron. Suddenly, the vision passed from the eyes of everyone except for Meng Hao. They exchanged shaken looks with each other.

Meng Hao was a bit closer to the cauldron, however, and was the first to meet the blast of Time wind. His vision continued on a bit longer.

He saw the massive bronze cauldron continuing to rise up. The lightning falling from the red sky began to merge together. It was impossible to tell how many lightning bolts congregated to form a gigantic spear. It looked like a tooth surrounded by fields of lightning that shot down toward the cauldron.

A boom echoed out and the giant bronze cauldron trembled. A massive crack split down through it. It rose no more, and instead fell down. It slammed into the ground, and then another voice sounded out. It seemed to sigh.

“You are unwilling to let me take this cauldron from this place. Then… I will lay in rest here forever, waiting for the day on which you fall.”

It was at this point that the vision faded from Meng Hao’s eyes. He took a deep breath and then lifted his head to look at the cauldron. As of now, the mist and the crack caused by it, were disappearing.

An anxious expression appeared on Han Bei’s face. Not hesitating in the slightest, she shot forward, flying toward the crack. Without a word, the rest of the group followed, their eyes flickering.

Meng Hao flew along with them as they headed at top speed toward the crack. As soon as he entered the cauldron, Meng Hao felt the copper mirror in his bag of the Cosmos growing hot.

Now was not the time to examine it, though. Meng Hao entered the cauldron to find himself in a world of lightning and thunder.

The inside of the cauldron was a space of several tens of thousands of meters in size. It was completely filled with crashing lightning, almost like a river. The light created by so much lightning was as blinding as sunlight.

However, there was no time for the group to gaze at the world within the cauldron. From within their midst, a blood-curdling scream rose up.

The Li woman was the last to enter. The instant she did, a bolt of lightning descended with incredible speed. It slammed into her. She screamed as her body was transformed into flying ash. Even her bag of holding was incinerated into nothingness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การระเบิดใหญ่ที่ฉีกออกเป็นลมหมุนใหญ่สองกระเบื้อง ด้วยทะเลหมอก กินที่แต่ละอื่น ๆ และก็ช่องว่างปรากฏยังในเวลาเดียวกัน ความหนาวเย็นที่น่ากลัวออกมาจากภายในหม้อน้ำ ยิงผ่านทะเลหมอก และในกลุ่มของเครื่องพรวนดินระเบิดระเบิดมันเป็นเหมือนประตูที่ได้เปิดเพียงแค่ซึ่งได้รับการปิดสำหรับวัย กลิ่นอายที่ได้ถูกปิดผนึกปีนับไม่ถ้วนที่ระเบิดออกมา ไหลผ่านเฮาเมงและคนอื่นๆ ถ้าที่ทั้งหมด มันจะไม่ใหญ่ อย่างไรก็ตาม ในความหนาวเย็นเวลาอยู่ความทรงจำที่กวาดทั้งหกคน ทันใดนั้น ภาพที่ปรากฏต่อหน้าพวกอายุผ่านมานับไม่ถ้วนวิสัยทัศน์ภายในอาจจะเห็นหม้อน้ำทองแดงมหาศาล ตกใจ มันลอยเหนือโลก ภายใต้ท้องฟ้าแดง สลักเกลียวของสายฟ้าที่น่าอัศจรรย์ที่สืบเชื้อสายบนพื้นผิวของมัน ดาวน์โหลดอย่างต่อเนื่อง เป็นถ้าพวกเขาต้องที่จะบดขยี้ไว้ในอย่างไรก็ตาม จุดหมายปลายทางจะไม่ให้ใน แล้วจึงลุกขึ้นท่ามกลางเสียงคำรามของฟ้าผ่า ขึ้นข้างบนท้องฟ้าสีแดง วังวนปรากฏ อื่น ๆ ซึ่งสามารถทำได้แทบไม่ออกภาพจากโลกอื่น จุดหมายปลายทางอยากจะท้าสวรรค์ และผ่านวังวนในโลกคลุมเครือเกินด้านล่างบนพื้นดินได้หลายร้อยหลายพันของตัวเลข พวกเขา prostrated ตัวเองบนพื้นดิน สวดคัมภีร์ในเวลาเดียวกัน เสียงของเสียงของพวกเขารวมกัน และสะท้อนเสียงออก เมื่อเสียงมาถึงหูของเขา มันทำเมงเฮาคิดว่าสาวกนิกายตะแกรงสีดำนั่งไขว่ห้าง สวดคัมภีร์ มันฟัง...คล้ายกัน แม้ว่าเขาไม่สามารถให้รายละเอียดของสิ่งที่พวกเขาได้สวดมนต์ทันใดนั้นเสียงดังสนั่นออกมาจากภายในจุดหมายปลายทาง "ก็จงปรารถนาสำหรับเพดานของสวรรค์แทนดาว ต้นกับโดมแห่งสรวงสวรรค์ มอบต้นไม้โลก จะสลายดาวของฉัน อาจนอนหลักของฉัน แต่สามารถเขายังคงอยู่ภายใต้ท้องฟ้าเดียวกันเป็นจิ!" ไฟตกลงอย่างต่อเนื่องจากสวรรค์ ค้นหาเพื่อลบล้างจุดหมายปลายทาง ทันใดนั้น วิสัยทัศน์ผ่านจากสายตาของทุกคนยกห้าวเมง พวกเขาแลกเปลี่ยนเขย่าดู ด้วยกันเมงเฮาอยู่ใกล้ถึงจุดหมายปลายทาง อย่างไรก็ตาม และเป็นครั้งแรกกับการระเบิดของลมเวลา วิสัยทัศน์ของเขายังคงอยู่บิตอีกต่อไปเขาเห็นหม้อสำริดขนาดใหญ่การขึ้นต่อไป สายฟ้าที่ตกลงมาจากท้องฟ้าสีแดงเริ่มที่จะผสานเข้าด้วยกัน ไม่สามารถบอกจำนวนฟ้าผ่าสกรูชุมนุมแบบหอกยักษ์ มันดูเหมือนฟันที่ล้อมรอบ ด้วยทุ่งสายฟ้าที่ยิงไปยังจุดหมายปลายทางบูมดังก้องออก และหม้อน้ำทองแดงยักษ์ trembled รอยแตกขนาดใหญ่แยกลงผ่านมัน เพิ่มขึ้นไม่มาก และตกลงแทน มันน้อยลงไปพื้น แล้ว อีกเสียงไพเราะออก เหมือนถอนหายใจ"คุณไม่ให้ฉันใช้หม้อใบนี้จากสถานที่แห่งนี้ จากนั้น... ฉันจะวางในส่วนที่เหลือที่นี่ตลอดไป รอวันที่คุณตก"มันเป็นที่จุดนี้ว่า วิสัยทัศน์ที่จางหายไปจากสายตาเมงเฮา เขาเอาหายใจลึก ๆ และยกศีรษะของเขามองไปที่จุดหมายปลายทางแล้ว ณ ขณะนี้ ทะเลหมอกและรอยแตกที่เกิดจากมัน ถูกหายไปนิพจน์ที่กังวลปรากฏบนใบหน้าของเป่ยฮั่น ไม่อย่าลังเลใจในการน้อย เธอยิงไปข้างหน้า บินไปทางแตก โดยไม่คำ ส่วนเหลือของกลุ่มตาม กระพริบตาเฮา เมงบินพร้อมกับพวกเขาพวกเขามุ่งที่ความเร็วสูงสุดต่อการ crack ทันทีที่เขาป้อนจุดหมายปลายทาง เมงเฮารู้สึกกระจกทองแดงในถุงของจักรวาลเติบโตร้อนของเขาตอนนี้ ได้เวลาตรวจสอบมัน แม้ว่า เมงเฮาป้อนจุดหมายปลายทางเพื่อค้นหาตัวเองในโลกของฟ้าผ่าและฟ้าร้องภายในจุดหมายปลายทางคือ พื้นที่ของหลายหมื่นเมตรขนาด มันสมบูรณ์เต็มไป ด้วยความล้มเหลวของฟ้าผ่า เกือบเหมือนแม่น้ำ แสงที่สร้างฟ้าผ่ามากถูกมองเป็นเป็นแสงแดดอย่างไรก็ตาม ก็ไม่มีเวลาสำหรับกลุ่มจ้องตาโลกภายในจุดหมายปลายทาง จากภายในใจของพวกเขา โหยหวนกรี๊ดลุกขึ้นผู้หญิง Li เป็นสุดท้ายที่ป้อน ทันทีที่เธอได้ สายฟ้าลงมา ด้วยความเร็วเหลือเชื่อ มันถาโถมเข้าไปในเธอ เธอกรีดร้องขณะที่ร่างกายของเธอแปรสภาพเถ้าบิน แม้กระเป๋าของถือของเธอถูกเผาลงในความว่างเปล่า