There was an awkward silence before

There was an awkward silence before Min Ho sighed loudly. “Now I feel more like a hostage,” he replied, crossing his arms. “Being locked in this room, starving to death…”

“Stop being dramatic.” Shin Hye walked to the desk at the corner of his room and pulled a chair. She sat down and silently scanned the place as though it was her first time being there. She met Min Ho’s gaze that hasn’t softened since she came in. She knew he was annoyed with her, but it was admirable how he’s keeping it bottled in. “Is that how you feel being here? Like you’re a hostage?”

Min Ho creased his brows and looked at her like she was speaking a language he couldn’t understand. Shin Hye detected it right away and leaned forward, resting her elbows on her thighs. “You can be honest.”

“As honest as you’ve been to me?”

She let out a frustrated sigh and leaned back. “Ever since you found out who I am, I’ve never lied to you.”

“That’s because you never tell me anything, so there’s no chance for you to lie.” He narrowed his eyes. “I’ve only seen one real, honest moment with you, Shin Hye. This morning at the staircase. And you’re trying to pretend like it never happened.”

Shin Hye’s body went frigid as Min Ho’s eyes bore into hers. He wasn’t angry, he was aggravated. Truthfully, she couldn’t blame him; but there was little she could do about her personality. This was who she was. She would give anything to be like normal women who can share their feelings or just give in to every emotion. But she wasn’t normal, she was fucked up. Even now, seeing Min Ho on his bed and being alone with him in this room, she was filled with desire like she’s never felt before. But she couldn’t, for the life of her, act on it – like something’s strapping her down.

“Hasn’t it ever occurred to you that I’m not used to… any of this?” She bunched her hands into fists and rested them on her knees. “I can’t be honest or open because in my world, those are weaknesses! I can’t even begin to pay attention to my feelings because I’m not supposed to have them!” Her voice rang inside Min Ho’s room. She bit her lip and took a deep breath to calm down. “I’m an assassin for God’s sake,” she spoke softly. “You know who I am and what I do. Guns, criminals, covert missions – I’m an expert at those things. Men, dating, lov…” she trailed off and averted her eyes. “I’m a total idiot at any of that. Do you really expect me to know what I’m supposed to do with how I feel for you?”

“Try.”

“Huh?”

Min Ho pulled his legs over the bed and stood up. It was only now that she noticed the change in his expression. “You’re not used to any of this, I know that. But please… try,” he walked to her slowly. Shin Hye’s breath hitched as he got closer. She fidgeted in her seat, but Min Ho bent down and put his hands over hers as though telling her to relax. Slowly, he knelt on the floor without taking his eyes off of hers. “I’m not asking you to try for me. Try for yourself. After everything you’ve been through, give yourself a chance to feel something again,” he squeezed her hand tenderly. “But you have to want to.”

Shin Hye was silent for a while before she found her voice. “We could get hurt.”

The side of Min Ho’s lips twitched up. “Aren’t we already in danger?”

“This is truly a bad idea,” she stammered, becoming more aware of Min Ho’s nearness. “You know that, right? This is a fucked up thing we’re getting into. You can’t just have feelings for the person who was supposed to kill you. Or in my case, for a target!”

“Shin Hye.”

“What?”

Min Ho’s hand reached up to caress her cheek, running his tongue over his lower lip. “I’m trying so hard not to kiss you right now so give me a fucking answer before I lose it. Are you going to try or not?”

Her eyes flitted to Min Ho’s now moist lips and felt her heart drum loudly. Her voice was stuck at the base of her throat as she drew an answer.

“You can be honest. To me, that’s not a weakness,” he continued, his thumb still brushing her skin repeatedly.

Shin Hye closed her eyes briefly before opening them and staring into Min Ho’s dark eyes – the eyes that started all this. “I want to…” she paused. “I want to try.”

The moment the words left her mouth, Min Ho swooped in and kissed her fervently. The hand that cupped her cheek moved to the back of her neck as Min Ho gradually rose from the floor, leaning into her. She stifled a gasp at Min Ho’s assault, but no sooner did her hands find his chest. She slid them up to his shoulders then around his neck, yanking him closer. This kiss was no longer chaste like the one they shared this morning. This one was passionate and hungry. Honest. Shin Hye matched Min Ho’s intensity as their tongues darted in and out of each other’s mouths. Shin Hye’s head swirled, leaving her wondering if this was what complete abandon felt like, because she has never felt this way before.

Min Ho’s left arm snaked around her waist and pulled her up along with him. Min Ho pushed his body against hers in an attempt to be as close to her as possible, her body responding with the same yearning. She could feel his muscles under thin shirt, tensing whenever she brushed them with her fingers. It took a lot of willpower, but she pulled back slowly, completely breathless. “We can’t…”

He didn’t let another syllable in as he stopped whatever she was about to say by crashing his lips into hers. “No take backs,” he managed to speak in between ravenous kisses. Keeping him secure around her with no chance of escape, he turned around and pushed Shin Hye slowly to sit on his bed. Min Ho leaned onto her, causing her to lie on her back.

Shin Hye’s training as an assassin must have paid off because she managed to push him back despite the raging protest from every part of her body. Her elbows kept her upper body propped up because she didn’t know if she can resist once she’s completely lying down. “I’m not taking it back,” she said in between labored breaths. She was staring up at a frustrated looking Min Ho whose face was still inches from hers. He looked like he was in pain but Shin Hye smiled faintly and reached up to run a thumb over his lips. “I’m going on a mission.”

Min Ho’s gaze darkened but he didn’t budge. “When?”

“Now.”

“You’re kidding,” he inched back a little and ran a hand through his hair.

“I wish I was. That’s why Chae Won’s here.”

“I hate her.”

Shin Hye let out a small chuckle and hauled herself up even more, pushing Min Ho away. “You and me both.”

Just then, there was a knock on Min Ho’s door and Shin Hye shoved Min Ho faster than lightning, causing him to tumble on the floor with a thump. He let out a muted groan and clutched his shoulder that unfortunately collided with the ground first. Shin Hye’s eyes widened, but instead of apologizing, she mouthed a command for him to get his ass up. She immediately got off the bed and used her fingers to comb her hair that got disheveled in their momentary distraction that should have lasted longer.

Min Ho rolled over and hauled himself up the bed with difficulty. Shin Hye ran to the chair she previously sat on and crossed her legs like nothing happened. After another knock, the door opened and Shi Yoon came inside. He didn’t see Shin Hye at first and just gawked at Min Ho who was awkwardly sitting on the bed with a pained expression, his hand still on his shoulder.

“What happened to you?”

“I punched him,” Shin Hye piped from the corner. Shi Yoon whipped his head in her direction, surprised by her presence. He looked from Shin Hye to Min Ho a few more times.

“Is there something going on here?” He asked with a raised brow.

“She just told you she punched me,” Min Ho croaked.

“Really?” He folded his arms across his chest, looking like he wasn’t buying any of it. “Did he punch you on the lips because yours sure are looking bruised. Yours, too, Shin Hye.”

“Shut up and get ready. We’re leaving in thirty,” Shin Hye shot up from the seat, trying to keep her pokerface on. She gave Shi Yoon a hard nudge at the back of his head but Shi Yoon was still staring at Min Ho as though he was forcing a confession out of him.

“What?” Min Ho asked, his hand instinctively flying to cover his mouth. Before he realized what he’d done, Shin Hye and Shi Yoon’s eyes already widened.

The hacker pointed an accusing finger at him. “I warned you!”

“I don’t know what you’re talking about,” Min Ho raised his hands innocently, trying hard not to smile.

“Get over here,” Shin Hye grabbed a fistful of Shi Yoon’s shirt from the back and yanked him away from the room. She just put her guard down for Min Ho, she’ll be damned if she had to have the talk with Shi Yoon, too.

“I’m not done yet!” Shi Yoon complained, trying to get away. But Shin Hye pulled him back as far as the living room where Chae Won was currently retrieving her weapons. A frown appeared on her pretty face when she saw them.

“What the hell was I thinking agreeing to go out with a weakling like you,” she scoffed, securing her gun at the back of her jeans.

“Smart is sexy and you know it,” Shi Yoon spat back, wriggling free from Shin Hye’s clutch.

Chae Won rolled her eyes and turned to Shin Hye. “I take it you’ve told pretty boy we’re leaving?”

Shin Hye shot her a glare and proceeded to grab her weapons on the table, too. “Just focus on the mission.”

“I’m not the one who’s distracted,” she added with a knowing smile.

Shin Hye decided to ignore her comment or she’ll just get herself worked up for no reason. Concentrating on the task before them, they ran through the plan again, making sure everything was understood. “Remember, we need him alive.”

Shi Yoon and Chae Won nodded and moved out. Shin Hye took a quick glance at the hallway and was surprised when she saw Min Ho’s figure emerge. She reckoned he’d been standing there for

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีความเงียบตกใจก่อนนาทีโฮถอนหายใจดัง "ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนเป็นตัวประกัน เบิกบาน ข้ามแขนของเขา "ถูกล็อกในห้อง อดอยากตาย...""หยุดเป็นอย่างนี้" Shin Hye เดินมาโต๊ะที่มุมของห้องพัก และดึงเก้าอี้ เธอนั่งลง และสแกนเงียบ ๆ เหมือนว่ามันเป็นครั้งแรกของเธอที่มี เธอไปตามสายตาโฮจิมินห์นาทีที่ไม่ได้ก่อเนื่องจากเธอมา เธอรู้ว่า เขารำคาญกับเธอ แต่ก็ชื่นชมว่าเขาเก็บไว้ได้ที่นี่ค่ะ "ว่าอย่างไรคุณรู้สึกว่าอยู่ที่นี่ เช่นคุณเป็นตัวประกัน"นาทีโฮจิมินห์ผ้าเป็นรอยย่นเลือนของเขา และมองเธอเหมือนเธอพูดภาษาเขาไม่เข้าใจ Shin Hye ตรวจพบทันที และก็เอนไปข้างหน้า การวางตัวของเธอแต่งบนต้นขาของเธอ "คุณได้ซื่อสัตย์""เป็นซื่อ ตามที่เคยให้ฉัน"เธอให้ออกแยกกันผิดหวัง และกลับเอง "ตั้งแต่ที่คุณพบใครที่ฉัน ฉันได้ไม่เคยโกหกคุณ""ก็ เพราะคุณไม่เคยบอกอะไร ดังนั้นจึงไม่มีโอกาสที่จะอยู่" เขาจำกัดตา "ผมเพียงเคยเห็นอึดจริง ซื่อสัตย์กับคุณ Shin Hye เช้านี้ที่ภายใน และคุณกำลังพยายามทำเหมือนมันไม่เคยเกิดขึ้น"Shin Hye เนื้อไป frigid กับตานาทีโฮชอนเธอ ไม่โกรธ เป็น aggravated จริง ๆ เธอไม่โทษเขา แต่มีน้อยเธอไม่เกี่ยวกับบุคลิกภาพ นี่คือที่เธอ เธอจะให้อะไรได้เช่นผู้หญิงปกติที่สามารถแบ่งปันความรู้สึกของพวกเขา หรือเพียงให้ในทุกอารมณ์ แต่เธอไม่ปกติ เธอถูกระยำค่า ป่านนี้ เห็นโฮจิมินห์นาทีบนเตียงของเขาและเป็นคนเดียวกับเขาในห้องนี้ เธอก็เต็มไป ด้วยความปรารถนาเหมือนเธอไม่เคยจะรู้สึกก่อน แต่เธอไม่สามารถ สำหรับชีวิตของเธอ ดำเนินการ– เช่นสิ่งของสายรัดของเธอลง"ไม่มันเคยเกิดขึ้นกับคุณว่าฉันไม่เคย...นี้? " นางพัวมือเธอเป็นหมัด และคัดสรรไว้บนหัวเข่าของเธอ "ฉันไม่ซื่อสัตย์ หรือเปิดเนื่องจากในโลกของฉัน เหล่านั้นคือจุดอ่อน ฉันไม่แม้แต่จะเริ่มสนใจความรู้สึกของฉัน เพราะฉันกำลังไม่ควรให้" เสียงของเธอรังภายในห้องต่ำสุดโฮจิมินห์ เธอบิต lip ของเธอ และเอาลมหายใจสงบ "ฉันเป็นฆาตกรตัว God ของ sake เธอพูดเบา ๆ "คุณทราบใครฉันและฉันทำอะไร ปืน อาชญากร ภารกิจที่แอบแฝง – ฉันผู้เชี่ยวชาญในสิ่งเหล่านั้น ผู้ชาย เดท คาเฟ..."เธอ trailed ปิด และ averted ตาของเธอ "ฉันเป็นคนบ้ารวมของที่ ทำคุณจริง ๆ คาดว่าฉันรู้ว่าฉันฉันควรจะทำอย่างไรรู้สึกคุณ""ลอง""ฮะ"โฮจิมินห์นาทีดึงขาบนนอน และลุกขึ้นยืน เท่าที่เธอสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในนิพจน์ของเขาได้ "คุณไม่ได้ใช้ในการนี้ ฉันรู้ว่า แต่โปรดลอง เขาเดินเธอช้า ๆ ลมหายใจของ shin Hye hitched ตามที่เขาได้ใกล้ชิด นาง fidgeted นั่ง แต่โฮหมิงอลง และใส่มือของเขามากกว่าเธอว่าบอกเธอผ่อนคลาย ช้า เขา knelt บนพื้นโดยไม่ต้องตาออกจากเธอ "ฉันก็ไม่ถามคุณลองสำหรับฉัน ลองด้วยตัวคุณเอง หลังจากทุกอย่างที่คุณเคยผ่าน ทำให้ตัวเองมีโอกาสรู้สึกอะไรอีก เขาคั้นเธอมือละม่อม "แต่คุณต้องต้องการ"Shin Hye ได้เงียบในขณะก่อนที่เธอพบว่าเสียงของเธอ "เราไม่ได้รับบาดเจ็บ"ด้านของริมฝีปากนาทีโฮ twitched ค่า "ไม่ได้เราอยู่ในอันตรายหรือไม่""นี่คืออย่างแท้จริงความคิดที่ไม่ถูกต้อง เธอ stammered กลายเป็นตระหนักถึงโฮจิมินห์นาทีข้าง "คุณรู้ว่า ขวา นี่คือตัวฉันระยำค่าสิ่งที่เราได้รับเป็น นอกจากนี้คุณก็ไม่มีความรู้สึกสำหรับบุคคลที่ไม่ควรจะฆ่าคุณ หรือ ใน กรณีของฉัน เป้าหมายการ""ชิน Hye""อะไร"ถึงค่า min โฮจิมินห์มือเล้าโลมแก้ม ใช้ลิ้นของเขามากกว่า lip ของเขาต่ำกว่า "ฉันพยายามเพื่อไม่ยากจูบคุณขณะนี้เพื่อให้ฉันตอบร่วมเพศก่อนสูญเสียมัน คุณกำลังจะลอง หรือไม่"ตาของเธอ flitted ให้ริมฝีปากชุ่มชื่นทันทีนาทีโฮจิมินห์ และรู้สึกว่าหัวใจของเธอที่กลองดัง เสียงของเธอได้ติดอยู่ที่ลำคอของเธอเธอวาดคำตอบ"คุณได้ซื่อสัตย์ ฉัน ที่ไม่ใช่จุดอ่อน เขายังคง นิ้วหัวแม่มือของเขายังคง แปรงผิวเธอซ้ำ ๆShin Hye ปิดตาเธอสั้น ๆ ก่อนเปิด และจ้องมองลงในโฮจิมินห์นาทีมืดตาสายตาที่เริ่มต้นทั้งหมดนี้ "ฉันต้องการ..." เธอหยุดชั่วคราว " ต้องลอง"ขณะที่คำพูดจากปากของเธอ โฮจิมินห์ Min swooped ใน และรั้งเธอ fervently มือที่ cupped แก้มย้ายไปด้านหลังคอของเธอเป็นโฮนาทีค่อย ๆ โรสจากชั้น พิงเป็นเธอ เธอ stifled แบบกระหืดที่โจมตีโฮจิมินห์นาที ได้ไม่เร็ว มือเธอพบหน้าอกของเขา เธอฝ่อไป ถึงไหล่เขา แล้ว รอบ คอของเขา yanking เขาใกล้ชิด จูบนี้ไม่บริสุทธิ์เช่นพวกเขาร่วมกันเช้านี้ นี้ได้หลงใหล และหิว ซื่อสัตย์ Shin Hye ตรงความเข้มต่ำสุดโฮจิมินห์เป็นลิ้นของพวกเขาพุ่งตัวตามและออกจากปากของผู้อื่น ชินหัวของ Hye swirled ปล่อยเธอสงสัยถ้านี้คือสิ่งสมบูรณ์ละทิ้งสักหลาดเช่น เนื่องจากเธอไม่ได้รู้สึกแบบนี้ก่อนแขนซ้ายนาทีโฮจิมินห์ snaked รอบเอวของเธอ และดึงเธอขึ้นมาด้วย นาทีโฮจิมินห์ผลักร่างกายของเขากับเธอในความพยายามที่จะใกล้เคียงกับเธอที่สุด ร่างกายของเธอตอบสนองกับโหยหาเหมือนกัน เธออาจรู้สึกกล้ามเนื้อของเขาภายใต้เสื้อบาง tensing เมื่อเธอขัดเงา ด้วยมือของเธอ ใช้ของ willpower แต่เธอดึงกลับช้า สมบูรณ์กระหอบ "เราไม่..."เขาไม่ได้ให้เสียงในขณะที่เขาหยุดเพียงเธอจะพูด ด้วยการกระแทกของเขาริมฝีปากเธออีก "ไม่ใช้หลัง เขาจัดการพูดระหว่างจูบ ravenous เขาทำให้เขาปลอดภัยรอบ ๆ เธอ ด้วยโอกาสของการหลบหนี หันไปรอบ ๆ และผลัก Shin Hye ช้าไปนั่งบนเตียง โฮจิมินห์นาทีเองไปเธอ ทำให้เธอนอนบนหลังของเธอชินของ Hye ฝึกเป็นนักฆ่าต้องได้จ่ายเงินออก เพราะเธอจัดการเพื่อผลักดันให้เขาแม้ มีการประท้วงโกรธจากทุกส่วนของร่างกายของเธอ เธอแต่งเก็บร่างกายของเธอบน propped ขึ้น เพราะเธอไม่รู้ว่าถ้าเธอสามารถต้านทานเมื่อเธอสมบูรณ์ใกล "ฉันกำลังไม่นำกลับ เธอกล่าวระหว่างหายใจ labored เธอถูกจ้องค่าการผิดหวังมองนาทีโฮหน้าซึ่งยังคงถูกนิ้วจากเธอ เขาดูเหมือนว่าเขามีอาการเจ็บปวด แต่ Shin Hye ยิ้มรวย ๆ และถึงขึ้นนิ้วหัวแม่มือทับริมฝีปากของเขา "ฉันไปในภารกิจการ"นาทีโฮจิมินห์สายตามืดมัวไป แต่เขาไม่ขยับเขยื้อน "เมื่อ""ตอนนี้""คุณกำลังล้อเล่น เขากลับ inched น้อย และวิ่งมือผ่านผมของเขา"ฉันต้องได้ จึงชนะแช่ของที่นี่ ""ฉันเกลียดเธอ"Shin Hye ให้ออก chuckle เล็ก และลากตัวเองขึ้นยิ่ง ผลักดันโฮจิมินห์นาทีไป "ความรักทั้งนั้น"เพียงนั้น มีเสียงเคาะประตูนาทีโฮจิมินห์ และ Shin Hye shoved โฮจิมินห์นาทีเร็วกว่าฟ้าผ่า เขาเกลือกกลิ้งบนชั้น thump ก่อให้เกิด เขาให้ออกแบบพันธุ์ร็อกหน้าย่นออกเสียง และคลัตช์ไหล่เขาแต่ฮาล์กับพื้นดินก่อน Shin Hye ตา widened แต่แทนที่จะ apologizing เธอมาแล้วด้วยคำสั่งเขาเข้าตูดของเขาขึ้น เธอได้ออกจากนอนทันที และใช้นิ้วมือของเธอหวีผมของเธอที่มี disheveled ในการรบกวนอับที่ควรได้กินเวลาอีกต่อไปโฮจิมินห์นาทีสะสม และลากตัวเองขึ้นเตียง ด้วยความยากลำบาก Shin Hye วิ่งไปเก้าอี้เธอนั่งบน และข้ามขาของเธอเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ หลังจากเคาะอื่น เปิดประตู และชิจินเกสท์มาภายใน เขาไม่เห็น Shin Hye ที่แรก และ gawked เพียงที่โฮจิมินห์นาทีที่นั่งอยู่บนเตียงกับนิพจน์ pained มือของเขายังคงอยู่บนไหล่เขาเก้ ๆ"เกิดอะไรขึ้นกับคุณหรือไม่""ผมเจาะรูเขา Shin Hye ที่มาตามท่อจากมุม ชิจินเกสท์ถูกตีศีรษะในทิศทางของเธอ ประหลาดใจ ด้วยการแสดงของเธอ เขามองจาก Shin Hye โฮจิมินห์นาทีกี่ครั้ง"มีบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นที่นี่" เขาถามกับคิ้วยกขึ้น"เธอเพิ่งบอกคุณเธอเจาะฉัน โฮจิมินห์ Min croaked"จริง ๆ หรือ" เขาพับแขนของเขาทั่วหน้าอกของเขา ดูเหมือนเขาไม่ได้ซื้อมัน "ไม่ได้เขาชกคุณบนริมฝีปาก เพราะคุณแน่ใจว่ากำลัง bruised ของคุณ เกินไป Shin Hye ""หยุดพูด และเตรียมการ เรากำลังออกจากในสามสิบ Shin Hye ยิงขึ้นจากนั่ง พยายามหมั่น pokerface ของเธอ เธอให้ชิจินเกสท์เขยิบหนักด้านหลังศีรษะของเขา แต่จินเกสท์ Shi ยังคงจ้องโฮจิมินห์นาทีว่าเขาถูกบังคับให้สารภาพจากเขา"อะไร" โฮจิมินห์นาทีถาม มือบิน instinctively กลบปาก ก่อนเขารู้สิ่งที่เขาได้กระทำ Shin Hye และตาชิจินเกสท์แล้ว widenedแฮกเกอร์ที่ชี้เป็นชี้นิ้วที่เขา "ฉันเตือนคุณ""ฉันไม่รู้สิ่งที่คุณกำลังพูดถึง โฮจิมินห์นาทียกมือ innocently พยายามอย่างหนักไม่ให้ยิ้ม"รับโน่น Shin Hye คว้าก้าวชิจินเกสท์เสื้อจากด้านหลัง และเขา yanked จากห้อง เธอเพียงแค่ใส่ยามเธอลงในโฮจิมินห์นาที เธอจะตายสิถ้าเธอจะพูดคุยกับจินเกสท์ Shi เกินไป"ฉันไม่ทำได้" ชิจินเกสท์เปด พยายามที่จะได้รับการ แต่ Shin Hye พับเขาเท่าที่ทำห้องนั่งเล่นที่แจ้ชนะถูกดึงอาวุธของเธอในขณะนี้ หน้างอปรากฏบนใบหน้าสวยของเธอเมื่อเธอเห็นพวกเขา"อะไรนรกฉันคิดเห็นไปเที่ยวกับอ่อนแอเช่นคุณ เธอ scoffed รักษาความปลอดภัยปืนด้านหลังของกางเกงยีนส์ของเธอ"สมาร์ทเป็นเซ็กซี่ และคุณรู้ว่า ชิจินเกสท์ spat กลับ wriggling ฟรีจาก Shin Hye ไขว่คว้าแจ้ชนะสะสมตาของเธอ และหันไป Shin Hye "ผมคิดว่าคุณได้บอกเด็กสวยเรากำลังทิ้ง"Shin Hye ถ่ายแสงจ้าเธอ และครอบครัวจะคว้าอาวุธของเธอบนโต๊ะ เกินไป "แค่เน้นภารกิจการ""ฉันไม่ได้คนที่มี เธอเพิ่มดีรู้Shin Hye ตัดสินใจที่จะละเว้นข้อคิดเห็นของเธอ หรือเธอเพิ่งจะได้รับตัวเองทำงานไม่มีเหตุผล Concentrating บนงานก่อนที่พวกเขา พวกเขาวิ่งผ่านแผนอีก ทำให้แน่ใจว่า ทุกอย่างไม่เข้าใจ "จำไว้ เราต้องการให้เขามีชีวิตอยู่"ชิจินเกสท์แจ้ชนะพยักหน้า และย้ายออก Shin Hye เอาล่ะที่ด้อย และก็ประหลาดใจเมื่อเธอเห็นรูปโฮจิมินห์นาทีเกิด นาง reckoned เขาได้ถูกตั้งสำหรับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีความเงียบที่น่าอึดอัดใจคือก่อนที่มินโฮถอนหายใจเสียงดัง "ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนตัวประกัน" เขาตอบข้ามอ้อมแขนของเขา "ถูกขังอยู่ในห้องนี้อดอาหารจนตาย ... " "หยุดเป็นอย่างมาก." ชินฮเยเดินไปที่โต๊ะที่มุมหนึ่งของห้องของเขาและดึงเก้าอี้ เธอนั่งลงและเงียบสแกนสถานที่ราวกับว่ามันเป็นครั้งแรกที่เธออยู่ที่นั่น เธอได้พบกับสายตาของมินโฮที่ยังไม่ได้ปรับตัวลดลงตั้งแต่เธอเข้ามา. เธอรู้ว่าเขารำคาญกับเธอ แต่มันก็เป็นที่น่าชื่นชมวิธีการที่เขาทำให้มันในขวด. "นั่นคือวิธีการที่คุณรู้สึกอยู่ที่นี่? เหมือนคุณเป็นตัวประกัน? "มินโฮจีบคิ้วของเขาและมองไปที่เธอเหมือนที่เธอกำลังพูดภาษาเขาไม่สามารถเข้าใจ ชินเฮตรวจพบได้ทันทีและโน้มตัวไปข้างหน้าวางข้อศอกของเธอบนต้นขาของเธอ "คุณสามารถมีความซื่อสัตย์." "ในฐานะที่ซื่อสัตย์ในขณะที่คุณได้รับกับผมหรือเปล่า" เธอให้ออกถอนหายใจผิดหวังและโน้มตัวกลับ "นับตั้งแต่ที่คุณพบว่าฉันเป็นใครฉันไม่เคยโกหกคุณ." "นั่นเป็นเพราะคุณไม่เคยบอกอะไรผมจึงมีโอกาสที่คุณจะไม่โกหก." เขาหรี่ตาของเขา "ผมเคยเห็นเพียงคนเดียวที่จริงช่วงเวลาที่ซื่อสัตย์กับคุณชินเฮ เช้าวันนี้ที่บันได และคุณกำลังพยายามที่จะหลอกเหมือนมันไม่เคยเกิดขึ้น. "ร่างกายชินเฮเดินหนาวเป็นตาของมินโฮเจาะเข้าไปในเธอ เขาไม่ได้โกรธเขาก็กำเริบ ความจริงเธอไม่สามารถตำหนิเขา; แต่ก็มีเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอจะทำอย่างไรเกี่ยวกับบุคลิกของเธอ นี่คือเธอเป็นใคร เธอจะให้อะไรที่จะเป็นเหมือนผู้หญิงปกติที่สามารถแบ่งปันความรู้สึกของพวกเขาหรือเพียงแค่ให้ในทุกอารมณ์ แต่เธอก็ไม่ปกติเธอก็ระยำขึ้น แม้ตอนนี้เห็นมินโฮอยู่บนเตียงของเขาและเป็นคนเดียวกับเขาในห้องนี้เธอก็เต็มไปด้วยความปรารถนาเหมือนที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน แต่เธอไม่สามารถสำหรับชีวิตของเธอดำเนินการกับมัน -. เหมือนบางสิ่งบางอย่างที่รัดเธอลง"ยังไม่เคยเกิดขึ้นกับคุณว่าฉันไม่ได้ใช้ในการ ... ใด ๆ นี้" เธอพัวมือของเธอลงในหมัด และวางพวกเขาบนหัวเข่าของเธอ "ผมไม่สามารถจะซื่อสัตย์หรือเปิดเพราะในโลกของฉันผู้ที่มีจุดอ่อน! ฉันจะไม่ได้เริ่มต้นที่จะให้ความสนใจกับความรู้สึกของฉันเพราะฉันไม่ควรจะมีพวกเขา! "เสียงของเธอดังขึ้นภายในห้องของมินโฮ เธอกัดริมฝีปากของเธอและเอาลมหายใจลึก ๆ จะสงบลง "ฉันฆ่าเพื่อประโยชน์ของพระเจ้า" เธอพูดเบา ๆ "คุณรู้ว่าฉันเป็นใครและสิ่งที่ฉันทำ ปืน, อาชญากรภารกิจลับ - ฉันมีความเชี่ยวชาญในสิ่งเหล่านั้น ผู้ชายเดท lov ... "เธอหายออกและหันดวงตาของเธอ "ฉันเป็นคนงี่เง่ารวมใด ๆ ที่ จริงๆคุณคาดหวังว่าฉันจะรู้ว่าสิ่งที่ฉันควรจะทำอย่างไรกับวิธีการที่ฉันรู้สึกสำหรับคุณ? "" ลอง. "" หือ? "โฮมินดึงขาของเขามากกว่าเตียงและลุกขึ้นยืน มันเป็นเพียงว่าตอนนี้เธอสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกของเขา "คุณไม่ได้ใช้ในการใด ๆ นี้ฉันรู้ว่า แต่โปรด ... ลอง "เขาเดินไปที่เธออย่างช้าๆ ลมหายใจของชินฮเยออกเรือนในขณะที่เขาได้ใกล้ชิด เธอกระวนกระวายในที่นั่งของเธอ แต่มินโฮและก้มลงเอามือของเขามากกว่าเธอราวกับว่าบอกให้เธอผ่อนคลาย ช้าเขาคุกเข่าอยู่บนพื้นโดยไม่ต้องละสายตาของเขาออกของเธอ "ผมไม่ได้ขอให้คุณลองสำหรับผม ลองด้วยตัวคุณเอง หลังจากที่ทุกสิ่งที่คุณเคยผ่านให้ตัวเองโอกาสที่จะรู้สึกอะไรบางอย่างอีกครั้ง "เขาบีบมือของเธออย่างอ่อนโยน "แต่คุณต้องต้องการ." ชินเฮก็เงียบในขณะที่ก่อนที่เธอจะพบว่าเสียงของเธอ "เราจะได้รับบาดเจ็บ." ด้านข้างของริมฝีปากของมินโฮที่กระตุกขึ้น "ไม่เรามีอยู่แล้วในอันตราย?" "นี่จะเป็นความคิดที่ดี" เธอตะกุกตะกักกลายเป็นมากขึ้นตระหนักถึงความใกล้ชิดของมินโฮ "คุณรู้ว่าใช่มั้ย? นี้เป็นสิ่งที่ระยำขึ้นเราได้รับใน คุณไม่สามารถเพียงแค่มีความรู้สึกกับคนที่ควรจะฆ่าคุณ หรือในกรณีของฉันสำหรับเป้าหมาย! "" ชินเฮ. "" คืออะไร "มือมินโฮถึงขึ้นที่จะกอดรัดแก้มของเธอวิ่งลิ้นของเขามากกว่าริมฝีปากล่างของเขา "ฉันพยายามอย่างหนักเพื่อที่จะไม่จูบคุณในขณะนี้เพื่อให้ฉันร่วมเพศคำตอบก่อนที่จะสูญเสียมันไป คุณจะลองหรือไม่? "ดวงตาของเธอflitted ตอนนี้มินโฮของริมฝีปากชุ่มชื้นและรู้สึกว่าหัวใจของเธอกลองเสียงดัง เสียงของเธอติดอยู่ที่ฐานของลำคอของเธอขณะที่เธอดึงคำตอบ. "คุณสามารถมีความซื่อสัตย์ ผมว่าไม่เป็นความอ่อนแอ "เขายังคงนิ้วหัวแม่มือของเขายังคงแปรงผิวของเธอซ้ำแล้วซ้ำอีก. ชินเฮปิดตาของเธอในเวลาสั้น ๆ ก่อนที่จะเปิดพวกเขาและจ้องมองเข้าไปในดวงตาสีดำมินโฮ - ดวงตาที่เริ่มต้นทั้งหมดนี้ "ผมอยากจะ ... " เธอหยุดชั่วคราว "ผมอยากจะลอง." ขณะที่คำว่าซ้ายปากของเธอมินโฮโฉบและจูบเธอเร่าร้อน มือที่บรรจุในถ้วยแก้มของเธอย้ายไปอยู่ด้านหลังของคอของเธอในขณะที่มินโฮค่อยๆลุกขึ้นจากพื้นพิงเป็นของเธอ เธอหายใจหอบที่การโจมตีของมินโฮ แต่ไม่ช้าไม่มือของเธอพบว่าหน้าอกของเขา เธอเลื่อนพวกเขาขึ้นไปไหล่ของเขาแล้วรอบคอของเขาลากเขาใกล้ชิด จูบนี้ก็ไม่บริสุทธิ์เช่นเดียวกับที่พวกเขาร่วมกันเช้านี้ อันนี้เป็นความรักและความหิว ซื่อสัตย์ ชินฮเยที่ตรงกับความเข้มของมินโฮเป็นลิ้นของพวกเขาพุ่งเข้าและออกจากปากของแต่ละคน หัวของชินฮเยหมุนวนปล่อยให้เธอสงสัยว่านี่คือสิ่งที่สมบูรณ์ละทิ้งความรู้สึกเหมือนเพราะเธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน. มินโฮแขนซ้ายของ snaked รอบเอวของเธอและดึงเธอขึ้นไปพร้อมกับเขา มินโฮผลักร่างของเขากับเธอในความพยายามที่จะใกล้เคียงกับของเธอเป็นไปได้ร่างกายของเธอตอบสนองกับความปรารถนาเดียวกัน เธอรู้สึกว่ากล้ามเนื้อของเขาภายใต้เสื้อบางเกร็งเมื่อใดก็ตามที่เธอแปรงพวกเขาด้วยนิ้วมือของเธอ มันต้องใช้เวลามากของจิตตานุภาพ แต่เธอดึงกลับช้าหายใจอย่างสมบูรณ์ "เราไม่สามารถ ... " เขาไม่ได้ให้พยางค์อื่นในขณะที่เขาหยุดสิ่งที่เธอกำลังจะบอกว่าโดยบุกเข้าไปในริมฝีปากของเขาเธอ "ไม่ใช้เวลาหลัง" เขามีการจัดการที่จะพูดในระหว่างจูบหิว ทำให้เขารักษาความปลอดภัยรอบ ๆ ตัวเธอมีโอกาสในการหลบหนีไม่มีเขาหันไปรอบ ๆ และผลักดันชินเฮช้าที่จะนั่งบนเตียงของเขา มินโฮโน้มตัวลงของเธอทำให้เธอนอนอยู่บนหลังของเธอ. ฝึกอบรมชินเฮเป็นนักฆ่าจะต้องมีการจ่ายเงินออกเพราะเธอมีการจัดการที่จะผลักดันให้เขากลับมาแม้จะมีการประท้วงโกรธจากส่วนหนึ่งของร่างกายของเธอทุก ข้อศอกของเธอเก็บไว้บนร่างกายของเธอ propped ขึ้นเพราะเธอไม่ทราบว่าเธอสามารถต้านทานครั้งเดียวที่เธอนอนลงอย่างสมบูรณ์ "ผมไม่ได้นำมันกลับมา" เธอกล่าวในระหว่างการหายใจลำบาก เธอได้รับการจ้องมองขึ้นที่ผิดหวังมองมินโฮมีใบหน้ายังคงนิ้วจากเธอ เขาดูเหมือนว่าเขาอยู่ในความเจ็บปวด แต่ชินฮเยยิ้มแผ่วเบาและถึงขึ้นที่จะเรียกใช้นิ้วหัวแม่มือเหนือริมฝีปากของเขา "ฉันจะไปปฏิบัติภารกิจ." จ้องมองมินโฮที่มืด แต่เขาไม่ได้ขยับเขยื่อน "เมื่อไหร่?" "ตอนนี้." "คุณกำลังล้อเล่น" เขาขยับกลับมาเล็ก ๆ น้อย ๆ และวิ่งผ่านมือผมของเขา. "ฉันหวังว่าฉันเป็น นั่นเป็นเหตุผลที่ Chae Won เป็นที่นี่. "" ฉันเกลียดเธอ. "ชินเฮให้ออกหัวเราะขนาดเล็กและลากตัวเองขึ้นมากยิ่งขึ้นผลักดันมินโฮออกไป "คุณและฉันทั้งสอง." ตอนนั้นมีการเคาะประตูมินโฮและชินเฮผลักมินโฮได้เร็วกว่าฟ้าผ่าทำให้เขาเกลือกกลิ้งบนพื้นกับโป้ง เขาปล่อยให้ออกมาเป็นเสียงคร่ำครวญและกำไหล่ของเขาว่าโชคร้ายชนกับพื้นก่อน ตาของชินฮเยกว้าง แต่แทนที่จะขอโทษเธอปากคำสั่งสำหรับเขาที่จะได้รับตูดของเขาขึ้น ทันทีที่เธอได้ออกเตียงและใช้นิ้วมือของเธอที่จะหวีผมของเธอที่ได้กระเซิงในสิ่งที่ทำให้ไขว้เขวชั่วขณะของพวกเขาที่ควรได้นาน. มินโฮกลิ้งไปมาและลากตัวเองขึ้นเตียงด้วยความยากลำบาก ชินเฮวิ่งไปที่เก้าอี้ที่เธอนั่งอยู่บนก่อนหน้านี้และข้ามขาของเธอเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลังจากที่เคาะอีกประตูเปิดออกและยุนชิมาภายใน เขาไม่เห็นชินเฮในตอนแรกและเพียง gawked ที่มินโฮที่ถูกเชื่องช้านั่งอยู่บนเตียงด้วยสีหน้าเจ็บปวด, มือของเขายังคงอยู่บนไหล่ของเขา. "สิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณ?" "ผมชกเขา" ชินฮเยประปา จากมุม ยุนชิวิปปิ้งหัวของเขาไปในทิศทางของเธอประหลาดใจโดยการปรากฏตัวของเธอ เขามองจากชินฮเยไปมินโฮไม่กี่ครั้ง. "มีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นที่นี่?" เขาถามด้วยคิ้วยก. "เธอบอกคุณเธอเจาะฉัน" มินโฮ croaked. "จริงเหรอ?" เขาพับของเขา แขนบนหน้าอกของเขามองเช่นเขาไม่ได้ซื้อใด ๆ ของมัน "เขาก็ไม่ชกบนริมฝีปากของคุณเพราะแน่ใจว่าคุณกำลังมองหาช้ำ ขอแสดงเกินไปชินเฮ. "" ปิดขึ้นและได้รับการพร้อม เรากำลังจะออกในสามสิบ "ชินฮเยยิงขึ้นจากที่นั่งพยายามที่จะให้เธอใน PokerFace เธอให้ยุนชิดุนยากที่ด้านหลังของศีรษะของเขา แต่ชิยุนก็ยังคงจ้องมองที่มินโฮราวกับว่าเขาถูกบังคับให้สารภาพออกมาจากเขา. "คืออะไร" มินโฮถามว่ามือของเขาสัญชาตญาณบินเพื่อให้ครอบคลุมปากของเขา ก่อนที่เขาจะตระหนักถึงสิ่งที่เขาต้องการทำ, ชินเฮและตาชิยุนของกว้างขึ้นแล้ว. แฮกเกอร์นิ้วชี้ไปที่เขากล่าวหา "ผมเตือนคุณแล้ว!" "ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่คุณกำลังพูดถึง" มินโฮยกมือของเขาอย่างบริสุทธิ์ใจพยายามที่ยากที่จะไม่ยิ้ม. "ได้รับมากกว่าที่นี่" ชินเฮคว้ากำมือของเสื้อ Shi Yoon ของจาก กลับดึงให้เขาออกไปจากห้อง เธอก็ทำให้เธอยามลงสำหรับมินโฮที่เธอจะได้รับการสาปถ้าเธอจะต้องมีการพูดคุยกับชิยุนได้อีกด้วย. "ฉันยังไม่ได้ทำ!" ยุนชิบ่นพยายามที่จะได้รับไป แต่ชินฮเยดึงเขากลับมาเท่าที่ห้องนั่งเล่นที่ Chae Won ถูกเรียกในปัจจุบันอาวุธของเธอ ขมวดคิ้วปรากฏบนใบหน้าสวยของเธอเมื่อเธอเห็นพวกเขา. "อะไรคือผมคิดเห็นพ้องที่จะออกไปกับคนอ่อนแอเช่นเดียวกับคุณ" เธอเย้ยหยันการรักษาความปลอดภัยปืนของเธอที่ด้านหลังของกางเกงยีนส์ของเธอ. "สมาร์ทเซ็กซี่และคุณรู้ว่า มัน "ชิยุนถ่มน้ำลายกลับบิดตัวไปมาได้ฟรีจากคลัทช์ของชินฮเย. Chae Won รีดตาของเธอและหันไปชินเฮ "ฉันจะเอามันที่เคยบอกเด็กสวยที่เรากำลังจะออก?" ชินเฮเธอยิงแสงจ้าและดำเนินการต่อไปคว้าอาวุธของเธอบนโต๊ะอีกด้วย "เพียงแค่มุ่งเน้นไปที่การปฏิบัติภารกิจ." "ฉันไม่ได้เป็นคนฟุ้งซ่าน" เธอกล่าวเสริมด้วยรอยยิ้มรู้. ชินเฮตัดสินใจที่จะไม่สนใจความคิดเห็นของเธอหรือเธอก็จะได้รับตัวเองทำงานขึ้นโดยไม่มีเหตุผล มุ่งเน้นที่งานก่อนที่พวกเขาพวกเขาวิ่งผ่านแผนอีกครั้งทำให้แน่ใจว่าทุกอย่างก็เป็นที่เข้าใจ "จำไว้ว่าเราต้องเขามีชีวิตอยู่." ชิยุนและแชวอนพยักหน้าและเดินออกไป ชินฮเยเอาอย่างรวดเร็วในห้องโถงและรู้สึกประหลาดใจเมื่อเธอเห็นรูปของมินโฮออกมา เธอคาดคิดเขาต้องการได้รับการยืนอยู่ที่นั่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกิดความเงียบที่น่าอึดอัดใจก่อน มินโฮถอนหายใจเสียงดัง " ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนเป็นตัวประกัน " เขาตอบ ข้ามแขนของเขา " ถูกขังอยู่ในห้องนี้ หิวตาย . . . "

" หยุดดราม่าสักที " ชินเฮเดินมาโต๊ะที่มุมห้องของเขาและดึงเก้าอี้ เธอนั่งลงและเงียบสแกนที่ราวกับว่ามันเป็นครั้งแรกที่เธอได้มีเธอได้พบกับ มิน โฮ สายตาที่ยังไม่ลดลง ตั้งแต่เธอเดินเข้ามา เธอรู้ว่าเขารำคาญเธอ แต่ก็ชื่นชมว่าเขาจะเก็บไว้ในขวด . " นั่นคือวิธีที่คุณรู้สึกว่าอยู่ที่นี่เหรอ ? เหมือนคุณประกัน "

มินโฮยับของเขา คิ้วและมองเธออย่างที่เธอได้พูดภาษาที่เขาไม่เข้าใจหรอก ชินเฮจับได้ทันที และโน้มตัวไปข้างหน้าเธอพักข้อศอกบนต้นขาของเธอ " คุณจะซื่อสัตย์ . "

" สัตย์เท่าที่คุณเคยให้ผม "

เธอให้ออกถอนหายใจและพิงหลัง " ตั้งแต่คุณรู้ว่าฉันเป็นใคร ผมไม่เคยโกหกคุณ "

" เพราะพี่ไม่เคยบอกอะไรผมเลย จึงไม่มีโอกาสสำหรับคุณที่จะโกหก " เขาคอดตาของเขา " ฉันได้เห็นเพียงหนึ่งจริง เที่ยงตรง ช่วงเวลากับคุณ ชินเฮเมื่อเช้านี้ ที่บันได และคุณกำลังแกล้งทำเป็นว่า " มันไม่เคยเกิดขึ้น "

ชิน เฮ ร่างกายก็เป็นมินโฮ สายตาเย็นยะเยือก เจาะเข้าไปในของเธอ เขาไม่ได้โกรธ เขานอก จริงๆแล้ว เธอไม่โทษเขา แต่มันเล็ก ๆน้อย ๆ เธอทำเรื่องบุคลิกของเธอ นี่เธอเป็นใครเธอจะให้อะไรเหมือนผู้หญิงปกติที่สามารถแบ่งปันความรู้สึกของพวกเขาหรือเพียงแค่ให้ในทุกอารมณ์ แต่เธอไม่เหมือนเดิม เธอซวยแน่ ตอนนี้ เห็น มิน โฮ บนเตียงของเขา และเป็นคนเดียวกับเขาในห้องนี้ เธอเต็มไปด้วยความปรารถนาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน แต่เธอทำไม่ได้ ชีวิตของเธอทำมัน และเหมือนมีอะไรรัด

เธอลง" ไม่ได้ มันเคยเกิดขึ้นกับคุณว่า ฉันไม่เคย . . . . . . . เรื่องนี้ " นางพัวมือของเธอเป็นหมัดและวางอยู่บนหัวเข่าของเธอ " ผมไม่สามารถซื่อสัตย์หรือ เปิด เพราะในโลกของฉัน นั่นคือจุดอ่อน ! ฉันไม่สามารถแม้แต่จะเริ่มต้นที่จะสนใจความรู้สึกของผม เพราะผมไม่ควรจะมี " เสียงของเธอดังขึ้นในห้องของมินโฮ เธอกัดริมฝีปากและสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อสงบสติอารมณ์" ข้าเป็นนักฆ่า เพื่อเห็นแก่พระเจ้า " เธอพูดเบาๆ " นายก็รู้ว่าฉันเป็นใคร และสิ่งที่ผมทำ ปืน , อาชญากร , ภารกิจ ( ฉันเป็นผู้เชี่ยวชาญในเรื่องนั้น ผู้ชายคบกัน รั . . . . . . " เธอ trailed ปิด และเบนดวงตาคู่นี้ " ฉันมันโง่จริงๆที่พวกนั้น คุณต้องการให้ผมรู้ ว่าผมควรจะทำยังไงกับความรู้สึกฉันไหม "

" พยายาม "

" ห๊ะ ? "

มินโฮดึงขาของเขามากกว่าเตียงและลุกขึ้นยืน มันเป็นเพียงตอนนี้เธอสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในสีหน้าของเขา " คุณไม่ได้ใช้ใด ๆ นี้ ผมรู้ แต่ได้โปรด . . . . . . . ลอง " เขาเดินกับเธออย่างช้าๆ ชินเฮลมหายใจขอดเขาได้ใกล้ชิด เธอกระสับกระส่ายอยู่ในที่นั่งของเธอ แต่มินโฮก้มลง และเอามือของเธอราวกับบอกให้เธอพักผ่อน อย่างช้า ๆเขาคุกเข่าบนพื้นโดยไม่ละสายตาจากเธอ " ผมไม่ได้ขอให้คุณพยายามเพื่อฉัน ลองด้วยตัวคุณเอง หลังจากทุกอย่างผ่านพ้นไป ให้ตัวเองมีโอกาสที่จะรู้สึกอะไรอีก " เขาบีบมือเธอทันทีว่า " แต่คุณต้องต้องการ "

ชินเฮก็เงียบไปสักพัก ก่อนที่เธอจะเจอเสียง " เราอาจจะเจ็บตัว "

ข้างมินโฮ ริมฝีปากกระตุกขึ้น" เราไม่ได้อยู่ในอันตราย "

" มันอย่างแท้จริงเป็นความคิดที่แย่ " เธอแค่พูดตะกุกตะกัก กลายเป็นมากขึ้นตระหนักถึงความใกล้ชิดของมินโฮ " คุณรู้ใช่ไหม ? นี่คือสิ่งที่เรากำลังแย่ลง คุณไม่สามารถเพียงแค่มีความรู้สึกสำหรับคนที่ตั้งใจจะฆ่าคุณ หรือในกรณีของฉัน สำหรับเป้าหมาย ! "

" ชินเฮ "

" อะไร ? "

มินโฮมือเอื้อมมือขึ้นไปลูบไล้เธอ แก้มใช้ลิ้นผ่านริมฝีปากล่างของเขา " ผมพยายามอย่างหนักที่จะไม่จูบเธอตอนนี้ดังนั้นให้คำตอบกับฉันก่อนที่ฉันจะสูญเสียมัน คุณจะลองหรือไม่ ? "

เธอตา flitted ให้มินโฮตอนนี้ชุ่มชื้นริมฝีปาก และรู้สึกว่าหัวใจเธอตีกลองเสียงดัง เสียงของเธอที่ติดอยู่ที่ฐานของลำคอของเธอขณะที่เธอดึงคำตอบ

" คุณจะซื่อสัตย์ สำหรับฉัน นั่นไม่ใช่ความอ่อนแอ , " เขากล่าว