In addition, the removal rate of NO

In addition, the removal rate of NO2−-N was also very high ,which might be attributed to the high growth rate of nitrifying bacteria. However, there was little effect on removal rate ofNO3−-N, which might because the low growth rate of denitrifying bacteria. Thus, the removal rate of TN was not so high, although its removal efficiency of 11.2% by water spinach was significantly higher than 2.9% for Eichhornia crassipes found by Bramwell and Prasad (1995) and of Nyanti et al. (2011). In general, TN removal by water spinachuptake was mainly realized by increasing the tissue N content. From Fig. 4, it can be seen that the nitrogen content in root of water spinach was increased as time elapsed, but not significant increment was observed in stem and leaf, which illustrated that the nitrogen content might be transported from stem and leaf to root, and the stem of plants plays the effect of nutrient element transportation. In addition, plants adsorption might not be a main mechanism for nitrogen removal by water spinach in aquatic water.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกจากนี้ อัตราเอา NO2− N ได้ยังสูงมาก ซึ่งอาจเกิดจากอัตราการเติบโตสูงของ nitrifying แบคทีเรีย อย่างไรก็ตาม มีผลน้อยเอาอัตรา ofNO3−-N ซึ่งอาจเนื่องจากอัตราการเติบโตที่ต่ำสุดของ denitrifying แบคทีเรีย ดังนั้น อัตราการกำจัดของ TN ไม่สูง แม้ว่าประสิทธิภาพการกำจัด 11.2% โดยผักโขมน้ำได้อย่างมีนัยสำคัญมากกว่า 29% สำหรับผักตบชวา Bramwell และโกอี (1995) และของ Nyanti et al. (2011) ทั่วไป เอา TN โดย spinachuptake น้ำเป็นส่วนใหญ่รับรู้ โดยการเพิ่มเนื้อหาเนื้อเยื่อ N จาก Fig. 4 จะเห็นได้ว่า เนื้อหาไนโตรเจนในรากของผักโขมน้ำเพิ่มขึ้น ตามเวลาที่ผ่านไป แต่เพิ่มไม่สำคัญถูกสังเกตในก้านและใบ ซึ่งแสดงว่า เนื้อหาไนโตรเจนอาจจะขนส่งจากก้านและใบไม้ไปราก และก้านของพืชผลขององค์ประกอบธาตุอาหารเดินเล่น นอกจากนี้ พืชดูดซับอาจไม่เป็นกลไกหลักในการกำจัดไนโตรเจนโดยผักโขมน้ำน้ำน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกจากนี้อัตราการกำจัดของ NO2 - ไม่มีก็ยังสูงมากซึ่งอาจนำมาประกอบกับอัตราการขยายตัวสูงของเชื้อแบคทีเรียไนตริ แต่มีผลกระทบต่ออัตราการกำจัด ofNO3 - ไม่มีซึ่งอาจจะเนื่องจากอัตราการเจริญเติบโตที่ต่ำของแบคทีเรีย Denitrifying ดังนั้นอัตราการกำจัดของ TN ก็ไม่สูงมากแม้ว่าประสิทธิภาพในการกำจัดของ 11.2% โดยผักขมน้ำอย่างมีนัยสำคัญสูงกว่า 2.9% สำหรับ crassipes Eichhornia พบโดย Bramwell และปรา (1995) และ Nyanti และคณะ (2011) โดยทั่วไป TN กำจัดโดย spinachuptake น้ำก็รู้ส่วนใหญ่โดยการเพิ่มเนื้อเยื่อยังไม่มีเนื้อหา จากรูปที่ 4 ก็จะเห็นได้ว่าปริมาณไนโตรเจนในรากของผักขมน้ำเพิ่มขึ้นตามเวลาที่ผ่านไป แต่ไม่ได้เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญพบว่าในต้นกำเนิดและใบซึ่งแสดงให้เห็นว่าปริมาณไนโตรเจนอาจจะมีการเคลื่อนย้ายจากต้นกำเนิดและใบรากและ ต้นกำเนิดของพืชเล่นผลกระทบของการขนส่งธาตุสารอาหาร นอกจากนี้พืชดูดซับอาจจะไม่ได้เป็นกลไกหลักในการกำจัดไนโตรเจนโดยผักขมในน้ำน้ำน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอกจากนี้ อัตราการกำจัดของ NO2 − ) ยังสูงมาก ซึ่งอาจจะเกิดจากอัตราการเจริญเติบโตสูงต่อแบคทีเรีย อย่างไรก็ตาม ก็ยังมีผลน้อยในอัตราการกำจัด ofno3 − ( ซึ่งอาจจะเพราะต่ำอัตราการเจริญเติบโตของแบคทีเรียดีไนตริฟายอิง . ดังนั้น อัตราการกำจัดของ TN ก็ไม่สูงมากนัก แม้ว่าประสิทธิภาพในการกำจัด 11.2% โดยผักบุ้งสูงกว่า 29 เปอร์เซ็นต์สำหรับผักตบชวาพบโดยบรามเวล และประสาท ( 1995 ) และ nyanti et al . ( 2011 ) โดยทั่วไปการกำจัด TN ด้วยน้ำ spinachuptake ส่วนใหญ่ตระหนักโดยการเพิ่มเนื้อเยื่อ ความ จากรูปที่ 4 จะเห็นได้ว่าปริมาณไนโตรเจนในรากของผักบุ้งที่เพิ่มขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป แต่ไม่พบการพบในลำต้นและใบซึ่งพบว่าปริมาณไนโตรเจนจะถูกเคลื่อนย้ายจากลำต้นและใบรากและลำต้นของพืชเล่นผลของการขนส่งธาตุสารอาหาร นอกจากนี้ การดูดซับ พืชอาจไม่ใช่กลไกหลักในการกำจัดไนโตรเจนโดยผักขมน้ำน้ำน้ำ