review of Reaching the Distant Comr

review of Reaching the Distant Comrade: Chinese Communist Propaganda Abroad (1949-1976), by Çağdaş Üngör

This dissertation provides a comprehensive overview of People’s Republic of China ((hereafter, PRC) foreign propaganda work between 1949 and 1976 with emphasis on the radio and print media, which represented “the bulk” (p. 1) of foreign propaganda work during the Cold War. Sources employed include interviews, internal publications, and recently declassified archival sources drawn from institutions in the PRC and the United States. As the author notes, Cold War-era perceptions of the PRC overseas propaganda apparatus often overestimated its strength, a view which has been partly reproduced in more recent scholarship on cultural policies and informational activities carried out by non-Western or authoritarian states. By contrast, this dissertation builds a detailed and well-supported case for the argument that: 1) foreign propaganda work reflected deep insecurities with the PRC’s position within the Cold War international system, and 2) the foreign propaganda apparatus was in fact frequently hampered in its operation by organizational and financial shortcomings. Finally, this dissertation demonstrates—using propagandists’ own internal reports and rare examples of audience feedback—that even those messages which did reach their targets often failed to elicit the responses desired by message-makers. By focusing primarily on the Foreign Languages Press and Radio Peking (China Radio International), it makes a lasting contribution to studies of Maoist propaganda by framing China within a broader Cold War context, and by describing the organization and operations of this propaganda apparatus in unprecedented detail.

Structurally, this intellectually ambitious and historically revealing project is divided into sections devoted to: 1) origins of Chinese Communist Party propaganda, 2) organization, cadres, and principles of operation, 3) editorial policy and discourse, 4) channels of distribution, and 5) audience and reception. The arguments are supported by rich data concerning the organization, output, and audience of foreign propaganda institutions. Additional figures provide a wonderful introduction to the scope of PRC English-language publishing both before and during the Cultural Revolution—stunning evidence that, at least from a propaganda perspective, the PRC was hardly closed to onlookers in North Atlantic countries. Indeed, one of the main agendas which animates this dissertation as a whole is to depict the Maoist propaganda state as typical when compared with other Cold War governments, including that of the United States. As described in the Introduction, propaganda is probably best understood as “a set of activities conducted by a political entity […] to influence public opinion in order to realize certain goals” (p. 4). Thus, international propaganda was a supplement to diplomacy, a form of “soft” power, an area of policy, a financial and organizational enterprise, and a cultural experience for audiences. And yet PRC international propaganda was not, the author emphasizes, an unremittingly successful undertaking. Bureaucratic leadership, funding, overseas distribution channels, and audience attitudes were in constant flux. As a result, the PRC propaganda apparatus experienced severe limitations which have been largely overlooked by scholars. The dissertation, in turn, allows readers to understand the role of international propaganda in PRC foreign relations even as it challenges assumptions concerning that propaganda’s effectiveness as a tool of persuasion. The result is a valuable contribution to “cultural Cold War” scholarship making comparisons possible between the PRC and other governments which employed media as a tool of mass persuasion and diplomacy targeting foreign populations rather than elites. Finally, by exposing the limitations China’s Cold War international propaganda apparatus, the author implicitly offers a useful critique of “soft power” by highlighting how audiences are rarely persuaded by state messages which contradict deeply internalized worldviews and experience.

With research drawn from archives, internal government documents, interviews, and published sources, every chapter of this dissertation bristles with authoritative insight. Chapter 1, “Origins of Chinese Communist Propaganda,” goes back to the earliest years of the Chinese Communist Party (hereafter, CCP) to show how experiences with the Nationalists within the United Front and, later, in rural areas shaped Communist leaders’ understanding of propaganda as a key element of all political and military activity. During the years of the War of Resistance (1937-1945), the CCP gained experience with overseas publishing for foreign audiences, and developed a “mass line” style of journalism which aimed at generating moral support. Foreign fellow-travelers and journalists often lent assistance to these efforts. Among the CCP elite, Zhou Enlai took a particular interest in the day-to-day operations of the international propaganda apparatus, while “personal relationships established and reinforced during the Yan’an years proved to be critical […] in terms of selecting the ideologically fit personnel for [propaganda] tasks after the socialist revolution” (p. 45). Due to the turbulence of the subsequent Civil War, a functioning central party Propaganda Department was not reestablished after the fall of Yan’an until May 1948, when Xibaipo became the CCP headquarters. From this point onward, the policy of nei-wai you bie (“making a distinction between ‘internal’ and ‘external’ propaganda work”) became entrenched among propagandists. In practical terms, however, foreign propaganda work was continuously altered by changes in PRC foreign relations and ideology, and by competition with superpower rivals such as the United States and the Soviet Union.

Chapter 2, “Organization, Cadres, and Principles,” charts the complex process by which directives from leading organs such as the CCP Central Committee Propaganda Department and the Liaison Department shaped propaganda production and dissemination. Here again, Zhou Enlai emerges as the central figure in international propaganda work, in part because the operations of Radio Peking and the Foreign Languages Press (FLP) were organizationally tied to the State Council, and, in the case of the FLP, the Ministry of Foreign Affairs. As this dissertation demonstrates, embassies and “friendship” organizations also played an important role in expanding the scope of propaganda overseas. Embassies also identified and recruited foreign experts and visitors to the PRC. An important theme which emerges is that “no single organization, including the umbrella organizations such as the [Central Committee] Propaganda Department, was able to exert full control over the diversity of tasks performed by the FLP and Radio Peking” (p. 82). This was partly a consequence of the various administrative and professional subfields involved in production of propaganda on a daily basis, and partly a consequence of the fact that international propaganda work required satisfying the dual—and sometimes competing—requirements of ideology and foreign policy. After the beginning of the Cultural Revolution, operation of Radio Peking and the FLP was handed over to the military. Throughout much of the Mao era, however, journalists and editors working under the Propaganda Department, and often within Xinhua (New China) News Agency, seem to have been responsible for churning out the bulk of foreign propaganda content. Although their work was frequently disrupted by domestic political campaigns and shifts in the foreign relations of the PRC, these working propagandists—and their foreign or foreign-educated colleagues—were the heart and soul of the international propaganda apparatus.

By providing a meticulous account of the hierarchies and professional codes which defined life in international propaganda agencies, this dissertation makes suggestive and important points concerning propaganda as a vocation—an area of research first defined in seminal works of scholarship such as Timothy Cheek’s study of People’s Daily editor Deng Tuo. Propagandists did not see themselves as manipulative panderers of falsehoods, but rather as purveyors of empirical and ideological truths, tailored to the tastes of overseas audiences. Readers may be surprised by the high degree of restraint shown by senior leaders who realized that foreign audiences required delicate handling and were unlikely to be swayed by claims that were not based on some kernel of fact. As during the war years before 1949, countering anti-communist attitudes remained a primary goal, despite the fact that internal campaigns for ideological correctness in all forms of propaganda did occasionally challenge this primarily audience-centered orientation. Indeed, far more immediate were the shortages of housing, office space, reference materials, technology, funding, and staff which impinged on propagandists’ lives on a regular basis. In this sense, this dissertation also offers a window on socialism as a lived experience. Although the Anti-Rightist Campaign and Cultural Revolution were clearly traumatic events from the perspective of the educated, and often “bourgeois,” propagandists working within international agencies, the propaganda apparatus itself survived, albeit in radically reordered organizational form.

Within the context of foreign policy, international propaganda aimed to “create a favorable international environment for the young PRC regime” (p. 151), and thus reflected changing alliances and enmities. Chapter 3, “Editorial Policy and Discourse,” tracks many of these changes, particularly the emphasis on “peace” and PRC economic achievements which served as a prosaic foil to the increasingly radical nature of PRC f

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทบทวนถึง Comrade ไกล: จีนคอมมิวนิสต์โฆษณาชวนเชื่อต่างประเทศ (1949-1976), โดย Çağdaş Üngörวิทยานิพนธ์นี้แสดงภาพรวมครอบคลุมของสาธารณรัฐประชาชนจีน ((hereafter, PRC) งานโฆษณาชวนเชื่อต่างประเทศระหว่าง 1949 และ 1976 กับวิทยุและสื่อสิ่งพิมพ์ การแสดง "จำนวนมาก" (p. 1) ของโฆษณาชวนเชื่อต่างประเทศทำงานในระหว่างสงครามเย็น แหล่งจ้างงานรวมสัมภาษณ์ สิ่งพิมพ์ภายใน และแหล่งถาวร declassified เพิ่งออกจากสถาบันประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีนและสหรัฐอเมริกา เป็นผู้เขียนบันทึก ยุคสงครามเย็นแนวของเครื่องมือโฆษณาชวนเชื่อต่างประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีนมักจะ overestimated ความแข็งแรง มุมมองที่มีการทำซ้ำบางส่วนในทุนล่าสุดวัฒนธรรมนโยบายและรายละเอียดกิจกรรม ดำเนินการ โดยตะวันตก หรือประเทศอเมริกา ตำแหน่ง วิทยานิพนธ์นี้สร้างกรณีและปัญหาโดยละเอียด และได้รับการสนับสนุนอย่างดีสำหรับอาร์กิวเมนต์ที่: ทำงานโฆษณาชวนเชื่อ 1) ต่างประเทศสะท้อน insecurities ลึกกับตำแหน่งของสาธารณรัฐประชาชนจีนภายในระบบสากลสงครามเย็น และเครื่องมือโฆษณาชวนเชื่อต่างประเทศ 2)มีในความเป็นจริงมักขัดขวางในการดำเนินการ โดยองค์กร ทางการเงินแสดงไว้ สุดท้าย วิทยานิพนธ์นี้แสดงให้เห็น — ใช้รายงานภายในของ propagandists และตัวอย่างที่หายากของความเห็นผู้ชม — ว่า แม้ข้อความที่ไม่ได้มาถึงเป้าหมายของพวกเขามักจะล้มเหลวเพื่อให้ได้รับการตอบสนองที่ต้องการ โดยผู้ผลิตข้อความ โดยเน้นหลักกดภาษาต่างประเทศและวิทยุปักกิ่ง (จีนวิทยุนานาชาติ), มันทำให้การศึกษาบริจาคยั่งยืน Maoist โฆษณาชวนเชื่อ โดยเฟรมจีนภายในบริบทของสงครามเย็นกว้าง และอธิบายองค์กรและการดำเนินงานของเครื่องมือโฆษณาชวนเชื่อนี้ในรายละเอียดเป็นประวัติการณ์Structurally โครงการนี้สนับสนุนความทะเยอทะยาน และการเปิดเผยประวัติจะแบ่งส่วนเพื่อรองรับการ: 1) ที่มาของการโฆษณาชวนเชื่อของพรรคคอมมิวนิสต์จีน 2) องค์กร cadres และหลักการดำเนินการ นโยบาย 3) บรรณาธิการ และ วาทกรรม 4) ช่องทางการ กระจาย และ 5) ชม และต้อนรับด้วย อาร์กิวเมนต์ได้รับการสนับสนุนข้อมูลหลากหลายเกี่ยวกับองค์กร ผลผลิต และผู้ชมโฆษณาชวนเชื่อต่างสถาบัน ตัวเลขเพิ่มเติมให้แนะนำยอดเยี่ยมไปขอบเขตของประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีนภาษาอังกฤษเผยแพร่ทั้งก่อน และ ระหว่างการปฏิวัติวัฒนธรรมคือหลักฐานว่า น้อยจากมุมมองโฆษณาชวนเชื่อ PRC ที่แทบปิดการ onlookers ประเทศแอตแลนติกเหนือที่สวยงาม แน่นอน หนึ่งของวาระการประชุมหลักที่ animates วิทยานิพนธ์นี้เป็นทั้งหมดเพื่อ แสดงสถานะการโฆษณาชวนเชื่อ Maoist เป็นปกติเมื่อเปรียบเทียบกับรัฐบาลสงครามเย็นอื่น ๆ รวมทั้งของสหรัฐอเมริกา ตามที่อธิบายไว้ในบทนำ โฆษณาชวนเชื่อส่วนคงเข้าใจเป็น "ชุดของกิจกรรมที่ดำเนินการ โดยหน่วยงานทางการเมือง [...] การมีอิทธิพลต่อความคิดเห็นสาธารณะเพื่อให้ทราบถึงเป้าหมายบางอย่าง" (p. 4) ดังนั้น โฆษณาชวนเชื่อนานาชาติถูกอาหารเสริมการทูต รูปแบบของพลังงาน "อ่อน" พื้นที่นโยบาย องค์กรทางการเงิน และองค์กร และประสบการณ์วัฒนธรรมสำหรับผู้ชม และยัง โฆษณาชวนเชื่อระหว่างประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีนไม่ ผู้เขียนเน้น กิจการที่ประสบความสำเร็จ unremittingly ผู้นำราชการ เงินทุน ช่องทางการจำหน่ายต่างประเทศ และทัศนคติของผู้ชมอยู่ในระฟ้า ผล เครื่องมือโฆษณาชวนเชื่อของสาธารณรัฐประชาชนจีนพบข้อจำกัดที่รุนแรงซึ่งได้ถูกมองข้ามมาก โดยนักวิชาการ วิทยานิพนธ์ กลับ ช่วยให้ผู้อ่านสามารถเข้าใจบทบาทของการโฆษณาชวนเชื่อนานาชาติในความสัมพันธ์ระหว่างประเทศของสาธารณรัฐประชาชนจีนแม้เป็นเรื่องท้าทายสมมติฐานที่เกี่ยวข้องกับประสิทธิภาพของโฆษณาชวนเชื่อว่าเป็นเครื่องมือจูงใจ ผลคือ มีคุณค่าร่วมทุน "วัฒนธรรมสงครามเย็น" ทำให้เปรียบเทียบได้ระหว่างประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีนและรัฐบาลอื่น ๆ ที่จ้างสื่อเป็นเครื่องมือจูงใจโดยรวมและการทูตกำหนดเป้าหมายประชากรต่างชาติแทนที่ร่ำรวย สุดท้าย โดยเปิดเผยข้อจำกัด สงครามเย็นของจีนเครื่องมือโฆษณาชวนเชื่อนานาชาติ ผู้เขียนนำเสนอวิจารณ์ประโยชน์ของ "ไฟอ่อน" โดยเน้นว่าผู้ชมจะไม่ค่อยเกลี้ยกล่อม โดยสถานะข้อความที่ขัดแย้งกันอย่างลึกซึ้งนัย internalized worldviews และประสบการณ์มีงานวิจัยออกจากคลังเก็บ เอกสารภายในรัฐบาล สัมภาษณ์ และแหล่งเผยแพร่ ทุกบทของวิทยานิพนธ์นี้ bristles ด้วยความเข้าใจเชื่อถือ บทที่ 1 "ต้นกำเนิดของจีนคอมมิวนิสต์โฆษณาชวนเชื่อ จะกลับไปปีแรกสุดของพรรคคอมมิวนิสต์จีน (โดย CCP) แสดงว่าประสบการณ์ Nationalists ภาย ใน หน้าสหรัฐ และ ต่อมา ในชนบททรงเข้าใจผู้นำคอมมิวนิสต์ของโฆษณาชวนเชื่อเป็นองค์ประกอบสำคัญของกิจกรรมทางการเมือง และการทหารทั้งหมด ของการสงครามของความต้านทาน (1937-1945), CCP ที่ประสบการณ์กับประกาศต่างประเทศสำหรับผู้ชมที่ต่างประเทศ และพัฒนาลักษณะ "เส้นใหญ่" ของวารสารศาสตร์ที่มุ่งสร้างแรงใจ เพื่อนนักท่องเที่ยวต่างประเทศและนักข่าวมักจะยืมเงินช่วยเหลือในความพยายามเหล่านี้ ในหมู่ชนชั้นสูงของ CCP โจวเอินไหลเอาดอกเบี้ยเฉพาะในงานประจำวันของเครื่องมือโฆษณาชวนเชื่อนานาชาติ "ความสัมพันธ์ส่วนบุคคลก่อตั้งขึ้น และเสริมระหว่างปี Yan'an พิสูจน์ให้ สำคัญ [...] ในการเลือกบุคลากรพอดี ideologically สำหรับงาน [โฆษณาชวนเชื่อ] หลังจากการปฏิวัติสังคมนิยม" (p. 45) เนื่องจากความปั่นป่วนของสงครามกลางเมืองต่อมา บุคคลกลางทำงานแผนกโฆษณาชวนเชื่อไม่เพลิดหลังจากการล่มสลายของ Yan'an จนถึง 1948 พฤษภาคม เมื่อ Xibaipo ได้กลายเป็น สำนักงานใหญ่ของ CCP จากนี้ชี้เป็นต้นไป นโยบายของ nei-หวายคุณหอพัก ("ทำให้ความแตกต่างระหว่างงานโฆษณาชวนเชื่อ 'ภายใน' และ 'ภายนอก' ") กลายเป็นมั่นคงแห่งรัฐระหว่าง propagandists ในทางปฏิบัติเงื่อนไข อย่างไรก็ตาม งานโฆษณาชวนเชื่อต่างประเทศมีอย่างต่อเนื่องการเปลี่ยนแปลง โดยการเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์ระหว่างประเทศของสาธารณรัฐประชาชนจีนและอุดมการณ์ และแข่งขันกับคู่แข่งมหาอำนาจเช่นสหรัฐอเมริกาและสหภาพโซเวียตบทที่ 2 แผนภูมิ "องค์กร Cadres และ หลัก กระบวนการซับซ้อน โดยคำสั่งที่ได้จากการนำอวัยวะ CCP กลางกรรมการแผนกโฆษณาชวนเชื่อและแผนกเดอะลิเอซันรูปผลิตโฆษณาชวนเชื่อและเผยแพร่ นี่อีก โจวเอินไหลบ่งบอกเป็นตัวเลขกลางในการทำงานโฆษณาชวนเชื่อนานาชาติ ส่วนหนึ่งเนื่องจากการดำเนินการของวิทยุปักกิ่งและข่าวภาษาต่างประเทศ (FLP) ถูก organizationally เชื่อมโยง กับ สภารัฐ และ ในกรณี ของ FLP กระทรวงต่างประเทศ เป็นวิทยานิพนธ์นี้แสดงให้เห็นถึง สถานทูตและองค์กร "เพื่อน" ยังเล่นมีบทบาทสำคัญในการขยายขอบเขตของการโฆษณาชวนเชื่อต่างประเทศ สถานทูตยังระบุ และพิจารณาผู้เชี่ยวชาญต่างประเทศและการเยือนสาธารณรัฐประชาชนจีน ชุดรูปแบบสำคัญที่บ่งบอกว่า "ไม่มีองค์กรเดียว รวมไปถึงองค์กรร่มเช่น [คณะกรรมการกลาง] แผนกโฆษณาชวนเชื่อ ได้ออกแรงควบคุมเต็มรูปแบบความหลากหลายของงานที่ดำเนินการ โดย FLP และวิทยุปักกิ่ง" (p. 82) นี้เป็นส่วนหนึ่งเป็นผลมาจากที่ต่าง ๆ บริหาร และมืออาชีพ subfields เกี่ยวข้องในการผลิตโฆษณาชวนเชื่อประจำวัน และบางส่วนเป็นผลมาจากความจริงที่ว่างานโฆษณาชวนเชื่อนานาชาติต้องภิรมย์คู่ — และบางครั้งมีการแข่งขันเช่นความต้องการของอุดมการณ์และนโยบายต่างประเทศ หลังจากจุดเริ่มต้นของการปฏิวัติวัฒนธรรม การดำเนินงานของวิทยุปักกิ่งและ FLP ถูกมอบให้ทหาร ตลอดยุคเมามาก อย่างไรก็ตาม ผู้สื่อข่าวและบรรณาธิการที่ทำงานภาย ใต้ แผนกโฆษณาชวนเชื่อ และบ่อยครั้ง สำนักข่าวซินหัว (จีนใหม่) ดูเหมือนจะ ได้ชอบปั่นออกจำนวนมากเนื้อหาโฆษณาชวนเชื่อต่างประเทศ แม้ว่างานได้บ่อยระหว่างสองวัน โดยส่งเสริมการขายทางการเมืองภายในประเทศและกะความสัมพันธ์ต่างประเทศของสาธารณรัฐประชาชนจีน propagandists ทำงานเหล่านี้ — และเพื่อนร่วมงานของต่างประเทศ หรือต่างประเทศศึกษา — มีหัวใจและจิตวิญญาณของเครื่องมือโฆษณาชวนเชื่อนานาชาติBy providing a meticulous account of the hierarchies and professional codes which defined life in international propaganda agencies, this dissertation makes suggestive and important points concerning propaganda as a vocation—an area of research first defined in seminal works of scholarship such as Timothy Cheek’s study of People’s Daily editor Deng Tuo. Propagandists did not see themselves as manipulative panderers of falsehoods, but rather as purveyors of empirical and ideological truths, tailored to the tastes of overseas audiences. Readers may be surprised by the high degree of restraint shown by senior leaders who realized that foreign audiences required delicate handling and were unlikely to be swayed by claims that were not based on some kernel of fact. As during the war years before 1949, countering anti-communist attitudes remained a primary goal, despite the fact that internal campaigns for ideological correctness in all forms of propaganda did occasionally challenge this primarily audience-centered orientation. Indeed, far more immediate were the shortages of housing, office space, reference materials, technology, funding, and staff which impinged on propagandists’ lives on a regular basis. In this sense, this dissertation also offers a window on socialism as a lived experience. Although the Anti-Rightist Campaign and Cultural Revolution were clearly traumatic events from the perspective of the educated, and often “bourgeois,” propagandists working within international agencies, the propaganda apparatus itself survived, albeit in radically reordered organizational form.ภายในบริบทของนโยบายต่างประเทศ โฆษณาชวนเชื่อระหว่างประเทศมีวัตถุประสงค์เพื่อ "สร้างสิ่งแวดล้อมนานาชาติดีสำหรับระบอบการปกครองสาธารณรัฐหนุ่ม" (p. 151), และดังนั้น พันธมิตรและ enmities เปลี่ยนแปลง บทที่ 3 "บรรณาธิการนโยบายและวาทกรรม ติดตามหลายแปลง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเน้น"ความสงบ"และความสำเร็จทางเศรษฐกิจสาธารณรัฐประชาชนจีนจะเป็นฟอยล์ธรรมดาธรรมชาติรุนแรงมากขึ้นของสาธารณรัฐประชาชนจีน f

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทบทวนถึงสหายไกล : จีนคอมมิวนิสต์การโฆษณาชวนเชื่อต่างประเทศ ( 1949-1976 ) โดยÇเป็นğดาเกินÜ ng ö r

ฉบับนี้ให้ภาพรวมที่ครอบคลุมของสาธารณรัฐประชาชนจีน ( ( ต่อจากนี้ สาธารณรัฐประชาชนจีน ) โฆษณาต่างประเทศทำงานระหว่าง 2492 และ 1976 โดยเน้น วิทยุ และสื่อสิ่งพิมพ์ ซึ่งแทน " กลุ่ม " ( หน้า 1 ) ของการโฆษณาชวนเชื่อต่างประเทศทำงานในช่วงสงครามเย็นแหล่งรวมงานพิมพ์ภายในการสัมภาษณ์ และเมื่อเร็ว ๆนี้เป็นความลับอีกต่อไปจดหมายเหตุแหล่งมาจากสถาบันในจีนและสหรัฐอเมริกา เป็นผู้เขียนบันทึกยุคสงครามเย็นการรับรู้ของ PRC ต่างประเทศโฆษณาเครื่องมือมักจะประเมินค่าความแข็งแรงของมันมุมมองที่ได้รับการทำซ้ำในส่วนทุนการศึกษามากขึ้นล่าสุดในนโยบายวัฒนธรรมและกิจกรรมที่ดำเนินการโดยองค์กรด้านตะวันตกหรืออำนาจรัฐ โดยคมชัด , วิทยานิพนธ์ฉบับนี้สร้างรายละเอียดและการสนับสนุนอย่างดีสำหรับกรณีโต้แย้งว่า 1 ) โฆษณาต่างประเทศทำงานสะท้อนลึกกับความไม่ปลอดภัยของ PRC ตำแหน่งในสงครามเย็นระหว่างประเทศระบบ2 ) โฆษณาต่างประเทศอุปกรณ์ในความเป็นจริงบ่อยการขัดขวางในการดําเนินงาน ขององค์การ และการเงิน ในที่สุด วิทยานิพนธ์นี้แสดงให้เห็นถึงการใช้ propagandists ' เองภายในรายงานและตัวอย่างที่หายากของผู้ชมที่ตอบกลับมาแม้ข้อความเหล่านั้นซึ่งได้ถึงเป้าหมาย มักจะล้มเหลวในการกระตุ้นการตอบสนองที่ต้องการโดยผู้ผลิตข้อความโดยเน้นหลักในภาษาต่างประเทศกดวิทยุปักกิ่ง ( วิทยุจีนระหว่างประเทศ ) , มันทำให้ผลงานที่ยั่งยืนเพื่อการศึกษาหรือการโฆษณาชวนเชื่อ โดยกรอบจีนภายในบริบทสงครามเย็นที่กว้างขึ้น และอธิบายว่าองค์กรและการดำเนินงานของเครื่องมือโฆษณาชวนเชื่อในรายละเอียด อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

โครงสร้าง ,นี้ทางสติปัญญาทะเยอทะยานและประวัติศาสตร์เปิดเผยโครงการแบ่งเป็นส่วนทุ่มเทเพื่อ 1 ) กำเนิดโฆษณาชวนเชื่อของพรรคคอมมิวนิสต์จีนของ 2 องค์กร cadres และหลักการของการดำเนินการ 3 ) นโยบายบรรณาธิการและการ 4 ) ช่องทางการจัดจำหน่ายสินค้า และ 5 ) ผู้ชมและแผนกต้อนรับส่วนหน้า อาร์กิวเมนต์ได้รับการสนับสนุนโดยข้อมูลมากมายเกี่ยวกับการจัดการ ผลผลิตและผู้ชมของสถาบันโฆษณาต่างประเทศ ตัวเลขเพิ่มเติมให้แนะนำตัวที่ยอดเยี่ยมเพื่อขอบเขตของสาธารณรัฐประชาชนจีน ภาษาอังกฤษ สำนักพิมพ์ ทั้งก่อนและระหว่างการปฏิวัติทางวัฒนธรรมที่สวยงาม เป็นหลักฐานว่า อย่างน้อยจากการโฆษณาชวนเชื่อของมุมมอง , จีนก็แทบจะปิดให้เข้าชมการแสดงในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือประเทศ แน่นอนหนึ่งในหลักการวาระที่ทำให้วิทยานิพนธ์ฉบับนี้เป็นทั้งพรรณนาหรือการโฆษณาชวนเชื่อรัฐเป็นปกติเมื่อเทียบกับรัฐบาลสงครามเย็นอื่น ๆรวมทั้งที่ของประเทศสหรัฐอเมริกา ตามที่อธิบายไว้ในเบื้องต้นโฆษณาอาจจะดีที่สุดเข้าใจเป็น " ชุดของกิจกรรมที่ดำเนินการโดยองค์กรทางการเมือง [ . . . ] ที่มีอิทธิพลต่อความคิดเห็นของประชาชนเพื่อให้บรรลุเป้าหมายบางอย่าง " ( หน้า 4 ) ดังนั้นการโฆษณาระหว่างประเทศเป็นอาหารเสริมเพื่อการทูต , รูปแบบของ " อ่อน " อำนาจ พื้นที่นโยบาย องค์กรการเงินและองค์กรและประสบการณ์ทางวัฒนธรรมสำหรับผู้ชมแต่จีนนานาชาติโฆษณาชวนเชื่อไม่ได้ ผู้เขียนเน้นกิจการประสบความสำเร็จตะพึดตะพือ ภาวะผู้นำ , เงินทุน , ระบบราชการช่องทางการจัดจำหน่ายต่างประเทศ และทัศนคติของผู้ชมอยู่ในฟลักซ์คงที่ . เป็นผลให้จีนโฆษณาเครื่องมือที่มีข้อจำกัดรุนแรงที่ถูกมองข้ามไป โดยนักวิชาการ ดุษฎีนิพนธ์ ในการเปิดช่วยให้ผู้อ่านเข้าใจบทบาทการโฆษณาระหว่างประเทศในประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีนความสัมพันธ์ระหว่างประเทศเช่นเดียวกับความท้าทายสมมติฐานที่เกี่ยวกับการโฆษณาประสิทธิภาพเป็นเครื่องมือในการชักชวนผลที่ได้คือผลงานที่มีคุณค่าทางวัฒนธรรม " สงครามเย็น " เปรียบเทียบให้ทุนการศึกษาที่เป็นไปได้ระหว่างสาธารณรัฐประชาชนจีนและรัฐบาลอื่น ๆที่ใช้สื่อเป็นเครื่องมือของการชักชวนมวลและการทูตเป้าหมายประชากรต่างชาติมากกว่าชนชั้น . ในที่สุด โดยการเปิดเผยข้อ จำกัด ของประเทศจีนสงครามเย็นระหว่างประเทศโฆษณาเครื่องมือผู้เขียนเสนอประโยชน์โดยปริยาย วิจารณ์ " ไฟอ่อน " โดยเน้นว่าผู้ชมจะไม่ค่อยชวนโดยรัฐข้อความที่ขัดแย้งลึก internalized โลกทัศน์และประสบการณ์

กับงานวิจัยที่ได้มาจากเอกสารภายในรัฐบาลเอกสาร การสัมภาษณ์ และแหล่งตีพิมพ์ทุกบทของวิทยานิพนธ์ฉบับนี้ มีขนแปรงกับความเข้าใจ บทที่ 1" กำเนิดโฆษณาชวนเชื่อของพรรคคอมมิวนิสต์จีน " ย้อนกลับไปปีเก่าของพรรคคอมมิวนิสต์จีน ( ต่อจากนี้ , CCP ) เพื่อแสดงให้เห็นว่าประสบการณ์กับพวกชาตินิยมภายในแนวร่วมและต่อมาในชนบทของผู้นำคอมมิวนิสต์ มีความเข้าใจในการโฆษณาชวนเชื่อเป็นองค์ประกอบสำคัญของทั้งทางการเมืองและการทหารในกิจกรรม ในระหว่างปีของสงครามต่อต้าน ( 2480-2488 )CCP ได้รับประสบการณ์กับสำนักพิมพ์ต่างประเทศผู้ชมต่างประเทศ และพัฒนา " มวลบรรทัดสไตล์ " วารสารศาสตร์ที่มุ่งสร้างกำลังใจ ต่างประเทศเพื่อนนักเดินทางและนักข่าวมักจะยืมช่วยเหลือความพยายามเหล่านี้ ของ CCP ยอดโปรแกรมแปลเอาความสนใจเฉพาะในการดำเนินงานวันต่อวันของเครื่องมือโฆษณาชวนเชื่อระหว่างประเทศในขณะที่ " ความสัมพันธ์ส่วนตัวสร้างขึ้น และเสริมในช่วงของแยนปีพิสูจน์แล้วว่าเป็นวิกฤต [ . . . ] ในแง่ของการเลือก ideologically พอดีบุคลากร [ โฆษณา ] งานหลังการปฏิวัติสังคมนิยม " ( หน้า 45 ) เนื่องจากความวุ่นวายของสงครามกลางเมืองตามมาการทํางานกลางพรรคโฆษณาชวนเชื่อกรมไม่ได้ reestablished หลังจากการล่มสลายของของแยนจนถึงพฤษภาคม 1948 ,เมื่อ xibaipo เป็น CCP สำนักงานใหญ่ จากจุดนี้เป็นต้นไป นโยบายของเนยหวายคุณบี้ ( " สร้างความแตกต่างระหว่าง ' ภายใน ' และ ' ภายนอก ' โฆษณาชวนเชื่องาน " ) กลายเป็นที่ยึดที่มั่นใน propagandists . ในแง่ปฏิบัติอย่างไรก็ตามการโฆษณาชวนเชื่อต่างประเทศทำงานอย่างต่อเนื่องการเปลี่ยนแปลงโดยการเปลี่ยนแปลงในจีนต่างประเทศความสัมพันธ์และอุดมการณ์และการแข่งขันกับคู่แข่งมหาอำนาจเช่นสหรัฐอเมริกาและสหภาพโซเวียต .

บทที่ 2 " องค์กร cadres และหลักการ " แผนภูมิที่ซับซ้อนกระบวนการที่นำคำสั่งจากอวัยวะต่างๆ เช่น คณะกรรมการกลาง CCP โฆษณาชวนเชื่อกรม และประสานงานฝ่ายผลิตและเผยแพร่รูปโฆษณาชวนเชื่อ . ที่นี่อีกครั้งโจว เอินไหลโผล่ออกมาเป็นตัวตั้งตัวตีในงานโฆษณาต่างประเทศ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะการดำเนินงานของวิทยุปักกิ่งและภาษาต่างประเทศกด ( flp ) organizationally เชื่อมโยงกับสภารัฐ และในกรณีของ flp , กระทรวงการต่างประเทศ เป็นวิทยานิพนธ์เล่มนี้แสดงให้เห็นถึง ,สถานทูต และ " องค์กรมิตรภาพ " มีบทบาทสำคัญในการขยายขอบเขตของการโฆษณาชวนเชื่อต่างประเทศของ สถานทูตยังระบุและได้รับคัดเลือกจากผู้เชี่ยวชาญและผู้เข้าชมจีน ที่สำคัญรูปแบบซึ่งปรากฏเป็นว่า " ไม่มีองค์กรเดียว รวมทั้งร่มองค์กรเช่น [ กรรมการ ] กลางโฆษณาชวนเชื่อแผนกก็สามารถที่จะเข้าควบคุมเต็มรูปแบบผ่านความหลากหลายของงาน โดย flp และวิทยุปักกิ่ง " ( หน้า 82 ) นี้เป็นส่วนหนึ่งเป็นผลของธุรการต่างๆและเป็นมืออาชีพ subfields เกี่ยวข้องในการผลิตโฆษณาในแต่ละวันและส่วนหนึ่งเป็นผลมาจากความจริงที่ว่าโฆษณานานาชาติงานบังคับใช้ภิรมย์คู่และบางครั้งการแข่งขันความต้องการของอุดมการณ์และนโยบายต่างประเทศ . หลังจากการเริ่มต้นของการปฏิวัติทางวัฒนธรรม , การดำเนินงานของวิทยุปักกิ่ง และ flp ถูกส่งมอบให้ทหาร ตลอดมากของเหมา ยุค อย่างไรก็ตาม ผู้สื่อข่าวและบรรณาธิการทำงานภายใต้การโฆษณาชวนเชื่อของแผนกและมักจะภายใน Xinhua ใหม่ ( จีน ) สำนักข่าว , ดูเหมือนจะได้รับการรับผิดชอบสำหรับ churning ออกเป็นกลุ่มของการโฆษณาชวนเชื่อต่างประเทศเนื้อหา ถึงแม้ว่าการทำงานมักกระจัดกระจาย โดยแคมเปญทางการเมืองภายในประเทศและการเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์กับต่างประเทศของสาธารณรัฐประชาชนจีนpropagandists ทำงานเหล่านี้ และของต่างประเทศหรือต่างประเทศที่มีเพื่อนร่วมงานเป็นหัวใจและวิญญาณของเครื่องมือโฆษณาชวนเชื่อระหว่างประเทศ .

โดยการให้บัญชีพิถีพิถันของลำดับชั้นและวิชาชีพรหัสที่กำหนดชีวิตในการโฆษณาชวนเชื่อของหน่วยงานระหว่างประเทศ