A subfield of linguistics developed

A subfield of linguistics developed in the late 1970s, pragmatics studies how people comprehend and
produce a communicative act or speech act in a concrete speech situation which is usually a
conversation (hence *conversation analysis). It distinguishes two intents or meanings in each utterance
or communicative act of verbal communication. One is the informative intent or the sentence meaning,
and the other the communicative intent or speaker meaning (Leech, 1983; Sperber and Wilson, 1986).
The ability to comprehend and produce a communicative act is referred to as pragmatic competence
(Kasper, 1997) which often includes one's knowledge about the social distance, social status between
the speakers involved, the cultural knowledge such as politeness, and the linguistic knowledge explicit
and implicit.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฟิลด์ภาษาศาสตร์การพัฒนาในช่วงปลายปี 1970 ที่เน้นการศึกษาวิธีการที่คนเข้าใจและ
ก่อให้เกิดการกระทำการสื่อสารหรือการกระทำการพูดในสถานการณ์ที่การพูดที่เป็นรูปธรรมซึ่งมักจะเป็น
การสนทนา (เพราะฉะนั้น * การวิเคราะห์การสนทนา) มันแตกต่างสองเจตนาหรือความหมายในแต่ละคำพูด
หรือการกระทำของการสื่อสารการสื่อสารทางวาจา หนึ่งคือความตั้งใจที่จะให้ข้อมูลหรือความหมายประโยค
และอื่น ๆ ที่เจตนาการสื่อสารหรือความหมายลำโพง. (ปลิง 1983; Sperber และวิลสัน, 1986)
ความสามารถในการเข้าใจและผลิตพระราชบัญญัติการสื่อสารจะเรียกความสามารถเป็นทางปฏิบัติ
(แคสเปอร์ 1997 ) ที่มักจะมีความรู้เกี่ยวกับระยะทางสังคม, สถานะทางสังคมระหว่าง
ลำโพงที่เกี่ยวข้องกับความรู้ทางวัฒนธรรมเช่นความสุภาพและความรู้ทางภาษาอย่างชัดเจน
และโดยนัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็น subfield ภาษาศาสตร์พัฒนาในปลายทศวรรษ วัจนปฏิบัติศาสตร์การศึกษาวิธีการที่คนเข้าใจและผลิตพระราชบัญญัติการสื่อสารหรือการพูดแสดงในคอนกรีตซึ่งมักจะเป็นคำพูด สถานการณ์การสนทนา ( ด้วยเหตุนี้ * การวิเคราะห์การสนทนา ) มันคือเจตนาหรือความหมายในแต่ละที่ สองหรือการกระทำของการสื่อสารด้วยวาจา หนึ่งคือเจตนาให้ข้อมูล หรือ ประโยค ความหมายและอื่น ๆ เจตนาเพื่อการสื่อสารหรือลำโพงความหมาย ( ปลิง , 1983 ; sperber วิลสัน , 1986 )ความสามารถในการเข้าใจและผลิตพระราชบัญญัติการสื่อสารเรียกว่าความสามารถในทางปฏิบัติ( แคสเปอร์ , 1997 ) ซึ่งมักจะรวมถึงมีความรู้เกี่ยวกับระยะห่างทางสังคม ฐานะทางสังคมระหว่างลำโพงที่เกี่ยวข้อง ความรู้ทางวัฒนธรรม เช่น มารยาท และความรู้ทางภาษาอย่างชัดเจนและโดยนัย .