นานมาแล้วตั้งแต่ครั้งที่ท้องทะเลยังมีสัตว์อาศัยอยู่เพียงไม่กี่ชนิด
ในคืนที่มืดแสนมืดคืนหนึ่ง บนฟ้าไม่มีพระจันทร์ออกมาทักทายเหมือน
เช่นเคยจึงมองเห็นดาวน้อยใหญ่ส่องแสงระยิบระยับเต็มท้องฟ้า
ช้างฝูงหนึ่งกำลังพากันเดินเล่นอย่างเพลิดเพลินใจหลังจากอาหารค่ำ
ลูกช้างน้อยๆตัวหนึ่ง แหงนหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้า ท่ามกลางทะเลดวงดาวทั้งหมดนั้น
มีอยู่ดวงนึงเป็นที่ดาวดวงใหญ่สวยงามกว่าดาวดวงอื่นๆ
ปลาดาวแล้วลูกช้างน้อยก็พูดว่า “ชั้นอยากขึ้นไปบนท้องฟ้า เพื่อหยิบดาวดวง
นั้นลงมา” ช้างทุกตัวเห็นด้วยกับเธอ
พวกเขาจึงช่วยกันคิดหาวิธีเอื้อมขึ้นไปให้ถึงดวงดาวอย่างหนัก
คิด..คิด..คิดจนปวดหัวกันไปเลย
ในที่สุดลูกช้างก็พูดขึ้นว่า “ชั้นรู้แล้ว ตามชั้นมา เราจะไปที่หน้าผาสูงกัน เพื่อขึ้นไปให้สูงที่สุด”
ฝูงช้างพากันเดินขึ้นไปบนหน้าผาที่สูงชันที่สุด ซึ่งหน้าผานี้ชะโงกยื่นล้ำไปบนท้องทะเล
ลูกช้างพูดว่า “เราต้องยืนบนหลังกันนะขี่คอกันให้สูงเลย” และแล้วภาพที่เกิดขึ้นก็คือมีช้าง
ตัวหนึ่งยืนอยู่บนหลังของช้างอีกตัวหนึ่ง แล้วก็อีกตัวหนึ่ง แล้วก็อีกตัวหนึ่งต่อกันขึ้นไปเรื่อยๆ
โดยมีช้างน้อยอยู่ชั้นบนสุด แล้วเธอยื่นงวงออกไปแตะดวงดาวได้สำเร็จ
“ดู! ดูนี่ซิเห็นมั้ย! ชั้นจับดาวได้แล้ว” ช้างน้อยร้องอย่างดีใจ วินาทีนั้นเอง ดวงดาวก็พลัด
หล่นลงไปในทะเล “โอว ไม่นะ ฉันทำดาวหล่นน้ำไป ดาวจมน้ำไปแล้ว ”
ในทะเล ปลาตัวใหญ่ตัวหนึ่งเห็นดาวสวยงามตกลงมา มันรีบว่ายน้ำตรงเข้ามาทันที
ปลาดาวเจ้าปลาฮุบกินเอาดวงดาวเข้าไปในท้อง แล้วทันใดนั้นเอง..ตัวของเจ้าปลา
ก็ค่อยๆหดเล็กลง หดเล็กลง ส่วนครีบ, หัวและหาง ก็แหลมขึ้นและกลาย
เป็นรูปร่างเหมือนดาวไปเลย
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาในท้องทะเลก็จึงมีปลาดาวมาจนถึงทุกวันนี้