Unlike reading, writing or listenin

Unlike reading, writing or listening activities, speaking requires some degree of real-time exposure to an audience. Learners are often inhibited about trying to say thing in foreign language in the classroom: worried about mistakes or simply shy of the attention that their speech attract.
Even they are not inhibited, you often hear learners complain that they cannot think of anything to say: they have no motive to express themselves beyond the guilty feeling that they should be speaking.
Only one participant can talk at a time if he or she is to be heard; and in large group this means the each one will have only very little talking time. This problem is compounded of some learners to dominate, while other speaks very little or not a tall.
What to do when we have these kind of problems?

Try to use English everyday in our class, and or outside the classroom. This can stimulate our behavior to always use English as habitual even daily conversation.

Create a small group to train our English, whether in class or outside the class. Learning by doing is really important in learning to speak English. We can share information through the group, make small conversation, and check others error. This also can give extra additional vocabulary to the persons.

While we have problems in our dialect, the solution is train our pronunciation to be better. Find some videos, music, or authentic conversations in English. See or hear, then practice the sounds that we've heard in the

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซึ่งแตกต่างจากการอ่านการเขียนหรือกิจกรรมการฟังการพูดต้องมีระดับของการสัมผัสในเวลาจริงให้กับผู้ชมบางส่วน ผู้เรียนมักจะยับยั้งการเกี่ยวกับการพยายามที่จะพูดสิ่งที่อยู่ในภาษาต่างประเทศในห้องเรียน.
กังวลเกี่ยวกับความผิดพลาดหรือเพียงแค่ขี้อายของความสนใจว่าคำพูดของพวกเขาดึงดูดแม้พวกเขาจะไม่สามารถยับยั้งคุณมักจะได้ยินผู้เรียนบ่นว่าพวกเขาไม่สามารถคิดอะไรที่จะพูดว่า: พวกเขาไม่มีแรงจูงใจที่จะแสดงตัวเองนอกเหนือจากความผิดรู้สึกว่าพวกเขาควรจะพูด.
เพียงคนเดียวที่เข้าร่วมสามารถพูดคุยได้ตลอดเวลาถ้าเขาหรือเธอจะได้ยิน; และในกลุ่มใหญ่นี้หมายความว่าแต่ละคนจะมีเวลาพูดคุยเพียงน้อยมาก ปัญหานี้จะประกอบของผู้เรียนบางส่วนไปครองในขณะที่คนอื่น ๆ พูดน้อยมากหรือไม่ได้สูง.
จะทำอย่างไรเมื่อเรามีชนิดของปัญหาเหล่านี้หรือไม่พยายามที่จะใช้ในชีวิตประจำวันภาษาอังกฤษในชั้นเรียนของเราและหรือนอกห้องเรียน นี้สามารถกระตุ้นให้เกิดพฤติกรรมของเราที่มักจะใช้ภาษาอังกฤษเป็นนิสัยการสนทนาในชีวิตประจำวันมากยิ่ง. สร้างกลุ่มเล็ก ๆ ในการฝึกอบรมภาษาอังกฤษของเราไม่ว่าจะเป็นในชั้นเรียนหรือนอกชั้นเรียน การเรียนรู้โดยการทำเป็นจริงที่สำคัญในการเรียนรู้ที่จะพูดภาษาอังกฤษ เราสามารถใช้ข้อมูลร่วมกันผ่านกลุ่มทำให้การสนทนาเล็ก ๆ และตรวจสอบข้อผิดพลาดอื่น ๆ นอกจากนี้ยังสามารถให้คำศัพท์เพิ่มเติมพิเศษเพื่อคน. ในขณะที่เรามีปัญหาในภาษาถิ่นของเราแก้ปัญหาคือการฝึกอบรมการออกเสียงของเราจะดีกว่า ค้นหาวิดีโอบางเพลงหรือการสนทนาในภาษาอังกฤษแท้ เห็นหรือได้ยินแล้วฝึกเสียงที่เราเคยได้ยินใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซึ่งแตกต่างจาก การอ่าน การเขียน หรือกิจกรรมการฟัง การพูดต้องมีบางส่วนของเวลาจริงจากผู้ชม ผู้เรียนมักจะยับยั้งเกี่ยวกับการพยายามที่จะพูดสิ่งในภาษาต่างประเทศในชั้นเรียน : กังวลเกี่ยวกับข้อผิดพลาดหรือเพียงขี้อายของความสนใจคำพูดของพวกเขาดึงดูด
แม้พวกเขาจะห้าม คุณมักจะได้ยินนักเรียนบ่นว่าพวกเขาไม่สามารถคิดอะไรที่จะพูด :พวกเขามีแรงจูงใจที่จะแสดงออกเกินผิดรู้สึกว่าพวกเขาควรจะพูด .
เพียงหนึ่งผู้เข้าร่วมสามารถพูดคุยในเวลา ถ้าเขาหรือเธอจะได้ยิน และในกลุ่มที่มีขนาดใหญ่ซึ่งหมายความว่าแต่ละคนจะมีเพียงน้อยมาก พูดตลอดเวลา ปัญหานี้เป็นปัญหาของผู้เรียนประกอบไปครอง ในขณะที่คนอื่นพูดน้อยมากหรือไม่มีสูง
สิ่งที่ต้องทำเมื่อเราได้รับเหล่านี้ชนิดของปัญหา ?

ลองใช้ภาษาอังกฤษในห้องเรียน และนอกห้องเรียน นี้สามารถกระตุ้นพฤติกรรมของเราจะใช้ภาษาอังกฤษเป็นเป็นอาจิณ แม้แต่การสนทนาประจำวัน .

สร้างกลุ่มเล็ก ๆเพื่อฝึกภาษาอังกฤษของเรา ไม่ว่าจะในห้องเรียนหรือนอกชั้นเรียน การเรียนรู้โดยการกระทำเป็นสิ่งสำคัญในการเรียนรู้ที่จะพูดภาษาอังกฤษเราสามารถแบ่งปันข้อมูลผ่านกลุ่ม ทำให้การสนทนาเล็ก ๆ และตรวจสอบข้อผิดพลาดของผู้อื่น นี้ยังสามารถให้ศัพท์เพิ่มเติมพิเศษเพื่อคน

ตอนที่เรามีปัญหาในภาษาถิ่นของเรา โซลูชั่น คือ ฝึกการออกเสียงของเราดีกว่า ค้นหาวิดีโอ , เพลง หรือ จริง การสนทนาภาษาอังกฤษ เห็นหรือได้ยิน แล้วฝึกเสียงที่เราได้ยินใน