The third measure we consider, cons

The third measure we consider, constraints on the executive, is in principle linked to
constraints on government, but in reality is constructed to reflect the outcomes of most recent
elections. In developing countries, even this measure is extremely volatile, and cannot be
plausibly interpreted as reflecting durable rules, procedures or norms that the term “institutions”
refers to. Indeed, we show that the three conventional measures of institutions are uncorrelated
with constitutional constraints on government that scholars have just begun to use. All this
evidence sheds doubt on the proposition that the measures of institutions used in the growth
literature reflect any “deep” parameters that they are purported to measure.


In Section III, we discuss some of the basic OLS evidence on the relationship between
institutions, human capital, and economic growth. We confirm the now well-established
propositions that the initial level of human capital of a country, and the average level of its
institutions over a period of time, predict its level of economic growth over that very same period
of time. But, as section II shows, and the South Korean example illustrates, institutional quality
rises as a country grows richer. In fact, we find that, in a variety of specifications, initial levels of
constraints on the executive do not predict subsequent economic growth, whereas initial levels of
human capital continue to be strong predictors. Thus even the OLS evidence is quite unsupportive
of the proposition that constraints on the executive cause growth, and is supportive of the
proposition that the more basic cause is human capital.


In section IV, we try to dig deeper into these issues by looking at the universe of poor
countries as of 1960. We find that virtually all of these countries had uneducated populations, and
were moreover run by dictators. Indeed, most countries in this group have spent the vast majority 6
of years since 1960 under dictators. These dictatorships had a large dispersion of growth rates, an
observation itself inconsistent with the view that constraints on government shape growth
experiences of poor countries. The near universality of dictatorships in poor countries suggests
that the security of property in these countries is the result of policy choices, not constraints.


In Section V, we turn to one of the central strategies that researchers have used to establish
the primacy of political institutions: instrumental variables. We discuss recent work of
Acemoglu, Johnson, and Robinson (2001, 2002), which shows that, among European colonies,
settler mortality and population density in 1500 predict institutional quality and the level of
economic development today. We show, however, that these results do not establish a role for
institutions. Specifically, the Europeans who settled in the New World may have brought with
them not so much their institutions, but themselves, i.e., their human capital. This theoretical
ambiguity is consistent with the empirical evidence as well. We show that the instruments used in
the literature for institutions are even more highly correlated with human capital both today and in
1900, and that, in instrumental variable specifications predicting economic growth, human capital
performs better than institutions. At the purely econometric level, this evidence suggests that
predictors of settlement patterns are not valid instruments for institutions.


In Section VI, we conclude the empirical analysis by looking at the timing of human
capital accumulation and institutional quality. We find evidence consistent with the example of
South Korea, namely that economic growth and human capital accumulation cause institutional
improvement, rather than the other way around.

Finally, Section VII concludes with some implications of our analysis. We find ourselves
much closer to Lipset than to the new institutionalists. If the experience of poor countries in the
last 50 years is a guide, politically constrained government may not be a viable strategy for them 7
to secure property rights. Rather, these countries may need to emphasize economic policies and
choices that ensure such security, even by dictators. Growth in these countries may be feasible
without immediate institutional improvement, and is likely in turn to lead to institutional
improvement. At least this is what the data show.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สามวัดเราพิจารณา ข้อจำกัดของผู้บริหาร เป็นหลักที่เชื่อมโยง
ข้อจำกัดของรัฐบาล แต่ ในความเป็นจริงถูกสร้างขึ้นเพื่อสะท้อนผลลัพธ์ของล่าสุด
เลือก ในประเทศกำลังพัฒนา แม้วัดนี้จะระเหยมาก และไม่สามารถ
plausibly แปลเป็นการสะท้อนให้เห็นถึงกฎทนทาน ขั้นตอน หรือบรรทัดฐานที่คำว่า "สถาบัน"
หมายถึงการ แน่นอน แสดงวัดธรรมดาสามของสถาบัน uncorrelated
ด้วยข้อจำกัดของรัฐธรรมนูญรัฐบาลนักวิชาการมีเพิ่งเริ่มใช้ ทั้งหมดนี้
หลักฐาน sheds สงสัยในข้อเสนอที่ว่า มาตรการของสถาบันใช้ในการเจริญเติบโต
ประกอบการแสดงพารามิเตอร์ "ลึก" ที่พวกเขามีเจตนาในการวัด


ในส่วน III เราพูดคุยของ OLS หลักพื้นฐานเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่าง
สถาบัน ทุนมนุษย์ และการเติบโตทางเศรษฐกิจ เรายืนยันในตอนนี้ดีขึ้น
propositions ที่ระดับเริ่มต้นของทุนมนุษย์ของประเทศ และระดับเฉลี่ยของ
สถาบันระยะเวลา ทำนายระดับของเศรษฐกิจที่ระยะเวลาเดียวกันมาก
เวลา แต่ เป็นส่วนที่สอง แสดง เกาหลีใต้และแสดงตัวอย่าง คุณภาพสถาบัน
ขึ้นเป็นประเทศเติบโตขึ้น ในความเป็นจริง เราพบว่า ในความหลากหลายของข้อมูลจำเพาะ เริ่มต้นระดับของ
ข้อจำกัดของผู้บริหารทำนายการเติบโตทางเศรษฐกิจต่อมา ในขณะที่เริ่มต้นระดับของ
บุคลากรยังคง แข็งแกร่ง predictors จึงค่อนข้าง unsupportive แม้แต่หลักฐานของ OLS
ของข้อเสนอว่า ข้อจำกัดของผู้บริหารทำให้เกิดการเจริญเติบโต และสนับสนุนการ
เสนอว่าสาเหตุพื้นฐานทุนมนุษย์


ในส่วนที่ IV เราพยายามขุดลึกในปัญหาเหล่านี้ โดยดูที่จักรวาลของคนจน
ประเทศ ณ 1960 เราพบว่า ประเทศเหล่านี้แทบทั้งหมดมีประชากรตามีตามา และ
นอกจากนี้ยังถูกเรียกใช้ โดยเผด็จการ แน่นอน ประเทศส่วนใหญ่ในกลุ่มนี้ได้ใช้เวลาส่วนใหญ่ 6
ปีตั้งแต่ 1960 ภายใต้เผด็จการ โปเหล่านี้ได้กระจายตัวใหญ่อัตราการเจริญเติบโต การ
สังเกตตัวเองสอดคล้องกับมุมมองว่า ข้อจำกัดของรัฐบาลรูปร่างเติบโต
ประสบการณ์ของประเทศที่ยากจน Universality ใกล้ของโปในประเทศยากจนแนะนำ
ว่า ความปลอดภัยของทรัพย์สินในประเทศเหล่านี้เป็นผลของทางเลือกนโยบาย ไม่จำกัด


เราเปิดกลยุทธ์กลางที่ใช้ในการสร้างนักวิจัยอย่างใดอย่างหนึ่งในส่วน V
primacy ของสถาบันทางการเมือง: ตัวแปรเครื่องมือ เราอภิปรายผลงานล่าสุดของ
Acemoglu จอห์นสัน และโรบินสัน (2001, 2002), ซึ่งแสดงให้เห็นว่า ระหว่างอาณานิคมยุโรป,
settler ตายและประชากรความหนาแน่นใน 1500 ทำนายคุณภาพสถาบันและระดับของ
พัฒนาเศรษฐกิจวันนี้ เราแสดง อย่างไรก็ตาม ว่า ผลลัพธ์เหล่านี้สร้างบทบาทสำหรับ
สถาบันการ โดยเฉพาะ ชาวยุโรปที่ในโลกใหม่อาจได้มาด้วย
นั้นสถาบันไม่มากนัก แต่ตัวเอง เช่น ทุนมนุษย์ของพวกเขา ทฤษฎีนี้
ย่อเป็นสอดคล้องกับหลักฐานประจักษ์เป็นอย่างดี เราแสดงว่าเครื่องมือที่ใช้ใน
วรรณกรรมสำหรับสถาบันยิ่งสูง correlated กับทุนมนุษย์ทั้งวันนี้ และใน
1900 และ ว่า ในบรรเลงผันแปรข้อมูลจำเพาะเกี่ยวกับการคาดการณ์การเติบโตทางเศรษฐกิจ ทุนมนุษย์
ทำดีกว่าสถาบันการ ระดับ econometric หมดจด หลักฐานนี้ชี้ให้เห็นที่
predictors ของรูปแบบการชำระเงินไม่ถูกต้องเครื่องมือสำหรับสถาบัน


ในส่วน VI เราสรุปการวิเคราะห์ผล โดยดูที่เวลาของมนุษย์
สะสมทุนและคุณภาพของสถาบัน เราพบหลักฐานที่สอดคล้องกับตัวอย่างของ
เกาหลีใต้ ได้แก่การเติบโตทางเศรษฐกิจและสะสมทุนมนุษย์ทำให้เกิดสถาบัน
พัฒนา แทนวิธีอื่น ๆ

ในที่สุด VII ส่วนสรุป มีบางผลการวิเคราะห์ของเรา เราพบตัวเอง
มากใกล้ Lipset กว่าจะ institutionalists ใหม่ ถ้าประสบการณ์ของประเทศยากจนในการ
ปี 50 เป็นคู่มือ รัฐบาลมีข้อจำกัดทางการเมืองอาจเป็นกลยุทธ์สำหรับพวกเขา 7
ปลอดภัยทรัพย์สิน ค่อนข้าง ประเทศเหล่านี้อาจต้องเน้นนโยบายเศรษฐกิจ และ
ตัวที่รักษาความปลอดภัยดังกล่าว โดยเผด็จการ เจริญเติบโตในประเทศเหล่านี้อาจเป็นไปได้
โดยปรับปรุงสถาบันทันที และมีแนวโน้มที่จะนำสถาบันไป
ปรับปรุงได้ น้อยนี้เป็นข้อมูลที่แสดง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สามวัดเราพิจารณาข้อจำกัดของผู้บริหาร อยู่ในหลักการเชื่อมโยงกับ
ข้อจำกัดของรัฐบาล แต่ในความเป็นจริงที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อสะท้อนให้เห็นถึงผลของการเลือกตั้งล่าสุด
ที่สุด ในการพัฒนาประเทศ แม้มาตรการนี้จะเปลี่ยนแปลงได้อย่างมาก และไม่สามารถ
ฟังขึ้นว่าสะท้อนกฎทนทาน ขั้นตอนหรือบรรทัดฐานที่คำว่า " สถาบัน "
หมายถึง แน่นอนเราแสดงให้เห็นว่าสามมาตรการปกติของสถาบัน uncorrelated
กับรัฐธรรมนูญ ข้อจำกัดของรัฐบาลที่นักวิชาการเพิ่งเริ่มใช้ ทั้งหมดนี้
หลักฐานหายสงสัยครับว่ามาตรการต่างๆที่ใช้ในการเจริญเติบโต
วรรณกรรมสะท้อน " ลึก " พารามิเตอร์ใด ๆที่พวกเขามีเจตนาที่จะวัด


ในส่วนที่สามเราหารือบางส่วนของพื้นฐานและหลักฐานเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่าง
สถาบันทุนมนุษย์ และการเติบโตทางเศรษฐกิจ เรายืนยันในตอนนี้ดีขึ้น
ข้อเสนอที่ระดับเริ่มต้นของทุนมนุษย์ของประเทศและระดับค่าเฉลี่ยของสถาบันของ
ระยะเวลา ทำนายระดับของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจมากกว่า
ว่าช่วงเวลาเดียวกันของเวลา แต่เป็นส่วนที่ 2 แสดงและตัวอย่างของเกาหลีใต้แสดงให้เห็นถึง ,
คุณภาพสถาบันมาเป็นประเทศที่เติบโตขึ้นรวยขึ้น ในความเป็นจริง เราพบว่าในความหลากหลายของข้อมูลระดับเริ่มต้นของ
ข้อจำกัดของผู้บริหารไม่คาดการณ์การเติบโตทางเศรษฐกิจตามมา ในขณะที่ระดับเริ่มต้นของ
ทุนมนุษย์ยังคงเป็นระดับที่แข็งแกร่ง ดังนั้นแม้ทั้งหลักฐานที่ค่อนข้าง unsupportive
ของข้อเสนอที่ข้อจำกัดของผู้บริหารให้เกิดการเจริญเติบโต และมีการสนับสนุน
ข้อเสนอที่สาเหตุพื้นฐานคือทุนมนุษย์


ในส่วน IV , เราพยายามที่จะขุดลึกลงไปในประเด็นเหล่านี้ โดยมองไปที่จักรวาลของประเทศยากจน
เมื่อปี 1960 . เราพบว่า เกือบทั้งหมดของประเทศเหล่านี้มีประชากรการศึกษาและ
ถูกนอกจากนี้ที่ดำเนินการโดยผู้มีอำนาจ แน่นอนประเทศส่วนใหญ่ในกลุ่มนี้ได้ใช้เวลาส่วนใหญ่ของปี 6
ตั้งแต่ 1960 ภายใต้เผด็จการ . เผด็จการเหล่านี้มีกระจายขนาดใหญ่ของอัตราการเจริญเติบโต ,
สังเกตตัวเองดูว่าสอดคล้องกับข้อจำกัดของรัฐบาลรูปร่างการเจริญเติบโต
ประสบการณ์ของประเทศยากจน ความเป็นสากลใกล้เผด็จการในประเทศยากจนชี้ให้เห็น
ที่การรักษาความปลอดภัยของทรัพย์สินในประเทศเหล่านี้คือผลของการเลือกนโยบายที่ไม่มีข้อจำกัด


ในส่วน V , เรากลายเป็นหนึ่งในกลยุทธ์กลางที่นักวิจัยได้ใช้สร้าง
primacy สถาบันทางการเมืองที่มีเครื่องมือ เรากล่าวถึงผลงานล่าสุดของ
acemoglu จอห์นสัน และ โรบินสัน ( 2001 , 2002 ) ซึ่งแสดงให้เห็นว่า ระหว่างอาณานิคมยุโรป
ดูอัตราการตายและความหนาแน่นของประชากรใน 1500 ทำนายคุณภาพของสถานศึกษา และระดับของการพัฒนาเศรษฐกิจในวันนี้ เราแสดง อย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์เหล่านี้ไม่ได้สร้างบทบาทให้
สถาบัน โดยเฉพาะชาวยุโรปผู้ตั้งถิ่นฐานในโลกใหม่อาจมีมากับ
พวกเขาไม่มากสถาบัน แต่ ตัวเอง คือ ทุนของมนุษย์
ตามทฤษฎีนี้ความคลุมเครือสอดคล้องกับหลักฐานเชิงประจักษ์เป็นอย่างดี เราพบว่า เครื่องมือที่ใช้ใน
วรรณกรรมสถาบันยิ่งระดับสูงกับทุนมนุษย์ทั้งในวันนี้และใน
1900 , และ , ในเครื่องมือตัวแปรกำหนดคาดการณ์การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ
ทุนมนุษย์มีประสิทธิภาพดีกว่า ) ระดับทางเศรษฐกิจอย่างหมดจด หลักฐานนี้แสดงให้เห็นว่า
ทำนายรูปแบบการตั้งถิ่นฐานเป็นเครื่องมือที่ถูกต้องสำหรับสถาบัน


ในส่วนที่หก เราสรุปการวิเคราะห์เชิงประจักษ์ โดยดูที่เวลาของการสะสมทุนมนุษย์
และคุณภาพของสถาบัน เราพบหลักฐานที่สอดคล้องกับตัวอย่างของ
เกาหลี คือว่า การเติบโตทางเศรษฐกิจและมนุษย์ การสะสมทุนเพราะสถาบัน
ปรับปรุงมากกว่าวิธีอื่น ๆ .

ในที่สุด ส่วนที่ 7 จบด้วยผลกระทบบางส่วนของการวิเคราะห์ของเรา เราพบตัวเราเอง
lipset มากใกล้กว่าไป institutionalists ใหม่ ถ้าประสบการณ์ของประเทศยากจนใน
50 ปีเป็นคู่มือ ในทางการเมืองอย่างต่อเนื่อง รัฐบาลไม่อาจเป็นกลยุทธ์ได้ 7
เพื่อรักษาสิทธิทรัพย์สินทางปัญญา ค่อนข้างประเทศเหล่านี้อาจต้องเน้นนโยบายเศรษฐกิจทางเลือกที่ให้ความปลอดภัยและ
เช่น แม้พวกเผด็จการ การเจริญเติบโตในประเทศเหล่านี้อาจเป็นไปได้
โดยทันที สถาบันพัฒนา และมีแนวโน้มในการเปลี่ยนไปสู่การพัฒนาสถาบัน

อย่างน้อยนี้คือสิ่งที่ข้อมูลที่แสดง