2.5. Soil sampling and processingSo

2.5. Soil sampling and processing
Soil sampling was done before experiment after wheat harvest in 2009 and after rice harvest in both years, respectively. Composite samples of topsoil at 0–15 cm depth were collected with an Eijkelkamp soil core sampler. The samples were sealed in plastic bags and shipped to the laboratory within 2 days after sampling. Root detritus was removed and the soil air-dried, and ground to pass a 2 mm sieve prior to analysis. A portion of soil was ground to pass a 0.15 mm sieve for C and N analysis with an Elementar Variomax CNS Analyzer (German Elementar Company, 2003).

2.6. Soil analysis
2.6.1. Basic properties of soil and biochar
Soil and biochar were analyzed for their basic properties with procedures described in Zhang et al. (2010), following the protocols recommended by Lu (2000). In addition, total ash content of biochar was determined with 720 °C ignition in a muffle furnace for 3 h, and the mineral element content and elemental analysis by atomic adsorption spectroscopy following an acid digestion as described in detail by Cui et al. (2011). The specific surface area of biochar material used was tested with Brunauer–Emmett–Teller (BET) method, with which the nitrogen adsorption-desorption isotherms at 77 K were measured by an automated gas adsorption analyzer ASAP2000 (Micromeritics, Norcross, GA) with +5% accuracy. Silica content of the biochar was estimated by alkaline digestion and colorimetry with ammonium molybdate as recommended by Zhu and Lin (1990).

2.6.2. Soil labile C pool analysis
Two pools of soil organic carbon were analyzed in addition to total SOC content in this study. Firstly, the pool of labile organic carbon (LOC) was measured with KMnO4 (333 mM) oxidation method following a procedure recommended by Blair et al. (1995). A soil sample containing approximately 15 mg of C was added to a 50 ml plastic screw-top centrifuge tube and react with 25 ml of KMnO4 solution in a concentration of 333 mM. The soil suspension was shaken on a reciprocating shaker at 12 rpm for 1 h and then centrifuged for 5 min at 2000 rpm. An aliquot of 1 ml of the supernatant was diluted to 250 ml and the absorbance was measured on an UV–vis spectrophotometer (TU-1810, Persee, China, 2010) at 565 nm. The change in the concentration of KMnO4 was used to estimate the amount of carbon oxidized, assuming that 1 mM MnO4 was consumed in the oxidation of 9 mg of carbon.

Secondly, hot water extractable carbon (HWEC) was extracted from 5 g of air-dried soil in a test tube with an addition of 25 ml of deionized water. The tubes were capped and left for 2 h in a hot-water bath at 100 °C. These tubes were then centrifuged for 10 min at 3000 rpm min−1. The supernatants were filtered through 0.45 μm cellulose nitrate membrane filters. Total carbon was determined by automated TOC Analyzer (Multi N/C 2100, German Analytik Jena Company, 2006).

2.7. Calculation and statistics
For assessing trade-off effects between GHGs mitigation and production using biochar in agriculture, a total gross GWP in CO2-e per hectare (GWPt) was calculated using the following equation (Watson et al., 1996):

equation(1)
GWPt = R(CO2) + 25 × R(CH4) + 298 × R(N2O)
where R(CO2), R(CH4) and R(N2O) is the seasonal total of CO2, CH4 and N2O emission (kg ha−1) monitored in a single cycle, respectively. The default molecular GWP of CH4 and N2O in a 100-year time frame as 25 and 298 was used in the calculation respectively, while the GWP value for CO2 was taken as 1 (IPCC, 2007). Following the protocol already described by Mosier et al. (2006), Shang et al. (2011) and Zhang et al., 2010 and Zhang et al., 2011, an overall carbon intensity (GHGI) of rice production could be then calculated as the overall gross GWP divided by the rice produced under a single treatment by using the following equation:
equation(2)
View the MathML source
Turn MathJax on

where GWPt was the overall GWP of CO2, CH4 and N2O emission (kg CO2-e ha−1), Y was the rice grain yield in t ha−1. Thus, C intensity (GHGI) as a parameter weighed the overall mean GHGs release per tone of rice produced (kg CO2-e t−1 grain).
In addition, we proposed a parameter of biochar effect intensity (BEI, %) for highlighting the biochar effect over the other factors, which allowed an analysis of any changes in biochar effect on soil and crop productivity as well as GHGs emission during a crop growing cycle. BEI could be calculated by the following equation:

equation(3)
View the MathML source
Turn MathJax on

where BEI is the biochar effect intensity in % of a given soil quality or GHGs emission parameter. QBC and QCK is the soil quality or GHGs emission value under a certain biochar amendment and the control without biochar treatment, respectively.
All data were expressed as means plus or minus one standard deviation. Differences between the treatments were examined using a one-way analysis of variance (ANOVA). The difference between biochar treatments were tested with Tukey–Kramer HSD test where significant difference (p < 0.05) occurred. All statistical analyses were carried out using JMP, version 7.0 ( SAS Institute, 2007).

3. Results
3.1. Soil properties and rice yield
Data for soil physical and chemical properties under different biochar treatments sampled after rice harvest in two years were presented in Table 2. Soil pH (H2O), SOC and total nitrogen contents were increased and soil bulk density decreased under biochar amendments in both cycles, being more or less in proportional to the amendment rates. In particular, biochar amendment at 40 t ha−1 caused a consistent decrease in soil bulk density by 0.10 g cm−3 and by 0.06 g cm−3 in 2009 and 2010 year as compared to the corresponding control, respectively. Moreover, an increase in HWEC was observed under biochar amendment over the corresponding control in both cycles. However, no change happened to LOC.

Table 2.
Soil pH (H2O), SOC, total N, bulk density, LOC and HWEC (mean ± S.D., n = 3) of topsoil (0–15 cm) following biochar amendment during 2-rice growing seasons.
Biochar treatment Rice cycle pH (H2O) SOC (g kg−1) Total N (g kg−1) Bulk density (g cm−3) LOC (mg g−1) HWEC (mg g−1)
C0 (0 t ha−1) 2009 6.53 ± 0.11b 23.2 ± 1.6c 2.07 ± 0.04b 0.99 ± 0.05a 7.72 ± 0.75a 0.82 ± 0.03b
2010 6.53 ± 0.04B 23.5 ± 1.2B 1.98 ± 0.1B 0.94 ± 0.02A 8.94 ± 0.15B 0.35 ± 0.02B
C1 (10 t ha−1) 2009 6.75 ± 0.08ab 27.1 ± 1.5b 2.19 ± 0.13b 0.96 ± 0.02ab 8.31 ± 0.45a 0.96 ± 0.02a
2010 6.73 ± 0.21AB 25.7 ± 2.0B 1.95 ± 0.14B 0.91 ± 0.03AB 8.49 ± 0.63B 0.45 ± 0.11AB
C2 (20 t ha−1) 2009 6.77 ± 0.18ab 29.5 ± 0.9b 2.11 ± 0.11b 0.91 ± 0.02b 8.50 ± 1.0a 0.90 ± 0.04a
2010 6.77 ± 0.05AB 28.9 ± 1.6AB 2.16 ± 0.08AB 0.86 ± 0.01C 10.20 ± 0.35A 0.56 ± 0.13A
C3 (40 t ha−1) 2009 6.77 ± 0.12a 36.0 ± 1.7a 2.54 ± 0.13a 0.89 ± 0.02b 8.32 ± 0.26a 0.94 ± 0.03a
2010 6.89 ± 0.11A 36.1 ± 5.6A 2.27 ± 0.24A 0.88 ± 0.02BC 9.47 ± 0.87AB 0.53 ± 0.05A
Different lowercase and capital letters in a single column indicate differences (p < 0.05) between the treatments in 2009 and in 2010 respectively.

Table options
Table 2 shows some temporal changes in biochar effect on soil properties between the two cycles. Compared to the first year of biochar amendment, SOC and total N tended to decrease and bulk density to increase in the second year while soil pH (H2O) almost unchanged in a single treatment. Nevertheless, these changes were not all shown significant at p < 0.05. Whereas, SOC, HWEC exerted a decrease and LOC showed a small but insignificant increase in the second cycle as compared to the first cycle.

Rice yield was observed increased under biochar treatment in both cycles and such increase was seen greater (by 9–28%) in the second cycle than in the first cycle (by 9–12%). However, the yield increase in both years could not be correlated with the biochar amendment rates (Table 3).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.5. ดินสุ่มตัวอย่าง และการประมวลผล
สุ่มตัวอย่างดินเสร็จก่อนทดลอง หลังการเก็บเกี่ยวข้าวสาลีในปี 2009 และหลัง จากเก็บเกี่ยวข้าวทั้งปี ตามลำดับ ตัวอย่างคอมโพสิตของ topsoil ที่ความลึก 0 – 15 ซม.ถูกเก็บรวบรวม ด้วยการ Eijkelkamp ดินหลักแซมเพลอร์ ตัวอย่างถูกปิดผนึกในถุงพลาสติก และจัดส่งไปห้องปฏิบัติการภายใน 2 วันหลังจากสุ่มตัวอย่าง ราก detritus ถูกเอาออก และ air-dried ดิน พื้นดินผ่านตะแกรง 2 มม.ก่อนการวิเคราะห์และการ ส่วนของดินเป็นดินผ่านตะแกรง 0.15 มม.สำหรับการวิเคราะห์ C และ N ด้วยใบ Elementar Variomax CNS วิเคราะห์ (เยอรมัน Elementar บริษัท 2003)

2.6 วิเคราะห์ดิน
2.6.1 คุณสมบัติพื้นฐานของดินและ biochar
ดินและ biochar ถูกวิเคราะห์สำหรับคุณสมบัติพื้นฐานกับขั้นตอนที่อธิบายไว้ในเตียว et al. (2010), ตามโปรโตคอลแนะนำลู (2000) นอกจากนี้ กำหนดเนื้อหารวมเถ้า biochar กับ 720 ° C การจุดระเบิดในเตาเตาสำหรับ 3 h และองค์ประกอบแร่ธาตุ และเนื้อหาวิเคราะห์ ด้วยอะตอมดูดซับกต่อการย่อยอาหารเป็นกรดตามที่อธิบายไว้ในรายละเอียดโดย Cui et al. (2011) พื้นที่เฉพาะ biochar วัสดุที่ใช้ทดสอบ ด้วยวิธี Brunauer – Emmett – เบิก (เคียง) มีที่ isotherms desorption ดูดซับไนโตรเจนที่ 77 K ถูกวัดโดยวิเคราะห์การดูดซับก๊าซอัตโนมัติ ASAP2000 (อนุภาคศาสตร์ Norcross, GA) ความแม่นยำ 5% เนื้อหานส่วนของ biochar ถูกประเมิน โดยย่อยอาหารด่างและ colorimetry กับแอมโมเนีย molybdate แนะนำโดย Zhu Lin (1990)

2.6.2 ดินวิเคราะห์สระ C labile
มีวิเคราะห์สองสระของคาร์บอนอินทรีย์ของดินนอกจากรวม SOC เนื้อหาในการศึกษานี้ ประการแรก สระว่ายน้ำของ labile อินทรีย์คาร์บอน (LOC) ถูกวัดกับ KMnO4 (333 mM) ออกซิเดชันวิธีขั้นตอนที่แนะนำโดยแบลร์และ al. (1995) ตัวอย่างดินที่ประกอบด้วยประมาณ 15 มิลลิกรัมของ C ถูกเพิ่ม 50 ml หลอดพลาสติกสกรูบนเครื่องหมุนเหวี่ยง และทำปฏิกิริยากับ 25 ml ของ KMnO4 ในความเข้มข้นของ 333 ระบบกันสะเทือนดินเขย่าในเชคเกอร์ reciprocating ที่ 12 รอบต่อนาทีสำหรับ 1 h และ centrifuged แล้ว ใน 5 นาทีที่ 2000 รอบต่อนาที เป็นส่วนลงตัวของ 1 ml ของ supernatant ถูกผสมกับ 250 ml และมีวัด absorbance ที่บนมี UV – vis เครื่องทดสอบกรดด่าง (ทู-1810, Persee ประเทศจีน 2010) ที่ 565 nm การเปลี่ยนแปลงความเข้มข้นของ KMnO4 ใช้ประเมินจำนวนคาร์บอนที่ออกซิไดซ์ สมมติว่าใช้ในการเกิดออกซิเดชันของ 9 มิลลิกรัมของคาร์บอน 1 มม. MnO4

Secondly เครื่องทำน้ำอุ่น extractable คาร์บอน (HWEC) ที่สกัดจาก 5 กรัมของดิน air-dried ในหลอดทดสอบเป็นบวก 25 ml น้ำ deionized หลอดปรบมือ และซ้ายสำหรับ h 2 ในอ่างน้ำร้อนที่ 100 องศาเซลเซียส ท่อเหล่านี้มี centrifuged แล้วใน 10 นาทีที่ 3000 รอบต่อนาที min−1 Supernatants ที่ถูกกรองผ่านตัวกรองเยื่อเซลลูโลสไนเตรต μm 0.45 คาร์บอนทั้งหมดถูกกำหนด โดยอัตโนมัติวิเคราะห์ TOC (Multi N/C 2100 เยอรมัน Analytik Jena บริษัท 2006) .

2.7 คำนวณและสถิติ
สำหรับประเมินผล trade-off ระหว่าง GHGs และการผลิตที่ใช้ biochar เกษตร GWP รวมรวมใน CO2-e ต่อ hectare (GWPt) ถูกคำนวณโดยใช้สมการต่อไปนี้ (Watson et al., 1996):

equation(1)
GWPt = R(CO2) 25 ×× R(CH4) 298 R (N2O)
R(CO2), R(CH4) และ R(N2O) ตามฤดูกาลจำนวน CO2, CH4 และ N2O มลพิษ (ha−1 กิโลกรัม) ตรวจสอบรอบเดียว ตามลำดับ เริ่มต้นที่ GWP โมเลกุลของ CH4 N2O ในกรอบเวลา 100 ปี 25 และ 298 ถูกใช้ในการคำนวณตามลำดับ ค่า GWP ที่สำหรับ CO2 ถูกนำเป็น 1 (IPCC, 2007) ตามโพรโทคอลแล้วอธิบายโดย Mosier et al. (2006), Shang et al. (2011) และเตียว et al., 2010 และเตียว et al., 2011 การรวมคาร์บอนเข้มข้น (GHGI) ของการผลิตข้าวอาจ แล้วคำนวณเป็น GWP รวมทั้งหมดหาร ด้วยข้าวที่ผลิตภายใต้การรักษาเดี่ยวด้วยการใช้สมการต่อไปนี้:
สมการ (2)
ดูต้น MathML
MathJax เปิดบน

GWPt เป็นที่รวมของ GWP CO2, CH4 และ N2O มลพิษ (kg CO2-e ha−1), Y คือ ผลผลิตเมล็ดข้าวใน t ha−1 ดังนั้น C ความเข้ม (GHGI) เป็นพารามิเตอร์หนักปล่อย GHGs โดยรวมเฉลี่ยต่อเสียงข้าวผลิต (kg CO2-อี t−1 เมล็ด) .
, เราเสนอพารามิเตอร์ของ biochar ผลเข้มข้น (ปี่ %) สำหรับการเน้นผล biochar มากกว่าปัจจัยอื่น ๆ ซึ่งได้การวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงใด ๆ ในผล biochar ตัดดินและผลผลิตตลอดจนมลพิษ GHGs ในระหว่างตัดวงจรการเจริญเติบโต ปี่สามารถคำนวณได้ โดยสมการต่อไปนี้:

สมการ (3)
ดูต้น MathML
MathJax เปิดบน

ความเข้มผล biochar %ของคุณภาพดินกำหนดพารามิเตอร์มลพิษ GHGs ปี่ QBC QCK เป็นดินคุณภาพหรือค่ามลพิษ GHGs ภายใต้แก้ไข biochar บางและควบคุม โดย biochar รักษา ตามลำดับ.
ข้อมูลทั้งหมดถูกแสดงเป็นเครื่องหมายบวก หรือลบ ด้วยส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานหนึ่ง ความแตกต่างระหว่างการรักษาได้ตรวจสอบการใช้ตัวแบบทางเดียวการวิเคราะห์ของต่าง (การวิเคราะห์ความแปรปรวน) ทดสอบความแตกต่างระหว่างรักษา biochar ด้วย – Kramer Tukey HSD ทดสอบที่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (p < 0.05) เกิดขึ้น สถิติวิเคราะห์ทั้งหมดได้ดำเนินการโดยใช้เจ เวอร์ชัน 7.0 (สถาบัน SAS, 2007)

3 ผล
3.1 คุณสมบัติและผลผลิตข้าวของดิน
ข้อมูลสำหรับคุณสมบัติทางกายภาพ และเคมีของดินภายใต้รักษา biochar ต่าง ๆ ตัวอย่างหลังการเก็บเกี่ยวข้าวในปีที่สองได้แสดงในตารางที่ 2 ดินค่า pH (H2O), SOC และไนโตรเจนเพิ่มอีก และดินความหนาแน่นจำนวนมากลดลงภายใต้แก้ไข biochar ในทั้งสองรอบ กำลังมากน้อยในสัดส่วนอัตราการแก้ไขเนื้อหา โดยเฉพาะ แก้ไข biochar ที่ 40 t ha−1 เกิดลดลงสอดคล้องกันในดินจำนวนมากความหนาแน่น โดย cm−3 0.10 g และ 0.06 g cm−3 ในปี 2009 และปี 2010 เมื่อเทียบกับให้สอดคล้องกับ ควบคุม ตามลำดับ นอกจากนี้ เพิ่มใน HWEC ถูกสังเกตภายใต้แก้ไข biochar เหนือตัวควบคุมที่เกี่ยวข้องในวงจรทั้งสอง อย่างไรก็ตาม ไม่เปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับ LOC.

ตาราง 2.
ค่า pH ดิน (H2O), SOC รวม N ความหนาแน่นจำนวนมาก ล็อคและ HWEC (หมายถึง ± S.D., n = 3) ของ topsoil (0-15 เซนติเมตร) ต่อ biochar แก้ไขระหว่าง 2 ข้าวเติบโตซีซั่น
Biochar รักษาข้าวรอบค่า pH (H2O) จำนวนมากรวม N (g kg−1) SOC (g kg−1) ความหนาแน่น (g cm−3) ล็อค (mg g−1) HWEC (mg g−1)
C0 (0 t ha−1) ± 2009 6.53 0.11b 23.2 ± 1.6 c 2.07 ± 0.04b 0.99 ± 0.05a 7.72 ± 0.75a 0.82 ± 0.03b
23.5 ±± 2010 6.53 0.04B 1.2B 1.98 ± 0.1B 0.94 ± 0.02A 8.94 ± 015B 0.35 ± 0.02B
C1 (10 t ha−1) 2009 6.75 ± 0.08ab 27.1 ± 1.5b 2.19 ± 0.13b 0.96 ± 0.02ab 8.31 ± 0.45a 0.96 ± 0.02a
2010 6.73 ± 0.21AB ± 25.7 2.0B 1.95 ± 0.14B 0.91 ± 0.03AB 8.49 ± 0.63B 0.45 ± 0.11AB
C2 (20 t ha−1) 2009 6.77 ± 0.18ab 29.5 ± 0.9b 2.11 ± 0.11b 0.91 ± 0.02b 8.50 ± 1.0 a 0.90 ± 0.04a
2010 6.77 ± 0.05AB 28.9 ± 1.6AB 2.16 ± 0.08AB 0.86 ± 0.01 C 10.20 ± 0.35A-0.56 ± 0.13A
C3 (40 t ha−1) 2009 6.77 ± 0.12a 36.0 ± 1.7a ± 2.54 กก 0.13a 0.89 ± 0.02b 8.32 ± 0.26a 0.94 ± 0.03a
2010 6.89 ± 0.11A ± 36.1 5.6A 2.27 ± 0.24A 0.88 ± 0.02BC 9.47 ± 0.87AB 0.53 ± 0.05A
เล็กแตกต่างกันและตัวอักษรตัวใหญ่ในคอลัมน์เดียวระบุความแตกต่าง (p < 0.05) ระหว่างการรักษา ในปี 2552 และ 2553 ตามลำดับ

ตารางตัวเลือก
ตารางที่ 2 แสดงการเปลี่ยนแปลงชั่วคราวบางในผล biochar คุณสมบัติดินระหว่างรอบสอง เมื่อเทียบกับปีแรกแก้ไข biochar, SOC และ N รวมมีแนวโน้มที่จะ ลด และจำนวนมากความหนาแน่นที่เพิ่มขึ้นในปีสองในขณะที่ค่า pH ดิน (H2O) เกือบเท่าเดิมในการรักษาเดียว อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ได้ไม่ทั้งหมดแสดงอย่างมีนัยสำคัญที่ 0.05 p < ขณะ SOC HWEC ลดลงนั่นเอง และล็อคแสดงให้เห็นว่าเพิ่มขนาดเล็ก แต่สำคัญในรอบที่สองเมื่อเทียบกับตัวแรกรอบ

ถูกสังเกตผลผลิตข้าวเพิ่มขึ้นภายใต้รักษา biochar ในวงจรทั้งสอง และเพิ่มขึ้นเช่นได้เห็นมาก (9-28%) ในรอบที่สองมากกว่าในรอบแรก (ได้ 9-12%) อย่างไรก็ตาม เพิ่มผลผลิตทั้งปีอาจไม่ถูก correlated กับ biochar แก้ไขเพิ่มเติม (ตาราง 3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.5 การเก็บตัวอย่างดินและการประมวลผล
การเก็บตัวอย่างดินที่ทำก่อนการทดลองหลังการเก็บเกี่ยวข้าวสาลีในปี 2009 และหลังการเก็บเกี่ยวข้าวในปีที่ผ่านมาตามลำดับ ตัวอย่างคอมโพสิตของดินที่ความลึก 0-15 ซม. ถูกเก็บรวบรวมด้วย Eijkelkamp ดินตัวอย่างหลัก กลุ่มตัวอย่างที่ถูกปิดผนึกอยู่ในถุงพลาสติกและส่งไปยังห้องปฏิบัติการภายใน 2 วันหลังจากการสุ่มตัวอย่าง รากที่เหลือจะถูกลบออกและดินอากาศแห้งและพื้นดินที่จะผ่าน 2 มม. ตะแกรงก่อนที่จะมีการวิเคราะห์ เป็นส่วนหนึ่งของดินเป็นดินที่จะผ่านตะแกรง 0.15 มม. สำหรับ C และไม่มีการวิเคราะห์ด้วย Elementar Variomax วิเคราะห์ระบบประสาทส่วนกลาง (เยอรมัน Elementar บริษัท , 2003) 2.6 การวิเคราะห์ดิน2.6.1 คุณสมบัติพื้นฐานของดินและ biochar ดินและ biochar วิเคราะห์สำหรับคุณสมบัติขั้นพื้นฐานของพวกเขาด้วยวิธีการที่อธิบายไว้ใน Zhang et al, (2010) ดังต่อไปนี้โปรโตคอลที่แนะนำโดย Lu (2000) นอกจากนี้ปริมาณเถ้ารวมของ biochar ถูกกำหนดด้วย 720 ° C การติดไฟในเตาเผาเป็นเวลา 3 ชั่วโมงและเนื้อหาองค์ประกอบแร่ธาตุและการวิเคราะห์โดยการดูดซับสเปคโทรอะตอมต่อไปนี้การย่อยอาหารกรดตามที่อธิบายในรายละเอียดโดย Cui et al, (2011) พื้นที่ผิวเฉพาะของวัสดุที่ใช้ biochar ถูกทดสอบด้วย Brunauer-Emmett-Teller (BET) วิธีการที่การดูดซับไนโตรเจน isotherms-คายที่ 77 K ถูกวัดโดยการดูดซับก๊าซวิเคราะห์ ASAP2000 อัตโนมัติ (Micromeritics, แอตแลนตา, จอร์เจีย) ที่มี + 5% ความถูกต้อง เนื้อหาของซิลิกา biochar เป็นที่คาดกันโดยการย่อยอาหารที่เป็นด่างและ colorimetry ด้วยแอมโมเนียมโมลิบตามคำแนะนำของจู้และหลิน (1990) 2.6.2 ดินที่มักเปลี่ยนแปลง C การวิเคราะห์สระว่ายน้ำสองสระว่ายน้ำของดินอินทรีย์คาร์บอนวิเคราะห์ที่นอกเหนือไปจากเนื้อหา SOC รวมในการศึกษานี้ ประการแรกสระว่ายน้ำของอินทรีย์คาร์บอนคงที่ (LOC) เป็นวัดที่มี KMnO4 (333 มิลลิ) วิธีการออกซิเดชั่ขั้นตอนต่อไปที่แนะนำโดยแบลร์และอัล (1995) ตัวอย่างดินที่มีประมาณ 15 มิลลิกรัม C ถูกบันทึกอยู่ใน 50 มล. หลอดพลาสติกแปะสกรูด้านบนและตอบสนองกับ 25 มล. ของการแก้ปัญหา KMnO4 ในความเข้มข้นของ 333 มิลลิ ระงับดินสั่นในเครื่องปั่นลูกสูบที่ 12 รอบต่อนาทีเป็นเวลา 1 ชั่วโมงแล้วปั่นเป็นเวลา 5 นาทีที่ 2,000 รอบต่อนาที หาร 1 มิลลิลิตรของสารละลายเจือจาง 250 มล. และการดูดกลืนแสงที่วัดบน UV-Vis Spectrophotometer (TU-1810 Persee, จีน, 2010) ที่ 565 นาโนเมตร การเปลี่ยนแปลงในความเข้มข้นของ KMnO4 ถูกใช้ในการประเมินปริมาณคาร์บอนออกซิไดซ์สมมติว่า 1 มิลลิ MnO4 ถูกบริโภคในการเกิดออกซิเดชันของ 9 มิลลิกรัมของคาร์บอนประการที่สองน้ำร้อนคาร์บอนที่สกัด (HWEC) ถูกสกัดจาก 5 กรัมของเครื่อง ดินแห้งในหลอดทดลองด้วยนอกเหนือจาก 25 มล. น้ำกลั่นปราศจากไอออน หลอดได้รับการต่อยอดและด้านซ้ายเป็นเวลา 2 ชั่วโมงในการอาบน้ำร้อนน้ำที่ 100 องศาเซลเซียส หลอดเหล่านี้ถูกปั่นแล้วเป็นเวลา 10 นาทีที่ 3000 รอบต่อนาทีนาที-1 supernatants ถูกกรองผ่าน 0.45 ไมโครเมตรกรองเมมเบรนเซลลูโลสไนเตรต คาร์บอนรวมถูกกำหนดโดยอัตโนมัติวิเคราะห์ TOC (Multi ไม่มี / C 2100, เยอรมัน Analytik Jena บริษัท 2006) 2.7 การคำนวณและสถิติสำหรับการประเมินผลกระทบการค้าออกระหว่างก๊าซเรือนกระจกลดการใช้และการผลิต biochar ในการเกษตรรวม GWP รวม CO2-e ต่อเฮกตาร์ (GWPt) ได้รับการคำนวณโดยใช้สมการต่อไปนี้ (วัตสันและอัล, 1996.): สมการ (1 ) GWPt = R (CO2) + 25 × R (CH4) + 298 × R (N2O) ที่ R (CO2), R (CH4) และ R (N2O) เป็นจำนวนตามฤดูกาลของ CO2, CH4 และ N2O ปล่อย (กก. ฮ่า -1) ตรวจสอบในรอบเดียวตามลำดับ เริ่มต้นในระดับโมเลกุลของ GWP CH4 และ N2O ในกรอบเวลา 100 ปีเป็น 25 และ 298 ถูกนำมาใช้ในการคำนวณตามลำดับในขณะที่ค่า GWP เพื่อ CO2 ถูกนำมาเป็น 1 (IPCC, 2007) ดังต่อไปนี้โปรโตคอลที่อธิบายไว้แล้วโดย Mosier ตอัล (2006), ชางตอัล (2011) และ Zhang et al,. 2010 และ Zhang et al,., 2011, ความเข้มคาร์บอนโดยรวม (GHGI) ของการผลิตข้าวสามารถนำมาคำนวณแล้วเป็นขั้นต้นโดยรวม GWP หารด้วยข้าวที่ผลิตภายใต้การรักษาเพียงครั้งเดียวโดยใช้ดังต่อไปนี้ สมการ: สมการ (2) ดูแหล่ง MathML เปิด MathJax บนที่เป็น GWPt รวม GWP ของ CO2, CH4 และ N2O ปล่อย (กก. CO2-e ฮ่า-1), Y คือผลผลิตข้าวในตันต่อเฮกตาร์ 1 ดังนั้น C เข้ม (GHGI) เป็นพารามิเตอร์การชั่งน้ำหนักโดยรวมของการปล่อยก๊าซเรือนกระจกเฉลี่ยต่อเสียงของข้าวที่ผลิต (กก. CO2-et-1 เม็ด) นอกจากนี้เรายังนำเสนอพารามิเตอร์ของผลกระทบความรุนแรง biochar (BEI,%) สำหรับไฮไลต์ ผล biochar กว่าปัจจัยอื่น ๆ ที่ได้รับอนุญาตการวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงใด ๆ ในผล biochar บนพื้นดินและผลผลิตพืชผลเช่นเดียวกับการปล่อยก๊าซเรือนกระจกในช่วงที่พืชเจริญเติบโตรอบ BEI สามารถคำนวณได้โดยสมการต่อไปนี้สมการ (3) ดูแหล่ง MathML เปิด MathJax บนที่ BEI คือความเข้มในผล biochar% ของพารามิเตอร์ที่มีคุณภาพดินที่กำหนดหรือก๊าซเรือนกระจกที่ปล่อยออก QBC และ QCK คือคุณภาพดินหรือก๊าซเรือนกระจกที่ปล่อยออกค่าภายใต้การแก้ไข biochar บางอย่างและการควบคุมโดยไม่ต้องรักษา biochar ตามลำดับข้อมูลทั้งหมดที่ได้รับการแสดงเป็นวิธีการบวกหรือลบค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานหนึ่ง ความแตกต่างระหว่างการรักษามีการตรวจสอบโดยใช้การวิเคราะห์ทางเดียวของความแปรปรวน (ANOVA) ความแตกต่างระหว่างการรักษา biochar ได้มีการทดสอบกับการทดสอบ Tukey HSD-เครเมอที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ (p <0.05) ที่เกิดขึ้น การวิเคราะห์ทางสถิติทั้งหมดถูกดำเนินการโดยใช้ JMP รุ่น 7.0 (SAS Institute, 2007) 3 ผลลัพธ์3.1 คุณสมบัติของดินและผลผลิตข้าวข้อมูลสำหรับคุณสมบัติทางกายภาพและทางเคมีของดินที่อยู่ภายใต้การรักษาที่แตกต่างกัน biochar ตัวอย่างหลังการเก็บเกี่ยวข้าวในสองปีที่ถูกนำเสนอในตารางที่ 2 ค่า pH. ดิน (H2O), SOC และปริมาณไนโตรเจนรวมเพิ่มขึ้นและลดความหนาแน่นของดินที่อยู่ภายใต้การแก้ไข biochar ในรอบสองเป็นมากหรือน้อยในสัดส่วนกับอัตราการแก้ไข โดยเฉพาะอย่างยิ่งการแก้ไข biochar 40 ตันต่อเฮกตาร์-1 ที่เกิดจากการลดลงสอดคล้องกันในความหนาแน่น 0.10 กรัม ซม. 3 และ 0.06 กรัม ซม. -3 ในปี 2009 และปี 2010 เมื่อเทียบกับการควบคุมที่สอดคล้องกันตามลำดับ นอกจากนี้การเพิ่มขึ้นของ HWEC พบภายใต้ biochar การแก้ไขที่ผ่านการควบคุมที่สอดคล้องกันในรอบสอง แต่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับ LOC ตารางที่ 2 ค่าความเป็นกรดของดิน (H2O), SOC รวม N, ความหนาแน่น LOC และ HWEC (mean ± SD, n = 3) ของดินชั้นบน (0-15 ซม. ) ต่อไปนี้ในระหว่างการแก้ไข biochar 2 ข้าวฤดูกาลปลูกข้าว Biochar รักษาค่า pH วงจร (H2O) SOC (กรัมต่อกิโลกรัม 1) รวม N (กรัมต่อกิโลกรัม 1) ความหนาแน่นของกลุ่ม (g ซม. -3) LOC (มก. กรัม-1) HWEC (มก. กรัม-1) C0 (0 ตันต่อเฮกตาร์ 1) 2009 6.53 ± 0.11b 23.2 ± 1.6c 2.07 ± 0.04b 0.99 ± 0.05a 7.72 ± 0.75a 0.82 ± 0.03b 2,010 ± 6.53 0.04B 23.5 ± 1.2B 1.98 ± 0.94 ± 0.1b 0.02A 8.94 ± 0.35 ± 0.15B 0.02B C1 (10 ตันต่อเฮกตาร์ 1) 2009 6.75 ± 0.08ab 27.1 ± 1.5b 2.19 ± 0.13b 0.96 ± 0.02ab 8.31 ± 0.45a 0.96 ± 0.02a 2010 6.73 ± 0.21AB 25.7 ± 2.0B 1.95 ± 0.91 ± 0.14B 0.03AB 8.49 ± 0.45 ± 0.63B 0.11AB C2 (20 ตันต่อเฮกตาร์ 1) 2009 6.77 ± 0.18ab 29.5 ± 0.9b 2.11 ± 0.11b ± 0.91 8.50 ± 0.02b 1.0a 0.90 ± 0.04a 2010 6.77 ± 0.05AB 28.9 ± 1.6AB 2.16 ± 0.86 ± 0.08AB 0.01C 10.20 ± 0.56 ± 0.35A 0.13A C3 (40 ตันต่อเฮกตาร์ 1) 2009 6.77 ± 0.12A 36.0 ± 1.7A 2.54 ± 0.13a 0.89 ± 0.02b 8.32 ± 0.26a 0.94 ± 0.03a 2010 6.89 ± 0.11A 36.1 ± 2.27 ± 5.6A 0.24A 0.88 ± 9.47 ± 0.02BC 0.87AB 0.53 ± 0.05A พิมพ์เล็กแตกต่างกันและตัวอักษรในคอลัมน์เดียวแสดงให้เห็นความแตกต่าง (p <0.05) ระหว่าง การรักษาในปี 2009 และในปี 2010 ตามลำดับตัวเลือกตารางตารางที่ 2 แสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงชั่วคราวบางอย่างในผล biochar กับคุณสมบัติของดินระหว่างสองรอบ เมื่อเทียบกับปีแรกของการแก้ไข biochar, SOC และรวมยังไม่มีแนวโน้มที่จะลดลงและความหนาแน่นเพิ่มขึ้นในปีที่สองในขณะที่ pH ของดิน (H2O) เกือบไม่เปลี่ยนแปลงในการรักษาเพียงครั้งเดียว อย่างไรก็ตามการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ไม่ได้แสดงให้เห็นว่าทุกอย่างมีนัยสำคัญที่ p <0.05 ในขณะที่ SOC, HWEC กระทำลดลงและ LOC แสดงให้เห็นเพิ่มขึ้นเล็กน้อย แต่ไม่มีนัยสำคัญในรอบที่สองเมื่อเทียบกับรอบแรกผลผลิตข้าวเพิ่มขึ้นเป็นที่สังเกตภายใต้การรักษา biochar ในทั้งสองรอบและการเพิ่มขึ้นดังกล่าวได้รับการเห็นมากขึ้น (โดย 9-28% ) ในรอบที่สองกว่าในรอบแรก (9-12%) แต่การเพิ่มขึ้นของอัตราผลตอบแทนทั้งปีที่ไม่สามารถมีความสัมพันธ์กับอัตราการแก้ไข biochar (ตารางที่ 3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.5 เก็บตัวอย่างดินและการประมวลผล
ดินสุ่มตัวอย่างก่อนการทดลองหลังฤดูเกี่ยวข้าวสาลี ในปี 2009 และหลังเก็บเกี่ยวข้าวในทั้งสองปี ตามลำดับ ตัวอย่างส่วนประกอบของดินที่ระดับความลึก 0 - 15 เซนติเมตร ศึกษาด้วย eijkelkamp ดินหลักตัวอย่าง . ตัวอย่างที่ปิดผนึกในถุงพลาสติกและส่งไปยังห้องปฏิบัติการภายใน 2 วัน หลังจากคนdetritus รากออกและอากาศในดินแห้ง และบดผ่านตะแกรง 2 มม. ก่อนการวิเคราะห์ ส่วนของดินที่ถูกบดผ่านตะแกรงเป็น 0.15 มม. สำหรับ C และ N การวิเคราะห์ด้วยเครื่องวิเคราะห์ elementar variomax CNS ( บริษัท elementar เยอรมัน 2003 ) .

2.6 การวิเคราะห์ดิน
ดูแล . คุณสมบัติพื้นฐานของดินและไบโอชาร์
ดินและไบโอชาร์วิเคราะห์คุณสมบัติพื้นฐานของพวกเขาด้วยวิธีการที่อธิบายไว้ใน Zhang et al . ( 2010 ) , ดังต่อไปนี้โปรโตคอลแนะนำโดย Lu ( 2000 ) นอกจากนี้ ปริมาณเถ้ารวมไบโอชาร์ตั้งใจกับ 720 องศา C การเผาไหม้ในเตาเผา เป็นเวลา 3 ชั่วโมงและแร่ธาตุเนื้อหาและวิเคราะห์ธาตุโดยการดูดซับกรดย่อยอะตอมสเปกโทรสโกปีต่อไปนี้ตามที่อธิบายไว้ในรายละเอียดโดยชเว et al . ( 2011 ) มีพื้นที่ผิวจำเพาะของวัสดุไบโอชาร์ใช้ทดสอบกับ brunauer –เอ็มเม็ท – เทลเลอร์ ( พนัน ) วิธีซึ่งการปลดปล่อยไนโตรเจนสมดุลย์ที่ 77 K วัดโดยอัตโนมัติการดูดซับก๊าซวิเคราะห์ asap2000 ( สหภาพมาลายา Norcross , GA ) มีความถูกต้องร้อยละ 5 ปริมาณซิลิกาของไบโอชาร์ถูกประมาณโดยการย่อยเม็ดแอมโมเนียมโมลิบเดตด้วยด่างและเป็นที่แนะนำโดย Zhu และหลิน ( 2533 ) .

ดาวน์โหลด . การวิเคราะห์ดินที่ C
สระสองประเภทของดินอินทรีย์คาร์บอนในการวิเคราะห์เนื้อหารายวิชาทั้งหมดในการศึกษานี้ ประการแรก ระยาอินทรีย์คาร์บอน ( loc ) วัดด้วย KMnO4 ( 333 มม. ) ออกซิเดชันวิธีต่อไปนี้เป็นขั้นตอนที่แนะนำโดยแบลร์ et al . ( 1995 )ตัวอย่างดินที่มีประมาณ 15 มิลลิกรัมของ C เพิ่ม 50 ml centrifuge หลอดพลาสติกฝาเกลียว และทำปฏิกิริยากับสารละลาย KMnO4 25 มิลลิลิตร ในความเข้มข้นของ 185 มม. ระบบกันสะเทือนดินไหวบนลูกสูบต่าง 12 รอบต่อนาทีเป็นเวลา 1 ชั่วโมง จากนั้นไฟฟ้าสำหรับ 5 นาทีที่ 2000 รอบต่อนาทีเป็นส่วนลงตัวของ 1 มิลลิลิตรของน่านคือประมาณ 250 มิลลิลิตรและค่าการดูดกลืนแสงยูวี และวัดในวิสเตอร์ ( tu-1810 persee , จีน , 2010 ) ที่ 830 นาโนเมตร การเปลี่ยนความเข้มข้นของ KMnO4 เป็นใช้ในการประมาณการปริมาณของคาร์บอนไดซ์ สมมติว่า mno4 1 มม. ถูกใช้ในปฏิกิริยาออกซิเดชันของ 9 มิลลิกรัมคาร์บอน

ประการที่สองปริมาณคาร์บอนน้ำร้อน ( hwec ) สกัดจาก 5 กรัมของอากาศแห้ง ดินในหลอดทดลองด้วยนอกจากนี้คล้ายเนื้อเยื่อประสาน 25 มิลลิลิตรของน้ำ หลอดถูกปกคลุมและทิ้งไว้ 2 ชั่วโมงในการอาบน้ำร้อน 100 องศา หลอดไฟฟ้าเหล่านี้แล้วสำหรับ 10 นาทีที่ 3 , 000 รอบต่อนาที มิน − 1 การ supernatants ถูกกรองผ่านเยื่อกรองเซลลูโลสไนเตรทμ 0.45 เมตร .คาร์บอนทั้งหมดถูกกำหนดโดยอัตโนมัติวิเคราะห์ TOC ( Multi N / C 2100 , เยอรมัน ANALYTIK JENA บริษัท , 2006 ) .

2.7 . การคำนวณสถิติ
ประเมินแลกเปลี่ยนผลระหว่าง GHGs บรรเทาและการผลิตไบโอชาร์ใช้ในการเกษตร , GWP มวลรวมทั้งหมดใน co2-e ต่อเฮกตาร์ ( gwpt ) คำนวณได้โดยใช้สมการต่อไปนี้ ( Watson et al . , 1996 ) : สมการ ( 1 )


gwpt = R ( CO2 ) 25 × R ( ร่าง ) 298 × R ( N2O )
ที่ R ( CO2 ) , R ( ร่าง ) และ R ( N2O ) คือ ผลรวมของฤดูกาลและการปล่อย CO2 , ร่าง N2O ( กกฮา− 1 ) ตรวจสอบในรอบเดียว ตามลำดับ ค่า GWP ของโมเลกุลร่าง N2O 100 ปีและในกรอบเวลาและมันถูกใช้ในการคำนวณตามลำดับ ในขณะที่ค่า GWP CO2 ถูกจับเป็น 1 ( IPCC , 2007 )ต่อไปนี้ขั้นตอนที่อธิบายไว้แล้วโดย Mosier et al . ( 2006 ) , ชาง et al . ( 2011 ) และ Zhang et al . , 2010 และ Zhang et al . , 2011 , ความเข้มคาร์บอนโดยรวม ( ghgi ) ของการผลิตข้าวได้รวมรวมแล้วคำนวณเป็น GWP แบ่งข้าวที่ผลิตภายใต้การรักษาเพียงครั้งเดียวโดยใช้สมการต่อไปนี้ :
สมการ ( 2 )

เปิดแหล่งที่มาดู Mathias-S mathjax บน

ที่ gwpt เป็น GWP โดยรวมของ บริษัท และการร่าง N2O ( กก. co2-e ฮา− 1 ) , Y คือข้าวผลผลิตใน T ฮา− 1 ดังนั้น C เข้ม ( ghgi ) เป็นพารามิเตอร์น้ำหนักโดยรวมหมายถึงปล่อย GHGs ต่อเสียงของข้าวที่ผลิต ( กก. co2-e T − 1 เม็ด ) .
นอกจากนี้ เราเสนอค่าความเข้มผลไบโอชาร์ ( เป่ย , % ) สำหรับไฮไลต์ไบโอชาร์ Effect มากกว่าปัจจัยอื่น ๆซึ่งทำให้การวิเคราะห์ของการเปลี่ยนแปลงใด ๆในลักษณะไบโอชาร์ในดิน และผลผลิต ตลอดจนการปล่อย GHGs ในรอบการปลูกพืช เป่ยสามารถคำนวณโดยสมการต่อไปนี้ :

สมการ ( 3 )

เปิดแหล่งที่มาดู MathML mathjax บน

ที่ เล่าปี่ เป็นไบโอชาร์ผลความเข้มใน % ของการปล่อยก๊าซเรือนกระจกให้ดิน คุณภาพ หรือ พารามิเตอร์วิธีคิวบีซีและวิธีอีไลซ่าคลินิคมีคุณภาพดิน หรือการปล่อยก๊าซเรือนกระจกภายใต้การแก้ไขค่าไบโอชาร์แน่นอน และควบคุมโดยไบโอชาร์รักษาตามลำดับ .
ข้อมูลทั้งหมดแสดงเป็นวิธีการบวกหรือลบส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเดียว ความแตกต่างระหว่างการรักษาที่เหมาะสม โดยใช้การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ( ANOVA )ความแตกต่างระหว่างทดสอบดำเนินการทดสอบไบโอชาร์การรักษาที่แตกต่างกันคู่– เครเมอร์ ( P < 0.05 ) เกิดขึ้น การวิเคราะห์ทางสถิติทั้งหมด โดยใช้เพลง เวอร์ชั่น 7.0 ( SAS Institute , 2007 ) .

3 ผลลัพธ์
3.1 . คุณสมบัติของดินและผลผลิตข้าว
ข้อมูลทางกายภาพและเคมีของดินภายใต้การรักษาที่แตกต่างกัน ตัวอย่าง หลังจากเก็บเกี่ยวข้าวไบโอชาร์ 2 ปีถูกนำเสนอในตารางที่ 2 ดิน ( H2O ) และเนื้อหาสไนโตรเจนทั้งหมดเพิ่มขึ้นและความหนาแน่นรวมของดินลดลงภายใต้ไบโอชาร์แก้ไขในทั้ง 2 รอบ มีมากหรือน้อยในสัดส่วนของการแก้ไขอัตรา โดยเฉพาะอย่างยิ่งไบโอชาร์แก้ไขที่ 40 T ฮา− 1 เกิดจากการลดลงสอดคล้องกันในความหนาแน่นรวมของดินโดย 0.10 กรัม cm − 3 และ 0.06 กรัม cm − 3 ในปี 2009 และในปี 2010 เมื่อเทียบกับการควบคุมที่เกี่ยวข้องตามลำดับ นอกจากนี้ การเพิ่มขึ้นของ hwec พบว่าภายใต้การแก้ไขไบโอชาร์เหนือการควบคุมที่สอดคล้องกันทั้งในรอบ อย่างไรก็ตาม ไม่มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นกับที่ๆ โต๊ะ


2 . ดิน ( H2O ) , รายวิชา , ไนโตรเจนทั้งหมด , กลุ่มความหนาแน่นที่ตั้ง และ hwec ( หมายถึง± S.D . , N = 3 ) ของดิน ( 0 – 15 ซม. ) ต่อไปนี้การแก้ไขไบโอชาร์ในช่วงฤดูการปลูก 2-rice .
ไบโอชาร์ Ph รอบข้าวบำบัด ( H2O ) ส ( กรัมต่อกิโลกรัม− 1 ) ไนโตรเจน ( g kg − 1 ) ความหนาแน่น ( g cm − 3 ) กวาง ( มิลลิกรัมกรัม − 1 ) hwec ( mg G − 1 )
0 C0 T ฮา− 1 ) 2009 6.53 ± 0.11b 23.2 ± 1.6c 2.07 ± 0.04b 0.99 ± 0.05a R ± 0.75a 0.82 ± 0.03b
2010 6.53 ± 0.04b 23.5 ± 1.2b 1.98 ± Arpi 0.1b ใน 0.94 ± 0.02A 8.94 ± 015 บี 0.35 ± 0.02b
C1 ( 10 T ฮา− 1 ) 2009 ใน± 0.08ab ทั้ง± 1.5b 2.19 ± 0.13b 0.96 ± 0.02ab 8.31 ± 0.45a 0.96 ± 0.02A
2010 มี± 0.21ab 25.7 ± 2.0b 1.95 ± 0.14b 0.91 ± 0.03ab 8.49 ± 0.63b 0.45 ± 0.11ab
C2 ( 20 T ฮา− 1 ) 2009 6.77 ± 0.18ab 29.5 ± 0.9b 2.11 ± 0.11b 0.91 ± 0.02b 8.50 ±โหลด 0.90 ± 0.04a
2010 6.77 ± 0.05ab 28.9 ± 1.6ab 2.16 ± 0.08ab 0.86 ± 0.01c 10.20 ± 0.35a 0.56 ± 0.13a
C3 ( 40 T ฮา− 1 ) 2009 6.77 ± 0.12a 36.0 ± 1.7a 2.54 ± 0.13a 0.89 ± 0.02b สัดส่วน± 0.26a 0.94 ± 0.03a
2010 90 ± 0.11a 36.1 ± 5.6a 2.27 ± 0.24a 0.88 ± 0.02bc 9.47 ± 0.87ab 0.53 ± 0.05a
แตกต่างกันตัวพิมพ์เล็กและตัวอักษรในคอลัมน์เดียว พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ ( P < 0.05 ) ระหว่างการรักษา ในปี 2009 และ 2010 ตามลำดับ


เลือกตารางตารางที่ 2 แสดงการเปลี่ยนแปลงในบางกาล ไบโอชาร์ต่อคุณสมบัติของดินระหว่างสองรอบ เมื่อเทียบกับปีแรกของการแก้ไขไบโอชาร์ส และไนโตรเจนทั้งหมดมีแนวโน้มที่จะลดลงและความหนาแน่นเพิ่มขึ้นในปีที่สองในขณะที่ดิน ( H2O ) แทบไม่เปลี่ยนแปลงในการรักษาเพียงครั้งเดียว อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ไม่ได้ทั้งหมดแสดงนัยสำคัญทางสถิติที่ p < 0.05 . ในขณะที่ ซอคhwec ลดลงนั่นเอง และมีขนาดเล็ก แต่ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ ล็ เพิ่มในรอบที่สองเมื่อเทียบกับรอบแรก

) ผลผลิตข้าวเพิ่มขึ้นภายใต้การรักษาทั้ง 2 รอบ และไบโอชาร์ดังกล่าวเพิ่มขึ้นได้เห็นมากขึ้น ( 9 - 28 % ) ในรอบสองกว่าในรอบแรก ( 9 – 12 เปอร์เซ็นต์ ) อย่างไรก็ตามการเพิ่มผลผลิตในทั้งสองปี ไม่สามารถมีความสัมพันธ์กับไบโอชาร์แก้ไขอัตรา ( ตารางที่ 3 )