The anthropologist Clifford Geertz

The anthropologist Clifford Geertz was for decades one of the most perceptive Western scholars of Indonesian culture and society. In the second part of his career, he outgrew Indonesian studies and in fact became one of the most important anthropologists of the second half of the twentieth century. Geertz was interested in many aspects of Indonesia: some of his more widely read work dealt with social relations in Javanese village, with the acculturation of Islam in the archipelago, and perhaps most famously, with the "status bloodbath" of the Balinese cockfight. In this section, Negara: The Theatre State in Bali, he dwells on the intimate connection between status and power in classical Bali, as exhibited through the grandeur of public ceremony. The spectacular rituals of local life, explains Geertz, mirrored what the Balinese believed to be the cosmic order: everyone had their place on earth, and this worldly station directly correlated with a person's status in the larger universe.

The ceremonial life of the classical negara was as much a form of rhetoric as it was of devotion, a florid, boasting assertion of spiritual power. Leaping alive into flames (and, so it was thought, directly into godhood) was only one of the grander statements of a proposition that royal tooth filings, royal temple dedications, royal ordinations, and, in the puputans, royal suicides made in other, no less categorical ways: there is an unbreakable inner connection between social rank and religious condition. The state cult was not a cult of the state. It was an argument, made over and over and again in the insistent vocabulary of ritual, that worldly status has a cosmic base, that hierarchy is the governing principle of the universe, and that the arrangements of human life are but approximations, more close or less, to those of the divine.

Other aspects of Balinese ritual life had other statements to make, some of them in partial conflict with the point that the state ceremonies made: Status is all. As the negara was but one among many social institutions in classical Bali, so its obsession, rank, was only one among many obsessions. But that obsession, and the cluster of beliefs and attitudes that grew up around it, was about as pervasive in the general population as it was in that small part of it immediately absorbed in the affairs of the negara as such. "The king was the symbol of the peasantry's greatness," Cora Du Bois has written about Southeast Asian Indic monarchs generally; and, somewhat more carefully phrased, the comment applies with special force to Bali. The ritual extravaganzas of the theatre state, its half-divine lord immobile, tranced, or dead at the dramatic center of them, were the symbolic expression less of the peasantry's greatness than of what its notion of that greatness was. What the Balinese state did for Balinese society was to cast into sensible form a concept of what, together, they were supposed to make of themselves: an illustration of the power of grandeur to organize the world.
The Balinese, not only in court ritual but generally, cast their most comprehensive ideas of the way things ultimately are, and the way that men should therefore act, into immediately apprehended sensuous symbols -- into a lexicon of carvings, flowers, dances, melodies, gestures, chants, ornaments, temples, postures, and masks -- rather than into a discursively apprehended, ordered set of explicit "beliefs." This means of expression makes any attempt to summarize those ideas a dubious business. As with poetry, which in the broad, poiesis ("making") sense is what is involved, the message here is so deeply sunk in the medium that to transform it into a network of propositions is to risk at once both of the characteristic crimes of exegesis: seeing more in things than is really there, and reducing a richness of particular meaning to a drab parade of generalities.
But whatever the difficulties and dangers, the exegetical task must be undertaken if one wants to be left with more than the mere fascinated wonderment -- like a cow looking at a gamelan orchestra, as the Balinese put it -- that Helms, for all his responsiveness and powers of description, displays. Balinese ritual, and most especially Balinese state ritual, does embody doctrine in the literal sense of "teachings," however concretely they are symbolized, however unreflectively they are apprehended. Digging them out for presentation in explicit form is not a task in which the Balinese, aside from a few modernists nowadays, have ever had any interest. Nor would they feel, any more than a translated poet ever feels, that any such presentation really gets to the heart of the matter, gets it really right. Glosses on experience, and most especially on other people's experience, are not replacements for it. At the very best they are paths, twisted enough, toward understanding it.
Practically, two approaches, two sorts of understanding, must converge if one is to interpret a culture: a description of particular symbolic forms (a ritual gesture, an hieratic statue) as defined expressions; and a contextualization of such forms within the whole structure of meaning of which they are a part and in terms of which they get their definition. This is, of course, nothing but the by-now-familiar trajectory of the hermeneutic circle; a dialectical tacking between the parts which comprise the whole and the whole which motivates the parts, in such a way as to bring parts and whole simultaneously into view. In the case at hand, such tacking comes down to isolating the essential elements in the religious symbolic suffusing the theatre state, and determining the significance of those elements within the framework of what, taken as a whole, that symbolic is. In order to follow a baseball game one must understand what a bat, a hit, an inning, a left fielder, a squeeze play, a hanging curve, or a tightened infield are, and what the game in which these "things" are elements is all about. In order to follow the cremation of a Balinese king, one needs to be able to segment the torrent of images it generates -- cloth snakes, arrows turning into flower, lion shaped coffins, pagodas on litters, doves rising from the brows of suiciding women -- into the significant elements of which it is composed; and one needs to grasp the point of the enterprise to begin with. The two sorts of understanding are inseparably dependent upon one another, and they emerge concurrently.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักมานุษยวิทยา Clifford Geertz เป็นมานานหลายทศวรรษหนึ่งในนักวิชาการตะวันตกที่ชาญฉลาดที่สุดของวัฒนธรรมของอินโดนีเซียและสังคม ในส่วนที่สองในอาชีพของเขาเขาล้นศึกษาอินโดนีเซียและในความเป็นจริงกลายเป็นหนึ่งในนักมานุษยวิทยาที่สำคัญที่สุดของครึ่งหลังของศตวรรษที่ยี่สิบ Geertz มีความสนใจในหลาย ๆ ด้านของอินโดนีเซีย: บางส่วนของงานอ่านอย่างกว้างขวางมากขึ้นของเขาจัดการกับความสัมพันธ์ทางสังคมในหมู่บ้านชวากับวัฒนธรรมของศาสนาอิสลามในหมู่เกาะและอาจชื่อเสียงมากที่สุดกับ "นองเลือดสถานะ" ของชนไก่บาหลี ในส่วนนี้ประเทศ: โรงละครแห่งชาติในบาหลีเขาอาศัยอยู่บนการเชื่อมต่อที่ใกล้ชิดระหว่างสถานะและอำนาจอยู่ในบาหลีคลาสสิกเช่นการจัดแสดงผ่านความยิ่งใหญ่ของพิธีประชาชน พิธีกรรมที่งดงามของวิถีชีวิตท้องถิ่นอธิบาย Geertz สะท้อนสิ่งที่บาหลีเชื่อว่าเป็นคำสั่งของจักรวาล: ทุกคนมีสถานที่ของพวกเขาในแผ่นดินและสถานีโลกนี้มีความสัมพันธ์โดยตรงกับสถานะของบุคคลในจักรวาลที่มีขนาดใหญ่. ชีวิตพระราชพิธีของ negara คลาสสิก เป็นมากเป็นรูปแบบของสำนวนที่มันเป็นของความจงรักภักดีเป็นก่ำ, โม้ยืนยันของพลังทางจิตวิญญาณ กระโจนชีวิตเข้าไปในเปลวไฟ (และดังนั้นจึงเป็นความคิดโดยตรงในพระเป็นเจ้า) เป็นเพียงหนึ่งในงบยิ่งใหญ่ของข้อเสนอที่ตะไบฟันพระราช, พระราชวัดสาธารณประโยชน์บวชนาคหลวงและใน puputans ที่พระราชฆ่าตัวตายที่เกิดขึ้นในที่อื่น ๆ วิธีที่ไม่เด็ดขาดน้อย: มีการเชื่อมต่อภายในแตกระหว่างตำแหน่งทางสังคมและสภาพทางศาสนา ลัทธิรัฐไม่ได้เป็นศาสนาของรัฐ มันเป็นข้อโต้แย้งที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีกครั้งและอีกครั้งในคำศัพท์ยืนหยัดของพิธีกรรมว่าสถานะทางโลกมีฐานจักรวาลลำดับชั้นที่เป็นหลักการปกครองของจักรวาลและการเตรียมการของชีวิตมนุษย์ที่มี แต่การประมาณใกล้มากขึ้นหรือ . น้อยกับของพระเจ้าแง่มุมอื่นๆ ของชีวิตพิธีกรรมบาหลีมีงบอื่น ๆ เพื่อให้บางส่วนของพวกเขาในความขัดแย้งบางส่วนที่มีจุดที่รัฐพิธีที่ทำ: สถานะเป็น ในฐานะที่เป็น negara แต่เป็นหนึ่งในสถาบันทางสังคมจำนวนมากในบาหลีคลาสสิกเพื่อครอบงำจิตใจของยศเป็นเพียงหนึ่งในหลาย ๆ ความหลงไหล แต่ความคิดครอบงำนั้นและกลุ่มของความเชื่อและทัศนคติที่เติบโตขึ้นมารอบ ๆ มันเป็นเรื่องที่เป็นที่แพร่หลายในประชากรทั่วไปที่มันเป็นในส่วนเล็ก ๆ ของมันดูดซึมได้ทันทีในกิจการของ negara เป็นเช่นนั้น "พระมหากษัตริย์เป็นสัญลักษณ์ของความยิ่งใหญ่ของชาวชนบทที่" คอร่าดูบัวส์ได้เขียนเกี่ยวกับพระมหากษัตริย์ ได้แก่ เอเชียตะวันออกเฉียงใต้โดยทั่วไป; และค่อนข้างมาก phrased อย่างระมัดระวังใช้แสดงความคิดเห็นที่มีพลังพิเศษไปบาหลี ทั่วกรุงพิธีกรรมของรัฐโรงละครลอร์ดครึ่งของพระเจ้าเคลื่อนที่ในภวังค์หรือตายที่ศูนย์อย่างมากของพวกเขาเป็นสัญลักษณ์แสดงออกน้อยของความยิ่งใหญ่ของชาวชนบทมากกว่าในสิ่งที่ความคิดของความยิ่งใหญ่ที่ได้รับ สิ่งที่รัฐบาหลีได้สำหรับสังคมบาหลีคือการโยนลงไปในรูปแบบที่เหมาะสมแนวคิดของสิ่งที่ร่วมกันพวกเขาควรที่จะทำให้ตัวเอง:. ภาพของพลังของความยิ่งใหญ่ในการจัดระเบียบโลกที่บาหลีไม่เพียงแต่ในพิธีกรรมศาล แต่ โดยทั่วไปโยนความคิดที่ครอบคลุมมากที่สุดของพวกเขาในสิ่งที่ท้ายที่สุดมีและวิธีการที่ผู้ชายควรทำหน้าที่เข้าจับกุมทันทีสัญลักษณ์หอมรัญจวนใจ - ลงในพจนานุกรมแกะสลักดอกไม้เต้นรำท่วงทำนองท่าทางสวดเครื่องประดับ, วัด, ท่าและมาสก์ - แทนที่จะเป็นจับ discursively สั่งชุดอย่างชัดเจน "ความเชื่อ". วิธีการนี้จะทำให้การแสดงออกของความพยายามที่จะสรุปความคิดเหล่านั้นเป็นธุรกิจที่น่าสงสัยใด ๆ เช่นเดียวกับบทกวีที่กว้าง poiesis ("ทำ") ความรู้สึกเป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกับข้อความที่นี่เป็นที่จมลึกอยู่ในสื่อที่จะเปลี่ยนให้มันกลายเป็นเครือข่ายของข้อเสนอคือการเสี่ยงในครั้งเดียวทั้งสองของการก่ออาชญากรรมลักษณะ อรรถกถา. เห็นในสิ่งที่เกินความจริงมีและลดความอุดมสมบูรณ์ของความหมายโดยเฉพาะขบวนพาเหรดน่าเบื่อของ generalities แต่สิ่งที่ยากลำบากและอันตรายที่งาน exegetical จะต้องดำเนินการหากต้องการที่จะถูกทิ้งที่มีมากกว่าเพียง ความประหลาดใจหลง - เหมือนวัวมองไปที่วงมโหรีเป็นบาหลีนำมัน - ที่หมวกเพื่อการตอบสนองของเขาทั้งหมดและอำนาจของรายละเอียดแสดง พิธีกรรมบาหลีและส่วนใหญ่โดยเฉพาะอย่างยิ่งพิธีกรรมรัฐบาหลีจะรวบรวมหลักคำสอนในความรู้สึกที่แท้จริงของ "คำสอน" แต่เป็นรูปธรรมที่พวกเขาจะเป้นอย่างไร unreflectively พวกเขาจะถูกจับ ขุดพวกเขาออกไปเพื่อนำเสนอในรูปแบบที่ชัดเจนไม่ได้เป็นงานที่บาหลีนอกเหนือจากธรรมเนียมไม่กี่ปัจจุบันได้เคยมีความสนใจใด ๆ และพวกเขาจะรู้สึกใด ๆ มากกว่ากวีแปลเคยรู้สึกว่าการนำเสนอดังกล่าวจริงๆได้รับการเต้นของหัวใจของเรื่องที่ได้รับมันจริงๆ คัดสรรกับประสบการณ์และส่วนใหญ่โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับประสบการณ์ของคนอื่นไม่ได้เปลี่ยนมัน ที่ดีที่สุดที่พวกเขามีเส้นทางบิดเพียงพอต่อการทำความเข้าใจมัน. จวนสองวิธีที่สองประเภทของความเข้าใจต้องมาบรรจบกันหากมีการตีความวัฒนธรรม: รายละเอียดของรูปแบบสัญลักษณ์เฉพาะ (ท่าทางพิธีกรรมรูปปั้น hieratic) เป็นสำนวนที่กำหนด; และบริบทของรูปแบบดังกล่าวภายในโครงสร้างทั้งหมดของความหมายของสิ่งที่พวกเขาเป็นส่วนหนึ่งและในแง่ของการที่พวกเขาได้รับความหมายของพวกเขา นี้เป็นของหลักสูตรอะไร แต่โดยตอนนี้คุ้นเคยเส้นทางการเคลื่อนที่ของวงกลม hermeneutic; ตรึงวิภาษระหว่างชิ้นส่วนซึ่งประกอบด้วยทั้งหมดและทั้งที่กระตุ้นส่วนในลักษณะที่จะนำชิ้นส่วนและพร้อมกันทั้งในมุมมอง ในกรณีที่มือตรึงดังกล่าวลงมาเพื่อแยกองค์ประกอบที่สำคัญในสัญลักษณ์ทางศาสนา suffusing รัฐโรงละครและการกำหนดความสำคัญขององค์ประกอบเหล่านั้นที่อยู่ในกรอบของสิ่งที่นำมารวมที่เป็นสัญลักษณ์ เพื่อที่จะทำตามเกมเบสบอลหนึ่งต้องเข้าใจสิ่งที่ค้างคาวตีโอกาส, ซ้ายวิมุตติเล่นบีบเป็นเส้นโค้งที่แขวนหรือสนามรัดกุมและสิ่งที่เกมที่เหล่านี้ "สิ่งที่" เป็นองค์ประกอบ เป็นข้อมูลเกี่ยวกับ เพื่อที่จะทำตามการเผาศพของกษัตริย์บาหลีหนึ่งจะต้องสามารถที่จะฝนตกหนักส่วนของภาพที่จะสร้าง - งูผ้า, ลูกศรกลายเป็นดอกไม้สิงโตโลงศพรูปเจดีย์บนลูกครอกนกพิราบเพิ่มขึ้นจากคิ้วของผู้หญิง suiciding - ลงในองค์ประกอบที่สำคัญของการที่มันจะประกอบด้วย; และเป็นหนึ่งในความต้องการที่จะเข้าใจจุดขององค์กรที่จะเริ่มต้นด้วย ทั้งสองประเภทของความเข้าใจเป็นอย่างแยกไม่ออกขึ้นอยู่กับอีกคนหนึ่งและพวกเขาโผล่ออกมาพร้อมกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนนักมานุษยวิทยา Clifford Geertz สำหรับทศวรรษ หนึ่งในนักวิชาการฉลาดเฉลียวมากที่สุดของวัฒนธรรมตะวันตก ภาษาไทย และสังคม ในส่วนที่สองของอาชีพของเขา เขาโตมากับอินโดนีเซียศึกษา และในความเป็นจริงเป็นหนึ่งของนักมานุษยวิทยาที่สำคัญที่สุดของช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ยี่สิบ Geertz สนใจหลายด้านของอินโดนีเซียบางส่วนของเขามากขึ้นอย่างกว้างขวางอ่านงานจัดการกับความสัมพันธ์ทางสังคมในชวา หมู่บ้าน มีการผสมผสานทางวัฒนธรรมของศาสนาอิสลามในหมู่เกาะและบางทีส่วนใหญ่ที่มีชื่อเสียง , กับสถานะ " นองเลือด " ของบาหลีดี ในส่วนนี้ , ประเทศ : โรงละครรัฐในบาหลี เขาอาศัยใกล้ชิดที่เชื่อมระหว่างสถานะและอำนาจในแบบฉบับบาหลีที่จัดแสดงผ่านความยิ่งใหญ่ของรัฐพิธี พิธีกรรมอันงดงามของชีวิตท้องถิ่นอธิบาย Geertz สะท้อนสิ่งที่บาหลีเชื่อว่าเป็นใบสั่งคอสมิก : ทุกคนมีสถานที่ของพวกเขาบนแผ่นดินโลก และโลกนี้มีความสัมพันธ์กับสถานีโดยตรงสถานะของบุคคลในขนาดใหญ่จักรวาล

ชีวิตที่เป็นทางการของประเทศคลาสสิกมากเป็นรูปแบบวาทศิลป์มันของ ความจงรักภักดีแบบหรูหรา โอ้อวด ยืนยัน ของพลังทางจิตวิญญาณ . กระโจนมีชีวิตอยู่ในเปลวไฟ ( และดังนั้นจึงเป็นความคิดที่โดยตรงในการเป็นพระเป็นเจ้า ) เป็นเพียงหนึ่งในยิ่งใหญ่งบของข้อเสนอที่ รอยัล ฟันยื่น เสด็จวัด dedications บวชพระ , พระ , และ , ใน puputans การฆ่าตัวตาย รอยัล ใน อื่น ๆ , ไม่มีวิธีที่เด็ดขาดน้อย :มีการเชื่อมต่อระหว่างสังคมแตกภายในยศและเงื่อนไขทางศาสนา รัฐ ศาสนาไม่ใช่ศาสนาของรัฐ มันโต้แย้งได้กว่าและมากกว่าอีกครั้งในคำศัพท์การยืนกรานของพิธีกรรม ที่สถานะทางโลกมีฐานของจักรวาลที่ลำดับชั้นเป็นหลักการปกครองของจักรวาล และการเตรียมการของชีวิต แต่การเป็นมนุษย์ ,ปิดเพิ่มเติมหรือน้อยกว่า บรรดาเทพ

ด้านอื่น ๆของบาหลีพิธีกรรมมีงบอื่น ๆเพื่อให้บางส่วนของพวกเขาในบางส่วนขัดแย้งกับจุดนั้น รัฐพิธี ทำให้สภาพทั้งหมด เป็นประเทศได้ แต่หนึ่งในสถาบันทางสังคมมากมายในแบบฉบับบาหลีเพื่อครอบงำ , อันดับ , เป็นเพียงหนึ่งในหลาย obsessions . แต่ลุ่มหลงและกลุ่มของความเชื่อและทัศนคติที่เติบโตขึ้นรอบ ๆมันเป็นอย่างแพร่หลายในประชากรทั่วไป ตามที่มันเป็นในส่วนเล็ก ๆของมันทันทีดูดซึมในกิจการของประเทศเช่น . กษัตริย์เป็นสัญลักษณ์ของความยิ่งใหญ่ของชาวนา " Cora du Bois ได้เขียนเกี่ยวกับเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อินเดีย พระมหากษัตริย์โดยทั่วไป และ ค่อนข้างมาก phrased อย่างระมัดระวัง ,