Cyprinus carpio (L.) is a popular ¢

Cyprinus carpio (L.) is a popular ¢sh species often
stocked in polyculture in rice ¢elds in India (Datta
et al. as cited in Jhingran 1990), Indonesia (Djajadiredja,
Jangkaru & Junus 1980; Tan & Khoo 1980), the
Philippines (De la Cruz 1980),Thailand (Chapman &
Fernando1994) andVietnam(Rothuis, Nhan, Richter
& Ollevier1998c).The species also used to be cultured
in rice ¢elds in Japan (Kuronuma 1980). In the Mekong
Delta, Vietnam, the species is often stocked in
polyculture with Barbodes gonionotus (Bleeker) and
Oreochromis niloticus (L.).
C. carpio is said (1) to control weeds and arthropods
in rice ¢elds (Cagauan1995) and (2) to aerate the soil
of rice ¢elds (Heckman 1979). However, C. carpio is
also knownto increasewater turbidity inaquatic systems.
The species is known to be acclimated to a variety
of habitats and extremes of environment (e.g. low
dissolved oxygen content) (Kailola,Williams, Stewart,
Reichelt, McNee & Grieve1993). The aquatic environment
in rice^¢sh systems is known to contain low
dissolved oxygen contents (Vromant, Chau & Ollevier
2001a). Still, Rothuis, Nam, Richter & Ollevier (1998b)
considered C. carpio not very suitable for rice^¢sh
culture because of their limited tolerance to the prevailing
water quality conditions resulting in low survival
rates. However, research at the Co Do rice^¢sh
research station revealed that the survival rate varied
considerably (from 3% to 100%) between experiments,
treatments and plots. The same can be said
for the speci¢c growth rate (SGR).
In this paper, we brought together the data of eight
rice-fish experiments on the polyculture of C. carpio,
O. niloticus and B. gonionotus to ¢nd out what variables
a¡ect the survival rate and SGR of C. carpio.
The growth of B. gonionotus and O. niloticus was discussed
in Vromant, Nam & Ollevier (2002b) and
Vromant, Nam & Ollevier (2002a) respectively.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Cyprinus ไน (L. )
เป็นสายพันธุ์¢ดวลจุดโทษที่นิยมมักจะเก็บไว้ในpolyculture ข้าว¢ elds ในอินเดีย (Datta
อินโดนีเซีย (Djajadiredja, et al ในกรณีที่ Jhingran 1990.)
Jangkaru Junus & 1980; & Tan Khoo 1980) ที่
ฟิลิปปินส์ (เดอลาครูซ 1980), ประเทศไทย (แชปแมนและ
Fernando1994) andVietnam (Rothuis, Nhan,
ริกเตอร์และOllevier1998c)
สายพันธุ์ได้โดยเริ่มต้นใช้ในการเลี้ยงข้าว¢ elds ในประเทศญี่ปุ่น (Kuronuma 1980)
ในแม่น้ำโขงเดลต้าเวียดนามสายพันธุ์ที่มีการเก็บรักษามักจะอยู่ใน
polyculture กับ Barbodes gonionotus (Bleeker) และปลานิล (L. ). ซี ไนมีการกล่าว (1) ในการควบคุมวัชพืชและแมลงในข้าว¢ elds (Cagauan1995) และ (2) เพื่อผึ่งลมดินข้าว¢ elds (Heckman 1979) อย่างไรก็ตามซีไนจะยัง knownto increasewater ระบบ inaquatic ขุ่น. สายพันธุ์ที่เป็นที่รู้จักกันที่จะปรับตัวเพื่อความหลากหลายของแหล่งที่อยู่อาศัยและสุดขั้วของสภาพแวดล้อม(เช่นต่ำปริมาณออกซิเจนที่ละลายในน้ำ) (Kailola, วิลเลียมส์สจ๊วตReichelt, McNee และ Grieve1993) สิ่งแวดล้อมทางน้ำในข้าว ^ ¢ระบบดวลจุดโทษเป็นที่รู้จักกันจะมีต่ำออกซิเจนที่ละลายในน้ำ(Vromant โจวและ Ollevier 2001a) ยังคง Rothuis น้ำ, ริกเตอร์และ Ollevier (1998b) พิจารณาซีไนไม่มากเหมาะสำหรับข้าว ^ ¢ดวลจุดโทษวัฒนธรรมเพราะของความอดทนที่จำกัด ของพวกเขาเพื่อแลกเปลี่ยนเงื่อนไขคุณภาพน้ำที่เกิดขึ้นในการอยู่รอดต่ำอัตรา อย่างไรก็ตามการวิจัยที่ข้าวร่วมทำ ^ ¢ดวลจุดโทษสถานีวิจัยพบว่าอัตราการรอดตายที่แตกต่างกันมาก(จาก 3% ถึง 100%) ระหว่างการทดลองการรักษาและการแปลง เดียวกันสามารถกล่าวว่าสำหรับ speci ¢อัตราการเติบโตของค (SGR). ในบทความนี้เราจะนำมารวมกันข้อมูลแปดทดลองข้าวปลา polyculture ซีไนที่ทุม niloticus และ B gonionotus เพื่อ¢ nd สิ่งที่ตัวแปรa¡ectอัตราการรอดตายและSGR ซีไนได้. การเจริญเติบโตของบี gonionotus และโอนิลที่ถูกกล่าวถึงในVromant น้ำและ Ollevier (2002b) และVromant น้ำและ Ollevier (2002a) ตามลำดับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

cyprinus Carpio ( L . ) เป็นชนิดที่นิยม¢ SH บ่อยๆ
stocked ใน polyculture ในข้าว¢ elds ในอินเดีย ( ตตา
et al . เมื่อกล่าวถึงใน jhingran 1990 ) , อินโดนีเซีย ( djajadiredja
jangkaru & junus , 1980 ; แทน&คู 1980 )
( de la Cruz ฟิลิปปินส์ 1980 ) , ประเทศไทย ( Chapman &
fernando1994 ) andvietnam ( rothuis Nhan ริกเตอร์ , ,
& ollevier1998c ) ชนิดที่ใช้เป็นอาหาร
ในข้าว¢ elds ในญี่ปุ่น ( คุโรนุมะ 1980 ) ในแม่น้ำโขง
Delta , เวียดนาม , สายพันธุ์มักจะเลี้ยงใน
polyculture กับบาร์โบดีส gonionotus ( น้ำดอกไม้ ) และ
ปลานิล ( L . )
c . Carpio คือ ( 1 ) เพื่อควบคุมวัชพืชและแมลงในนาข้าว ¢
elds ( cagauan1995 ) และ ( 2 ) ผึ่งลมดิน
ข้าว¢ elds ( เฮ็กเมิน 1979 ) อย่างไรก็ตาม , C . Carpio คือ
ยัง knownto increasewater ความขุ่น
inaquatic ระบบชนิดที่เป็นที่รู้จักกันเป็น acclimated เพื่อความหลากหลายของแหล่งที่อยู่อาศัยและสุดขั้ว
สภาพแวดล้อม ( เช่นต่ำ
ปริมาณออกซิเจนละลาย ( kailola วิลเลียม สจ๊วร์ต ,
reichelt เมิ่กนี่& , grieve1993 )
สิ่งแวดล้อมทางน้ำในระบบอังกฤษ ¢ข้าว
เป็นที่รู้จักกันมีออกซิเจนละลายต่ำ
เนื้อหา ( vromant เชา& , ollevier
2001a ) ยัง rothuis , นัม , ริกเตอร์& ollevier ( 1998b )
ถือว่า Cจูวีไนล์ไม่เหมาะมากสำหรับข้าว

¢ SH วัฒนธรรมเพราะความอดทน จำกัด ของพวกเขาที่จะออก
คุณภาพน้ำ สภาพที่เกิดขึ้นในอัตรารอดตาย
น้อย อย่างไรก็ตาม งานวิจัยที่ร่วมทำข้าว

¢ SH สถานีวิจัยพบว่าอัตราการอยู่รอดที่แตกต่างกัน
มาก ( จาก 3% เป็น 100% ) ระหว่างการทดลอง
วิทยา และแปลง เดียวกันสามารถกล่าวว่าสำหรับประเภท¢
C อัตราการเจริญเติบโต ( SGR ) .
ในกระดาษนี้พวกเรามาร่วมกันข้อมูล 8
การทดลองข้าวปลาใน polyculture C . Carpio ,
O และ B . gonionotus เพื่อ¢ niloticus และหาตัวแปรการ¡ ect อัตราการรอดและ SGR C . Carpio .
การเจริญเติบโตของ B . gonionotus และ O . niloticus กล่าวถึง
ใน vromant นัม& ollevier ( 2002b ) และ
vromant นัม& ollevier ( 2002a ) ตามลำดับ