It was found that antagonistic acti

It was found that antagonistic activity toward S. aureus of all 14 LAB strains were lower than this capability against Salmonella sp. S. aureus is Gram-positive bacteria which have a thick mesh-like cell wall made ofpeptidoglycan(50e90% of cell wall), while Salmonella sp. is Gram-negative bacteria with a thinner layer (10% of cell wall). Gram-negative bacteria also have an additional outer membrane which contains lipids, and is separated from the cell wall by the periplasmic space. The antibacterial action of lactic acid is largely, but not totally, assigned to its ability in the undissociated form to penetrate the cytoplasmic membrane. This results in reduced intracellular pH and disruption of the transmembrane proton motive force (Ray & Sandine, 1992). The relative efficacy of lactic acid against Gram-negative bacteria is not unexpected. This is because the small water-soluble molecule lactic acid gains access to the periplasm through the water-filled porin proteins of the outer membrane (OM), as reviewed by Nikaido (1996).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พบว่า กิจกรรมที่เป็นปรปักษ์ต่อหมอเทศข้างลาย S. ทั้งหมด 14 ห้องปฏิบัติการสายพันธุ์ได้ต่ำกว่าความสามารถนี้กับเชื้อ Salmonella sp. S. หมอเทศข้างลายเป็นแบคทีเรียแกรมบวกซึ่งมีความหนาเหมือนตาข่ายผนังเซลล์ทำ ofpeptidoglycan (50e90% ของผนังเซลล์), ในขณะที่เชื้อ Salmonella sp. เป็นแบคทีเรียแกรมลบด้วยทินเนอร์ (10% ของผนังเซลล์) แบคทีเรียแกรมลบได้เป็นเยื่อหุ้มภายนอกเพิ่มเติมซึ่งประกอบด้วยไขมัน และแยกออกจากผนังเซลล์ โดยพื้นที่ periplasmic การดำเนินการต้านเชื้อแบคทีเรียกรดแลคติกส่วนใหญ่ แต่ไม่ทั้ง หมด กำหนดให้กับความสามารถในการเจาะนำเมมเบรนในรูปแบบ undissociated ผลค่า pH ภายในเซลล์ลดลง และหยุดชะงักของโปรตอนรนจูงบังคับ (Ray & Sandine, 1992) ประสิทธิภาพสัมพัทธ์ของกรดแลคติกับแบคทีเรียแกรมลบไม่ไม่คาดคิด ทั้งนี้เนื่องจากโมเลกุลเล็กละลายน้ำได้กรดกำไรถึง periplasm ผ่านน้ำ porin โปรตีนของเมมเบรนชั้นนอก (OM), การนิไคโด (1996)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันก็พบว่ากิจกรรมปฏิปักษ์เชื้อ S. aureus ทั้งหมด 14 สายพันธุ์ LAB มีค่าต่ำกว่าความสามารถนี้กับเชื้อ Salmonella SP เชื้อ S. aureus เป็นแบคทีเรียแกรมบวกเชื้อแบคทีเรียที่มีผนังเซลล์ตาข่ายเหมือนหนาทำ ofpeptidoglycan (50e90% ของผนังเซลล์) ในขณะที่เชื้อ Salmonella SP แบคทีเรียแกรมลบที่มีชั้นทินเนอร์ (10% ของผนังเซลล์) แบคทีเรียแกรมลบยังมีเยื่อหุ้มชั้นนอกเพิ่มเติมซึ่งมีไขมันและถูกแยกออกจากผนังเซลล์โดยพื้นที่ periplasmic การดำเนินการต้านเชื้อแบคทีเรียกรดแลคติคเป็นส่วนใหญ่ แต่ไม่ได้ทั้งหมดที่ได้รับมอบหมายความสามารถในรูปแบบ undissociated จะเจาะเยื่อหุ้มนิวเคลียส ซึ่งส่งผลให้ค่า pH ในเซลล์ลดลงและการหยุดชะงักของแรงกระตุ้นรนโปรตอน (เรย์และ Sandine, 1992) ประสิทธิภาพญาติของกรดแลคติกกับแบคทีเรียแกรมลบที่ไม่คาดคิด เพราะนี่คือขนาดเล็กที่ละลายน้ำโมเลกุลแลคติคการเข้าถึงกำไรกรด periplasm ผ่านน้ำที่เต็มไปด้วยโปรตีน Porin ของเยื่อหุ้มชั้นนอก (OM) เช่นการตรวจสอบโดย Nikaido (1996)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พบว่ากิจกรรมปฏิปักษ์ต่อ S . aureus สายพันธุ์ทั้งหมด 14 ห้องต่ำกว่านี้ความสามารถในการเปรียบเทียบกับเชื้อ Salmonella sp . S . aureus แบคทีเรียแกรมบวกซึ่งมีหนาประกบเหมือนผนังเซลล์ทำให้ ofpeptidoglycan ( 50e90 % ของผนังเซลล์ ในขณะที่เชื้อ Salmonella sp . เป็นแบคทีเรียแกรมลบ ด้วยชั้นบาง ( 10% ของผนังเซลล์ . แบคทีเรียแกรมลบยังมีการเพิ่มเติมเยื่อหุ้มชั้นนอกซึ่งมีไขมัน และถูกแยกออกจากเซลล์ผนังโดยพื้นที่ periplasmic . การกระทำของแบคทีเรียกรดแลกติกเป็นส่วนใหญ่ แต่ไม่ใช่ทั้งหมดที่ได้รับมอบหมายเพื่อความสามารถในรูปแบบ undissociated การเจาะเยื่อนี้ . ผลนี้ในการลด pH ภายในเซลล์และการหยุดชะงักของโปรตอนยาวแรงจูงใจ ( เรย์ & sandine , 1992 ) ประสิทธิภาพสัมพัทธ์ของกรดแลกติกจากแบคทีเรียแกรมลบไม่คาดคิด นี้เป็นเพราะน้ำโมเลกุลเล็ก กรดแลกติกได้รับการเข้าถึง periplasm ผ่านน้ำเต็มโปรินโปรตีนในเนื้อเยื่อชั้นนอก ( โอม ) ที่ตรวจสอบโดย นิไคโด ( 1996 )