In this IRB approved study, we perf

In this IRB approved study, we performed a retrospective chart review which identified 49 patients who sustained 49 displaced patella fractures and were treated surgically over a 9 year period (2002-2011); no patients were excluded. Patient demographics, injury pattern and mechanism, and surgical information were extracted from the record. The treating surgeons followed each of their patients at standard intervals. Radiographs and functional data were recorded at these follow-up visits.
A standard surgical technique for suture repair was employed. Two non-absorbable braided sutures were placed in a Krackow type fashion yielding four proximal suture ends. Three longitudinal drill holes were made along the long axis of the patella. Suture ends were passed through the drill holes with a Beath Needle, and following reduction with a tenaculum clamp, tied down over top of the patella. Correction of patella alta and fracture reduction was confirmed using intraoperative image intensification. Post-operatively, all patients were allowed to bear weight in extension while in a knee immobilizer for six weeks. Knee range of motion was limited for six weeks. Radiographs were obtained at standard intervals to assess fracture healing. Lysholm Knee Score and Tegner Activity Scale scores were obtained to objectively quantify knee function and SF-36 was used to assess general well-being. Data were collected at follow up visits.
Figure 1a

Lateral view of patient presenting with an inferior pole patella fracture
Figure 1b

Sutures are woven in Krackow fashion and passed through holes made lengthwise in the patella with a Beath needle


Figure 1c

The sutures are tied down over the top of the patella after reduction

For purpose of comparison, we utilized a control cohort of patients who sustained a mid-pole patella fracture treated with either K-wire or cannulated screws and wire tension band technique. This procedure was performed using a modified AO technique where 18-gauge wire is crossed in a figure-of-eight fashion over the anterior patellar surface and tensioned with knots superiorly. Patients were followed by their treating surgeon and outcomes, including self-reported function and knee range of motion compared to the uninjured side, were recorded. Statistical comparison was made with Fisher's exact test and students paired t-test with a significance threshold set at p = 0.05.
Results
We identified 49 patients who sustained 49 displaced patella fractures that were treated surgically by 2 surgeons over a 9 year period, from 2002 to 2011. This cohort consisted of 31 females (63.3%) and 18 males (36.7%) with an average age of 57.1 years (range 26 - 88 years). Patients had an average BMI of 26.48 (range 19.7 - 44.1). Patients in each surgical intervention cohort had statistically identical BMI and age. The most common cause of injury reported was a low energy fall; one patient was involved in an MVA. Patients were followed clinically at standard intervals and functional outcomes were assessed at one year

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการศึกษานี้อนุมัติ IRB เราดำเนินการทบทวนแผนภูมิคาดซึ่งระบุผู้ป่วย 49 ที่ยั่งยืนกระดูกหักกระดูกสะบ้าหน่วย 49 และได้รับการรักษาผ่าตัดระยะเวลา 9 ปี (2002-2011), ผู้ป่วยไม่ได้ถูกแยกออก ประชากรผู้ป่วย บาดเจ็บรูปแบบ และกลไก และข้อมูลผ่าตัดถูกสกัดจากเรกคอร์ด Treating surgeons ตามผู้ป่วยของแต่ละช่วงเวลามาตรฐาน Radiographs และทำงานข้อมูลถูกบันทึกที่เหล่านี้ติดตามชมเทคนิคการผ่าตัดมาตรฐานสำหรับซ่อมแซมรอยประสานถูกจ้าง เย็บแผลลายถักไม่ดูดซึมสองถูกวางใน Krackow ชนิดผลผลิตสิ้นสุดรอยประสาน proximal สี่ สามหลุมเจาะระยะยาวขึ้นตามแนวแกนยาวของกระดูกสะบ้า รอยประสานปลายถูกส่งผ่านผ่านหลุมเจาะ ด้วยเข็ม Beath และลดต่อไปนี้ ด้วยคีมหนีบ tenaculum ผูกผ่านด้านบนของกระดูกสะบ้าที่ลง การแก้ไขของกระดูกสะบ้าอัลต้าและหักลดได้รับการยืนยันโดยใช้ภาพ intraoperative แรง Post-operatively ผู้ป่วยทั้งหมดได้รับอนุญาตให้รับน้ำหนักในส่วนขยายใน immobilizer เข่าเวลาหกสัปดาห์ ช่วงเข่าเคลื่อนไหวได้จำกัดเวลาหกสัปดาห์ Radiographs ได้รับในช่วงเวลามาตรฐานในการประเมินการรักษากระดูกหัก คะแนน Lysholm เข่าคะแนนและระดับกิจกรรม Tegner ได้รับการวัดปริมาณเป็นฟังก์ชันเข่า และ SF-36 ถูกใช้เพื่อประเมินความเป็นอยู่ ได้รวบรวมข้อมูลที่ติดตามชมรูป 1a มุมมองด้านข้างของการนำเสนอผู้ป่วยมีกระดูกหักกระดูกสะบ้ามีเสาน้อยรูปที่ 1b ทอใน Krackow และผ่านหลุมทำตามยาวในกระดูกสะบ้า Beath เข็มเย็บแผลรูปที่ 1 c การเย็บแผลจะเชื่อมโยงกับลงผ่านด้านบนของกระดูกสะบ้าที่หลังลดลงสำหรับวัตถุประสงค์ของการเปรียบเทียบ เราใช้ผู้ผ่านการควบคุมของผู้ป่วยที่ยั่งยืนทำให้กระดูกสะบ้าเสากลางรับทั้งสาย K หรือ cannulated สกรูและสายเทคนิควงความตึงเครียด กระบวนการนี้ถูกดำเนินการโดยใช้เทคนิคอ่าวแก้ไขที่ 18 วัดลวดข้ามในรูปของแปดผิวสะบ้าแอนทีเรียร์ และ tensioned กับ knots superiorly ผู้ป่วยตามการแพทย์ treating และบันทึกผล รวมถึงฟังก์ชันการรายงานด้วยตนเองและช่วงเข่าเคลื่อนไหวเมื่อเทียบกับด้าน uninjured เปรียบเทียบสถิติทำกับของ Fisher แน่นอนทดสอบและนักเรียนจัดเป็นคู่ t-ทดสอบกับขีดจำกัดสำคัญ p = 0.05ผลลัพธ์เราระบุผู้ป่วย 49 ที่ยั่งยืน 49 กระดูกหักกระดูกสะบ้าหน่วยที่ได้รับการรักษาผ่าตัด โดย 2 surgeons ช่วงระยะเวลา 9 ปี ตั้งแต่ปี 2545 ถึง 2554 Cohort นี้ประกอบด้วย 31 หญิง (ร้อยละ 63.3) และชาย 18 (36.7%) อายุเฉลี่ย 57.1 ปี (ช่วงปี 26-88) ผู้ป่วยมี BMI มีค่าเฉลี่ยของ 26.48 (ช่วง 19.7 44.1) ผู้ป่วยในแต่ละผู้ผ่านผ่าตัดแทรกแซงมี BMI และอายุทางสถิติเหมือนกัน สาเหตุส่วนใหญ่ของรายงานการบาดเจ็บมีพลังงานต่ำตก ผู้ป่วยหนึ่งเกี่ยวข้องในการ MVA ผู้ป่วยได้ตามทางคลินิกในช่วงเวลาที่มาตรฐาน และมีประเมินผลทำงานที่หนึ่งปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในคณะกรรมการการศึกษานี้ได้รับการอนุมัติเราดำเนินการตรวจสอบย้อนหลังแผนภูมิที่ 49 ระบุผู้ป่วยที่ยั่งยืน 49 ย้ายกระดูกหักกระดูกสะบ้าและได้รับการรักษาผ่าตัดเป็นระยะเวลากว่า 9 ปี (2002-2011); ผู้ป่วยที่ไม่ได้รับการยกเว้น ประชากรผู้ป่วยที่ได้รับบาดเจ็บรูปแบบและกลไกการและข้อมูลที่ได้รับการผ่าตัดที่สกัดจากบันทึก ศัลยแพทย์รักษาตามแต่ละผู้ป่วยของพวกเขาในช่วงเวลาที่มาตรฐาน ภาพรังสีและข้อมูลการทำงานที่ถูกบันทึกไว้ที่เหล่านี้ติดตามการเข้าชม.
เทคนิคการผ่าตัดมาตรฐานสำหรับการซ่อมแซมเย็บเป็นลูกจ้าง สองเย็บถักที่ไม่ดูดซึมอยู่ในประเภทแฟชั่น Krackow ยอมสี่ปลายเย็บใกล้เคียง สามหลุมเจาะยาวที่ถูกสร้างขึ้นตามแนวยาวของกระดูกสะบ้า เย็บปลายถูกส่งผ่านหลุมเจาะกับ Beath เข็มและต่อไปนี้การลดลงกับยึด tenaculum ผูกลงกว่าด้านบนของกระดูกสะบ้า แก้ไขอัลสะบ้าและการลดการแตกหักได้รับการยืนยันโดยใช้แรงภาพระหว่างการผ่าตัด โพสต์ผ่าตัดผู้ป่วยทั้งหมดได้รับอนุญาตให้รับน้ำหนักในการขยายในขณะที่หัวเข่าทำให้เคลื่อนที่เป็นเวลาหกสัปดาห์ เข่าช่วงของการเคลื่อนไหวถูก จำกัด เวลาหกสัปดาห์ ภาพรังสีที่ได้รับในช่วงเวลามาตรฐานในการประเมินการรักษากระดูกหัก Lysholm คะแนนเข่าและ Tegner กิจกรรมชั่งคะแนนที่ได้รับเพื่อวัตถุปริมาณฟังก์ชั่นที่หัวเข่าและ SF-36 ถูกใช้ในการประเมินทั่วไปเป็นอยู่ที่ดี เก็บรวบรวมข้อมูลในการติดตามการเข้าชม.
รูปที่ 1a มุมมองด้านข้างของผู้ป่วยที่นำเสนอมีการแตกหักของกระดูกสะบ้าเสาด้อยกว่ารูปที่ 1b เย็บแผลมีการทอในแฟชั่น Krackow และผ่านหลุมยาวทำในกระดูกสะบ้าด้วยเข็ม Beath รูป 1c เย็บจะเชื่อมโยงลงไป ด้านบนของกระดูกสะบ้าหลังจากที่ลดลงสำหรับวัตถุประสงค์ของการเปรียบเทียบเราใช้การควบคุมของกลุ่มผู้ป่วยที่ยั่งยืนแตกหักกระดูกสะบ้ากลางเสารับการรักษาด้วยทั้ง K-ลวดหรือสกรู cannulated และเทคนิคการวงลวดความตึงเครียด ขั้นตอนนี้ได้ดำเนินการโดยใช้เทคนิคการปรับเปลี่ยน AO ที่ 18 สายวัดข้ามในแฟชั่นรูปของแปดกว่าผิวหน้าและ patellar แรงกับนอต superiorly ผู้ป่วยตามมาด้วยการรักษาศัลยแพทย์ของพวกเขาและผลรวมทั้งฟังก์ชั่นที่ตนเองรายงานเข่าและช่วงของการเคลื่อนไหวเมื่อเทียบกับด้านข้างได้รับบาดเจ็บถูกบันทึก การเปรียบเทียบทางสถิติถูกสร้างขึ้นมากับการทดสอบที่แน่นอนฟิชเชอร์และนักเรียนจับคู่ t-test กับเกณฑ์ความสำคัญไว้ที่ p = 0.05. ผลเราระบุ 49 ผู้ป่วยที่ยั่งยืน 49 ย้ายกระดูกหักกระดูกสะบ้าที่ได้รับการรักษาผ่าตัด 2 ศัลยแพทย์กว่าช่วงเดียวกันของปีที่ 9 จาก 2002 เพื่อการศึกษาปี 2011 นี้ประกอบด้วย 31 เพศหญิง (63.3%) และ 18 เพศชาย (36.7%) ด้วยอายุเฉลี่ย 57.1 ปี (ช่วง 26-88 ปี) ผู้ป่วยที่มีค่าเฉลี่ยของดัชนีมวลกาย 26.48 (ช่วง 19.7-44.1) ผู้ป่วยในแต่ละกลุ่มการแทรกแซงการผ่าตัดมีค่าดัชนีมวลกายเหมือนกันทางสถิติและอายุ สาเหตุส่วนใหญ่ของการบาดเจ็บรายงานเป็นฤดูใบไม้ร่วงพลังงานต่ำ; ผู้ป่วยรายหนึ่งที่มีส่วนเกี่ยวข้องใน MVA ผู้ป่วยที่ใช้ทางการแพทย์ในช่วงเวลาที่ได้มาตรฐานและการทำหน้าที่ที่ได้รับการประเมินเป็นเวลาหนึ่งปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในคณะกรรมการการศึกษานี้ได้รับการอนุมัติ เราดำเนินการย้อนหลังทบทวนโครงสร้างที่ระบุในผู้ป่วยที่ได้รับ 49 49 กระดูกสะบ้ากระดูกหักพลัดถิ่น และได้รับการรักษาโดยการผ่าตัดเป็นระยะเวลากว่า 9 ปี ( พ. ; ไม่มีผู้ป่วยถูกแยกออก ประชากรผู้ป่วย แบบแผนที่บาดเจ็บและกลไก , ข้อมูลศัลยกรรมถูกสกัดจากบันทึกทีมศัลยแพทย์ตามแต่ละของผู้ป่วยของพวกเขาในช่วงเวลามาตรฐาน รังสีและข้อมูลการทำงานที่ถูกบันทึกไว้ที่ติดตามชม. .
เทคนิคผ่าตัดเย็บซ่อมมาตรฐานสำหรับใช้ สองไม่ดูดซึมถักเย็บแผลที่ถูกวางไว้ใน krackow ประเภทแฟชั่นสี่ส่วนต้นปลาย ลิ้นหยุ่น . 3 หลุมเจาะตามยาวได้ตามแกนยาวของกระดูกสะบ้า .เย็บปลายได้ผ่านเจาะรูด้วยเข็มบิท และตามด้วยการ tenaculum ยึด , ผูกลงบนด้านบนของกระดูกสะบ้า . การแก้ไขของ Alta กระดูกสะบ้าและลดการแตกแรง โดยใช้ภาพขณะผ่าตัด . โพสต์ operatively ผู้ป่วยทั้งหมดได้รับอนุญาตให้แบกน้ำหนักในส่วนขยายในขณะที่เข่า immobilizer เป็นเวลา 6 สัปดาห์เข่าช่วงของการเคลื่อนไหวถูกจำกัดเป็นเวลา 6 สัปดาห์ รังสีที่ได้รับในช่วงเวลามาตรฐานเพื่อประเมินการรักษา lysholm เข่าคะแนนกิจกรรมและคะแนนที่ได้รับ ์ฟ เทกเนอร์มาตราส่วนทั้งหลาย ที่มีฟังก์ชันข้อเข่า และใช้ประเมินคุณภาพชีวิตความเป็นอยู่ทั่วไป เก็บรวบรวมข้อมูลที่ติดตามชม


รูปที่ 1A .ด้านข้างมุมมองของผู้ป่วยให้กับด้านล่างเสากระดูกสะบ้าหัก


รูปที่ 1B ไม่ทอใน krackow แฟชั่นและผ่านหลุมทำให้ตามยาวในกระดูกสะบ้ากับบิทเข็ม




รูปที่ 1C เย็บผูกลงบนด้านบนของกระดูกสะบ้า หลังจากลด

เพื่อจุดประสงค์ของการเปรียบเทียบเราใช้ควบคุมการติดตามผู้ป่วยที่บาดเจ็บกระดูกสะบ้าหักกลางเสารักษาด้วยเหมือนกัน k-wire หรือสกรู cannulated และเทคนิควงลวดความตึงเครียด . ขั้นตอนนี้คือการใช้เทคนิคที่ดัดแปลงาว 18 ลวดวัดข้ามในรูปของแปดแฟชั่นผ่านพื้นผิวด้านหน้าและ patellar tensioned กับนอต เหนือกว่า .ตามด้วยการรักษาผู้ป่วยของแพทย์และผล รวมทั้ง self-reported ฟังก์ชันและเข่าช่วงของการเคลื่อนไหวเมื่อเทียบกับด้านข้างบาดเจ็บถูกบันทึกไว้ การเปรียบเทียบสถิติให้กับ Fisher ' s Exact Test และนักเรียน Paired t-test ที่มีความสำคัญเกณฑ์กำหนดที่ P = 0.05 ผล

เราพบผู้ป่วยที่ได้รับ 49 49 พลัดถิ่นกระดูกสะบ้ากระดูกหักที่ได้รับการผ่าตัดโดยศัลยแพทย์ 2 เป็นระยะเวลากว่า 9 ปี ตั้งแต่ พ.ศ. 2554 ตั้งแต่นี้เป็นเพศหญิงร้อยละ 31 เปอร์เซ็นต์ ) และ 18 คน ( 36.7 % ) อายุเฉลี่ยของจำนวนปี ( ช่วง 26 - 88 ปี ) โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ป่วยที่มี BMI ( ช่วงรับ - ริ )ผู้ป่วยผ่าตัดในแต่ละหมู่คนมีการแทรกแซงสถิติเหมือนกันค่าดัชนีมวลกาย และอายุ สาเหตุส่วนใหญ่ของรายงานผู้ได้รับบาดเจ็บเป็นตกพลังงานต่ำ ; ผู้ป่วยมีส่วนร่วมใน MVA . ผู้ป่วยตามมาตรฐานทางการแพทย์ในช่วงเวลา และผลประเมินการทำงานในหนึ่งปี