Stroll down memory lane Pat McDermo

Stroll down memory lane
Pat McDermoptt has shared her life and soul with us for 30 years-and is deservedly our most loved columnist.
When the little McDermotts were young, we frequently went on road trips. Sometimes it was only to the dentist or to the shops.
Yet at least once a year we drove hundreds of kilometres to visit grandparents or to holiday in beachside flats. The kind with plastic covered mattresses and no tin opener.
And whether the journey was long or short, by car or by airplane, or whether the trip had been wonderful, unbearable or somewhere in between, we faithfully observed a family tradition every time we rounded the corner into our own street at last. The man of the house (MOTH) would start singing a very old children’s song and because he has a terrible voice, the rest of us would join in.
“Here we again, happy as can be, all good children, jolly good company!”
Sometime the singing was enthusiastic and very loud. Sometimes it was a slow dirge, as you’d expect after a long, hot drive in a car with six other people. Yet sing we did.
And whatever our mood, however weary or “over it” we were, the song helped. By the time we bounced up our driveway, everyone felt better. The toilet, television and cold drinks were tantalizingly close. And best of all, there was no need to sit jammed up against your siblings for one more minute.
Family life must be the greatest “road trip” of all. You never know what’s around the corner. One moment the journey’s fun, uplifting and exhilarating. Then, for a few days or weeks or even half a yer, it’s just plain boring. And when you’re over being bored, you can always be tired, anxious or sad instead.
I’ve been a mother for what seems like forever and, perhaps like you, the experience has driven me mad with worry one minute and made me indescribably proud and happy the next.
This column marks 30 years of Family Matters. If you are a long-time reader, you’ll remember it was called Patter and before that Pat’s Chat.
Let’s take a quick stroll down memory lane. My first job as a journalist in Australia was as a sub-editor on The Daily Telegraph and The Sunday Telegraph in Sydney.
Then I moved to Cleo magazine, where I used my maiden name, Pat Nigra, for serious stuff, the fictitious Deiber o’Connor for sexy stuff and Trisha McDermott for funny stuff.
When I joined The Weekly a few years later, the then editor, Dawn Swain, suggested I write a light-herted but truthful column about raising a family in Australia. So, this column marks 30 years sine what is now family matter began.
And now there’s a book called, amazingly enough, family matters. Choosing the columns to be included was tough. I felt I’d been asked to pick my favourite child when every mother knows each one is your favourite.
He we are again, happy as can be” and after 30 years, we’re still good company. I hope to share your friendship for many years to come.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เดินเล่นลงช่องทางหน่วยความจำ Pat McDermoptt ได้ร่วมชีวิตและจิตใจของเธอกับเรา 30 ปี- และ deservedly เป็น columnist สุดรักของเรา McDermotts น้อยตอนเด็ก ๆ เรามักไปในการเดินทางถนน บางครั้งมันเป็นไปเท่านั้น หรือร้านค้า ยัง ปีที่เราขับรถหลายร้อยกิโลเมตรไปเยี่ยมปู่ย่าตายาย หรือฮอลิเดย์ในแฟลตริมชายหาด ชนิด มีพลาสติกครอบคลุมที่นอนและไม่เปิดกระป๋อง และ ว่าการเดินทางยาว หรือ สั้น โดยรถยนต์ หรือเครื่อง บิน หรือ ว่าเดินทางได้สะดวก ความ หรืออยู่ในระหว่าง เรา faithfully สังเกตประเพณีครอบครัวเฉพาะทุกครั้งที่เราปัดมุมเป็นถนนของเราเองในที่สุด คนในบ้าน (MOTH) จะเริ่มต้นร้องเพลงเด็กเก่ามาก และเนื่องจากเขามีเสียงน่ากลัว ส่วนเหลือของเราจะเข้าร่วมใน "นี่เราอีก ได้สามารถเป็น เด็กดี ร่าเริงดีบริษัททั้งหมด" Sometime ที่ร้องเพลงได้เสียงดังมาก และกระตือรือร้น บางครั้งมันเป็น dirge ช้า คุณจะคาดหวังหลังจากการขับรถยาว ร้อนในรถ ด้วยกัน 6 แต่เราไม่ได้ร้องเพลง และสิ่งของอารมณ์ อย่างไรก็ตามก็หรือ "มัน" เรามี เพลงช่วย โดยเวลาเราเด้งขึ้นลานของเรา ทุกคนรู้สึกดีขึ้น ห้องน้ำ โทรทัศน์ และเครื่องดื่มเย็นได้ปิด tantalizingly และดีที่สุดของทั้งหมด มีไม่จำเป็นต้องนั่ง jammed ขึ้นกับพี่น้องของคุณมากกว่าหนึ่งนาที ครอบครัวต้องเป็นสุด "ด้า" ทั้งหมด คุณไม่เคยรู้อะไรเป็น ครับการเดินทางของสนุก เลขานุการ และต้อง แล้ว ในไม่กี่วัน หรือสัปดาห์ หรือแม้แต่ครึ่ง yer มันเป็นเพียง plain น่าเบื่อ และเมื่อคุณผ่านเบื่อ คุณเสมออาจเหนื่อยล้า กังวล หรือเศร้าแทน ผมเคยเป็นแม่ในสิ่งเหมือนตลอดไป แล้ว ทีเช่นคุณ มีขับฉันคลั่งไคล้ความกังวลหนึ่งนาที และทำให้ฉันภูมิใจ และมีความสุขผ่านมหาถัดไป คอลัมน์นี้เครื่อง 30 ปีเรื่องครอบครัว ถ้าคุณอ่านนาน คุณจะจำมันถูกเรียกว่าลาย และก่อนการพัฒน์ที่พูดคุย ลองมาเดินเลนหน่วยความจำอย่างรวดเร็ว งานแรกของฉันเป็นนักข่าวออสเตรเลียได้เป็นตัวแก้ไขย่อยส่งโทรเลขวันที่และอาทิตย์ส่งโทรเลขในซิดนีย์ จากนั้น ฉันย้าย Cleo นิตยสาร ที่ฉันใช้นามสกุลเดิมของฉัน Pat Nigra สำหรับสิ่งที่ร้ายแรง สมมติโอ Deiber สำหรับสิ่งที่เซ็กซี่ และแม็กเดอม อตต์หอสังเกตุการณ์ในสิ่งตลก เมื่อฉันเข้าร่วมสัปดาห์ไม่กี่ปีต่อมา แก้ไขแล้ว รุ่งอรุณ Swain แนะนำเขียน herted แสงแต่สุจริตใจคอลัมน์เกี่ยวกับการเลี้ยงดูครอบครัวในออสเตรเลีย ดังนั้น คอลัมน์นี้เครื่องไซน์ 30 ปีคืออะไรตอนนี้เรื่องครอบครัวเริ่ม และตอนนี้ มีหนังสือที่เรียกว่า พอ น่าอัศจรรย์ในครอบครัว เลือกคอลัมน์ที่จะรวมได้ยาก ฉันรู้สึกว่า ฉันถูกถามจะรับลูกของฉันชื่นชอบเมื่อทุกแม่รู้ละเป็นคุณชื่นชอบ เขาเรายินดีอีกครั้ง มี" และหลังจาก 30 ปี เรากำลังบริษัทยังดีอยู่ ฉันหวังว่าจะร่วมกันมิตรภาพมาหลายปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เดินลงหน่วยความจำเลน
แพท McDermoptt ได้ร่วมชีวิตและจิตวิญญาณของเธอกับเราเป็นเวลา 30 ปีและเป็นคอลัมนิสมน้ำหน้ารักมากที่สุดของเรา.
เมื่อ McDermotts เล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นเด็กเรามักไปในการเดินทางถนน บางครั้งมันก็เป็นเพียงการทันตแพทย์หรือร้าน.
แต่อย่างน้อยปีละหนึ่งครั้งที่เราขับรถหลายร้อยกิโลเมตรไปเยี่ยมปู่ย่าตายายหรือวันหยุดในแฟลตริมชายหาด ชนิดที่มีที่นอนครอบคลุมพลาสติกและกระป๋องดีบุกไม่มี.
และไม่ว่าการเดินทางเป็นเวลานานหรือสั้นโดยรถยนต์หรือโดยเครื่องบินหรือไม่ว่าการเดินทางที่ได้รับที่ยอดเยี่ยม, ทนไม่ได้หรือบางแห่งในระหว่างที่เรานับถือสังเกตประเพณีของครอบครัวเวลาที่เราทุกโค้งมน มุมไปที่ถนนของเราเองที่ล่าสุด คนที่บ้าน (MOTH) จะเริ่มร้องเพลงของเด็กเก่ามากและเพราะเขามีความเสียงที่น่ากลัวที่เหลือของเราจะเข้าร่วมในการ.
"ที่นี่เราอีกครั้งที่มีความสุขเป็นได้ทั้งเด็กที่ดีของ บริษัท ครึกครื้นดี! "
บางครั้งการร้องเพลงเป็นกระตือรือร้นและดังมาก บางครั้งมันก็ไว้อาลัยช้าที่คุณคาดหวังหลังยาวไดรฟ์ร้อนในรถที่มีหกคนอื่น ๆ แต่ร้องเพลงที่เราทำ.
และสิ่งที่อารมณ์ของเรา แต่ที่เหนื่อยล้าหรือ "มากกว่านั้น" เราได้เพลงที่ช่วย โดยเวลาที่เราเด้งขึ้นถนนของเราทุกคนรู้สึกดีขึ้น ห้องน้ำโทรทัศน์และเครื่องดื่มเย็นอยู่ใกล้ยั่วเย้า และดีที่สุดของทั้งหมดก็ไม่มีความจำเป็นที่จะนั่งติดขึ้นกับพี่น้องของคุณสำหรับอีกหนึ่งนาที.
ชีวิตครอบครัวจะต้องเป็นที่ยิ่งใหญ่ที่สุด "เดินทาง" ของทุก คุณไม่เคยรู้ว่ามีอะไรรอบมุม หนึ่งในช่วงเวลาที่สนุกการเดินทางที่สูงและทำให้ดีอกดีใจ จากนั้นไม่กี่วันหรือสัปดาห์หรือแม้กระทั่งครึ่ง YER มันเป็นเพียงธรรมดาน่าเบื่อ และเมื่อคุณมากกว่าเบื่อคุณสามารถจะเหนื่อยกังวลหรือเศร้าแทน.
ฉันได้รับแม่สำหรับสิ่งที่ดูเหมือนว่าตลอดไปและบางทีอาจจะเหมือนคุณประสบการณ์ที่ได้ผลักดันฉันบ้าด้วยความเป็นห่วงหนึ่งนาทีและทำให้ฉัน อย่างสุดจะพรรณนาความภาคภูมิใจและมีความสุขต่อไป.
คอลัมน์นี้นับ 30 ปีของเรื่องของครอบครัว หากคุณเป็นผู้อ่านเป็นเวลานานคุณจะจำมันถูกเรียกว่าลายและก่อนที่การพูดคุยว่าแพท.
ลองมาเดินเล่นอย่างรวดเร็วลงช่องทางที่หน่วยความจำ งานแรกของผมเป็นนักข่าวในประเทศออสเตรเลียเป็นบรรณาธิการย่อยในเดอะเดลี่เทเลกราฟและซันเดย์เทเลกราฟในซิดนีย์.
แล้วฉันจะย้ายไปอยู่ที่นิตยสารคลีโอที่ผมใช้นามสกุลเดิมของฉัน, แพท Nigra สำหรับสิ่งที่ร้ายแรง, Deiber โกหก o 'คอนเนอร์สำหรับสิ่งเซ็กซี่และทริช่า McDermott สำหรับเรื่องตลก.
เมื่อผมได้เข้าร่วมสัปดาห์ไม่กี่ปีต่อมาแก้ไขแล้วอรุณลูกทุ่งแนะนำให้ผมเขียนคอลัมน์แสง herted แต่ความจริงเกี่ยวกับการเลี้ยงดูครอบครัวในออสเตรเลีย ดังนั้นเครื่องหมายคอลัมน์นี้ 30 ปีไซน์ตอนนี้คืออะไรเรื่องครอบครัวเริ่ม.
และตอนนี้มีหนังสือที่เรียกว่าน่าอัศจรรย์พอเรื่องครอบครัว เลือกคอลัมน์ที่จะรวมเป็นเรื่องที่ยาก ผมรู้สึกว่าผมถูกขอให้รับเด็กที่ชื่นชอบของฉันเมื่อทุกแม่รู้ว่าแต่ละคนเป็นที่ชื่นชอบของคุณ.
เขาเราเป็นอีกครั้งที่มีความสุขเป็นได้ "และหลังจาก 30 ปีที่ผ่านมาเรายัง บริษัท ที่ดี ฉันหวังว่าจะแบ่งปันมิตรภาพของคุณเป็นเวลาหลายปีที่จะมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เดินเล่นลงหน่วยความจำเลน
แพท mcdermoptt ได้ใช้ชีวิตและจิตวิญญาณกับเราเป็นเวลา 30 ปี และเป็นคนที่รักเรามากที่สุดสมควรคอลัมนิสต์ .
เมื่อ mcdermotts น้อยเป็นเด็ก เรามักไปในการเดินทางถนน บางครั้งแค่หมอฟัน หรือ ร้านค้า
แต่อย่างน้อยปีละครั้ง เราขับรถหลายร้อยกิโลไปเยี่ยมปู่ ย่า ตา ยาย หรือ วันหยุด ใน ริมชายหาด แฟลตชนิดพลาสติกคลุมที่นอนและไม่มีกระป๋องที่เปิด .
และไม่ว่าการเดินทางคือยาวหรือสั้น โดยรถยนต์หรือเครื่องบิน หรือว่าเดินทางได้ยอดเยี่ยมเหลือทน หรือบางแห่งในระหว่างที่เรานับถือและประเพณีครอบครัว ทุกครั้งที่เราปัดเศษมุมเป็นถนนของเราเองในที่สุดคนที่บ้าน ( แม่ ) จะเริ่มร้องเพลงเก่ามากเด็กและเพราะเขามีเสียงที่น่ากลัว พวกเราจะเข้าร่วมใน .
" ที่นี่เราอีกครั้ง มีความสุข เด็ก ดี บริษัท ครึกครื้นดี "
บางครั้งร้องเพลงกระตือรือร้นและดังมาก บางครั้งมันเป็นเพลงไว้อาลัยช้าตามที่คุณคาดหวังหลังจากที่ยาวร้อนขับรถอีกหกคน เรายังร้องได้
.และไม่ว่าอารมณ์ของเรา อย่างไรก็ตาม " หรือ " มากกว่านั้น " เรา เพลงช่วย โดยเวลาเราเด้งขึ้นถนนของเรา ทุกคนรู้สึกดีขึ้น ห้องน้ำ โทรทัศน์และเครื่องดื่มเย็นถูกยั่วเย้าปิด . และดีที่สุดของทั้งหมดก็ไม่ต้องนั่งเบียดกับพี่น้องของคุณ อีกแค่นาทีเดียว .
ชีวิตครอบครัวต้องยิ่งใหญ่ " เดินทาง " ทั้งหมด คุณไม่รู้ว่าอะไรคือรอบมุมความสนุกของการเดินทางช่วงเวลาหนึ่ง ยกระดับ และเร้าใจ จากนั้นไม่กี่วันหรือสัปดาห์ หรือแม้แต่ครึ่งของเจ้า มันก็แค่ธรรมดาน่าเบื่อ และเมื่อคุณเบื่อ คุณก็เหนื่อย กังวล หรือ เศร้าแทน .
ฉันเป็นแม่สิ่งที่ดูเหมือนว่านิรันดร์ และ บางทีเหมือนคุณ ประสบการณ์ขับรถฉันบ้ากับกังวลหนึ่งนาที และทำให้ฉันภาคภูมิใจและมีความสุขอย่างคลุมเครือต่อไป
คอลัมน์นี้เป็น 30 ปี เรื่องในครอบครัว หากคุณเป็นผู้อ่านมานาน คุณจะจำมันถูกเรียกว่าลาย และก่อนที่ แพท แชท
เราไปเดินเล่นเร็วลงช่องทางที่หน่วยความจำ งานแรกของฉันเป็นนักข่าวในออสเตรเลียในฐานะบรรณาธิการย่อยในโทรเลขรายวันและวันอาทิตย์โทรเลขในซิดนีย์ .
แล้วฉันย้ายไปยังนิตยสาร CLEO ที่ผมใช้ ชื่อ แพท ไนกร้า ,สำหรับของดี , โอคอนเนอร์ deiber สมมติของเซ็กซี่และทิชา McDermott สำหรับเรื่องตลก .
เมื่อฉันเข้าร่วมรายสัปดาห์ไม่กี่ปีต่อมา จากนั้นบรรณาธิการ ดอว์น สเวน แนะนำให้ผมเขียนคอลัมน์เกี่ยวกับแสง herted นะเลี้ยงครอบครัวในออสเตรเลีย ดังนั้นคอลัมน์นี้เครื่องหมาย 30 ปีไซน์อะไรไม่ว่าครอบครัวเริ่ม .
และตอนนี้ก็มีหนังสือเรียก , amazingly เพียงพอเรื่องในครอบครัว เลือกคอลัมน์ที่จะรวมเป็นเรื่องยาก ผมรู้สึกว่าผมถูกขอให้รับเด็กที่ชื่นชอบของฉันเมื่อแม่ทุกคนรู้ว่าแต่ละคนของคุณ ที่ชื่นชอบ
เขาเราอีกครั้ง มีความสุข " และหลังจาก 30 ปี เรายังเป็น บริษัท ที่ดี ฉันหวังว่าจะแบ่งปันมิตรภาพของคุณเป็นเวลาหลายปีมา .