In 1956 three professors of communi

In 1956 three professors of communication-Fred S. Siebert, Theodore Peterson and Wilbur Schramm-brought out their Four Theories of the Press which went a long way in establishing a typology in the minds of journalism educators and students.

The little volume (in paperback since 1963) has become standard reading in journalism departments and schools and has done much to legitimize the fourth theory-social responsibility. Almost every article and book dealing with philosophical bases for journalism has referred to this book, commented on it or quoted from it. Its impact has unquestionably been great in spite of what some believe are significant weaknesses.

Siebert, Peterson and Schramm discuss journalism philosophy presenting four theories (concepts might have been a more realistic term): 1. the authoritarian theory, 2. the libertarian theory, 3. the communist theory and 4 the social responsibility theory. Very briefly, here are the main characterstics of each of these theories.

Authoritarian:

The state, as the highest expression of institutionalized structure, supersedes the individual and makes it possible for the individual to acquire and develop a stable and harmonious life Mass communication, then, supports the state and the government in power so that total society may advance and the state may be viable and attain its objectives.

The State (the elite that runs the state) directs the citizenry, which is not considered competent and interested enough to make critical political decisions. One man or an elite group is placed in a leadership role. As the group or person controls society generally it (or he or she) also controls the mass media since they are recognized as vital instruments of social control.

The mass media, under authoritarianism, are educators and propagandists by which the power elite exercise social control. Generally the media are privately owned, although the leader or his elite group may own units in the total communication system. A basic: assumption a person engaged in journalism is so engaged as a special privilege granted by the national leadership. He, therefore, owes an obligation to the leadership.

This press concept has formed and now forms, the basis for many media systems of the world. The mass media, under authoritarianism, have only as much freedom as the national leadership at any particular time is willing to permit.

Libertarian:

The libertarian press concept is generally traced back to England and the American colonies of the seventeenth century. Giving rise to the libertarian press theory was the philosophy that looked upon man as a rational animal with inherent natural rights. One of these rights was the right to pursue truth, and potential interferes (kings, governors et al) would (or should) be restrained.

Exponents of this press movement during the seventeenth century, and the 200 years which followed, included Milton, Locke, Erskine, Jefferson, and John Stuart Mill. Individual liberties were stressed by these philosophers, along with a basic trust in the people to take intelligent decisions (generally) if a climate of free expression existed.

In theory, a libertarian press functions to present the truth, however splintered it may be in a pluralism of voices. It is impossible to do this if it is controlled by some authority outside itself. Through the years many new ideas were grafted on to early press libetarianism: One of these, for example, was the general acceptance of a kind of obligation to keep the public abreast of governmental activities, or being a kind of fourth branch of government supplementing the executive, legislative and judicial branches.

This was actually a rather recent concept, having been grafted on to the original libertarian theory. There flows a basic faith, shown by libertarian advocates that a free press- working in a laissez faire, unfettered situation-will naturally result in a pluralism of information and viewpoints necessary in a democratic society.

Communist:

The communist theory of the press arose, along with the theory of communism itself, in the first quarter of the present century. Karl Marx was its father, drawing heavily on the ideas of his fellow German, George W. F. Hegel. The mass media in a communist society, said Marx, were to function basically to perpetuate and expand the socialist system. Transmission of social policy, not searching for the truth, was to be the main rationale for existence of a communist media system.

Mass media, under this theory, are instruments of government and integral parts of the State. They are owned and operated by the State and directed by the Communist Party or its agencies. Criticism is permitted in the media (i. e. criticism of failure to achieve goals), but criticism of basic ideology is forbidden. Communist theory, like that of authoritarianism, is based on the premise that the masses are too fickle and too ignorant and unconcerned with government to be entrusted with governmental responsibilities.

Thus, the media have no real concern with giving them much information about governmental activities or of its leaders. Mass media are to do what is best for the state and party; and what is best determined by the elite leadership of State and Party. Whatever the media do to contribute to communism and the Socialist State is moral; whatever is done to harm or hinder the growth of communism is immoral.

Social Responsibility:

This concept, a product of mid-twentieth century America, is said by its proponents to have its roots in libertarian theory. But it goes beyond the libertarian theory, in that it places more emphasis on the press's responsibility to society than on the press's freedom. It is seen as a higher level, theoretically, than libertarianism-a kind of moral and intellectual evolutionary trip from discredited old, libertarianism to a new or perfected libertarianism where things are forced to work as they really should have worked under libertarian theory.

The explainers and defenders of this theory maintain that they are libertarians, but socially responsible libertarians, contrasted presumably with other libertarians who (if their views and actions do not agree with those of the new libertarians) are not socially responsible.

This fourth theory of the press has been drawn largely from a report published in 1947 by the Hutchins Commission. Emerging from the Commission's publications and solidified in the literature of journalism by Four Theories of the Press, this new theory maintains that the importance of the press in modern society makes it absolutely necessary that an obligation of social responsibility be imposed on the media of mass communication.

Merril's Philosophy:

John C. Merrill emphasises the freedom of the Press in the following words:

"Freedom is essential to authentic journalism, to creative press system and to expanding vigorous and self-assured journalists. Journalistic autonomy is the imperative (the only valid responsibility) for those who want to participate in journalism on a really human level, and when the philosophy and psychology of adjustment begin to make inroads in nations today, the concept of press freedom is changed to journalistic social-determinism or press responsibility."

His definition of the freedom of the Press is linked to social determinism or press responsibility. He says there are two main ways to consider freedom of the press: (1) As media autonomy with journalistic self-determinism, and (2) As media adjustment to social or political desires. In other words, one can look at press freedom as media-determinism of the content of mass communications or as public (a kind of people's lobby or majority desire) determinism of media content.

The determination of socially responsible journalism is of course, left strictly to the media people themselves. This is exactly what we already have in a libertarian, laissez-faire, self-deterministic .media system in western nations today.

The little volume (in paperback since 1963) has become standard reading in journalism departments and schools and has done much to legitimize the fourth theory-social responsibility. Almost every article and book dealing with philosophical bases for journalism has referred to this book, commented on it or quoted from it. Its impact has unquestionably been great in spite of what some believe are significant weaknesses.

Siebert, Peterson and Schramm discuss journalism philosophy presenting four theories (concepts might have been a more realistic term): 1. the authoritarian theory, 2. the libertarian theory, 3. the communist theory and 4 the social responsibility theory. Very briefly, here are the main characterstics of each of these theories.

Authoritarian:

The state, as the highest expression of institutionalized structure, supersedes the individual and makes it possible for the individual to acquire and develop a stable and harmonious life Mass communication, then, supports the state and the government in power so that total society may advance and the state may be viable and attain its objectives.

The State (the elite that runs the state) directs the citizenry, which is not considered competent and interested enough to make critical political decisions. One man or an elite group is placed in a leadership role. As the group or person controls society generally it (or he or she) also controls the mass media since they are recognized as vital instruments of social control.

The mass media, under authoritarianism, are educators and propagandists by which the power elite exercise social control. Generally the media are privately owned, although the leader or his elite group may own units in the total communication system. A basic: assumption a person engaged in journalism is so engaged as a special privilege granted by the national leadership. He, therefore, owes an obligation to the leadership.

This press concept has formed and now forms, the basis for many media systems of the world. The mass media, under authoritarianism, have only as much freedom as the national leadership at any particular time is willing to permit.

Libertarian:

The libertarian press concept is generally traced back to England and the American colonies of the seventeenth century. Giving rise to the libertarian press theory was the philosophy that looked upon man as a rational animal with inherent natural rights. One of these rights was the right to pursue truth, and potential interferes (kings, governors et al) would (or should) be restrained.

Exponents of this press movement during the seventeenth century, and the 200 years which followed, included Milton, Locke, Erskine, Jefferson, and John Stuart Mill. Individual liberties were stressed by these philosophers, along with a basic trust in the people to take intelligent decisions (generally) if a climate of free expression existed.

In theory, a libertarian press functions to present the truth, however splintered it may be in a pluralism of voices. It is impossible to do this if it is controlled by some authority outside itself. Through the years many new ideas were grafted on to early press libetarianism: One of these, for example, was the general acceptance of a kind of obligation to keep the public abreast of governmental activities, or being a kind of fourth branch of government supplementing the executive, legislative and judicial branches.

This was actually a rather recent concept, having been grafted on to the original libertarian theory. There flows a basic faith, shown by libertarian advocates that a free press- working in a laissez faire, unfettered situation-will naturally result in a pluralism of information and viewpoints necessary in a democratic society.

Communist:

The communist theory of the press arose, along with the theory of communism itself, in the first quarter of the present century. Karl Marx was its father, drawing heavily on the ideas of his fellow German, George W. F. Hegel. The mass media in a communist society, said Marx, were to function basically to perpetuate and expand the socialist system. Transmission of social policy, not searching for the truth, was to be the main rationale for existence of a communist media system.

Mass media, under this theory, are instruments of government and integral parts of the State. They are owned and operated by the State and directed by the Communist Party or its agencies. Criticism is permitted in the media (i. e. criticism of failure to achieve goals), but criticism of basic ideology is forbidden. Communist theory, like that of authoritarianism, is based on the premise that the masses are too fickle and too ignorant and unconcerned with government to be entrusted with governmental responsibilities.

Thus, the media have no real concern with giving them much information about governmental activities or of its leaders. Mass media are to do what is best for the state and party; and what is best determined by the elite leadership of State and Party. Whatever the media do to contribute to communism and the Socialist State is moral; whatever is done to harm or hinder the growth of communism is immoral.

Social Responsibility:

This concept, a product of mid-twentieth century America, is said by its proponents to have its roots in libertarian theory. But it goes beyond the libertarian theory, in that it places more emphasis on the press's responsibility to society than on the press's freedom. It is seen as a higher level, theoretically, than libertarianism-a kind of moral and intellectual evolutionary trip from discredited old, libertarianism to a new or perfected libertarianism where things are forced to work as they really should have worked under libertarian theory.

The explainers and defenders of this theory maintain that they are libertarians, but socially responsible libertarians, contrasted presumably with other libertarians who (if their views and actions do not agree with those of the new libertarians) are not socially responsible.

This fourth theory of the press has been drawn largely from a report published in 1947 by the Hutchins Commission. Emerging from the Commission's publications and solidified in the literature of journalism by Four Theories of the Press, this new theory maintains that the importance of the press in modern society makes it absolutely necessary that an obligation of social responsibility be imposed on the media of mass communication.

Merril's Philosophy:

John C. Merrill emphasises the freedom of the Press in the following words:

"Freedom is essential to authentic journalism, to creative press system and to expanding vigorous and self-assured journalists. Journalistic autonomy is the imperative (the only valid responsibility) for those who want to participate in journalism on a really human level, and when the philosophy and psychology of adjustment begin to make inroads in nations today, the concept of press freedom is changed to journalistic social-determinism or press responsibility."

His definition of the freedom of the Press is linked to social determinism or press responsibility. He says there are two main ways to consider freedom of the press: (1) As media autonomy with journalistic self-determinism, and (2) As media adjustment to social or political desires. In other words, one can look at press freedom as media-determinism of the content of mass communications or as public (a kind of people's lobby or majority desire) determinism of media content.

The determination of socially responsible journalism is of course, left strictly to the media people themselves. This is exactly what we already have in a libertarian, laissez-faire, self-deterministic .media system in western nations today.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ในปี 1956 อาจารย์สามสื่อสาร-Fred S. Siebert ธีโอดอร์ Peterson และ Wilbur Schramm นำออกทฤษฎีของพวกเขา 4 กดที่ไปแบบในการสร้างจำแนกในความคิดของนักการศึกษาสาขาวารสารศาสตร์และนักเรียนปริมาณเล็กน้อย (ในพ.ศ. 1963) ได้กลายเป็น อ่านมาตรฐานในแผนกวารสารศาสตร์และโรงเรียน และทำมาก legitimize สี่ทฤษฎีสังคมความรับผิดชอบ เกือบทุกบทความและหนังสือจัดการกับฐานปรัชญาสำหรับวารสารศาสตร์ได้อ้างอิงถึงหนังสือเล่มนี้ ความเห็นมัน ขึ้นเสนอราคาจากนั้น ผลกระทบของร้านได้ดีแม้ว่าบางคนเชื่อว่า เป็นจุดอ่อนที่สำคัญSiebert, Peterson และ Schramm กล่าวถึงปรัชญาวารสารศาสตร์ที่นำเสนอ 4 ทฤษฎี (แนวคิดอาจได้รับเป็นระยะยิ่ง): 1. ทฤษฎีประเทศ 2. ทฤษฎี libertarian, 3. ทฤษฎีคอมมิวนิสต์และ 4 ทฤษฎีสังคม มากสั้น ๆ นี่เป็น characterstics หลักของแต่ละทฤษฎีเหล่านี้ประเทศ:รัฐ เป็นค่าสูงสุดของโครงสร้าง institutionalized แทนบุคคล และทำให้บุคคลได้รับ และพัฒนาชีวิตมั่นคง และความสามัคคีสื่อสารมวลชน แล้ว สนับสนุนรัฐและรัฐบาลอำนาจเพื่อให้สังคมรวมอาจล่วงหน้า และรัฐอาจจะทำงานได้ และบรรลุวัตถุประสงค์รัฐ (elite ที่รัฐ) นำมา ซึ่งไม่ถือว่ามีอำนาจ และสนใจพอที่จะทำการตัดสินใจทางการเมืองที่สำคัญ คนหนึ่งหรือกลุ่มชนชั้นสูงที่อยู่ในบทบาทผู้นำ เป็นสังคมควบคุมกลุ่มหรือบุคคล ทั่วไป (หรือเขา หรือเธอ) ยังควบคุมสื่อมวลชนเนื่องจากมีการรับรู้เป็นเครื่องมือสำคัญของการควบคุมทางสังคมสื่อมวลชน ภายใต้อำนาจนิยม มีนักการศึกษาและ propagandists โดยที่ชนชั้นนำอำนาจออกกำลังกายควบคุมสังคม โดยทั่วไปสื่อมีเอกชน ถึงแม้ว่าผู้นำหรือกลุ่มชนชั้นสูงของเขาอาจเป็นเจ้าของหน่วยในระบบการสื่อสารทั้งหมด พื้นฐาน: คนหมกมุ่นวารสารศาสตร์เป็นหมั้นเพื่อเป็นสิทธิพิเศษที่ได้รับ โดยผู้นำแห่งชาติ เขา ดังนั้น ค้างชำระในการนำแนวคิดนี้กดได้ก่อตั้งขึ้น และตอนนี้ พื้นฐาน ระบบสื่อหลายแห่งของโลก สื่อมวลชน ภายใต้อำนาจนิยม มีเสรีภาพมากที่สุดเป็นผู้นำแห่งชาติคราวยินดีอนุญาตให้Libertarian:แนวคิด libertarian กดทั่วไปติดตามกลับอังกฤษและอาณานิคมอเมริกันศตวรรษ seventeenth ให้เพิ่มขึ้นทฤษฎีกด libertarian เป็นปรัชญาที่มองคนเป็นสัตว์ที่เชือด ด้วยธรรมชาติสิทธิโดยธรรมชาติ สิทธิเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่งคือสิทธิที่จะไล่ตามความจริง และศักยภาพรบกวน (กษัตริย์ ผู้ว่าราชการ et al) ต้อง (หรือควร) สามารถยับยั้งการเลขชี้กำลังของการเคลื่อนไหวในช่วงศตวรรษ seventeenth, 200 ปีซึ่งตาม กดนี้รวมมิลตัน ล็อก เออร์สกินคอลด์เวลล์ Jefferson และจอห์นสจ๊วตมิลล์ เสรีภาพแต่ละถูกเน้น โดยนักปรัชญาเหล่านี้ กับความไว้วางใจพื้นฐานที่คนจะตัดสินใจที่ชาญฉลาด (ทั่วไป) ถ้าอุณหภูมิของอิสระอยู่ในทางทฤษฎี กด libertarian หน้าที่นำเสนอความจริง อย่างไรก็ตาม splintered ใน pluralism เสียงอาจได้ มันเป็นไปไม่ได้ถ้ามันจะถูกควบคุม โดยบางหน่วยงานภายนอกตัวเอง ผ่านปีหลายความคิดใหม่ได้ grafted ไปก่อนกด libetarianism: หนึ่ง เช่น เป็นการยอมรับทั่วไปของชนิดของข้อผูกมัดให้ประชาชนทันกิจกรรมรัฐบาล หรือเป็นชนิดของสาขาที่สี่ของรัฐบาลใช้สาขาบริหาร สภา และยุติธรรมนี้เป็นจริงล่าสุดเป็นแนวคิด มีการ grafted ระบบทฤษฎี libertarian เดิม มีไหลความเชื่อพื้นฐาน แสดง โดยสนับสนุน libertarian ที่นี่กดฟรีงานในภาคอีสานแบบ laissez สถานการณ์จะส่งผลตามธรรมชาติ pluralism ข้อมูลและมุมมองที่จำเป็นในสังคมประชาธิปไตยคอมมิวนิสต์:ทฤษฎีคอมมิวนิสต์กดเกิดขึ้น รวมทั้งทฤษฎีคอมมิวนิสต์เอง ในไตรมาสแรกของศตวรรษปัจจุบัน ผู้เป็นพ่อ วาดอย่างมากในความคิดของเขาเพื่อนเยอรมัน จอร์จ W. F. Hegel คาร์ล Marx ได้ สื่อมวลชนในสังคมคอมมิวนิสต์ Marx กล่าวว่า ได้ทำงานโดยทั่วไปในการขยายเวลา และขยายระบบสังคมนิยม ส่งนโยบายสังคม ไม่ค้นหาความจริง ที่จะ เป็นเหตุผลหลักสำหรับการดำรงอยู่ของระบบคอมมิวนิสต์สื่อสื่อมวลชน ภายใต้ทฤษฎีนี้ เป็นเครื่องมือของรัฐบาลและของรัฐ พวกเขาจะเป็นเจ้าของ และดำเนินการ โดยรัฐ และโดยพรรคคอมมิวนิสต์หรือตัวแทน เป็นการอนุญาตให้วิจารณ์ในสื่อ (i. e. วิจารณ์ความล้มเหลวในการบรรลุเป้าหมาย), แต่ห้ามวิจารณ์อุดมการณ์พื้นฐาน ทฤษฎีคอมมิวนิสต์ เช่นของอำนาจนิยม อยู่รื่นรมย์ที่ฝูงเกิน fickle และเกินไปซะ และ unconcerned กับรัฐบาลจะมอบหมาย ด้วยความรับผิดชอบภาครัฐดังนั้น สื่อมีความกังวลจริงพร้อมให้รายละเอียดมาก เกี่ยวกับกิจกรรมของรัฐบาล หรือผู้นำของพวกเขา สื่อมวลชนจะทำอะไรดีสุดสำหรับรัฐและฝ่าย และสิ่งที่ดีสุดถูกกำหนด โดยการนำยอดของพรรคและรัฐ สิ่งที่สื่อทำการคอมมิวนิสต์และสังคมนิยมรัฐคือคุณธรรม สิ่งคือทำอันตราย หรือขัดขวางการเติบโตของคอมมิวนิสต์เป็น immoralสังคม:แนวคิดนี้ ผลิตภัณฑ์ twentieth กลางศตวรรษอเมริกา กล่าว โดย proponents ที่จะไม่มีในทฤษฎี libertarian แต่มันไปเกินทฤษฎี libertarian ที่จะทำเพิ่มเติมเน้นความรับผิดชอบของสื่อมวลชนเพื่อสังคมกว่าในเสรีภาพของสื่อมวลชน มันถูกมองว่าเป็นระดับสูงขึ้น ตามหลักวิชา กว่า libertarianism เป็น ชนิดของคุณธรรม และปัญญาวิวัฒนาการเที่ยวจาก libertarianism เก่า discredited เป็น libertarianism ใหม่ หรือสมบูรณ์แบบซึ่งสิ่งที่ถูกบังคับ ทำงานเป็นพวกเขาจริง ๆ ควรทำงานภายใต้ทฤษฎี libertarianExplainers และกองหลังของทฤษฎีนี้รักษาว่า จะ libertarians แต่รับผิดชอบสังคม libertarians สันนิษฐานว่าต่างกับ libertarians อื่น ๆ ที่ (ถ้ามุมมองและการกระทำของพวกเขาไม่เห็นด้วยกับ libertarians ใหม่) จะไม่รับผิดชอบสังคมทฤษฎีนี้สี่กดมีการออกมากจากรายงานที่เผยแพร่ใน โดยนาย Hutchins เกิดจากสิ่งพิมพ์ของคณะกรรมาธิการ และหล่อในวรรณคดีของวารสารศาสตร์ โดยทฤษฎี 4 กด ทฤษฎีใหม่นี้เก็บที่ ความสำคัญของสื่อมวลชนในสังคมสมัยใหม่ทำให้มันจำเป็นจริง ๆ ว่า หน้าที่ความรับผิดชอบต่อสังคมสามารถเก็บสื่อสื่อสารมวลชนปรัชญาของ Merril:จอห์นซีเมอร์ริลเน้นเสรีภาพของสื่อมวลชนในคำต่อไปนี้:"Freedom is essential to authentic journalism, to creative press system and to expanding vigorous and self-assured journalists. Journalistic autonomy is the imperative (the only valid responsibility) for those who want to participate in journalism on a really human level, and when the philosophy and psychology of adjustment begin to make inroads in nations today, the concept of press freedom is changed to journalistic social-determinism or press responsibility."His definition of the freedom of the Press is linked to social determinism or press responsibility. He says there are two main ways to consider freedom of the press: (1) As media autonomy with journalistic self-determinism, and (2) As media adjustment to social or political desires. In other words, one can look at press freedom as media-determinism of the content of mass communications or as public (a kind of people's lobby or majority desire) determinism of media content.The determination of socially responsible journalism is of course, left strictly to the media people themselves. This is exactly what we already have in a libertarian, laissez-faire, self-deterministic .media system in western nations today.

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

ในปี 1956 อาจารย์สามของการสื่อสาร-เฟร็ดเบิร์ทเอสทีโอดอร์ปีเตอร์สันและวิลเบอร์ Schramm-นำออกสี่ทฤษฎีของพวกเขาจากข่าวที่ไปเป็นทางยาวในการสร้างการจำแนกประเภทในจิตใจของนักการศึกษาสื่อสารมวลชนและนักเรียน. ปริมาณน้อย (ในหนังสือปกอ่อน ตั้งแต่ 1963) ได้กลายเป็นมาตรฐานการอ่านในหน่วยงานและโรงเรียนวารสารศาสตร์และได้ทำมากที่จะถูกต้องตามกฎหมายความรับผิดชอบทฤษฎีสังคมที่สี่ เกือบทุกบทความและหนังสือการจัดการกับฐานปรัชญาสำหรับการเขียนข่าวได้อ้างถึงหนังสือเล่มนี้ความเห็นเกี่ยวกับหรือยกมาจากมัน . ผลกระทบที่ได้รับการเด็ดที่ดีแม้ในสิ่งที่บางคนเชื่อว่าจะมีจุดอ่อนที่สำคัญเบิร์ท, ปีเตอร์สันและ Schramm หารือเกี่ยวกับปรัชญาการสื่อสารมวลชนนำเสนอทฤษฎีที่สี่ (แนวความคิดอาจจะเป็นคำที่เป็นจริงมากขึ้น) 1. ทฤษฎีเผด็จการ 2. ทฤษฎีเสรีนิยม 3. ทฤษฎีคอมมิวนิสต์และ 4 ทฤษฎีความรับผิดชอบต่อสังคม สั้นมากที่นี่มี characterstics หลักของแต่ละทฤษฎีเหล่านี้. เผด็จการ: รัฐเช่นการแสดงออกสูงสุดของโครงสร้างสถาบันแทนของแต่ละบุคคลและทำให้มันเป็นไปได้สำหรับบุคคลที่จะได้รับและการพัฒนาที่มีเสถียรภาพและความสามัคคีชีวิตสื่อสารมวลชนแล้ว สนับสนุนของรัฐและรัฐบาลอยู่ในอำนาจเพื่อให้สังคมโดยรวมอาจล่วงหน้าและรัฐอาจจะทำงานได้และบรรลุวัตถุประสงค์. รัฐ (ชนชั้นสูงที่ทำงานของรัฐ) นำประชาชนที่ไม่ได้รับการพิจารณาความสามารถและความสนใจพอที่จะทำให้ การตัดสินใจทางการเมืองที่สำคัญ ชายคนหนึ่งหรือกลุ่มชนชั้นนำจะอยู่ในบทบาทความเป็นผู้นำ ในฐานะที่เป็นกลุ่มหรือบุคคลที่ควบคุมสังคมโดยทั่วไปมัน (หรือเขาหรือเธอ) ยังควบคุมสื่อมวลชนเนื่องจากพวกเขาจะยอมรับว่าเป็นเครื่องมือที่สำคัญของการควบคุมทางสังคม. สื่อมวลชนภายใต้อำนาจที่มีการศึกษาและโฆษณาชวนเชื่อโดยที่การออกกำลังกายที่ใช้พลังงานที่ยอดเยี่ยมการควบคุมทางสังคม . โดยทั่วไปสื่อเป็นของเอกชนแม้ว่าผู้นำหรือกลุ่มชนชั้นนำของเขาอาจจะเป็นเจ้าของหน่วยในระบบการสื่อสารรวม พื้นฐาน: สมมติฐานเป็นคนที่มีส่วนร่วมในการเขียนข่าวเพื่อให้มีส่วนร่วมในฐานะที่เป็นสิทธิพิเศษที่ได้รับจากการเป็นผู้นำของชาติ เขาจึงเป็นหนี้ภาระหน้าที่ในการเป็นผู้นำที่. แนวคิดประชาสัมพันธ์ฉบับนี้ได้เกิดขึ้นและตอนนี้รูปแบบพื้นฐานสำหรับระบบสื่อหลายแห่งในโลก สื่อมวลชนภายใต้อำนาจมีเสรีภาพมากที่สุดเท่าที่เป็นเพียงความเป็นผู้นำของชาติในเวลาใดเวลาใดก็เต็มใจที่จะอนุญาตให้มี. เสรีนิยม: แนวคิดเสรีนิยมกดเป็น traced โดยทั่วไปกลับไปยังประเทศอังกฤษและอาณานิคมอเมริกันศตวรรษที่สิบเจ็ด ก่อให้เกิดทฤษฎีเสรีนิยมถูกกดปรัชญาที่ว่ามองว่ามนุษย์เป็นสัตว์ที่มีเหตุผลที่มีสิทธิตามธรรมชาติโดยธรรมชาติ หนึ่งในสิทธิเหล่านี้เป็นสิทธิที่จะไล่ตามความจริงและรบกวนที่อาจเกิดขึ้น (กษัตริย์ราชการ, et al) จะ (หรือควร) ถูกยับยั้ง. Exponents ของการเคลื่อนไหวประชาสัมพันธ์ฉบับนี้ในช่วงศตวรรษที่สิบเจ็ดและ 200 ปีซึ่งตามรวมถึงมิลล็อค เออร์สกิน, เจฟเฟอร์สันและจอห์นสจ็วร์ เสรีภาพส่วนบุคคลที่ถูกเน้นโดยนักปรัชญาเหล่านี้พร้อมกับความไว้วางใจขั้นพื้นฐานในคนที่จะตัดสินใจอย่างชาญฉลาด (โดยทั่วไป) ถ้าสภาพภูมิอากาศในการแสดงออกฟรีอยู่. ในทางทฤษฎีฟังก์ชั่นกดเสรีนิยมที่จะนำเสนอความจริง แต่แตกมันอาจจะอยู่ใน พหุนิยมของเสียง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำเช่นนี้ถ้ามันจะถูกควบคุมโดยอำนาจนอกตัวเอง ปีที่ผ่านมาความคิดใหม่ ๆ ถูกทาบไปบนต้นกด libetarianism: หนึ่งในเหล่านี้ตัวอย่างเช่นเป็นได้รับการยอมรับโดยทั่วไปของชนิดของภาระที่จะต้องให้ประชาชนทันกิจกรรมของภาครัฐหรือเป็นชนิดของสาขาที่สี่ของรัฐบาลเสริมที่ ผู้บริหารสาขากฎหมายและการพิจารณาคดี. นี้เป็นจริงแนวคิดที่ผ่านมาค่อนข้างได้รับการทาบไปที่ทฤษฎีเสรีนิยมเดิม มีความเชื่อพื้นฐานไหลที่แสดงโดยคำนึงเสรีนิยมที่กดฟรีทำงานในไม่รู้ไม่ชี้เป็นอิสระตามธรรมชาติสถานการณ์จะส่งผลให้จำนวนมากของข้อมูลและมุมมองที่จำเป็นในสังคมประชาธิปไตย. คอมมิวนิสต์: ทฤษฎีคอมมิวนิสต์ของสื่อมวลชนลุกขึ้น พร้อมกับทฤษฎีของลัทธิคอมมิวนิสต์ตัวเองในช่วงไตรมาสแรกของศตวรรษที่ปัจจุบัน Karl Marx เป็นพ่อของการวาดภาพอย่างมากในความคิดของเพื่อนชาวเยอรมันของเขาจอร์จ WF Hegel สื่อมวลชนในสังคมคอมมิวนิสต์กล่าวว่ามาร์กซ์มีการทำงานโดยทั่วไปจะขยายเวลาและขยายระบบสังคมนิยม การส่งผ่านของนโยบายทางสังคมไม่ค้นหาความจริงจะเป็นเหตุผลหลักในการดำรงอยู่ของระบบสื่อคอมมิวนิสต์. สื่อมวลชนภายใต้ทฤษฎีนี้เป็นเครื่องมือของรัฐบาลและชิ้นส่วนหนึ่งของรัฐ พวกเขาเป็นเจ้าของและดำเนินการโดยรัฐและกำกับโดยพรรคคอมมิวนิสต์หรือหน่วยงานของตน คำติชมจะได้รับอนุญาตในสื่อ (เช่นการวิจารณ์ของความล้มเหลวที่จะบรรลุเป้าหมาย) แต่การวิจารณ์ของอุดมการณ์พื้นฐานเป็นสิ่งต้องห้าม ทฤษฎีคอมมิวนิสต์เช่นนั้นของอัตตามีพื้นฐานอยู่บนสมมติฐานที่ว่ามวลชนมีความไม่แน่นอนเกินไปและงมงายเกินไปและไม่แยแสกับรัฐบาลที่จะได้รับความไว้วางใจกับความรับผิดชอบของรัฐบาล. ดังนั้นสื่อไม่มีกังวลจริงที่มีให้พวกเขามีข้อมูลมากเกี่ยวกับกิจกรรมของรัฐหรือ ของผู้นำ สื่อมวลชนที่จะทำในสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับรัฐและบุคคล; และสิ่งที่มีความมุ่งมั่นที่ดีที่สุดโดยการเป็นผู้นำยอดของรัฐและพรรค สิ่งที่สื่อทำอย่างไรที่จะนำไปสู่ลัทธิคอมมิวนิสต์และรัฐสังคมนิยมคือคุณธรรม สิ่งที่จะทำเพื่ออันตรายหรือขัดขวางการเจริญเติบโตของลัทธิคอมมิวนิสต์ผิดศีลธรรม. ความรับผิดชอบต่อสังคม: แนวคิดนี้ผลิตภัณฑ์ของกลางศตวรรษที่ยี่สิบอเมริกากล่าวคือโดยเสนอให้มีรากของมันในทางทฤษฎีเสรีนิยม แต่นอกเหนือไปจากทฤษฎีเสรีนิยมในการที่จะให้ความสำคัญมากขึ้นในความรับผิดชอบของสื่อมวลชนกับสังคมมากกว่าเสรีภาพของสื่อมวลชน มันถูกมองว่าเป็นระดับที่สูงขึ้นในทางทฤษฎีกว่าลิเบอร์แท-ชนิดของศีลธรรมและทางปัญญาเดินทางวิวัฒนาการจากอดสูเก่าลิเบอร์ไปยังลิเบอร์ใหม่หรือสมบูรณ์สิ่งที่ถูกบังคับให้ทำงานตามที่พวกเขาควรจะได้ทำงานภายใต้ทฤษฎีเสรีนิยม. explainers และกองหลังของทฤษฎีนี้ยืนยันว่าพวกเขาเป็นเสรีนิยม แต่เสรีนิยมความรับผิดชอบต่อสังคมเทียบสันนิษฐานว่าด้วยสิทธิมนุษยชนอื่น ๆ ที่ (ถ้ามีมุมมองและการกระทำของพวกเขาไม่เห็นด้วยกับพวกเสรีนิยมใหม่) จะไม่รับผิดชอบต่อสังคม. นี้ทฤษฎีที่สี่ของสื่อมวลชนมี รับการวาดส่วนใหญ่มาจากรายงานที่ตีพิมพ์ในปี 1947 โดยสำนักงานคณะกรรมการกำกับฮัตชินส์ โผล่ออกมาจากสิ่งพิมพ์ของสำนักงานคณะกรรมการกำกับและเสริมความมั่นคงในวรรณคดีของหนังสือพิมพ์โดยสี่ทฤษฎีของกดทฤษฎีใหม่นี้ยืนยันว่าความสำคัญของสื่อมวลชนในสังคมสมัยใหม่ที่ทำให้มันจำเป็นอย่างยิ่งที่ภาระความรับผิดชอบต่อสังคมจะกำหนดในสื่อของการสื่อสารมวล . ปรัชญาเมอร์ริล: จอห์นซีเมอร์ริเน้นเสรีภาพในการกดในคำพูดต่อไปนี้: "เสรีภาพเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อการสื่อสารมวลชนแท้กับระบบกดความคิดสร้างสรรค์และการขยายตัวของนักข่าวแข็งแรงและมีความมั่นใจอิสระวารสารศาสตร์เป็นความจำเป็น (เท่านั้นที่ถูกต้อง. ความรับผิดชอบ) สำหรับผู้ที่ต้องการมีส่วนร่วมในการสื่อสารมวลชนในระดับของมนุษย์จริงๆและเมื่อปรัชญาและจิตวิทยาของการปรับตัวเริ่มต้นที่จะให้ inroads ในประเทศวันนี้แนวคิดของเสรีภาพสื่อมวลชนที่มีการเปลี่ยนแปลงไป determinism สังคมข่าวหรือความรับผิดชอบกด. "ของเขาความหมายของเสรีภาพในการกดปุ่มที่มีการเชื่อมโยงกับการกำหนดความรับผิดชอบต่อสังคมหรือกด เขาบอกว่ามีสองวิธีหลักในการพิจารณาเสรีภาพของสื่อมวลชน (1) ในฐานะที่เป็นสื่อที่มีอิสระในการเขียนข่าวชะตาตัวเองและ (2) ในฐานะที่เป็นสื่อการปรับความต้องการทางสังคมหรือการเมือง ในคำอื่น ๆ หนึ่งสามารถดูเสรีภาพสื่อมวลชนเป็นสื่อชะตาเนื้อหาของการสื่อสารมวลหรือเป็นสาธารณะ (ชนิดของล็อบบี้ของประชาชนหรือความปรารถนาส่วนใหญ่) โชคชะตาของเนื้อหาของสื่อ. ความมุ่งมั่นของหนังสือพิมพ์รับผิดชอบต่อสังคมเป็นหลักสูตรซ้ายอย่างเคร่งครัด สื่อกับคนที่ตัวเอง ตรงนี้เป็นสิ่งที่เรามีอยู่แล้วในเสรีนิยม, ไม่รู้ไม่ชี้ระบบ .media ตนเองกำหนดขึ้นในประเทศตะวันตกในวันนี้

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ในปี 1956 สามอาจารย์ของการสื่อสารเฟรดเอสซีเบิร์ต ธีโอดอร์ ปีเตอร์สัน และ วิลเบอร์ ชแรมม์พาทั้งสี่ทฤษฎีของนักข่าว ที่ไปไกลในการสร้างรูปแบบในจิตใจของอาจารย์วารสารศาสตร์และนักเรียน

เสียงเล็ก ๆน้อย ๆ ( ในหนังสือตั้งแต่ 1963 ) ได้กลายเป็นอ่านมาตรฐานในแผนกวารสารศาสตร์และโรงเรียน และได้มากถูกต้องตามกฎหมาย 4 ทฤษฎีความรับผิดชอบต่อสังคม . เกือบทุกบทความและหนังสือที่เกี่ยวข้องกับฐานปรัชญาสำหรับวารสารศาสตร์ได้อ้างถึงหนังสือเล่มนี้ ความเห็นบน หรือยกมาจากมันซึ่งส่งผลกระทบต่อ เด็ดมาก ทั้งๆที่บางคนเชื่อว่าเป็นจุดอ่อนสำคัญ

เบิร์ท Peterson และชแรมม์อภิปรายวารสารปรัชญาเสนอ 4 ทฤษฎี ( แนวคิดอาจจะได้รับระยะเวลาที่สมจริงมากขึ้น ) : 1 . การใช้ทฤษฎี 2 พวกเสรีนิยมทฤษฎี 3 ทฤษฎีคอมมิวนิสต์ และ 4 ความรับผิดชอบต่อสังคมทฤษฎี เป็นช่วงสั้นๆนี่คือ characterstics หลักของแต่ละทฤษฎีเหล่านี้

เผด็จการ :

สภาพเป็นการแสดงออกสูงสุดของ institu อง tionalized โครงสร้างเสียง , แทนบุคคลและทำให้มันเป็นไปได้สำหรับบุคคลที่จะได้รับและพัฒนาที่มั่นคงและสื่อสารมวลชน ชีวิตลงตัวแล้วสนับสนุนรัฐและการปกครององ ment ในพลังงานเพื่อให้สังคมโดยรวมอาจล่วงหน้า และรัฐอาจจะวางอนาคต และบรรลุวัตถุประสงค์ของ

สภาพ ( ยอดที่เรียกรัฐ ) ชี้นำประชาชน ซึ่งไม่ถือว่าที่มีความสามารถและสนใจพอที่จะทำให้การตัดสินใจการเมืองวิกฤต หนึ่งคนหรือกลุ่มยอดอยู่ในบทบาทความเป็นผู้นำขณะที่กลุ่ม หรือบุคคล การควบคุมสังคมโดยทั่วไปมัน ( หรือเขา ) ยังควบคุมสื่อมวลชนเนื่องจากพวกเขาได้รับการยอมรับว่าเป็นเครื่องมือสำคัญในการควบคุมสังคม

สื่อ ภายใต้เผด็จการ เป็นนักการศึกษา และด้วยความที่ยอดพลังการออกกำลังกายสังคมควบคุม โดยทั่วไป สื่อ เป็น บริษัท เอกชน ,ถึงแม้ว่าผู้นำหรือกลุ่ม Elite ของเขาอาจเป็นเจ้าของหน่วยในระบบการสื่อสารทั้งหมด พื้นฐาน : อัสสัมชัญ ผู้ร่วมในงานเพื่อร่วมเป็นสิทธิพิเศษที่ได้รับจากผู้นำชาติ เขาจึงเป็นหนี้ภาระผูกพันที่จะเป็นผู้นำ

แนวคิดนี้กดได้เกิดขึ้นและตอนนี้รูปแบบพื้นฐานสำหรับระบบสื่อของโลกอีกมากมาย สื่อมวลชน ภายใต้อำนาจนิยมมีเพียงมากเสรีภาพในฐานะผู้นำชาติในเวลาใด ๆ ยินดีที่จะอนุญาตให้

:

กดเสรีนิยมเสรีนิยมเป็นแนวคิดโดยทั่วไปติดตามกลับไปอังกฤษและอาณานิคมอเมริกันในศตวรรษที่ 17 ให้สูงขึ้นเพื่อทฤษฎีเสรีนิยมกดเป็นปรัชญาที่มองว่ามนุษย์เป็นสัตว์มีเหตุผล สิทธิธรรมชาติโดยธรรมชาติหนึ่งของสิทธิเหล่านี้มีสิทธิที่จะไล่ตามความจริง และศักยภาพภายในอง feres ( กษัตริย์ เจ้าเมือง et al ) ( หรือควรจะ ) เป็นมัด

เลขยกกำลังของข่าวนี้เคลื่อนไหวในช่วงศตวรรษที่ , และ 200 ปี ซึ่งตาม อยู่ Milton ล็อค เออร์สกิน เจฟเฟอร์สันและจอห์นสจ๊วตมิลล์ . เสรีภาพของแต่ละบุคคลมีความเครียดโดยนักปรัชญาเหล่านี้พร้อมกับความไว้วางใจขั้นพื้นฐานในคนเพื่อตัดสินใจฉลาด ( ทั่วไป ) ถ้าบรรยากาศการแสดงออกของฟรีมีอยู่จริง

ในทฤษฎี , เสรีนิยมกดฟังก์ชั่นเพื่อเสนอความจริง แต่เดาะมันอาจจะอยู่ในรูปพหูพจน์ของเสียง มันคือ impossi อง ble นี่ถ้ามันถูกควบคุมโดยอำนาจภายนอกนั่นเองผ่านปีความคิดใหม่มากมายถูกกราฟต์บน libetarianism กดต้นหนึ่งของเหล่านี้ ตัวอย่างเช่น เป็นทั่วไปรับอง ance ของชนิดของภาระผูกพัน เพื่อให้ทันงานจิตสาธารณะองกิจกรรม หรือเป็นสาขาที่สี่ของรัฐบาลเสริมสาขาบริหาร นิติบัญญัติ และตุลาการ

นี้ จริงๆแล้วแนวคิดล่าสุดค่อนข้างมีกราฟต์บนทฤษฎีเสรีนิยมดั้งเดิม มีกระแสความเชื่อพื้นฐานที่แสดงโดยสนับสนุนเสรีนิยมที่กดฟรีทำงานใน Laissez faire , สถานการณ์เป็นอิสระตามธรรมชาติจะส่งผลในราบข้อมูลและมุมมองที่จำเป็นในสังคมประชาธิปไตย คอมมิวนิสต์ :

ทฤษฎีของพรรคคอมมิวนิสต์ กด ขึ้น ตามทฤษฎีของลัทธิคอมมิวนิสต์ นั่นเอง

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.