The International Style is the name

The International Style is the name of a major architectural style that is said to have emerged in the 1920s and 1930s, the formative decades of modern architecture, as first defined by Americans Henry-Russell Hitchcock and Philip Johnson in 1932, with an emphasis more on architectural style, form and aesthetics than the social aspects of the modern movement as emphasised in Europe. The term "International Style" first came into use via a 1932 exhibition curated by Hitchcock and Johnson, Modern Architecture - International Exhibition, which declared and labelled the architecture of the early 20th century as the “International Style”. The most common characteristics of International Style buildings are said to be: i. rectilinear forms; ii. light, taut plane surfaces that have been completely stripped of applied ornamentation and decoration; iii. open interior spaces; iv. a visually weightless quality engendered by the use of cantilever construction. Glass and steel, in combination with usually less visible reinforced concrete, are the characteristic materials of the construction.[1] With the surge in the growth in cities in the first half of the twentieth century, particularly after World War Two, the International Style provided an easily achievable style option for vast-scale urban development projects, "cities within cities", intended to maximise the amount of floor space for a given site, while attempting to convince local planners, politicians and the general public that the development would bring much-needed wealth to the city while, on the other hand, rejecting the proposal would lead to the development being taken to a different, competing city

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สไตล์นานาชาติเป็นชื่อของหลักสถาปัตยกรรมแบบที่ว่า ได้เกิดในปี 1920 และ 1930s ทศวรรษที่ผ่านมาความอุดมสมบูรณ์ของสถาปัตยกรรมที่ทันสมัย เป็นครั้งแรกกำหนด โดยฮิตช์ค็อกรัสเซลเฮนรี่ชาวอเมริกัน และฟิลิป Johnson ในปี 1932 โดยข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับสถาปัตยกรรม แบบฟอร์ม และความสวยงามกว่าด้านสังคมของการเคลื่อนไหวที่ทันสมัยเป็น emphasised ในยุโรป คำว่า "สไตล์นานาชาติ" ก่อนเข้ามาใช้ผ่านนิทรรศการที่ 1932 curated ฮิตช์ค็อกและ Johnson สถาปัตยกรรม - งานนิทรรศการอินเตอร์เนชั่นแนล ที่ประกาศ และ labelled สถาปัตยกรรมของศตวรรษที่ 20 ต้นเป็น "สไตล์นานาชาติ" ลักษณะทั่วไปของอาคารสไตล์นานาชาติกล่าวว่า เป็น: i. ฟอร์มเส้นตรง ครั้งที่สองไฟ พื้นผิวตึงบินที่สมบูรณ์ถูกปล้นได้ใช้โอบและตกแต่ง iii. เปิดช่องว่างภายใน iv. คุณภาพเห็น weightless engendered ใช้ของ cantilever ก่อสร้าง แก้วและเหล็กกล้า ร่วมกับคอนกรีตปกติน้อยมองเห็นได้ มีลักษณะวัสดุก่อสร้าง[1] กับกระแสในการเจริญเติบโตในเมืองในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ยี่สิบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังสงครามโลกครั้งสอง สไตล์นานาชาติให้เลือกแบบง่าย ๆ ทำได้สำหรับโครงการพัฒนาขนาดใหญ่ "เมืองภายในเมือง" วัตถุประสงค์เพื่อเพิ่มจำนวนพื้นที่สำหรับเว็บไซต์ที่กำหนด ขณะที่พยายามที่จะโน้มน้าวให้ผู้วางแผนท้องถิ่น นักการเมืองและประชาชนทั่วไปที่การพัฒนาจะนำมาให้เลือกมากมายที่จำเป็นมากในเมืองขณะ คง ปฏิเสธข้อเสนอที่จะนำไปสู่การพัฒนาเมืองต่าง ๆ การแข่งขันนำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สไตล์นานาชาติเป็นชื่อของรูปแบบสถาปัตยกรรมที่สำคัญที่มีการกล่าวถึงได้เกิดในปี ค.ศ. 1920 และ 1930, ทศวรรษที่ผ่านมาการก่อสร้างของสถ​​าปัตยกรรมสมัยใหม่ตามที่กำหนดไว้ครั้งแรกโดยชาวอเมริกันเฮนรี่รัสเซลฮิตช์ค็อกและฟิลิปจอห์นสันในปี 1932 ด้วยการเน้นเพิ่มเติมเกี่ยวกับ รูปแบบสถาปัตยกรรมรูปแบบและความงามกว่าด้านสังคมของการเคลื่อนไหวที่ทันสมัย​​เน้นในยุโรป คำว่า "สากล" ครั้งแรกที่เข้ามาใช้ผ่านทางนิทรรศการ 1932 curated โดยฮิตช์ค็อกและจอห์นสัน, สถาปัตยกรรมโมเดิร์น - นิทรรศการนานาชาติซึ่งประกาศและติดป้ายสถาปัตยกรรมของศตวรรษที่ 20 เป็น "สากล" ลักษณะที่พบมากที่สุดของสไตล์นานาชาติอาคารจะกล่าวว่าเป็น: ฉัน รูปแบบเป็นเส้นตรง; ii แสงพื้นผิวตึงเครื่องบินที่ได้รับการปล้นอย่างสมบูรณ์ของการตกแต่งที่ใช้และการตกแต่ง; iii เปิดพื้นที่ภายใน; iv ที่มีคุณภาพน้ำหนักสายตาที่พรั่งพรูออกมาจากการใช้ของการก่อสร้างสะพาน แก้วและเหล็กผสมกับคอนกรีตมักจะน้อยมองเห็นได้เสริมเป็นวัสดุที่มีลักษณะของการก่อสร้าง. [1] ด้วยไฟกระชากในการเจริญเติบโตในเมืองในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ยี่สิบโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากสงครามโลกครั้งที่สองสไตล์นานาชาติ ให้เลือกรูปแบบที่ประสบความสำเร็จได้อย่างง่ายดายสำหรับกว้างใหญ่ขนาดโครงการพัฒนาเมือง "เมืองในเมือง" ตั้งใจที่จะเพิ่มปริมาณของพื้นที่สำหรับเว็บไซต์ที่ได้รับในขณะที่พยายามที่จะโน้มน้าวให้นักวางแผนท้องถิ่นนักการเมืองและประชาชนทั่วไปว่าการพัฒนาจะนำมา ความมั่งคั่งที่จำเป็นมากในขณะที่เมืองในมืออื่น ๆ ที่ปฏิเสธข้อเสนอที่จะนำไปสู่​​การพัฒนาที่มีการดำเนินการเพื่อที่แตกต่างกันเมืองการแข่งขัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สไตล์นานาชาติ เป็นชื่อของรูปแบบสถาปัตยกรรมที่สำคัญที่เคยเกิดขึ้นในปี ค.ศ. 1920 และ 1930 ทศวรรษที่ผ่านมาความก้าวหน้าของสถาปัตยกรรมที่ทันสมัย , เป็นครั้งแรกที่กำหนดโดยคนอเมริกันเฮนรี Russell Hitchcock และ Philip Johnson ในปี 2475 โดยเน้นสถาปัตยกรรมสไตล์และรูปแบบความสวยงามกว่าสังคมของขบวนการสมัยใหม่ เช่น เน้นในยุโรปคำว่า " ลักษณะระหว่างประเทศ " แรกเข้ามาใช้ผ่าน 2475 นิทรรศการ curated โดยฮิตช์ค็อกและจอห์นสัน สถาปัตยกรรมที่ทันสมัยและนิทรรศการนานาชาติ ซึ่งประกาศว่าสถาปัตยกรรมของศตวรรษที่ 20 เป็น " ลักษณะระหว่างประเทศ " ลักษณะที่พบมากที่สุดของอาคารสไตล์นานาชาติ กล่าวว่า เป็นรูปแบบฉันเคลื่อนที่เป็นเส้นตรง ; 2 แสงพื้นผิวระนาบตึงที่ได้รับการประดับและตกแต่งอย่างสมบูรณ์ไม่ได้ใช้ ; III เปิดภายในเป็น ; IV มีน้ำหนักสายตาคุณภาพ engendered โดยใช้ก่อสร้างสะพาน . แก้วและเหล็ก ในการรวมกันกับมักจะมองเห็นน้อยกว่าคอนกรีต เป็นวัสดุที่มีลักษณะของการก่อสร้าง[ 1 ] กับไฟกระชากในการเจริญเติบโตในเมืองในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ 20 โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังสงครามโลกครั้งที่สอง ลักษณะนานาชาติให้มีสไตล์ได้ง่ายตัวเลือกสำหรับโครงการพัฒนาเมืองขนาดใหญ่ " เมืองในเมือง " โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อเพิ่มปริมาณของพื้นที่สำหรับให้เว็บไซต์ ในขณะที่ พยายามที่จะ ทำให้นักวางแผนท้องถิ่นนักการเมืองและประชาชนทั่วไปที่พัฒนาจะนำความความร่ำรวยในเมืองในขณะที่ในมืออื่น ๆ , ปฏิเสธข้อเสนอที่จะนำไปสู่การพัฒนาการไปแข่งเมืองแตกต่างกัน