It is often said that the early Yog

It is often said that the early Yogācārins, with whom this section will deal, were
reacting to this tendency towards a nihilistic interpretation of Mahāyāna Buddhist
philosophy.

They have been read, for instance, as a response to the "danger inherent in the doctrine of emptiness" (Nagao 1992, 214), and their purpose described as that of
"correcting [the] misunderstanding of the meaning of śūnyatā...as unqualified nihilism",
thereby rendering it "less frightening" (Willis 2002, 17).

Unfortunately, this attitude risks downgrading the subtle and intriguing Yogācārin philosophy into mere expedient means,presenting it as an inferior version of the truth for those not ready to hear the highest doctrine, or as a teaching, as it were, for children caught in a burning house.

Even more damagingly, it seems to elevate the nihilistic interpretation of the Madhyamaka into ultimate truth, and construes the Yogācāra as a sort of ―sugar coating‖ to hide its unpleasant consequences.

On the other hand, if both schools are taken to represent definitive teachings,
there appear to be several discrepancies between them, which are sometimes regarded as
controversial (cf., Nagao 1992, 54; King 1994). Over the centuries, Madhyamaka and
Yogācāra have tended to be polarized into two radically opposed positions, so that the
standard account of the Buddhist Four Tenet System presents them as lying in contrast
with each other.

In fact, in many monasteries, Tibetan monks learn to refute the latter using standard Mādhyamika argumentation (cf. Hopkins 1996, 374–397).

In this section, I intend to emphasize the similarities, rather than discrepancies
between the two schools, and to show how both philosophical systems allude to the same
"truth", albeit viewed from different perspectives. This may appear surprising given what was said above. Yet Nāgārjuna, Asaṅga, and Vasubandhu all coincide on one particular point; namely, the ineffability of the highest truth. Any attempt to articulate ultimate reality, therefore, will necessarily miss its target, and this explains the discrepancies between the two schools.

Every proposition, being merely conventional, will always appear to endorse either of the extremes, and while the Madhyamaka tends to fall on the side of nonexistence, the Yogācāra re-affirms existence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันมักจะกล่าวว่า Yogācārins ต้น ด้วยซึ่งส่วนนี้จะแจก ถูกปฏิกิริยากับแนวโน้มนี้ต่อตี nihilistic ของพุทธมหายานมีร่วมกันปรัชญา พวกเขาได้ถูกอ่าน เช่น เป็นการตอบสนอง "อันตรายในลัทธิของความว่างเปล่า" (Nagao 1992, 214), และวัตถุประสงค์ของพวกเขาเป็นที่หนึ่ง"แก้ไข [ที่] เข้าใจผิดความหมายของ śūnyatā...เป็น nihilism เงื่อนไข"จึงแสดงว่า "ไม่น่ากลัว" (Willis 2002, 17) อับ นี้ทัศนคติความเสี่ยงนักการลึกซึ้ง และตลอด Yogācārin ปรัชญาเป็นเพียงพาหนะที่สมควร นำเสนอ เป็นรุ่นน้อยความจริงสำหรับผู้ไม่พร้อมฟังหลักคำสอนสูงสุด หรือ สอน มันเป็น were เด็กติดบ้านที่เขียน แม้ damagingly มากขึ้น มันดูเหมือนว่าจะ ยกระดับพันธมิตรตีความ nihilistic มัธยมกะที่เป็นความจริงที่ดีที่สุด และ construes Yogācāra ที่เป็นการจัดเรียงของ coating‖ ―sugar ซ่อนผลที่เกิดขึ้นไม่ในทางกลับกัน ถ้าโรงเรียนทั้งสองถูกนำไปแสดงคำสอนทั่วไปมีปรากฏ เป็นหลายความขัดแย้งระหว่างพวกเขา ที่บางครั้งถือเป็นแย้ง (มัทธิว Nagao 1992, 54 กษัตริย์ปี 1994) กว่าศตวรรษ มัธยมกะ และYogācāra ได้มีแนวโน้มที่จะเป็นขั้วในสองก็เทียบตำแหน่งงาน เพื่อให้การบัญชีมาตรฐานของระบบพุทธสี่หลักแสดงพวกเขาเป็นอยู่ตรงกันข้ามwith each other. In fact, in many monasteries, Tibetan monks learn to refute the latter using standard Mādhyamika argumentation (cf. Hopkins 1996, 374–397).In this section, I intend to emphasize the similarities, rather than discrepanciesbetween the two schools, and to show how both philosophical systems allude to the same"truth", albeit viewed from different perspectives. This may appear surprising given what was said above. Yet Nāgārjuna, Asaṅga, and Vasubandhu all coincide on one particular point; namely, the ineffability of the highest truth. Any attempt to articulate ultimate reality, therefore, will necessarily miss its target, and this explains the discrepancies between the two schools. Every proposition, being merely conventional, will always appear to endorse either of the extremes, and while the Madhyamaka tends to fall on the side of nonexistence, the Yogācāra re-affirms existence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันมักจะกล่าวว่า ā คā rins
ทำปฏิกิริยากับแนวโน้มไปสู่การตีความของพวกทำลาย ā และā na
ปรัชญาพวกเขาได้รับการอ่านตัวอย่างเช่นการตอบสนองต่อ " SU nyat ā ... เป็นปฏิวัติอย่างไม่มีเงื่อนไข ดังนั้นการกระทำมัน แต่น่าเสียดายที่ทัศนคติแบบนี้มีความเสี่ยงปรับลดคำแนะนำที่ลึกซึ้งและน่าสนใจ ā คā รินปรัชญาเป็นเพียงวิธีการที่สมควรนำเสนอเป็นรุ่นที่ต่ำกว่าความจริงสำหรับผู้ที่ไม่พร้อมที่จะได้ยินคำสอนสูงสุดหรือ การสอนตามที่มันเป็นสำหรับเด็กที่ติดอยู่ในบ้านที่ไฟไหม้ยิ่ง ā คā RA ในทางกลับกันถ้าทั้งสองโรงเรียนจะถูกนำไปเป็นตัวแทนของคำสอนที่ชัดเจนน่าจะมีความแตกต่างหลายระหว่างพวกเขาซึ่งได้รับการยกย่องเป็นบางครั้งความขัดแย้ง พระมหากษัตริย์ กว่าศตวรรษที่ Yog ā คā RA บัญชีมาตรฐานของพุทธศาสนาสี่ระบบทฤษฎีนำเสนอพวกเขาเป็นโกหกในทางตรงกันข้ามกับแต่ละอื่น ๆ ในความเป็นจริงในวัดเป็นจำนวนมาก พระทิเบตเรียนรู้ที่จะลบล้างหลังโดยใช้มาตรฐาน ā อภิปราย - 397). ในส่วนนี้ผมตั้งใจที่จะเน้นความคล้ายคลึงกันมากกว่าความแตกต่างระหว่างสองโรงเรียนและเพื่อแสดงให้เห็นว่าทั้งสองระบบปรัชญา พาดพิงถึงเหมือนกัน" นี้อาจปรากฏน่าแปลกใจให้สิ่งที่ได้กล่าวไว้ข้างต้น แต่ยังไม่มีā กรัมā rjuna, n GA คือ ความพยายามใด ๆ ที่จะเป็นปล้องความจริงสูงสุดจึงจำเป็นจะพลาดเป้าหมายของตนและนี้จะอธิบายถึงความแตกต่างระหว่างสองโรงเรียนทุกเรื่องเป็นธรรมดาเพียงเสมอจะปรากฏขึ้นเพื่อรับรองอย่างใดอย่างสุดขั้วและในขณะที่ ā คā RA - ยืนยันการดำรงอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันมักจะกล่าวว่าต้นยอคอุบาสกอุบาสก C Rins ซึ่งส่วนนี้จะจัดการได้
ปฏิกิริยาต่อแนวโน้มนี้ไปยังคนที่เชื่อใน nihilism ตีความ mAh อุบาสกอุบาสกพุทธ Y นา



ได้อ่าน เช่น เป็นคำตอบที่ " อันตรายที่แท้จริงในคำสอนของความว่างเปล่า " ( นากาโอะ 1992 214 ) และวัตถุประสงค์ของพวกเขาอธิบายว่า
" การแก้ไข [ ] เข้าใจผิดความหมายของśū nyat อุบาสก . . . . . . . เป็นคุณสมบัติการก่อการร้าย "
" จึงแสดงมันน่ากลัวน้อยลง " ( วิลลิส 2002 , 17 )

แต่นี้ทัศนคติความเสี่ยงปรับลดสีสันและน่าสนใจใช่อุบาสกอุบาสก C รินปรัชญาในเพียงสมควรหมายถึงการเสนอเป็นด้อยกว่ารุ่นของความจริงสำหรับผู้ที่ยังไม่พร้อมที่จะฟังธรรมสูงสุด หรือเป็นครูมันเป็น , สำหรับเด็กติดบ้านเผาไหม้

ยิ่ง damagingly ดูเหมือนว่าเพื่อยกระดับการตีความคนที่เชื่อใน nihilism ของนิกายมาธยมิกะความจริงสูงสุด และ construes ที่ yog อุบาสกอุบาสก C ราเป็นจัดเรียงของผมอยากเคลือบน้ำตาล‖ซ่อนของมันไม่เป็นผล

ในทางกลับกันถ้าทั้งสองโรงเรียนจะได้รับเป็นตัวแทนคำสอนแน่นอน
มีปรากฏเป็น ความขัดแย้งต่าง ๆระหว่างพวกเขาซึ่งบางครั้งถือเป็น
แย้ง ( CF . นากาโอะ , 1992 , 54 ; กษัตริย์ 1994 ) กว่าศตวรรษ และอุบาสกอุบาสกนิกายมาธยมิกะ
ใช่ C รา มีแนวโน้มที่จะเป็นขั้วเป็นสองทรงคัดค้านตำแหน่ง ดังนั้น
บัญชีมาตรฐานของชาวพุทธ 4 หลัก ระบบแสดงพวกเขาโกหกในทางตรงกันข้าม
กับแต่ละอื่น ๆ

ในความเป็นจริง หลายวัดพระทิเบตเรียนรู้ที่จะปฏิเสธ หลังใช้ มาตรฐาน ม. สยาม dhyamika การโต้แย้ง ( CF . ฮอปกินส์ 1996 , 374 ( 397 ) .

ในส่วนนี้ ผมจะเน้นความเหมือนมากกว่าความแตกต่าง
ระหว่างสองโรงเรียน และเพื่อแสดงให้เห็นว่าทั้งปรัชญาระบบเท้าเหมือนกัน
" ความจริง " แต่ดูจาก มุมมองที่แตกต่างกัน นี้อาจปรากฏน่าแปลกใจที่ได้รับ สิ่งที่กล่าวข้างต้นแต่ N G rjuna อุบาสกอุบาสก asa ṅ GA และว พันธุทั้งหมดตรงกันในหนึ่งโดยเฉพาะจุด คือ ineffability ความจริงสูงสุด ความพยายามใด ๆที่จะบอกความเป็นจริง สุดท้ายจึงต้องพลาดเป้า และอธิบายถึงความแตกต่างระหว่างสองโรงเรียน

ทุกข้อเสนอ เป็นเพียงธรรมดาที่มักจะปรากฏที่จะสนับสนุนให้สุดขั้ว ,และในขณะที่นิกายมาธยมิกะมีแนวโน้มที่จะตกอยู่ในฝั่งของการสะกดคำ , yog อุบาสกอุบาสก C ราอีกครั้งยืนยันการดำรงอยู่