Sundays too my father got up early

Sundays too my father got up early
and put his clothes on in the blueblack cold,
then with cracked hands that ached
from labor in the weekday weather made
banked fires blaze. No one ever thanked him.

I'd wake and hear the cold splintering, breaking.
When the rooms were warm, he'd call,
and slowly I would rise and dress,
fearing the chronic angers of that house,

Speaking indifferently to him,
who had driven out the cold
and polished my good shoes as well.
What did I know, what did I know
of love's austere and lonely offices?

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันอาทิตย์เกินไปพ่อของฉันได้รับการขึ้นต้น
และใส่เสื้อผ้าของเขาใน blueblack เย็น
แล้วด้วยมือที่แตกปวดร้าว
จากแรงงานที่ทำงานในสภาพอากาศที่ทำให้
เกิดเพลิงไหม้ลุกโชนแถ ไม่มีใครเคยขอบคุณเขา. ฉันตื่นและได้ยินแตกเย็นทำลาย. เมื่อห้องพักที่อบอุ่นเขาต้องการโทรและช้าฉันจะเพิ่มขึ้นและการแต่งกาย, กลัว Angers เรื้อรังของบ้านที่พูดเอาใจใส่เขาที่ได้รับแรงผลักดันจากความหนาวเย็นและขัดรองเท้าที่ดีของฉันเช่นกัน. สิ่งที่ฉันไม่ทราบว่าสิ่งที่ฉันรู้ว่าของความรักของสำนักงานเคร่งครัดและโดดเดี่ยว?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันอาทิตย์ด้วย พ่อตื่นแต่เช้า
แล้วใส่เสื้อผ้าในน้ำเงิน ดำเย็น
แล้วแตกมือที่เจ็บปวด
จากแรงงานในวันธรรมดาสภาพอากาศทำให้
banked ไฟเปลวไฟ . ไม่มีใครจะขอบคุณเขา

ผมก็ตื่นขึ้นมาและได้ยินเสียงเย็นว่า ทำลาย .
เมื่อห้องอุ่นขึ้น เขาจะโทรมา
ช้าและฉันจะลุกขึ้นแต่งตัว กลัวเรื้อรัง

อองเช่ร์ ของบ้านหลังนั้นพูดไม่แตกต่างกันเขา
ที่ขับไล่ความหนาว
และขัดเท้าที่ดีของฉันเช่นกัน
ทำไมผมรู้ ผมรู้อะไร
ของความรัก เอาจริงเอาจัง และโดดเดี่ยวสำนักงาน ?