8. Removal of N and/or PThe bio-tre

8. Removal of N and/or P
The bio-treatment of wastewater with algae to remove nutrients
such as nitrogen and phosphorus and to provide oxygen
for aerobic bacteria was proposed over 50 years ago by Oswald
and Gotaas (1957). Since then there have been numerous laboratory
and pilot studies of this process and several sewage
treatment plants using various versions of this systems have
been constructed (Shelef et al., 1980; Oswald, 1988a,b; Shi
et al., 2007; Zhu et al., 2008).
The nitrogen in sewage effluent arises primarily from metabolic
interconversions of extraderived compounds, whereas
50% or more of phosphorus arises from synthetic detergents.
The principal forms in which they occur in wastewater are
NHþ
4 (ammonia), NO
2 (nitrite), NO
3 (nitrate) and PO3
4
(orthophosphate). Together these two elements are known as
nutrients and their removal is known as nutrient stripping
(Horan, 1990).
Wastewater is mainly treated by aerobic or anaerobic biological
degradation; however, the treated water still contains
inorganic compounds such as nitrate, ammonium and phosphate
ions, which leads to eutrophication in lakes and cause
harmful microalgal blooms (Sawayama et al., 1998). Prased
(1982) and Geddes (1984) have considered P and N to be the
key of eutrophication. So, further treatment is thus necessary
to prevent eutrophication of water environment (Sawayama
et al., 2000).
The adverse effects of nutrient enrichment in receiving sensitive
bodies of water can cause eutrophication by stimulating
the growth of unwanted plants such as algae and aquatic macrophytes.
Other consequences of nitrogen compounds in
wastewater effluents are toxicity of non-ionized ammonia to
fish and other aquatic organisms, interference with disinfection
where a free chlorine residual is required and methemoglobinemia
in influents due to excessive nitrate concentrations (above
45 g m3) in drinking water (Lincolin and Earle, 1990) .
Microalgal culture offers a cost-effective approach to
removing nutrients from wastewater (tertiary wastewater treatment)
(Evonne and Tang, 1997). Microalgae have a high
capacity for inorganic nutrient uptake (Talbot and De la
Nou¨ e, 1993; Blier et al., 1995) and they can be grown in mass
culture in outdoor solar bio-reactors (De la Nou¨ e et al., 1992).
Biological processes appear to perform well compared to the
chemical and physical processes, which are in general, too
costly to be implemented in most places and which may lead
to secondary pollution (De la Nou¨ e et al., 1992).
Microalgal cultures offer an elegant solution to tertiary and
quaternary treatments due to the ability of microalgae to use
inorganic nitrogen and phosphorous for their growth (Oswald,
1988b,c; Richmond, 1986) and their capacity to remove heavy
metals (Rai et al., 1981). Lau et al. (1996) studied the ability of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

8. กำจัด N หรือ Pไบโอบำบัดน้ำเสียด้วยสาหร่ายเพื่อเอาสารอาหารเช่นไนโตรเจนและฟอสฟอรัส เพื่อให้ออกซิเจนสำหรับเชื้อแบคทีเรียแอโรบิกถูกเสนอ 50 ปี โดย Oswaldและ Gotaas (1957) หลังจากนั้น มีการเข้าห้องปฏิบัติการและนักศึกษาของกระบวนการนี้และสิ่งปฏิกูลต่าง ๆรักษาพืชใช้รุ่นต่าง ๆ ของระบบนี้มีถูกสร้างขึ้น (Shelef et al. 1980 Oswald, 1988a, b Shiet al. 2007 Zhu et al. 2008)ไนโตรเจนในน้ำเสียที่เกิดขึ้นหลักจากเผาผลาญสารประกอบ interconversions ของ extraderived ในขณะที่50% หรือมากกว่าของฟอสฟอรัสที่เกิดจากผงซักฟอกสังเคราะห์แบบฟอร์มหลักที่เกิดขึ้นในน้ำเสียNHþ4 (แอมโมเนีย), ไม่มี2 (ไนไตรท์), ไม่มี3 (ไนเตรท) และ PO34(orthophosphate) ด้วยกันสององค์ประกอบเหล่านี้เป็นที่รู้จักกันเรียกว่าลอกสารอาหารสารอาหารและกำจัดของพวกเขา(Horan, 1990)น้ำเสียส่วนใหญ่ได้รับการรักษา โดยไม่ใช้ออกซิเจน หรือแอโรบิกชีวภาพย่อยสลาย อย่างไรก็ตาม น้ำยังประกอบด้วยสารประกอบอนินทรีย์เช่นไนเตรท แอมโมเนีย และฟอสเฟตไอออน ซึ่งนำไปสู่ผลกระทบต่อทะเลสาบและสาเหตุบุปผาเป็นอันตราย microalgal (Sawayama et al. 1998) Prased(1982) และ Geddes (1984) ได้พิจารณา P และ N จะเป็นการสำคัญของผลกระทบต่อ ดังนั้น การรักษาจึงจำเป็นเพื่อป้องกันผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมน้ำ (Sawayamaet al. 2000)ผลกระทบของธาตุอาหารในไวต่อการรับพื้นน้ำอาจทำให้เกิดผลกระทบต่อ โดยการกระตุ้นการเติบโตของพืชที่ไม่พึงประสงค์เช่นสาหร่ายและน้ำ macrophytesอื่น ๆ ผลของสารประกอบไนโตรเจนในความเป็นพิษของแอมโมเนียไม่แตกตัวเป็นไอออนจะมีน้ำเสียน้ำทิ้งปลาและอื่น ๆ สิ่งมีชีวิต รบกวนกับฆ่าเชื้อที่จำเป็นต้องมีคลอรีนอิสระคงเหลือและ methemoglobinemiaใน influents เนื่องจากความเข้มข้นของไนเตรทมากเกินไป (ข้างบนก. 45 เมตร 3) ในน้ำดื่ม (Lincolin และ Earle, 1990)Microalgal วัฒนธรรมมีวิธีการประหยัดค่าใช้จ่ายในการเอาสารอาหารจากน้ำเสีย (บำบัดน้ำเสียขั้นที่สาม)(Evonne และถัง 1997) สาหร่ายมีสูงความสามารถในการดูดซึมสารอาหารอนินทรีย์ (ทัลบอตและเดอลาE Nou¨, 1993 Blier et al. 1995) และสามารถปลูกได้ในมวลวัฒนธรรมในกลางแสงอาทิตย์ไบโอเตาปฏิกรณ์ (Nou¨ De la e et al. 1992)กระบวนการทางชีวภาพจะ ทำได้ดีเมื่อเทียบกับการทางเคมี และกายภาพกระบวนการ ซึ่งโดยทั่วไป เกินไปค่าใช้จ่ายจะนำมาใช้ในสถานที่ต่าง ๆ ซึ่งอาจนำไปการมลพิษรอง (Nou¨ De la e et al. 1992)Microalgal วัฒนธรรมนำเสนอโซลูชั่นหรูหราไปตติย และรักษาสี่เนื่องจากความสามารถของการใช้สาหร่ายอนินทรีย์ไนโตรเจน และฟอสฟอรัสสำหรับการเติบโต (Oswald1988b, c ริชมอนด์ 1986) และความสามารถในการเอาหนักโลหะ (เชียงราย et al. 1981) Lau et al. (1996) ศึกษาความสามารถของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

8. การกำจัดไนโตรเจนและ / หรือ P
ชีวภาพบำบัดน้ำเสียด้วยสาหร่ายเพื่อเอาสารอาหาร
เช่นไนโตรเจนและฟอสฟอรัสและเพื่อให้ออกซิเจน
สำหรับแบคทีเรียแอโรบิกได้เสนอกว่า 50 ปีที่ผ่านมาโดยออสวอล
และ Gotaas (1957) ตั้งแต่นั้นมาก็มีห้องปฏิบัติการต่าง ๆ นานา
และนำร่องการศึกษาของกระบวนการนี้และสิ่งปฏิกูลหลาย
โรงบำบัดโดยใช้รุ่นต่างๆของระบบนี้ได้
รับการสร้าง (Shelef et al, 1980;. ออสวอล, 1988a, B; ชิ
et al, 2007;. จู้ et al., 2008)
ไนโตรเจนในน้ำทิ้งน้ำเสียที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่มาจากการเผาผลาญ
interconversions ของสาร extraderived ในขณะที่
50% หรือมากกว่าของฟอสฟอรัสเกิดจากผงซักฟอกสังเคราะห์
รูปแบบหลักในการที่พวกเขาเกิดขึ้นในน้ำเสียมี
NHþ
4 (แอมโมเนีย) ไม่?
2 (ไนไตรท์) ไม่?
3 (ไนเตรต) และ PO3?
4
(ออร์โธฟอสเฟต) ร่วมกันทั้งสององค์ประกอบที่รู้จักกันเป็น
สารอาหารและการกำจัดของพวกเขาเป็นที่รู้จักกันเป็นสารอาหารที่ปอก
(ราน 1990)
น้ำเสียได้รับการรักษาส่วนใหญ่โดยแอโรบิกหรือแบบไม่ใช้ออกซิเจนทางชีวภาพ
ย่อยสลาย; แต่น้ำประปายังคงมี
สารอนินทรีเช่นไนเตรตแอมโมเนียมฟอสเฟต
ไอออนซึ่งนำไปสู่ eutrophication ในทะเลสาบและทำให้เกิด
บุปผาสาหร่ายที่เป็นอันตราย (Sawayama et al., 1998) Prased
(1982) และเก็ด (1984) ได้มีการพิจารณาพีแอนด์เอ็นจะเป็น
กุญแจสำคัญของ eutrophication ดังนั้นการรักษาต่อไปดังนั้นจึงเป็นสิ่งที่จำเป็น
เพื่อป้องกันไม่ให้ eutrophication ของสภาพแวดล้อมทางน้ำ (Sawayama
et al., 2000)
ผลกระทบของการเพิ่มปริมาณสารอาหารที่มีความสำคัญในการรับ
ร่างของน้ำสามารถทำให้เกิด eutrophication โดยการกระตุ้นการ
เจริญเติบโตของพืชที่ไม่พึงประสงค์เช่นสาหร่ายและ macrophytes น้ำ
ผลกระทบอื่น ๆ ของสารประกอบไนโตรเจนใน
น้ำทิ้งน้ำเสียที่มีความเป็นพิษของแอมโมเนียที่ไม่แตกตัวไป
ตกปลาและสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ รบกวนกับการฆ่าเชื้อโรค
ที่ตกค้างคลอรีนอิสระที่จำเป็นและ Methemoglobinemia
ใน influents เนื่องจากความเข้มข้นของไนเตรตมากเกินไป (สูงกว่า
45 กรัม? 3) ในน้ำดื่ม น้ำ (Lincolin และเอิร์ล 1990)
วัฒนธรรมสาหร่ายมีวิธีการที่มีประสิทธิภาพในการ
สารอาหารออกจากน้ำเสีย (การบำบัดน้ำเสียในระดับอุดมศึกษา)
(Evonne และถัง 1997) สาหร่ายมีสูง
ความสามารถในการดูดซึมสารอาหารนินทรีย์ (ทัลบอตและเดอลา
นู E, 1993. Blier, et al, 1995) และพวกเขาสามารถปลูกได้ในมวล
วัฒนธรรมกลางแจ้งแสงอาทิตย์ชีวภาพเครื่องปฏิกรณ์ (เดอลานู E, et al , 1992)
กระบวนการทางชีวภาพปรากฏว่าทำงานได้ดีเมื่อเทียบกับ
กระบวนการทางเคมีและทางกายภาพซึ่งโดยทั่วไปอีกด้วย
ค่าใช้จ่ายที่จะดำเนินการในสถานที่มากที่สุดและอาจนำไปสู่
มลพิษรอง (เดอลานู E et al., 1992)
วัฒนธรรมสาหร่ายเสนอโซลูชั่นที่สง่างามในระดับอุดมศึกษาและ
การรักษาไตรมาสเนื่องจากความสามารถของสาหร่ายที่จะใช้
ไนโตรเจนนินทรีย์และฟอสฟอรัสสำหรับการเจริญเติบโตของพวกเขา (ออสวอล,
1988b, C; ริชมอนด์, 1986) และความสามารถของพวกเขาที่จะเอาหนัก
. โลหะ (ไร่, et al, 1981) Lau et al, (1996) การศึกษาความสามารถในการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

8 . การกำจัดไนโตรเจนและ / หรือ pชีวภาพบำบัดน้ำเสียด้วยสาหร่ายเอาสารอาหารเช่น ไนโตรเจน และฟอสฟอรัส และให้ออกซิเจนสำหรับแบคทีเรียแอโรบิกที่เสนอกว่า 50 ปี โดย ออสวอลด์และ gotaas ( 1957 ) ตั้งแต่นั้นมามีปฏิบัติการหลายและนักบินการศึกษากระบวนการนี้และหลาย สิ่งปฏิกูลการรักษาพืชที่ใช้รุ่นต่าง ๆของระบบนี้มีถูกสร้างขึ้น ( shelef et al . , 1980 ; หนังสือ , B ; ชิออสวอลด์et al . , 2007 ; จู et al . , 2008 )ไนโตรเจนในน้ำทิ้งที่เกิดจากการเผาผลาญเป็นหลักinterconversions ของ extraderived สารประกอบ ในขณะที่50% หรือมากกว่าของฟอสฟอรัสที่เกิดจากสารสังเคราะห์หลักการรูปแบบในที่พวกเขาเกิดขึ้นในน้ำเสียเป็นNH þ4 ( แอมโมเนีย ) , ไม่2 ( 4 ) ,3 ( ไนเตรท ) และ po34 .( ออร์ ) องค์ประกอบเหล่านี้สองเข้าด้วยกันจะเรียกว่าสารอาหารและการกำจัดของพวกเขาเป็นที่รู้จักกันเป็นสารอาหาร ปอก( แรน , 2533 )น้ำเสีย ส่วนใหญ่รักษาโดยแอโรบิกหรือไม่ใช้ออกซิเจนทางชีวภาพการย่อยสลาย แต่น้ำก็ยังประกอบด้วยสารอนินทรีย์ เช่น แอมโมเนีย ไนเตรท และฟอสเฟตไอออนซึ่งนำไปสู่ปรากฏการณ์ยูโทรฟิเคชั่น ในทะเลสาบ และเพราะเป็นอันตรายสาหร่ายเบ่งบาน ( sawayama et al . , 1998 ) prased( 1982 ) และเก็ด ( 1984 ) ได้พิจารณา p และ n เป็นคีย์ของบานชื่น . ดังนั้น การรักษาจึงจำเป็นต้องเพิ่มเติมเพื่อป้องกันปรากฏการณ์ยูโทรฟิเคชั่น ( sawayama สิ่งแวดล้อมน้ำet al . , 2000 )ผลข้างเคียงของการเสริมสารอาหารในการรับไวร่างกายของน้ำ สามารถกระตุ้นให้เกิดปรากฏการณ์ยูโทรฟิเคชั่นการเจริญเติบโตของพืชที่ไม่พึงประสงค์ เช่น สาหร่าย พืชและสัตว์น้ำ .ผลของสารประกอบไนโตรเจนในอื่น ๆน้ำเสียน้ำทิ้งมีความเป็นพิษของแอมโมเนียจะไม่บริสุทธิ์ปลาและสิ่งมีชีวิตอื่น ๆรบกวนด้วยการฆ่าเชื้อ ,คลอรีนอิสระตกค้าง ที่ ถูก ต้อง และเมตทีโมโกบินีเมียใน influents เนื่องจากความเข้มข้นไนเตรตมากเกินไป ( ข้างบน45 กรัม M3 ) ในน้ำดื่ม ( lincolin และเอิร์ล , 2533 )สาหร่ายมีวิธีการประหยัดค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพเพื่อวัฒนธรรมเอาสารอาหารจากน้ำเสีย ( บำบัดน้ำเสียที่สาม )( วอน และถัง , 1997 ) สาหร่ายขนาดเล็กมีสูงความจุการดูดซึมสารอาหารอนินทรีย์ ( ทัลบอต และ เดอ ลานู๋ตั้ง E , 1993 ; blier et al . , 1995 ) และพวกเขาสามารถปลูกได้ในมวลวัฒนธรรมในเครื่องปฏิกรณ์ชีวภาพพลังงานแสงอาทิตย์กลางแจ้ง ( เดอ ลา โนว์ตั้ง e et al . , 1992 )กระบวนการทางชีวภาพ ปรากฏว่าทำได้ดีเมื่อเทียบกับกระบวนการทางเคมี และกายภาพ ซึ่งโดยทั่วไปด้วยค่าใช้จ่ายที่จะใช้ในสถานที่ซึ่งอาจนำไปสู่มากที่สุดและมลพิษทุติยภูมิ ( เดอ ลา โนว์ตั้ง e et al . , 1992 )สาหร่ายวัฒนธรรมเสนอโซลูชั่นที่หรูหราและการอุดมศึกษาซึ่งการรักษาเนื่องจากความสามารถของสาหร่ายขนาดเล็กใช้ปริมาณอนินทรีย์ไนโตรเจน และฟอสฟอรัส สำหรับการเจริญเติบโตของ ออสวอลด์1988b , C ; ริชมอนด์ , 1986 ) และขีดความสามารถที่จะเอาหนักโลหะ ( ไร่ et al . , 1981 ) เหลา et al . ( 2539 ) ศึกษาความสามารถของ