Prior to the investigation of Fe(II

Prior to the investigation of Fe(III) reduction kinetics, the stability
of Fe(II) was studied in Fe(II) spiked seawater. The pH plays a key
role in the rate of oxidation of Fe(II) in seawater [26,27] and Fe(II)
formed by reduction of a seawater matrix is generally assumed to be
stable to oxidation for >24 h at pH ≤2.0. To show that this assumption
was valid for FI-CL detection, Fe(II) oxidation rates at room
temperature (22–26 ◦C), over a pH range of 2.0–8.0, were studied
using Eddystone seawater. The pH was adjusted with sub-boiled
HCl, and the samples were spiked with 20 nM Fe(II) and analysed
periodically over 30 min, using the direct injection FI-CL manifold.
Below pH 6.8, the first-order rate constants for Fe(II) oxidation were
3 h. At
pH 2.0, no detectable oxidation of Fe(II) was observed over a 24 h
period. Hence Fe(II) oxidation rates observed by FI-CL were consistent
with literature values [26,27] and Fe(II) produced by the
reduction of Fe(III) using sulphite at pH 2.0 was stable for at least
24 h.
To assess the efficiency of Fe(III) to Fe(II) reduction, different
reducing agents were investigated with the column FI-CL manifold.
Ascorbic acid, tin(II) chloride, oxalic acid, hydroquinone and
iodide suppressed the luminol CL reaction. Hypophosphite did not
interfere but the rate of reduction of Fe(III) was very slow. Hydroxylammonium
chloride and sulphite reduced Fe(III) at similar rates,
but the amount of iron contamination was less in sulphite than in
hydroxylammonium chloride and hence the former was used for
all subsequent experiments.
The efficiency of sulphite as a reducing agent for Fe(III) in seawater
was determined at room temperature (21 ◦C) and in a heated
water bath (67 ◦C). For each sample, unfiltered Eddystone seawater
was spiked with 10 nM iron(III) solution and equilibrated for 24 h.
Then the seawater was acidified to pH 2.0 with sub-boiled HCl and
stock sodium sulphite solution added to give a final concentration of
100 M (13 mg L−1). The rate of reduction of Fe(III) was then monitored
by measuring the rate of appearance of Fe(II). Fig. 2a shows the
rate of reduction of Fe(III) obtained for two replicate experiments.
The signal obtained for acidified seawater with no Fe(III) standard
addition and no sulphite reducing agent was used as a blank and
subtracted from all other signals. To calibrate, seawater was acidi-
fied and allowed to react with sulphite for 8 h and then spiked with
Fe(II) standards.
To investigate the pseudo-first-order kinetics of the reduction,
plots were made of ln [Fe(III)]0/[Fe(III)] against time, where
[Fe(III)]0 was the Fe(III) concentration at the start of the experiment
(with blank correction) and [Fe(III)] was the Fe(III) concentration
at any other specific time (calculated from subtraction of
the Fe(II) at that time from the total theoretical Fe(II) concentration
with 100% reduction). Pseudo-first-order rate constants
were determined from first-order plots obtained (Fig. 2b) under
conditions of excess sulphite (ln k). The average rate constants
for duplicate reductions increased significantly from 21 to 67 ◦C
(ln k = 4.60 ± 0.09 M−1 min−1 at 21 ◦C and 7.15 ± 0.38 M−1 min−1 at
67 ◦C). These data showed that the reduction of nanomolar concentrations
of Fe(III) in acidified seawater with 100 M sulphite at
room temperature (21 ◦C) was complete after 4 h; therefore a 12 h
V(V) also gave a significant CL response, which was not expected
under these conditions, and further investigation with fresh V(V)
and V(IV) salts showed that this was due to V(IV) impurities in
the standard, as V(V) showed no interference. Vanadium(III) is also
reported to interfere [20] but it was not to possible to stabilise V(III)
in solution for this investigation. Overall, vanadium was the most
important interference to the luminol CL reaction because concentrations
are conservative in the ocean, typically 30–40 nM, and have
little spatial variability compared with most other trace metals

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก่อนสอบสวนของจลนพลศาสตร์ลด Fe(III) ความมั่นคงของ Fe(II) เป็นศึกษาในทะเล Fe(II) ที่ได้ถูกแทง ค่า pH เล่นคีย์บทบาทในอัตราการเกิดออกซิเดชันของ Fe(II) และ Fe(II) ในทะเล [26, 27]เกิดขึ้น โดยการลดลงของน้ำทะเลใน เมทริกซ์จะโดยทั่วไปถือว่าเป็นมีเสถียรภาพเพื่อออกซิเดชันสำหรับ > 24 ชม.ที่ pH ≤2.0 เพื่อแสดงว่าสมมติฐานนี้ถูกต้องสำหรับการตรวจหา CL, Fe(II) ราคาออกซิเดชันที่ห้อง(22 – 26 ◦C), อุณหภูมิในช่วงค่า pH 2.0-8.0 มีศึกษาใช้น้ำทะเล Eddystone ปรับปรุงค่า pH กับต้มย่อยHCl และตัวอย่างได้ถูกแทง ด้วย 20 nM Fe(II) และวิเคราะห์เป็นระยะ ๆ มากกว่า 30 นาที ใช้ท่อฉีดโดยตรงหา CLด้านล่างค่า pH 6.8 ค่าคงที่อัตราลำดับแรกสำหรับ Fe(II) ออกซิเดชันได้< 1 × 10−2 M−1 min−1 และดังนั้น ครึ่งชีวิตของ Fe(II) > h. 3 ที่ค่า pH 2.0 ออกซิเดชันตรวจของ Fe(II) พบว่า มากกว่า 24 ชั่วโมงรอบระยะเวลา ดังนั้น Fe(II) ราคาออกซิเดชันที่สังเกต โดย CL หาได้สอดคล้องกันค่าเอกสารประกอบการ [26, 27] และ Fe(II) ที่ผลิตโดยการลดของ Fe(III) ใช้ซัลไฟต์ที่ pH 2.0 มีเสถียรภาพสำหรับน้อย24 ชมเพื่อประเมินประสิทธิภาพของ Fe(III) ลด Fe(II) แตกต่างกันตัวแทนการลดถูกสอบสวน ด้วยท่อคอลัมน์หา CLวิตามินซี กรดออกซาลิ tin(II) คลอไรด์ hydroquinone และไอโอไดด์ยับยั้งปฏิกิริยา CL ลูมินอล Hypophosphite ไม่ได้รบกวน แต่อัตราการลดลงของ Fe(III) ก็ช้ามาก Hydroxylammoniumคลอไรด์และซัลไฟต์ลดลง Fe(III) ที่คล้ายกันอัตราแต่ปริมาณการปนเปื้อนของเหล็กน้อยกว่าในซัลไฟต์กว่าในhydroxylammonium คลอไรด์ และด้วยเหตุนี้ ใช้อดีตการทดลองตามมาทั้งหมดประสิทธิภาพของซัลไฟต์เป็นตัวแทนลดสำหรับ Fe(III) ในทะเลกำหนด ที่อุณหภูมิห้อง (21 ◦C) และ ในการอุ่นอาบน้ำ (67 ◦C) อย่าง ยังไม่ได้กรองน้ำทะเล Eddystoneได้ถูกแทง ด้วย 10 nM iron(III) โซลูชัน และ equilibrated ใน 24 ชมแล้วน้ำทะเลเป็นกรดกับค่า pH 2.0 กับ HCl ย่อยต้ม และหุ้นโซเดียมซัลไฟต์โซลูชันเพิ่มให้เข้มข้นสุดท้าย100 เมตร (13 mg L−1) แล้วมีการตรวจสอบอัตราการลดลงของ Fe(III)โดยการวัดอัตราการปรากฏตัวของ Fe(II) รูปที่ 2a แสดงการอัตราการลดลงของ Fe(III) ได้ทดลอง replicateสัญญาณที่ทะเลกรดมาตรฐาน Fe(III) ไม่ได้นอกจากนี้และไม่มีแทนลดซัลไฟต์ถูกใช้เป็นว่างเปล่า และหักออกจากสัญญาณอื่น ๆ การปรับเทียบ ทะเลเป็น acidi-ฟอง และได้รับอนุญาตให้ทำปฏิกิริยากับซัลไฟต์สำหรับ 8 ชม. และได้ถูกแทงแล้ว ด้วยมาตรฐาน Fe(II)การตรวจสอบจลนพลศาสตร์ pseudo first สั่งลดทำแปลงของ ln [Fe(III)]0/[Fe(III)] กับเวลา ที่[Fe(III)] 0 คือ ความเข้มข้น Fe(III) ที่เริ่มต้นของการทดลอง(มีการแก้ไขค่าว่าง) และ ความเข้มข้น Fe(III) [Fe(III)]ที่ไม่เฉพาะเจาะจง (คำนวณจากส่วนประกอบของFe(II) ในเวลานั้นจากข้น Fe(II) ทฤษฎีลด 100%) ค่าคงที่อัตรา Pseudo first สั่งถูกกำหนดจากลำดับแรกแปลงได้ (รูปที่ 2b) ภายใต้เงื่อนไขของซัลไฟต์เกิน (ln k) ค่าคงที่อัตราเฉลี่ยสำหรับลดซ้ำเพิ่มขึ้นจาก 21 ถึง 67 ◦C(ln k = 4.60 min−1 M−1 ± 0.09 ที่ 21 ◦C และ 7.15 ± 0.38 M−1 min−1 ที่67 ◦C) ข้อมูลเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าการลดลงของความเข้มข้น nanomolarของ Fe(III) ในน้ำทะเลกรดกับซัลไฟต์ 100 เมตรที่อุณหภูมิห้อง (21 ◦C) เสร็จหลังจาก 4 ชม. ดังนั้น 12 ชมV(V) ยังให้คำตอบ CL สำคัญ ซึ่งไม่ได้คาดหวังภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้ และการสืบสวนเพิ่มเติม ด้วย V(V) สดและเกลือ V(IV) แสดงให้เห็นว่า นี้เนื่องจากสิ่งสกปรก V(IV) ในมาตรฐาน V(V) ไม่มีสัญญาณรบกวนแสดง Vanadium(III) ก็รายงานการแทรกแซง [20] แต่ก็ไม่ได้ถึงเสา V(III)ในการแก้ปัญหาเพื่อการตรวจสอบนี้ วานาเดียมถูกที่สุดลูมินอล CL ปฏิกิริยาสำคัญรบกวนเนื่องจากความเข้มข้นอนุรักษ์ในมหาสมุทร โดยทั่วไป 30-40 nM และมีความแปรปรวนเชิงพื้นที่น้อยเมื่อเทียบกับโลหะอื่น ๆ ติดตามมากที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก่อนที่จะมีการสอบสวนของเฟ (III) จลนพลศาสตร์การลดลงของความมั่นคง
ของเฟ (II) ได้รับการศึกษาในเฟ (II) ถูกแทงน้ำทะเล ค่า pH เล่นคีย์
บทบาทในการอัตราการเกิดออกซิเดชันของเฟ (II) ในน้ำทะเล [26,27] และเฟ (II)
ที่เกิดขึ้นจากการลดลงของน้ำทะเลเมทริกซ์จะสันนิษฐานโดยทั่วไปจะ
มีเสถียรภาพต่อการเกิดออกซิเดชันสำหรับ> 24 ชั่วโมงที่≤ค่า pH 2.0 แสดงให้เห็นว่าสมมติฐานนี้
ถูกต้องสำหรับการตรวจสอบ FI-CL, Fe (II) อัตราการเกิดออกซิเดชันที่ห้อง
อุณหภูมิ (22-26 ◦C) ในช่วงที่ค่า pH 2.0-8.0, การศึกษา
โดยใช้ Eddystone น้ำทะเล ค่าพีเอชได้รับการปรับปรุงด้วยย่อยต้ม
HCl และตัวอย่างได้ถูกแทง 20 นาโนเมตร Fe (II) และวิเคราะห์
เป็นระยะเวลากว่า 30 นาทีโดยใช้ฉีดตรง FI-CL มากมาย.
ด้านล่างมีค่า pH 6.8 เป็นครั้งแรกที่สั่งซื้อคงอัตราเฟ (II) การเกิดออกซิเดชันเป็น
<1 × 10-2 M-1 นาที-1 และด้วยเหตุนี้ชีวิตครึ่งหนึ่งของเฟ (II) เป็น> 3 ชั่วโมง ที่
ค่า pH 2.0 ไม่มีการตรวจพบการเกิดออกซิเดชันของเฟ (II) พบว่าในช่วง 24 ชั่วโมง
ระยะเวลา ดังนั้นอัตรา Fe (II) การเกิดออกซิเดชันสังเกตจาก FI-CL มีความสอดคล้อง
กับค่านิยมวรรณกรรม [26,27] และเฟ (II) ที่ผลิตโดย
การลดลงของเฟ (III) โดยใช้ซัลไฟต์ที่ pH 2.0 มีเสถียรภาพเป็นเวลาอย่างน้อย
24 ชม.
เพื่อให้ ประเมินประสิทธิภาพของเฟ (III) เพื่อ Fe (II) การลดลงแตกต่างกัน
รีดิวซ์ถูกตรวจสอบกับคอลัมน์ FI-CL มากมาย.
วิตามินซีดีบุก (II) คลอไรด์กรดออกซาลิก, hydroquinone และ
ไอโอไดด์ปราบปรามปฏิกิริยา CL ลูมินอล Hypophosphite ไม่
รบกวน แต่อัตราการลดลงของเฟ (III) ได้ช้ามาก Hydroxylammonium
คลอไรด์และซัลไฟต์ลดลงเฟ (III) ในอัตราที่ใกล้เคียงกัน
แต่ปริมาณการปนเปื้อนของเหล็กได้น้อยในซัลไฟต์กว่าใน
คลอไรด์ hydroxylammonium และด้วยเหตุนี้ในอดีตเคยเป็นที่ใช้สำหรับ
การทดลองที่ตามมาทั้งหมด.
ประสิทธิภาพของซัลไฟต์เป็นรีดิวซ์สำหรับเฟ (III ) ในน้ำทะเล
ถูกกำหนดไว้ที่อุณหภูมิห้อง (21 ◦C) และน้ำอุ่น
อ่างน้ำ (67 ◦C) สำหรับแต่ละกลุ่มตัวอย่างที่ไม่ได้กรอง Eddystone น้ำทะเล
ได้รับการถูกแทงด้วย 10 นาโนเมตรเหล็ก (III) การแก้ปัญหาและ equilibrated 24 ชม.
จากนั้นน้ำทะเลที่ถูกกรดค่าพีเอช 2.0 HCl และย่อยต้ม
โซเดียมหุ้นวิธีการแก้ปัญหาซัลไฟต์เพิ่มเพื่อให้มีความเข้มข้นสุดท้ายของ
100 เมตร (13 mg L-1) อัตราการลดลงของเฟ (III) ที่ได้รับการตรวจสอบแล้ว
โดยการวัดอัตราการปรากฏตัวของเฟ (II) มะเดื่อ. 2a แสดงให้เห็นถึง
อัตราการลดลงของเฟ (III) ได้รับสำหรับการทดลองซ้ำสอง.
สัญญาณที่ได้รับสำหรับน้ำทะเลกรดไม่มีเฟ (III) มาตรฐาน
นอกจากนี้และยังไม่มีซัลไฟต์รีดิวซ์ถูกใช้เป็นที่ว่างเปล่าและ
หักออกจากสัญญาณอื่น ๆ ทั้งหมด การปรับน้ำทะเลเป็น acidi-
กระแสไฟและได้รับอนุญาตให้ทำปฏิกิริยากับซัลไฟต์เป็นเวลา 8 ชั่วโมงแล้วถูกแทงด้วย
Fe (II) มาตรฐาน.
เพื่อศึกษาจลนพลศาสตร์หลอกลำดับแรกของการลด,
แปลงที่ทำจาก LN [Fe (III) ] 0 / [Fe (III)] กับเวลาที่
[Fe (III)] 0 เป็น Fe (III) ความเข้มข้นในช่วงเริ่มต้นของการทดสอบ
(ด้วยการแก้ไขที่ว่างเปล่า) และ [Fe (III)] เป็น Fe (III ) ความเข้มข้น
ในเวลาที่เฉพาะเจาะจงอื่น ๆ (คำนวณจากลบของ
เฟ (II) ในเวลานั้นจากการรวมทฤษฎี Fe (II) ความเข้มข้น
กับการลดลง 100%) หลอกลำดับแรกคงที่อัตราการ
ได้รับการพิจารณาจากแปลงแรกที่ได้รับการสั่งซื้อ (รูป. 2B) ภายใต้
เงื่อนไขของซัลไฟต์ส่วนเกิน (LN k) ค่าคงที่อัตราเฉลี่ย
สำหรับการลดลงอย่างมีนัยสำคัญที่ซ้ำกันเพิ่มขึ้น 21-67 ◦C
(LN K = 4.60 ± 0.09 M-1 นาทีที่ 1 วันที่ 21 ◦Cและ 7.15 ± 0.38 M-1 นาที-1 ที่
67 ◦C) ข้อมูลเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าการลดลงของความเข้มข้น nanomolar
ของเฟ (III) ในน้ำทะเลกรดซัลไฟต์ 100 เมตรที่
อุณหภูมิห้อง (21 ◦C) เสร็จสมบูรณ์หลังจาก 4 ชั่วโมง; ดังนั้น 12 ชั่วโมง
วี (V) นอกจากนี้ยังให้การตอบสนองอย่างมีนัยสำคัญ CL ซึ่งไม่ได้คาดว่า
ภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้และการสอบสวนเพิ่มเติมด้วย V สด (V)
และ V (iv) เกลือแสดงให้เห็นว่านี่คือสาเหตุที่ V (iv) สิ่งสกปรกใน
มาตรฐานเป็นวี (V) พบว่าไม่มีการแทรกแซง วานาเดียม (III) นอกจากนี้ยังมี
รายงานที่จะแทรกแซง [20] แต่มันก็ไม่ได้ที่จะเป็นไปได้ที่จะรักษาเสถียรภาพ V (III)
ในการแก้ปัญหาสำหรับการตรวจสอบนี้ โดยรวม, วานาเดียมเป็นส่วนใหญ่
รบกวนความสำคัญกับลูมินอล CL ปฏิกิริยาเพราะความเข้มข้นของ
อนุรักษ์นิยมในมหาสมุทรโดยทั่วไป 30-40 นาโนเมตรและมีความ
แปรปรวนเชิงพื้นที่น้อยที่สุดเมื่อเทียบกับโลหะร่องรอยอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนการสอบสวนของ Fe ( III ) ลดจลนศาสตร์ , เสถียรภาพเหล็ก ( II ) ได้ศึกษา Fe ( II ) จากน้ำทะเล พีเอชเล่นคีย์บทบาทในอัตราของการเกิดออกซิเดชันของ Fe ( II ) ในน้ำทะเล [ Fe ( II ) และ 26,27 ]ก่อตั้งขึ้น โดยการลดของน้ำทะเลโดยทั่วไปถือว่าเป็นเมทริกซ์เสถียรภาพออกซิเดชันสำหรับ > 24 ชั่วโมงที่พีเอช≤ 2.0 แสดงว่าสมมติฐานนี้ถูกต้อง ตรวจสอบ fi-cl , Fe ( II ) อัตราการออกซิเดชันที่ห้องอุณหภูมิ ( 22 – 26 ◦ C ) มากกว่าระดับ pH 2.0 – 8.0 , ศึกษาการใช้ eddystone น้ำทะเล pH ปรับย่อย ต้มกรดไฮโดรคลอริก และตัวอย่างที่ถูกแทง 20 nm Fe ( II ) และวิเคราะห์เป็นระยะ ๆ กว่า 30 นาที ใช้ฉีดโดยตรง fi-cl อเนกด้านล่าง pH 6.8 อัตราแรก , ค่าคงที่สำหรับ Fe ( II ) มีปฏิกิริยาออกซิเดชัน< 1 × 10 − 2 m − 1 นาที− 1 ดังนั้น ครึ่งชีวิตของ Fe ( II ) > 3 ชั่วโมง ที่ด่าง 2.0 ไม่มีปฏิกิริยา Fe ( II ) ตรวจพบมากกว่า 24 ชั่วโมงระยะเวลา ดังนั้น Fe ( II ) อัตราการออกซิเดชัน สังเกตได้จาก fi-cl มีความสอดคล้องวรรณคดีที่มีคุณค่า 26,27 ] [ Fe ( II ) ที่ผลิตโดยลดปริมาณของ Fe ( III ) ใช้ซัลไฟท์ ที่ pH 2.0 คงที่ อย่างน้อยตลอด 24 ชั่วโมงเพื่อประเมินประสิทธิภาพของ Fe ( III ) Fe ( 2 ) การลดที่แตกต่างกันเจ้าหน้าที่ได้ทำการลดด้วยคอลัมน์ fi-cl อเนกกรดแอสคอร์บิค ทิน ( II ) คลอไรด์ , กรดออกซาลิ ไฮโดรควิโนน และสารประกอบไอโอไดด์เก็บกดลูมินอล CL ปฏิกิริยา Hypophosphite ไม่ได้แทรกแซง แต่อัตราการลดลงของ Fe ( III ) ช้ามาก hydroxylammoniumคลอไรด์และซัลไฟท์ลดลง Fe ( III ) ในอัตราที่คล้ายกันแต่ปริมาณการปนเปื้อนของเหล็กซัลไฟท์ มากกว่าน้อยกว่าคลอไรด์ hydroxylammonium ดังนั้นก่อนใช้การทดลองที่ตามมาทั้งหมดประสิทธิภาพของซัลไฟต์เป็นตัวแทนเพื่อลด Fe ( III ) ในน้ำทะเลยังพิจารณาที่อุณหภูมิห้อง ( 21 ◦องศาเซลเซียส ) และใน อุ่นน้ำร้อน ( 67 ◦ C ) สำหรับแต่ละตัวอย่าง eddystone ถูกกรองน้ำทะเลถูกกับ 10 nm เหล็ก ( III ) โซลูชั่น และ equilibrated เป็นเวลา 24 ชั่วโมงแล้วน้ำทะเลก็ปรับ pH 2.0 กับ sub HCl และต้มสารละลายโซเดียมซัลไฟท์ หุ้นเพิ่มเพื่อให้สุดท้าย ความเข้มข้นของสารละลาย100 เมตร ( 13 mg L − 1 ) อัตราการลดของ Fe ( III ) จากนั้นตรวจสอบโดยการวัดอัตราการปรากฏตัวของ Fe ( II ) รูปที่ 2A แสดงอัตราการลดของ Fe ( III ) ได้สองจำลองการทดลองสัญญาณที่ปรับได้สำหรับน้ำทะเลกับ Fe ( III ) มาตรฐานนอกจากไม่มีซัลไฟท์ รีดิวถูกใช้เป็น ว่าง และหักออกจากสัญญาณอื่น ๆทั้งหมด การปรับเทียบ คือ acidi - น้ำทะเลfied และได้รับอนุญาตให้ตอบสนองกับซัลไฟท์ 8 H แล้วถูกแทงด้วยเหล็ก ( II ) มาตรฐานเพื่อศึกษาจลนพลศาสตร์ของการลดลงของคำสั่งแรกหลอก ,แปลงเป็น ln [ Fe ( III ) ] 0 / [ Fe ( III ) กับเวลาที่[ Fe ( III ) ] 0 เป็น Fe ( III ) ที่ความเข้มข้นเริ่มต้นของการทดลอง( มีการแก้ว่าง ) [ Fe ( III ) ] เป็น Fe ( III ) ความเข้มข้นในเวลาใด ๆที่เฉพาะเจาะจงอื่น ๆ ( คำนวณจากการลบของเหล็ก ( II ) ในเวลานั้นจากเหล็กทั้งหมด ( 2 ) ความเข้มข้นของทฤษฎีลด 100% ) ค่าคงที่อัตราการสั่งซื้อครั้งแรกเทียมโดยพิจารณาจากลำดับแรกแปลงได้ ( รูปที่ 2B ) ภายใต้เงื่อนไขของซัลไฟท์ส่วนเกิน ( ln k ) ค่าคงที่อัตราเฉลี่ยลงซ้ำเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญจาก 21 67 ◦ c( ln k = 4.60 ± 0.09 m −− 1 1 นาทีที่ 21 ◦ C และ 7.15 ± 0.38 m −− 1 ใน 1 นาที67 ◦ C ) ข้อมูลเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าการลดปริมาณ nanomolarของ Fe ( III ) ในน้ำทะเล 100 ม. ซัลไฟท์ ที่ปรับด้วยอุณหภูมิห้อง ( 21 ◦ C ) เสร็จสมบูรณ์หลังจาก 4 H ; จึงเป็น 12 ชั่วโมงV ( V ) ยังให้นัย CL การตอบสนองที่ไม่คาดภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้ และจากการศึกษากับสด V ( V )และ V ( IV ) เกลือพบว่าเนื่องจาก V ( 4 ) ปลอมในมาตรฐานที่ 5 ( V ) พบว่า ไม่มีการแทรกแซง วาเนเดียม ( III ) คือรายงานที่จะแทรกแซง [ 20 ] แต่มันไม่ได้เป็นไปได้ที่จะปรับ V ( 3 )ในโซลูชันสำหรับการสอบสวนนี้ โดยรวม , วาเนเดียมมากที่สุดคือที่สำคัญรบกวนกับลูมินอล CL ปฏิกิริยาเพราะความเข้มข้นเป็นอนุรักษ์นิยมในมหาสมุทร โดยทั่วไป 30 – 40 นาโนเมตร และมีการผันแปรเชิงพื้นที่น้อยเมื่อเทียบกับโลหะอื่น ๆส่วนใหญ่ ติดตาม