At the end of World War II, agricul

At the end of World War II, agricultural infrastructure in the Soviet Union (USSR) was in a poor state, production of agricultural machinery having been non existent during the later years of the War. Those tractors and machinery still working on the Large Collective Farms were tired from heavy use and also dated, most having been produced in the early 1930s or earlier. At best these tractors were unreliable and were poorly maintained. The Communist state ordered new tractors to be made at several locations within the USSR, the main assembly plant for MTZ being in Minsk, Belarus, with smaller tractors being produced in other locations, while other factories produced high-horsepower articulated and tracked tractors. All these tractors were exported under the name "Belarus" but were of a different design to each other. Within the Eastern bloc the tractors had no paint scheme, they were simply painted the same colour all over, red, green and blue being the most common. In the late 1980s Belarus tractors gained a paint livery of cream/white, cream wheels, with a red chassis, this remained until the late 1990s when it changed to red with a black chassis and cream wheels (later silver). A green alternative to the red was available for some markets during the 2000s (decade). While blue with a black chassis is currently the livery for the more basic 2wd cabless models.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อสิ้นสุดสงครามโลก โครงสร้างพื้นฐานด้านการเกษตรในสหภาพโซเวียต (สหภาพโซเวียต) อยู่ในสถานะยากจน ผลิตเครื่องจักรทางการเกษตรได้อบอุ่นในช่วงปีหลังสงคราม รถแทรกเตอร์และเครื่องจักรที่ยังคง ทำงานบนฟาร์มขนาดใหญ่กลุ่มที่ถูกใช้งานหนักเหนื่อย และยัง ลง ส่วนใหญ่มีการผลิต ในช่วงต้น 1930 หรือรุ่นก่อนหน้า ในส่วนรถแทรกเตอร์เหล่านี้ถูกไม่น่าเชื่อถือ และถูกคงไม่ดี รัฐคอมมิวนิสต์สั่งรถแทรกเตอร์ใหม่จะทำในหลายสถานภายในสหภาพโซเวียต โรงงานประกอบหลักสำหรับ MTZ อยู่ในมินสก์ เบลารุส กับรถแทรกเตอร์ขนาดเล็กที่ผลิตในสถานอื่น ๆ ในขณะที่โรงงานอื่น ๆ ผลิต แรงม้าสูงพูดชัดแจ้ง และติดตามรถแทรกเตอร์ รถแทรกเตอร์เหล่านี้ทั้งหมดถูกส่งออกภายใต้ชื่อ "เบลารุส" แต่อยู่ที่การออกแบบที่แตกต่างกัน ภายในค่ายตะวันออก รถแทรกเตอร์มีโครงร่างสีไม่ พวกเขาก็ได้วาดสีเดียวทั่ว สีแดง สีเขียว และสีน้ำเงินพบมากที่สุด ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1980 เบลารุสรถแทรกเตอร์รับเครื่องสีครีม/ขาว ครีมล้อ กับแชสซีที่แดง นี้ยังคงอยู่จนถึงปลายทศวรรษที่ 1990 เมื่อมันเปลี่ยนเป็นสีแดงตัวถังสีดำและครีมล้อ (หลังเงิน) ทางเลือกสีเขียวกับสีแดงพร้อมใช้งานสำหรับบางช่วง 2000s (ทศวรรษ) ในขณะที่สีฟ้าที่ มีตัวถังสีดำกำลังเครื่องสำหรับแบบจำลอง cabless 2wd พื้นฐาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในตอนท้ายของสงครามโลกครั้งที่สองโครงสร้างพื้นฐานทางการเกษตรในสหภาพโซเวียต (ล้าหลัง) อยู่ในสภาพที่ไม่ดีการผลิตของเครื่องจักรกลการเกษตรได้รับไม่อยู่ในช่วงปีหลังของสงคราม รถแทรกเตอร์เครื่องจักรเหล่านั้นและยังคงทำงานในฟาร์มขนาดใหญ่รวมเหนื่อยจากการใช้งานหนักและลงวันที่ส่วนใหญ่ได้รับการผลิตในช่วงต้นทศวรรษที่ 1930 หรือก่อนหน้านี้ รถแทรกเตอร์ที่ดีเหล่านี้ไม่น่าเชื่อถือและได้รับการดูแลไม่ดี รัฐคอมมิวนิสต์ที่สั่งซื้อรถแทรกเตอร์ใหม่ที่จะทำในหลายสถานที่ที่อยู่ในสหภาพโซเวียตที่โรงงานประกอบหลักสำหรับ MTZ อยู่ในมินสค์เบลารุสกับรถแทรกเตอร์ขนาดเล็กการผลิตในสถานที่อื่น ๆ ในขณะที่โรงงานอื่น ๆ ที่ผลิตแรงม้าสูงก้องและรถแทรกเตอร์ตีนตะขาบ รถแทรกเตอร์ทั้งหมดเหล่านี้ถูกส่งออกภายใต้ชื่อ "เบลารุส" แต่การออกแบบที่แตกต่างกันกับแต่ละอื่น ๆ ภายในทิศตะวันออกหมู่รถแทรกเตอร์มีรูปแบบสีไม่มีพวกเขาเพียงแค่เป็นภาพวาดที่มีสีเดียวกันทั่วทุกมุม, สีแดง, สีเขียวและสีน้ำเงินเป็นส่วนใหญ่ ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1980 รถแทรกเตอร์เบลารุสได้รับเครื่องแบบสีครีม / สีขาวครีมล้อกับตัวถังสีแดงนี้ยังคงอยู่จนถึงปลายปี 1990 เมื่อมันเปลี่ยนไปเป็นสีแดงที่มีตัวถังและล้อสีดำครีม (ต่อเงิน) ทางเลือกสีเขียวเป็นสีแดงพร้อมใช้งานสำหรับบางตลาดในช่วงยุค 2000 (ทศวรรษที่ผ่านมา) ในขณะที่สีฟ้าที่มีตัวถังสีดำในขณะนี้โรงรถสำหรับรุ่น cabless 2wd พื้นฐานมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง โครงสร้างพื้นฐานทางการเกษตรในสหภาพโซเวียต ( USSR ) อยู่ในสถานะที่ยากจน , การผลิตเครื่องจักรกลทางการเกษตรมีการไม่มีตัวตนในช่วงปีแห่งสงคราม รถแทรกเตอร์ และเครื่องจักรที่ยังคงทำงานในฟาร์มขนาดใหญ่ร่วมเหนื่อยจากการใช้งานหนักและยังคบกัน ส่วนใหญ่มีการผลิตในทศวรรษ 1930 หรือก่อนหน้านี้ที่ที่สุดเหล่านี้รถแทรกเตอร์อยู่ที่ไม่น่าเชื่อถือและถูกเก็บรักษาไว้ไม่ดี คอมมิวนิสต์รัฐสั่งรถแทรกเตอร์ใหม่ที่จะทำหลายสถานที่ภายในเทือกเถาเหล่ากอ โรงงานประกอบหลักสำหรับ MTZ ในมินสก์ , เบลารุส , รถแทรกเตอร์ขนาดเล็กที่ผลิตในสถานที่อื่น ๆ ในขณะที่โรงงานอื่นผลิตสูงแรงม้าก้องและติดตามรถแทรกเตอร์รถแทรกเตอร์เหล่านี้ทั้งหมดถูกส่งออกภายใต้ชื่อ " เบลารุส " แต่จำนวนของการออกแบบที่แตกต่างกันกับแต่ละอื่น ๆ ภายในหมู่ตะวันออกรถแทรกเตอร์ไม่มีสีแบบ พวกเขาเพียงแค่ทาสีเดียวกันสีทั้งสีแดง , สีเขียวและสีฟ้าเป็นที่พบมากที่สุด ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1980 เบลารุสรถแทรกเตอร์ได้รับเครื่องแบบสีครีม / ขาว , ล้อครีม ด้วยตัวถังสีแดงนี้ยังคงอยู่จนถึงปลายปี 1990 เมื่อมันเปลี่ยนเป็นสีแดง ด้วยตัวถังสีดำและครีมล้อ ( หลังเงิน ) ทางเลือกสีเขียวกับสีแดงที่สามารถใช้ได้สำหรับบางตลาดในช่วงยุค 2000 ( ดีเคด ) ในขณะที่ฟ้ากับตัวถังสีดำ ปัจจุบันเป็นเครื่องแบบสำหรับขั้นพื้นฐานมากขึ้น cabless 2WD รุ่น